Morgunblaðið - 27.07.1980, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JÚLÍ1980
Þóröur Pétursson leiðsögumaöur ieiöbeinir Erni Jónssyni
vió Hagabakka.
VEIÐISAGA ÚR LAXÁ í AÐALDAL
Laxinn stökk og
snéri sporðinum upp
ÞAÐ vakti athygli blaðamanns
Mortrunblaðsins þegar hann var
að spjalia við veiðimenn við Laxá
i Aðaldai, að martfir þeirra laxa,
sem veiðst höfðu á íIuku, höfðu
tekið fluKU sem heitir „Laxá
biá“. Við ána hitti blm. höfund
fluKunnar. Þórð Pétursson. en
hann er leiðsöKumaður við Laxá
ok ku þekkja ána eins ok puttana
á sér. Við tyiltum okkur á
árbakkann um stund ok var
Þórður spurður um tilurð ÍIuk-
unnar ok hvort ekki væri einhver
skemmtileK veiðisaKa þar á
bakvið.
„Ég smíðaði þessa flugu fyrst
sumarið 1972,“ sagði Þórður. „Þá
var mikill fiskur hér í ánni, en
gott veður dag eftir dag, sól og
blíða. Það þýddi ekki að bjóða
laxinum annað en flugu, en hann
vildi lítið taka og elti aðeins
fluguna. Nú, þá fór maður að
velta því fyrir sér hvort hann
tæki einhverja flugu frekar en
aðra, svona eins og maður gerir.
Þá rifjaðist það upp fyrir mér að
fyrir nokkrum árum vorum við
Sveinn Einarsson veiðistjóri á
urriðaveiðum uppi í Laxárdal og
þá vildi urriðinn ekkert sem
honum var boðið, þar til Sveinn
setti bláleita flugu á færið. Þá
fékk hann eina níu fiska í beit,“
sagði Þórður.
„Nú, ég fór að hugsa um þetta,
þegar svona illa gekk með laxinn
og velti því fyrir mér hvort laxinn
gæti ekki alveg eins viljað bláa
flugu eins og urriðinn. Um kvöldið
settist ég síðan niður og hnýtti
flugu, sem öll var blá og kallaði ég
hana „Laxá blá“. Á þessum tíma
vorum við Húsvíkingar að veiða í
ánni og reyndi ég þessa nýju flugu
mína við fyrsta tækifæri. Það var
ekki að sökum að spyrja, ég veiddi
fjölda laxa á fluguna. Það var
einmitt þetta sumar sem ég missti
þann stærsta lax sem ég hef
nokkurn tímann sett í.
Það var á þessum dögum okkar
að við vorum að veiða upp við
Laxhólma, þetta var svona 2—3
dögum eftir að ég smíðaði þessa
flugu. Við vorum búnir að fá fjóra
fiska þarna og höfðum séð einn
geysistóran lax vera að velta sér
úti í ánni. Ég reyndi að vaða eins
langt og ég gat til að ná út til
hans, en hann lá langt úti í
hylnum, og kastaði ég flugunni
svo langt sem ég náði. Þetta var
fluga númer 4. Eftir eitt kastið sá
ég ólgu í vatninu á eftir flugunni
og spuröi ég þá veiðifélaga minn
hvort laxinn væri ekki á eftir
flugunni. Hann hélt það ekki vera.
Nú, ég lét fluguna reka upp undir
land og þegar ég tók fluguna upp
úr ánni þá var hann á. Hann tók
bókstaflega í uppkastinu. Þegar
hann fann að hann var fastur tók
laxinn ægilegt viðbragð og rauk
eina 80 metra niður með hólman-
um. Þar stökk hann minnst
mannhæð upp úr vatninu og snéri
sporðinum upp! Þá sagði veiðifé-
lagi minn: „Ert þú kominn með
hnísu á?“ Ég hélt nú að það væri
lax, og hljóp niður bakkann og óð
út á hlið við fiskinn, eins langt og
ég komst, til þess að forðast að
slýið i ánni hlæðist á línuna. Ég
hugsaði sem svo: Þetta er stærsti
lax sem þú hefur nokkurn tíma
sett í og ég skal vaða um ána svo
lengi sem hann er á,“ sagði
Þórður. „Ég var kominn töluvert
nærri fiskinum og allt virtist vera
í besta lagi, en þá skyndilega
losnaði flugan úr fiskinum og þá
var hann farinn," sagði Þórður
fjarrænn á svip.
„Nokkru seinna var dregið fyrir
klak í þessum hyl og þá náðist
einn 30 punda fiskur, með sár
eftir flugu í kjaftinum. Það hefur
líklega verið sá sami. En það var
einkennilegt með þennan fisk að
hann var kjálkabrotinn. Hann
hefur trúlega slasast í fossinum
og því líklega aldrei náð að bíta
alveg utan um fluguna og hún því
ekki náð góðri festu.
