Stuðlaberg - 01.01.2012, Blaðsíða 7

STUÐLABERG 1/2012 7
dómur Sigurðar Hróarssonar í Fréttablaðinu
og umfjöllun í Kiljunni ásamt því að bókin
virtist ekki „einnota“, það er ennþá eftirspurn
eftir henni. En það sem gladdi mig mest voru
upphringingar frá bláókunnugu fólki í öðrum
landshlutum, sem hafði fundið í ljóðum mín-
um eitthvað sem það þekkti úr eigin lífi. Ég
hef eignast vini á þennan hátt.
Hvaða ljóð í bókinni þykir þér vænst um?
Það er erfitt að segja hvort mér þykir
vænna um eitt ljóð öðru fremur. Mér þykir þó
mjög vænt um ljóðin „Af jörð“ og „Í spegil-
mynd“. Sömuleiðis um „Mynd“ sem er ort
um börnin mín. Ég held að öll þessi ljóð séu
heil og sönn og túlki það sem ég vildi segja.
Ertu enn að yrkja? Ef svo er, hver eru yrkis-
efnin?
Ég yrki lítið í dag, við höfum stórt bú og
mikið að gera. Ég orti svolítið í fyrrasumar
fyrir áhrif vinkonu minnar Sigríðar Jóns-
dóttur í Arnarholti. Í mínum huga er aðeins
eitt yrkisefni – ástin.
Ástin eða andstæða hennar.
Ástin til annarrar manneskju, ástin til
landsins og náttúrunnar, til dýranna. Ástin er
bak við allt sem við gerum, eða látum ógert.
Hvað táknar það í þínum huga að vera skáld?
Að vera skáld táknar í mínum huga ein-
faldlega að vera manneskja sem leitast við að
túlka tilfinningar sínar og reynslu í ljóðum;
„að eiga sýn til sólar gegnum ský
og sorg í hjarta – það er skáldi nóg,“
segir Kristján frá Djúpalæk.
Hverjar telur þú að séu skyldur skáldsins við
lesendurna og umhverfi sitt?
Skyldur skálds við lesendur sína og um-
hverfi eru bara þessar einföldu skyldur sem
alls staðar eiga við, heilindi, að reyna að gera
vel og standa með því sem þér þykir þess vert.
Að vera einlægur án þess að vera væminn.
Að sýna sjálfan sig, gefa af sér án þess þó að
standa berskjaldaður eftir.
Áttu þér eitthvert uppáhaldsskáld?
Þegar ég var yngri las ég mikið af ljóðum,
ljóðasöfn flestra „gömlu“ skáldanna voru til á
heimilinu. Ég las Einar Ben og Stein Steinarr
spjaldanna á milli og lærði mikið af ljóðum.
Guðmundur Böðvarsson er þó það skáld sem
stendur hjartanu næst. Hann er ekki hávaða-
„Ég er hvorki betri
né verri manneskja
þó ég hafi ort þessi ljóð“
Kristín Jónsdóttir á Hlíð í Lóni sendi fyrir
þremur árum frá sér ljóðabókina „Bréf til
næturinnar“ þar sem meðal annars er fjallað
um ást í meinum.
Stefán K
arlsson