Lesbók Morgunblaðsins - 19.11.1972, Blaðsíða 16

rflSS OIK..Í Nokk- ur p £ti- l Ni 4 - a-r. ttecs- ÁK4 „rJt* L</ Hh LtiUt fnmf A R. KveH- Mt\rT
ir> w
Vy- L F- Tkill- l R . .Á FHKUIÍ a‘ s nv/Jp UN *°l (<- JónnM Skiz FrFrili
ÍTo'- i'-n c/vJ t-t £ UfJp - i Ð
Ui- fH fo’f'/HR. KtÆí>- lh\vAÍ'. HÓR,- A-ðí 5MLL| i
T3- OAJ q tJ SLTÓR
e i*s IxWA
1 'fELZ>- Sr/S-Pt AFT- uR- ti <- i> - • þt (\ Ct irf H Lv). STA'x/- AR- p'/fL

' 9 u?p- tHS- AR I * IM N
0o þj D - U M
r hX |v1 5K3-Á - LPUKl £>Plf> H Prf o ditíí úruM 1o'M
KftPFí - BMUÍ> 1Ð 5 K? d L l Tl'Lt 4 tJ N ' R. ffoKiÓÍá
A'> r fVLTA HSITI Sk/ta
Ré tr/\ A'TAK; n d =■ öt?e- V< KT- uii tJ %6LT- l£>
Noú FUáL
5MBBAH - s TA' Kt'ÆP- U þ(?lX 6-ltii ktie- 5) \
rv ij - rf í-a o J> l
6'tOD L A 5) FR t fi/RóPce KídtM-
136 LTl SK.iT e md - I N 4
I dðdH EVi«c\ R'eTT ;
GÁtJDA LA6, C.L" . p. t ■
KROSSGÁTAl i
LESBÓKARI
MORGUWBtAÐSIWsl krossgátu
n7 & IH^S! fND (N4 vT fiT]
11 ’N L n K N \ R 1 N N F u R þ u m 8 öl j A 0'
Ik: hJ A T A R D*R. A £> A T ■ • *' A L T A T L £ p p U M
;c Æ. U L L • r h>i- M U N N "tT K £ K A' T Ö T1 E i e A
k E t JL U M L Ý s 1 N 4 JC jj, K L ESE i A' R N A ft.
A F A N 1 s T iJius A 4 T TT? H £ K 3 T aa Ki»«- A N #1' K
< M Aw L aT I N N »T«n CCfMl 1 L jH A R T N £ T 1 N N T’ H A
Sk A 4 L N msm V*HK- A 4 N A R A. •£> T £ A N A S T1 e R
L I N U M L,»" A' 53 IXJUL 4 1 T N A R IMf, Hbs T 9 N ul Ni VTx' N P
r' M A"' í> ww s s N, e I T X ftAf Bi e£ A H F A N N ISl ö í A YiVia M C N 4 A
c e R ± N D i í> »■ - X> A M F A r; T r T R K- U T VT 1-
.V N N <rk £ I T U R 6- F N i t>xt> fLAK H o' L. L. w, LÍ TF’ i 4. L A
kKV UUH* N A U T N 1 N N A N N e L 1 F 1 R N Ú L L
»•*•*«« A R í) í A L N a M T 1 N N Í1 £ T L A Tj s T 1
Um þýðingar
franskra ljóða
Framh. af bls. 4
ekki að spyrja hvert æviárin hafi
farið með æsku hans, heldur hvað
HANN SJÁXFUR hafi gert við
æsku sína. Hann tekur að vísu
ekki fram að það sé fangi sem
spyr í ljóðinu. En þess þarf ekki
við. Sá sem þarna talar, er fjar-
lægur frjálsu lífi borgarinnar,
fangi gerða sinna, ef hann er ekki
fangi einhvers annars.
Magnús Ásgeirsson hefur þýtt
annað ljóð eftir Verlaine og nefnir
það Eeiðslu. I»að er prentað í sömu
bók Verlaines og ljóðið sem fyrr er
frá greint, og haft þar næst á und-
an því ljóði, enda með sama blæ.
