Lesbók Morgunblaðsins - 20.02.1982, Blaðsíða 16

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins
Lausn
á síðustu krossgátu
5/lKUO ifiíxt SK40T aoip- L-’l f - fX.a- FflW4if •, Hl r'«J.
G> i L T E K l =0 \X T K
FÍCDDí peuff A L 1 N N fULL L A N a M 7 A
-r4 me. c f.Nrvt íýft K R A N V N N N ý úe- O 4 T
i>p- U<UK PO '0 r i i> fL-inn «UPL- i£> A s 1 fíLLS- L'fíO e D R. ú T m 1
Flók AR Þ 'o F A R ■ r (fí b a L A 5) R A SKAV ILL
Æ F K 'A 1 K Tfl - a t N 1 Fijkai r Ö
V 6A- u« ■ 1 ■ vt ra O M G, A T A N FAL*?t V O T T u íl IKfí píéti* A N N
'l onc.- IÍI“M A T l N u A. {> Öfv-.U- R 'A 5 Bu?r Síw A F £nd- /N« U
L 7 F 1 5> fí&' iR LENMt fí ú R sreiK H«N4<Í c> F L u a
3ÓK- irflf U R. £ L L e b HR- tiíirLlí p<oeo A T A R A R R A R
I jD«M a A F Ú L L R. A N K E R l-M- INL F
T 1 L F 1 N N l N a K A L i
H / L X> U R KU£M pýeio 1 N N u N A '* Á T
Femí A i> L l R V'XL- L 6t- i S> N A R • +« 1? b í A
l cj 'vxuo Li ‘>Tfí. \ie« k Sl ír- Ufí úr MéKM- u n -fflli/N L / K- HL UT- 1 / N Á^v KIUL- ORfl frpKSHBBi /N AFTUR- UoHcn íi f /
f ‘ 9'V 0 V, d’ 1 n ^ 4 ° '1 1 L 1 í-
p / L. aK FUC.L ÍLAfí.
R NA © o VonVU ÓHR - 5/nkáR FV4Z.I- K/7T/?
NAF/sí £ M - t-t L X.
Kul- 1 Ð iKlRKfii 1 Höft> 1 1 Ntl \.y LE
jTAFUfl 0 5 fí N - HKE/NS/J KP- ÆTU
TUrfCU.'
RoMSflM
■ V I " FflNífl T/k/n' L'i F- FÆK 1
TV <=//*• BtNS
MUpJN- fo' K- i £> TUPT íoí> s?//-- UNUNa J ‘nt-fc 5N- U?RH
l?IFAM
CLVPTPi Bo(?e> q t-7r- / L L.
HRflS- 1* L'i vc- AKIS- Hluti Leccrq { K ÍT. ,i0-
VoTT ffiR
L£UíL>~ RC.- eimHL Hl'i FuM Kcoft- U\% Vl£> - LAO, n
KoN - R N / aj a Ku l £> - ÚR 1 Hö«n- AR
1 Ku-
MflfJfýJ- N f^Fl^ Lél FISkT- u R
Sjáandinn sofandi
Frh. af bls. 15.
aö vera dauöur, þegar þeir höföu lokiö
þessum óskapa inngjöfum.
Loks héldu læknarnir leiöar sinnar
sannfæröir um þaö, aö hann væri
steindauöur. En klukkustund eftir aö
þeir voru farnir fékk Cayce meövitund
aftur og kraföist þess aö fá aö vita hvaö
heföi komiö fyrir sig. Þegar honum var
sagt frá því, sagöist hann í framtíöinni
heldur vilja láta hátta sig niður í rúm og
vera látinn einn um aö leysa sín vanda-
mál, heldur en aö vera hafður aö til-
raunadýri fyrir læknisfræöilegar getgát-
ur, þótt gerðar væru í góðum tilgangi.
Leysti einu sinni morðgátu
Árið 1906 starfaöi Cayce meö lækni í
Bowling Green, John Blackburn aö
nafni. Kennari nokkur í verslunarskóia
þar í borg haföi áhyggjur af morði, sem
framiö haföi verið í fæöingarborg hans í
Kanada. Hann fór nú frammá aðstoð
þeirra. Gæti Cayce uppgötvaö hver heföi
myrt stúlkuna ungu, sem um var aö
ræöa?
Edgar haför ekki hugmynd um, hvort
hann gæti nokkuö átt viö þess konar
mál, því slíkt haföi hann vissulega aldrei
reynt áöur. Hann féllst samt á aö gera
tilraun.
í viöurvist föður síns, Blackburns
læknis og kennarans féll hann svo í
leiösludá. Þeir lásu honum nafn og heim-
ilisfang fórnarlambsins, og báöu hann
nú aö nefna moröingjann.
Niðurlag
í næsta blaði.
Rætt við Einar og
Hjördísi
Frh. af bls. 14.
Viö erum bara fjögur í heimili núna;
tvær dætur okkar eru giftar og fluttar aö
heiman, en tvö yngri börnin eru ennþá
hjá okkur. Aöeins yngsti strákurinn er
fæddur í Svíþjóö; hin eru fædd á is-
landi.“
„Og þegar familían Sveinbjörnsson er
heima hjá sér í ró og næöi; hvaö er þá
helzt gert sér til gamans?"
