Morgunblaðið - 05.12.1998, Blaðsíða 54

54 LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MOBGUNBLAÐIÐ
BJORGVIN
GUÐNASON
+ Björgvin Hilmar
Guðnason fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 11. nóvember
1935. Hann lést á
heimili sínu 27.
nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Svava Björnsdóttir
frá Haga í Aðaldal í
S-Þingeyjarsýslu, f.
29.11. 1904, d. 14.2.
1973, og Guðni
Kristófersson frá
Stóra-Dal í Vestur-
Eyjaijöllum, f. 4.11.
1903, d. 5.5. 1996. Systkini
Björgvins voru Auðbjörg, f. 1.3.
1931, d. 17.5. 1933, Nína Kristín,
f. 21.4. 1944, og Kristinn Vignir,
f. 30.7. 1946.
Hinn 25. desember 1961
kvæntist Björgvin eftirlifandi
eiginkonu sinni, Ernu Alfreðs-
dóttur, f. 22. nóvember 1942 í
Vestmannaeyjum. Foreldrar
hennar eru Alfreð Einarsson,
fyrrverandi verkstjóri, f. 6.12.
1921, og Sigfríður Runólfsdóttir,
húsmóðir, f. 8.3. 1920. Börn
Björgvins og Ernu eru: 1) Auð-
björg Svava f. 8.
september 1959,
maki Helgi Þór
Gunnarsson, og eiga
þau tvö börn. 2)
Aðalheiður, f. 31.
október 1963, maki
Ómar Reynisson, og
eiga þau þrjú börn.
3) Guðný, f. 10. sept-
ember 1966, maki
Georg Skæringsson,
og eiga þau þijú
börn. 4) Sigfríð, f.
10. september 1966,
maki Hallgrímur
Gísli Njálsson, og
eiga þau tvo syni. 5) Harpa, f.
15. október 1973, maki Olafur
Vestmann Þórsson, og eiga þau
einn son.
Björgvin ólst upp á Fögruvöll-
um í Vestmannaeyjum. Starfaði
hann m.a. hjá Fiskiðjunni og
Flugfélagi fslands. Síðastliðin
fjörutíu ár var hann vörubíl-
stjóri við Bifreiðastöðina í Vest-
mannaeyjum.
Utför Björgvins fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag og hefst athöfnin klukkan
14.
Oft vonir bregðast vilja
oss veitir þungt að skilja
Guðs voldugt vísdómsráð.
Pú Guð, sem gleði vekur
þúgefurogþútekur
en öll þín stjóm er einskær náð.
Oft falla fljótt að jörðu
í frosti og veðri hörðu
hér fíngerð, fógur blóm.
Þú forsjón Guðs ert falinn
ogfegristaðurvalinn,
vér skiljum ei vorn skapa dóm.
(Guðríður Þóroddsdóttir.)
Eins og hendi væri veifað varstu
kallaður á brott frá okkur öllum. Þú
sem varst búinn að vera svo hress
undanfarnar vikur, héldum við því
að þú værir að ná betri heilsu. Ekki
hvarflaði að okkur síðast er við hitt-
um þig, að samverustundirnar yrðu
ekki fleiri.
Á meðan heilsan leyfði leið varla sá
dagur að þú hugaðir ekki að bflnum
og heimili. Vörubfllinn var þitt at-
vinnutæki stóran part ævi þinnar,
og varst þú boðinn og búinn að
keyra, hvort sem var að nóttu eða
degi.
Þú varst einn af þeim sem alltaf
þurftu að hafa eitthvað fyrir stafni.
Þegar þið mamma voruð uppi í sum-
arbústaðnum okkar, fylltist þú ein-
hverri ótrúlegri orku, og var þar
margt framkvæmt á stuttum tíma,
inni sem úti. Til dæmis sást þú fram
á það, að enginn villtur skógur
myndi rísa á jörðinni okkar nema
með þínu einkaframtaki, sökum þess
hvað mamma var ofvirk með klipp-
umar. Hófst þú því handa við að
gróðursetja þinn eigin skóg fyrir of-
an bústaðinn og þar fá engar klippur
aðgang!
Ar hvert, þegar líða fór að
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri.
Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfí (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréf-
inu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-
4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt
til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins era birtar greinar
um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrh- tvíverknað. Auð-
veldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali era nefnd-
ar DOS-textaskrár. Þá era ritvinnslukerfin Word og Wordperfect einnig
auðveld í úrvinnslu.
Ástkær faðir, tengdafaðir og bróðir okkar,
GUNNLAUGUR GUÐMUNDUR
DANÍELSSON,
Safamýri 53,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánu-
daginn 7. desember kl. 14.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Krabbameinsfélagið.
Óskar Þór Gunnlaugsson,
Hákon Hreiðarsson, Valgerður Guðjónsdóttir
og systkini hins látna.
þjóðhátíð og undirbúningur hófst,
varst þú með fyrstu mönnum að
mæta í dalinn og aðstoða við það
sem þurfti. Þegar komið var að
þjóðhátíðinni og flytja átti búslóðina
í hústjaldið okkar í dalnum, fengum
við stelpurnar að vera uppi á palli á
vörabflnum og var það tilhlökkunar-
efni, jafnvel margar vikur fyrir
þjóðhátíð. En eftir að við urðum
eldri, tóku börnin okkar við.
Nú er skarð fyrir skildi hjá þeim
sem sjá um jólaundirbúninginn á 111-
ugagötunni og erfítt verður að fylla
það, því þú hafðir svo gaman að jól-
unum og tókst alltaf virkan þátt í
undirbúningnum. Það var til dæmis
fastur liður fyrir öll jól að koma jóla-
ljósunum í lag og koma þeim út í
glugga á sinn stað, og hjálpa
mömmu að skreyta jólatréð.
Elsku mamma, megi Guð gefa þér
styrk í þessari miklu sorg. Elsku
pabbi, við kveðjum þig með söknuð í
hjarta og þakklæti í huga. Guð
blessi þig.
Þínar dætur,
Auðbjörg Svava, Aðalheið-
ur, Guðný, Sigfríð og Harpa.
Elsku afi. Okkur langar að
kveðja þig í síðasta sinn og þakka
þér fyrir allar ánægjustundirnar
sem við áttum með þér. Það var
alltaf svo gaman að koma til ykkar
ömmu á Illó í heimsókn. Að fá að
fara með þér í vörubílinn var eitt af
því skemmtilegasta sem við gerð-
um. Eitt sinn fengum við að fara
með ykkur í sveitina, án fylgdar
foreldra okkar, með flugi upp á
Bakka. Þar beið sveitabfllinn okkar
tilbúinn að keyra okkur upp í
Efsta-Dal. Þar gerðum við ýmis-
legt skemmtilegt. Þú fórst með
okkur í fjósið að sækja mjólk í
brúsa og skoðuðum við beljurnar í
leiðinni. Svo fórum við líka að veiða
í ánni í sveitinni, með alvöru
veiðistöngum sem þið amma lán-
uðuð okkur í mikilli óþökk feðra
okkar, því þeir voru víst eigendur
að þessum stöngum.
Elsku afí, vonandi líður þér vel
þar sem þú ert núna. Guð blessi þig.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfír láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Þýð. S. Egilsson)
Barnabörnin.
Elsku afí. Nú kveðjum við þig í
hinsta sinn með mikinn söknuð í
hjarta. Okkur langar að þakka þér
fyrir allar samverastundirnar sem
við áttum og allt sem þú hefur gert
fyrir okkur. Þú varst alltaf svo góð-
ur við okkur og eigum við eftir að
sakna þín mikið. Við munum geyma
minningarnar um þig í hjarta okkar.
Við vonum að þér líði vel þar sem þú
ert núna, hjá foreldrum þínum og
systur. Guð blessi þig.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
rinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs'er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku amma, við vottum þér
samúð okkar og munum styðja þig í
þessari miklu sorg.
Eva Björk, Bjarki og Fanndís.
í dag er til moldar borinn frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
Björgvin Guðnason vörabifreiða-
stjóri. Björgvin varð bráðkvaddur á
heimili sínu stuttu eftir að hann ók
bifreið sinni heim frá Bif-
reiðastöðinni. Slíkar fregnir af and-
láti vekja mann til umhugsunar og
minna á hverfulleika lífsins. Við sem
þekktum Björgvin vissum að hann
gekk ekki heill til skógar eftir að
hann fékk áfall fyrir tveimur árum.