Árið eftir fékk ég síðan stærsta
lax sem ég hef veitt, 27 punda
fisk, einmitt á þessa flugu. Bláa
flugan hefur því reynst mér
happadrjúg, ekki síst í baráttunni
við stórlaxana."

DAGUR MEÐ VEIÐIMONNUM I LAXA I AÐALDAL
„Við höfum misst nokkra fiska,
annars hefur veiðst nokkuð vel, að
ég held,“ sagði Frímann. „Þannig
háttar til hér við Laxá, að menn
verða að þekkja ána nokkuð vel ef
vænta á einhvers árangurs. Ef
menn þekkja ána ekki, þá má ekki
búast við mikilli veiði.
Ég hef nú bara verið með
fluguna hingað til, en ekki reynt
maðkinn. Mér finnst flugan
skemmtilegra veiðarfæri. Það er
mest veitt á flugu í uppánni, enda
eru þar margir skemmtilegir
flugustaðir. Flugurnar, sem hann
tekur helst nú, eru smáar, frá nr. 6
til nr. 10, og því er oft erfitt að
halda fiskunum, sérstaklega þeim
stóru," sagði Frímann Jónsson.
Maður er allt-
af í fiski
Næst hittum við að máli þá
Árna Kristinsson og Gunnar
Olafsson, Gunnar var að veiðum
þegar komið var að ánni, en Árni
var að bauka við veiðarfærin. Við
spurðum Árna hvernig hefði geng-
ið .
„Ég er búinn að setja í þrjá
stóra bolta,“ sagði Árni. „Þeir
hlupu allir niður ána, tveir slitu úr
sér, en sá þriðji fór með alla
línuna," sagði hann, og tók nýtt
hjól upp úr töskunni og setti á
stöngina. „Þessir laxar stukku
allir og sagði Þórður Pétursson
leiðsögumaður mér, að þeir hefðu
verið yfir 20 pund. í gær misstum
við fjóra laxa i fossinum, en sem
betur fer skildum við ekki nein
veiðarfæri eftir í þeim.
Þetta er í annað skiptið sem ég
veiði hér í Laxá og þetta er
ákaflega gaman, jafnvel þó við
höfum ekki náð nema fjórum
fiskum. Maður er alltaf í fiski og
það er mjög skemmtilegt, jafnvel
þó hann tapist.
Ánnars held ég, að þið ættuð að
spjalla við hann Gunnar, hann
veiddi sinn fyrsta lax hér áðan og
hann á flugu," sagði Árni.
Við fórum að ráðum hans og
spurðum Gunnar að því, hvernig
viðureignin hefði verið.
„Þetta var stórkostlegt," sagði
Gunnar. „Ég hafði aldrei farið í
laxveiði fyrr, svo þetta er góð
byrjun. Laxinn tók rétt ofan við
brúna hjá veiðistað, sem heitir
Syðri Hagabakkar. Hann tók
græna Kröflu nr. 8, svo ekki er
hægt að segja annað en að Krafl-
an komi að gagni! Þetta var 13
punda hrygna, ætli ég hafi ekki
verið um 20 mínútur með hana og
gekk það all sæmilega. Að vísu
hlóðst töluvert slý á línuna, þann-
ig, að línan varð ærið þung og ég
afskaplega hræddur um að missa
fiskinn, en allt fór þó vel að
lokum. Það besta við þetta allt var
þó það, að verið var að kenna mér
að veiða á flugu þegar laxinn tók.
Það var eir.mitt verið að segja við
mig: „Þú átt að kasta svona", og þá
kengbognaði stöngin! Ég held, að
allir hafi verið jafnhissa, ég,
kennarinn og fiskurinn," sagði
Gunnar.
„Annars held ég, að sú mest
spennandi veiði, sem ég hef lent í,
hafi verið við Æðarfossana í gær.
Við veiddum ofan af háu bergi og
urðum að hlaupa um kletta og
klungur, vaða í ánni og fara út á
bát, allt til að bjarga fiskunum.
Það var alveg stórkostlegt," sagði
Gunnar Ólafsson.
Er hér var komið sögu, ákváðu
Morgunblaðsmenn að gefa veiði-
mönnum frið við veiðarnar og
höfðu sig á brott. Að sjálfsögðu
sögðum við veiðimönnum í lokin,
að við óskuðum þeim ekki góðs
gengis, en hástemmdar heillaóskir
hafa jafnan öfug áhrif svo sem
kunnugt er. Veiðimenn tóku þess-
um kveðjum vel, sjálfsagt fegnir
því að geta kastað færi sínu fyrir
spegilfagran lónbúann á ný.