Hjördís: „Þegar viö erum heima og
svo á að heita, aö viö eigum frí, þá erum
við mikiö úti viö. Skammt er aö fara inn
í skóginn; þar er mjög fallegt víða og viö
förum oft þangað. En viö erum líka með
800 fermetra garö viö húsiö og í honum
er yndislegt aö vera. Það má segja aö
viö höldum oft til í garðinum og boröum
þar aö mestu leyti frá því í maí og fram í
september. Grilliö er notaö óspart, sér-
lega ef til er eitthvaö íslenzkt í búrinu.
Þarna voru einungis móar, þegar viö
létum byggja húsið — og garðurinn er
jafn gamall. En því er ekki að neita, aö
þaö er töluverö vinna viö aö halda hon-
um í lagi. Aö sjálfsögöu setur trjágróður-
inn mestan svip á hann, en þar er líka
dálítiö annaö, sem er víst fátítt í sænsk-
um göröum: íslenzkt hraungrjót. Þaö var
einu sinni, aö viö vorum á feröinni heima
á íslandi og tókum bílinn meö. Þá feng-
um viö þessa hugmynd, aö taka meö
okkur agnarögn af landinu og viö stöfl-
uöum grjótinu í bílinn.
Staöa Einars í hljómsveitinni hefur í
för meö sér töluverðan gestagang, sem
er til yndis og ánægju, því þaö er þá
músíkfólk, sem viö höfum kynnzt og
kemur til okkar, þegar þaö er á feröinni.
Því er ekki aö neita, aö Svíar eru
nokkuð ööruvísi en íslendingar. Þeir eru
til dæmis mun stundvísari. Aftur á móti
þykja mér íslendingar mun einlægari.
Svía er hægt aö umgangast árum saman
án þess aö þekkja þá aö ráöi. Jafnvel
fólk, sem maður umgengst í vinnu, hefur
utanum sig einhverskonar skel, sem er
þó alveg hægt aö komast innúr. En þeir
eru smeykir viö að hleypa manni nærri
sér. En þegar þaö gerist, þá eignast
maöur vináttu þeirra og þá eru þeir bara
eins og íslendingar.“
„Og Einar, af hverju varstu ekki bara
kjur heima?“
Einar: „Já, það er nú spurningin. Þaö
fór aö koma einhver fiöringur í mig eftir
5 ára starf heima og mér fannst aö ég
yröi aö leita að öörum vettvangi til frek-
ari átaka og þroska á meðan ég væri
ennþá ungur. En ég ætlaði ekki aö vera
mjög lengi.“
„Og hvaö fáum viö svo aö heyra í
Háskólabíói?"
„Þaö veröur fiölukonsert eftir Mendel-
sohn; yfirleitt er hann ekki auðkenndur
meö númeri, því Mendelsohn skrifaöi
bara þennan eina, sem náöi frægö. Fyrri
fiölukonsert hans er bernskubrek, sem
heyrist svo til aldrei.
Ég mun hafa spilaö þennan konsert
um 30 sinnum, m.a. í Englandi, Svíþjóö,
Bandaríkjunum og á islandi. Þú mátt ef
þú vilt kalla hann Fiölukonsert op. 64 í
e-moll.
Annars spila ég ekki sama konsert
eins oft og einleikarar, sem feröast um.
En ég tek gjarnan upp ný og ný verkefni.
Til dæmis hef ég ekki endurtekið neitt af
einleiksverkunum, sem ég hef spilaö hér
undanfarin 18 ár, — bara þar er um 25
verk aö ræöa. Nokkur tónskáld hafa
samiö verk sérstaklega fyrir mig, þar á
meöal Þorkell Sigurbjörnsson og Leifur
Þórarinsson, en fiölukonsert hans hef ég
leikiö inn á plötu. Jón Nordal skrifaöi
stórmerkilegt stykki fyrir okkur Ingvar
Jónasson, sem Malmöhljómsveitin pant-
aöi og vonir standa til aö fá nýjan fiölu-
konsert frá íslenzku tónskáldi í náinni
framtíö. Síöastliöiö vor frumflutti ég svo
enn einn fiðlukonsertinn, þann fimmta í
rööinni, sem skrifaöur er beinlínis fyrir
mig.
Þótt starfiö sé aö mestu leyti meö
hljómsveitinni og í skólanum, þá feröast
ég einnig mikiö og fyrir utan þau lönd,
sem ég nefndi áöur, hef ég fariö sem
einleikari eöa kammermúsíkant um öll
Noröurlönd, Skotland, Kanada og
Þýzkaland.
Til aö gefa einhverja hugmynd um,
hvaö næst er á döfinni, þá er þess aö
geta aö ég fer í þriggja vikna frí frá
hljómsveitinni og fer þá meö tvo kamm-
erkonserta til Danmerkur, — síöan leik-
um viö Triplekonsert Beethovens í
Lundi, þá kemur rööin aö Mendelsohn-
konsertinum í Reykjavík. Þarnæst verö-
ur svo Doublekonsert Bachs í Malmö og
enn einn kammerkonsert, en þessari
törn lýkur meö einni af perlunum, þ.e.
einum af mörgum fiölukonsertum Viv-
aldis. Gísli Sigurösson
IJttfefandi: Ilf. Árvakur. Rcykjavík
Framkv.stj.: Haraldur Sveinsson
Ritstjórar: Matthías Johanncsscn
Styrmir Gunnarsson
Ritstj.fltr.: Gísli SÍKurðsson
AuKÍýsingar: Baldvin Jónsson
Ritstjórn: Aðalstræti fi. Sími 10100
16