Hann náði sér ótrúlega fljótt og hóf
störf að nýju, en gat ekki beitt sér
að fullu. Hann átti góða að sem
leystu hann af þegar hann tók þátt í
loðnulöndum, sem var nú að mestu
hans síðasta verk.
Björgvin var einn af þeim mönn-
um sem settu mikinn svip á okkar
litla bæjarfélag og mikil eftirsjá
þegar slíkir menn eru hrifnir á
brott fyrirvaralaust. Vegna atvinnu
sinnar kom hann víða og var jafnan
viðræðugóður, enda fátt sem fór
fram í Eyjum sem Björgvin vissi
ekki um. Björgvin var traustur bif-
reiðastjóri og góður félagi.
Hann fór ekki varhluta af eyði-
leggingu eldgossins 1973 er nýtt
íbúðarhús fjölskyldunnar fór undir
hraun. Björgvin var með þeim
fyrstu er hófu uppbyggingu eftir
gosið og fjölskyldan flutti til baka
BERTA SIGRIÐUR
STEFÁNSDÓTTIR
+ Berta Sigríður
Stefánsdóttir
fæddist á Hóli í
Stöðvarfirði 13.
nóvember 1931.
Hún lést á Sólheim-
um í Grímsnesi 13.
nóvember síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Háteigskirkju 23.
nóvember.
Kveðja frá
Gautaborg
Þegar ég frétti lát
vinkonu minnar og frænku, Bertu,
datt mér í hug að nú væri sannar-
lega „vík milli vina“. Berta hefði þó
átt skilið að ég sýndi henni þann
heiður að fylgja henni síðasta spöl-
inn. Oft var hún búin að líta inn til
okkar meðan við bjuggum í Kaup-
félaginu á Stöðvarfirði, um leið og
hún færði pabba sínum eftirmið-
dagskaffið, en hann var þar starfs-
maður. Það fylgdi henni hressandi
andblær, sem kom öllum í gott
skap. Börnin mín bæði stór og smá
urðu alltaf jafn glöð þegar hún kom
en hún hafði lag á að hampa þeim
og leika við þau. Berta átti líka
stundum til að læðast
fram á skrifstofu og
gera smáat í skrifstofu-
manninum og varð þar
strax glaumur og gleði.
Við höfðum báðar lúm-
skt gaman af. Nanna
mín og hún gátu setið
tímunum saman við að
sauma brúðuföt. Þau
vora bæði fín og falleg,
öll saumuð í höndun-
um. Eg sé eftir því að
þau hafa glatast, þau
voru eiginlega lista-
verk.
Fyrstu æviárin var
Berta mjög heilsutæp en með góðri
umönnun móður hennar og fjöl-
skyldu náði hún þeim þroska sem
entist henni vel. Hún varð dugnað-
arstúlka, lagvirk og síðast en ekki
síst afar viljasterk. Eftir að systkini
hennar fluttu að heiman var hún
sem önnur hönd móður sinnar.
Einnig gekk Berta í vinnu í frysti-
húsinu, langaði að vera eins og hin-
ar stúlkurnar í þorpinu. Verkstjór-
inn þar hafði sagt að hún væri ekki
sísti vinnukrafturinn, bæði vandvirk
og samviskusöm.
Berta var mikill dýravinur.
Hundur var á heimilinu sem fylgdi
eftir að þau festu kaup á húseign við
Illugagötu 16.
Við Björgvin urðum samstarfs-
menn þegar hann gerðist meðlimur
í Bifreiðastöð Vestmannaeyja 1
febrúar 1960 og höfum við starfað
saman á fjórða áratug. Undirritaður
hefur gegnt formennsku í stétt-
arfélagi bifreiðastjóra og einnig í
hlutafélaginu BSV um þrjá áratugi
og hef ég átt gott samstarf við
Björgvin. Samstarfið var ekki alltaf
árekstralaust, en út kom þó oftast
það sem best var. Fyrir það er ég
þakklátur.
