Lesbók Morgunblaðsins - 05.10.1952, Blaðsíða 8

476 \
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Útöndun
ferð, sem sniðgengi annmarka
hiona eldri kerfa.
Heppnin er honum hliðholl. —
Hann tekur eftir því eitt sinn er
nuddari fer höndum um bak hans
og þrýstir ofan frá öxlum yfir
herðablöð og niður eítir bakinu að
loft streymir ákaflega úr lungun-
um við hverja hreyfingu. Fer hann
og ráðgast við prófessorana Lind-
hard og Einar Lundgaard sem
reynzt höfðu honum miklar hjálp-
arhellur. Nielsen hafði tekið rétt
eftir: ef þrýstingur kemur á herða-
blöðin, dreifist yfir rifin, og hand-
leggjum síðan lyft, streymir loftið
ágætlega inn og út úr lungunum.
Var nú þrautin leyst, aðferð Hol-
ger Nielsen við lífgun úr dauðadái
hefur verið til síðan árið 1932.
Eftir margháttuð próf og rann-
sóknir hefur aðferð hans hlotið við-
urkenningu í Danmörku, á íslandi,
í Noregi og Svíþjóð sem bezta leið-
in fyrir einn mann til að lífga sjúk-
ling úr dái. Bandaríkjastjórn til-
kynnti í desember 1951 að Holger-
Nielsen-aðferðin myndi tekin upp
hjá landher, sjóher, strandvarnar-
liði, Rauða Krossinum og samtök-
um skáta. Nú fréttist að yfirmanna
-efnum í franska kaupskipaflotan-
um hafi verið gert að skyldu að
kunna hina dönsku aðferð.
Kostir hennar hafa komið vel
fram við fjöidamörg björgunartil-
felli. Hún er tvívirk og þess vegna
árangursrík miðað við fyrirhöfn-
ina. Við beitingu hennar er engin
þörf á undirbúningi eða hjálpar-
tækjum og þess vegna er hægt að
byrja björgunarstarfið án tafar.
Enn má telja aðferðinni til gildis
að hún þreytir ekki þann sem lífg-
ar, enda getur hann haldið áfram
aðgerðum svo klukkustundum
skiptir. Hún er ekki skaðleg innri
líffærum sjúklingsins, henni má
beita í bifreið á leið til sjúkrahúss
og loks er hún sérstaklega auðnum-
in og gott að festa sér hana í minni.
Svo einkennilega vill til að Hol-
ger Nielsen hefur ennþá ekki þurft
að nota lífgunaraðferð við sjúkling
síðan á hann var kallað dóttur sinni
til hjálpar eins og frá var sagt. En
honum hafa borizt hundruð bréfa
frá fólki, sem notað hefur aðferð
hans með góðum árangri. Honum
hafa verið sýnd margs konar virð-
ingarmerki frá almenningi og opin-
berum aðiljum. Þó mun honum
vera mest gleðiefni að mannkynið
hefur notið góðs af starfi hans um
fjölda ára.
(Lausl. þýtt úr „Danish
Foreign Office Journal“).
Kennslukonan hafði verið að
segja börnunum söguna af Nóa
og örkinni.
— Jæja, börnin góð, sagði hún
síðan, hvað haiaið pio nu au
hafi haft fyrir stafni á meðan
hann var í örkinni?
Öll börnin þögðu.
— Við skulum gizka á það,
sagði kennarinn. Ég held nú að
hann hafi verið að veiða fisk.
Haldið þið að það sé ekki rétt?
— Nei, það getur ekki verið
rétt, svaraði lítill drengur.
— Hvers vegna? spurði kenn-
arinn.
— Vegna þess að hann hafði
ekki nema tvo maðka.
★
Valdi litli hafði farið að heim-
sækja afa og ömmu í fyrsta sinn
og átti að vera hjá þeim um nótt-
ina. En þegar hann var háttaður,
sagðist hann vera hræddur við
myrkrið og vilja fara heim.
— Hvað er þetta, Valdi minn,
sagði amma, alltaf sefurðu í
myrkrinu heima og ert ekkert
hræddur við það.
— Já, en það er mitt eigið
myrkur.
★
TVíburunum, Sigga og Bensa,
var sagt að skrifa á blað hvað
þeir vildu helzt fá í afmælisgjöf.
Siggi hripaði það upp á tveimur
mínútum, en Bensi var í vand-
ræðum með hvers hann skyldi
óska sér. Að lokum spurði hann
Sigga hvers hann hefði óskað.
— Ég óskaði að fá trumbu,
hjólaskauta, lúður og byssu,
sagði Siggi.
— Hvað ætlarðu að gera með
allt þetta?
— Ég aetla að græða á því,
sagði Siggi. Mamma gefur mér
aura fyrir það að berja ekki
trumbuna. Pabbi gefur mér aura
til þess að ég sé ekki á hjóla-
skautunum í forstofunni. Dísa
systir gefur mér aura fyrir það
að vera ekki að þeyta lúðurinn
við eyrað á henni. Og amma gef-
ur mér aura fyrir það að vera
ekki með byssuna nálægt sér.
Bensi starði á bróður sinn
stundarkorn og sagði svo:
— Ljáðu mér blýantinn þinn.