Lesbók Morgunblaðsins - 24.04.1982, Blaðsíða 4

Tóta Gests viö brunninn hjá Húsinu.
í samkomuhÚ8Ínu Fjölni á Eyrarbakka, þar sem fólk hlýöir á skáld sitt og skólastjóra lesa upp, en meöal
áheyrenda má greina þekkta Eyrbekkinga, svo sem Ragnar í Smára og Pál ísólfsson.
Dagbók úr Húsinu. Þriðji og síðasti hluti gerist á haust-
og vetrarmánuðum 1947. Eftir Guðmund Daníelsson
„Alvöruleysid er
þín veika hlid“
Ágúst 1947
2. 8. Laugardagur
Sama haustveðriö, hrollur í öllu. Ég
hreinskrifaði dóminn um „Veltiár". Greinin
nefnist „Þríhyrningurinn gamli“. Hann er 5
blöð að lengd og mun fylla þrjá dálka í Vísi,
gefa af sér 150 krónur. Lítiö á: ég er að
þessu fyrir peninga og ókeypis bækur, ekki
nokkur vafi. Enginn ætti að skrifa um aðrar
bækur en þær sem hann er hrifinn af —
þegja um hinar. Einhvur annar kann að
vera hrifinn af þeim. Misjafn er smekkur-
inn. „Löggiltir" ritdómarar breytast flestir í
hundingja, sem flaöra upp um suma, hæl-
bíta aðra. Helgi Vigfússon ók okkur upp í
Þrastarskóg til Ragnars. Þar var gott að
koma. Ragnar var hress yfir ritsmíöum
mínum um höfunda hans. Hann gaf mér
„Gráúlfinn", sem er ævisaga Kemais Ata-
túrks — Tyrkjaföður.
3. 8. Sunnudagur
Þoka og súld. Nú fer það að verða svart,
maður. Líklega nenni ég ekkert að gera í
dag, ekki einu sinni aö lesa. Ég skilaöi
Ragnari í gær handriti Bjarna M. Gíslason-
ar um Finnland, en neitaði aö láta í té um-
sögn. Ég þvoði mér bara um hendurnar —
þegjandi. Undarlegt hvað ég hef verið
skapvondur í allan dag — út af öngvu. En
ófleyg er hugsun mín og smá í sniðum.
Magnlaust hatur lyppast um taugakerfið.
Sagði Jóhannes úr Kötlum við skáldið úr
Húsinu, þegar þeir hittust á Borginni
og ræddu auðvaldslygar og yfirstéttar-
bókmenntir ásamt Kristmanni Guðmundssyni
Guömundur Daníelsson og Sigríður kona hans um Ifkt leyti og hann skrifaöi dagbókina.
4. 8. Mánudagur
Sólskin og norðangustur vöktu mig í
morgun. Mannkynið er í þurrheyi og gerir
sér von um hiröingu í kvöld, þvi aö þetta er
alveg sérstakur þurrkur. Ég lét skeggið á
hökunni óhreyft, og má nú aftur búast við
arabiskum teiknum í ásjónu minni. Ég er
enn í sama hugarástandi og í gær: inni-
byrgt, lamað æöi reynir aö brjóta af sér
hömlurnar, en árangurinn er sá einn, aö
sundurlaus, fáránleg blótsyrði hrökkva mér
af munni, sambærileg viö þaö þegar kvik-
indi ýlfrar. Undir kvöldið uröu á mér ein-
hvur umskipti: allt í einu róaöist ég 03 byrj-
aði að skrifa. Það var 29. kapítulinn. í Ijósa-
skiptunum í kvöld uppgötvaði ég, að nafn-
lausa blómiö undir húsveggnum hefur
öngvan lit sjálft, heldur fær það bláma sinn
af Ijósbroti himinsins. Telpan sem um
þessar mundir færir mér dagblööin hefur
sams konar undarleg augu. Þau endur-
spegla það sem hún horfir á: grasið, sjóinn,
veðurofsann. Sjáöldrin eru rökkurgræn
fyrir einhvurja samverkan efnis og Ijóss.
5.8. Týsdagur
Við héldum öll þrjú til Reykjavíkur með
Steindórsbíl. Það er versnandi útlit í gjald-
eyrismálum mínum, en ekkert fullnaðarsvar
komiö, nema hvað varðar þessi aukreitis 5
þúsund sem mér var neitað um. Nú haföi
ég það upp úr Helga Elíassyni, að ég væri
einn af fjórum kennurum, sem veita ætti
ársfrí, ef gjaldeyrisleyfi fengist. Fyrir þrem-
ur árum áttu íslendingar moröfjár í gjald-
eyri erlendis, en geggjaðir afglapar stjórn-
4