Miðað við félagssvæði okkar vor-
um við félagsmenn ótrúlega margir
eða 35 að tölu þegar við vorum flest-
ir. Þess var full þöi-f er við sáum um
landanir og þjónustu á 80-100 físki-
skipum. Á ótrúlega fáum árum hef-
ur þessum skipum fækkað mikið og
þjónusta vörubifreiðastjóra er að
líða undir lok. Björgvin var einn af
fímm sem veittu þjónustu frá Bif-
reiðastöðinni er kallið kom.
Er við voram flestir héldum við
árlega ársfagnað fyrir félagsmenn,
maka, starfsfólk og gesti og tókst
okkur að halda þeim þætti þar til
vinnan fór að mestu úr höndum
okkar. Björgvin tók ætíð þátt í
skemmtanahaldinu og jafnan marg-
ir gestir með honum. Eitt sinn var
hann í skemmtinefnd og fengum við
lánaða eldunaraðstöðu í Hraðfryst-
stöðinni. Til halds og trausts feng-
um við Steindór Hjartarson fyrr-
verandi starfsmann okkar til að
elda veislumatinn fyrir 115-120
manns. Steindór lét okkur Adolf og
Björgvin fara í að skræla kartöflur.
Þá bifltist í eldhúsinu tengdafaðir
Björgvins, er þá var verkstjóri í
Hraðfrystistöðinni, og segir. „Er
það rétt sem ég sé, er Björgvin far-
inn að skræla kartöflur, þetta hef ég
aldrei séð áður.“ Hefur þessa atviks
oft verið minnst síðan.
Það var háttur skemmtinefndar
að vera með leikþætti er bifreiða-
stjórar léku, en margir þeiiTa voru
ágætum leikhæfíleikum gæddir.
Reynt var að tína til eitthvað hnytt-
ið um bílstjórana og þess jafnan
gætt að láta Björgvin ekki sleppa
við að fá eitthvað „kryddað". Hann
kunni að taka því. Fáir hiógu hærra
og jafnan heyrðist hann segja:
„Helvítis kvikindin."
Fyrir nokkrum dögúm kom
Björgvin til mín þar sem ég var að
vinna vegna viðviks sem hann gerði
fyrir félagssamtök okkar. Ekki
granaði mig að þar færi fram okkar
síðasta samtal.
Að leiðarlokum þakka ég sam-
vinnu liðinna ára og votta fjölskyldu
Björgvins samúð mína og bið Guð
að blessa minningu hans.
Magnús Guðjónsson.
henni hvert sem hún fór. Þau léku
sér mikið saman og var unun að
fylgjast með þeim. Þar sá ég í fyrsta
sinn hund borinn á háhesti. Það var
alveg sérstök sýn enda var seppi
hinn ánægðasti. Eftir að Stefán fað-
ir Bertu féll frá höfðu hún og móðir
hennar skamma dvöl á Hóli.
Berta dvaldi á Sólheimum í
Grímsnesi um áratugaskeið. Þar
undi hún hag sínum vel. Eg heyrði
hana segja að þaðan ætlaði hún alls
ekki að fara, þar væri svo gott að
vera. Berta kom oftast í sumarfrí
austur á Breiðdalsvík til bróður síns
og mágkonu. Þá kom hún með þeim
heim að Hóli á æskustöðvarnar.
Eitt sinn dvaldi hún hjá mér í
nokkra daga. Þá voram við orðnar
lífsreyndar konur, höfðum gaman af
hittast eftir langan aðskilnað. Við
spjölluðum margt saman og suðum
uppáhaldsmatinn okkar. Eitt sinn
varð Berta djúpt hugsi. Henni hlýt-
ur að leiðast, flaug í gegnum huga
minn. Eftir nokkra þögn segir hún:
„Ef allar þessar sprautur hefðu ver-
ið til þegar ég var lítil, væri ég ekki
svona skritin." Mér brá, en sagði að
mér fyndist hún ekkert öðruvísi en
aðrir. Allir væru eitthvað skrítnir.
Eftir nokkrar umræður tók hún aft-
ur gleði sína, því hún var léttlynd að
eðlisfari. Eg og börnin mín kveðjum
Bertu með djúpri virðingu, hún var
hluti af lífi okkar og ógleymanleg.
í Guðs friði.
Þorbjörg Einarsdóttir
frá Ekru.