Það er í þýðingunni ekki sérlega
likt Verlaine. En um það verður
ekki farið fleiri orðum hér. Magn-
ús hefur ennfremur þýtt ljóð eftir
Baudelaire. Kvæðið l’Albatros, sem
Magnús kallar Súlukónginn, er ekki
nákvæmt 1 þýðingu hans, en óneit-
anlega hefur honum þar tekizt að
yrkja skemmtilegt ljóð á íslenzku.
Ætla mætti af framangreindu
yfirliti, að tilraunir þær sem gerð-
ar hafa verið til þýðinga á frönsk-
um ljóðum, hafi borið lítinn ár-
angur enn sem komið er. En þar
eru nokkrar mikilvægar undan-
tekningar. Þær eru einkum þess-
ar: þýðing Jakobs Smára sem fyrr
var greind, þýðingar Helga Hálf-
danarsonar á sonnettu Ronsards
og fleiri ljóðum og þýðing Jóns
Helgasonar á ljóði eftir Verlaine
(colloque sentimental) og ef til vill
fleiri ljóðum. Hann hefur þýtt tvö
kvæði eftir Victor Hugo sem ég
hef ekki haft tækifæri til að bera
saman við frumtextann, en þýð-
ingar hans á kvæðum Villons virð-
ast ekki hafa heppnazt sem
skyldi. Helgi Hálfdanarson hefur
þýtt ljóð eftir Jean Moréas (eitt
Uóð), Henri de Régnier (eitt ljóð)
og José-Maria de Hérédia (tvö ljóð).
Get ég ekki annað séð við fljót-
legan samanburð en að Helgi hafi
haft erindi sem erfiði í samskipt-
um við José-Maria de Hérédia. Þýð-
ingin á Anton og Kleópötru virðist
svo nákvæm sem kostur er, og andi
Parnass-skólans missir einskis í
við það, heldur kemst þeim mun
betur til skila. Er mikill fengur að
eiga á íslenzku þó ekki sé nema tvö
Ijóð eftir trúan fylgismann þeirrar
bókmenntastefnu sem hafði í
fyrstu áhril á jafn ólík skáld og
Mallarmé og Rimbaud, þó Parnass-
ljóðagerðin sé annars ekki hátt
skrifuð lengur.
Ýmislegt hefur birzt af þýðingum
franskra Ijóða á síðustu árum,
einkum í blöðum og tímaritum,
jafnvel skólablöðum, sumt þýtt úr
einhverju öðru máli en frummál-
inu. Þýðingar þessar eru að sjálf-
sögðu misjafnar að gæðum, en þær
sýna þó þá auknu athygli sem
irönsk ljóðagerð hcfur vukið á ls-
landi síðustu árin. Þá hefur athygl-
in eðlilega beinzt að ljóðskáldum
sem standa nær okkar tíma. Nefna
mætti nöfn eins og Comte de
JLautréamontj Guillaume Apollin-
aire, Paui Eluard, Saint John Perse,
Robert Desnos, Henri Michaux og
Jacques Prévert.
Frá því Alexander Jóhannesson
prófessor gaf út bók sína um menn-
ingarsamband Frakka og íslend-
inga í stríðslok, þar sem nefndar
eru þýðingar á ljóðum eftir ellefu
franska höfunda, hefur því orðið
mikil breyting. P’rá stríðslokum
hefur þegar verið þýtt eftir fleiri
höfunda en hann nefnir í bók
sinni, og sumt af því, eins og beztu
þýðingar Helga Hálfdanarsonar og
Jóns Helgasonar tekizt með þeim
ágætum að mikill fengur er að. Má
því búast við að íslenzkir bók-
menntamenn fylgist hér eftir betur
með franskri ljóðagerð en áður
tíðkaðist.
Fiskað í
hlýjum sjó
Framh. af bls. 7
'nanig. Þan eiiga siér góða vta-
'koniu, Mmveröku stúlikiuna á
Mmt'iniu. — Húin, er bezita
„ahimian“ í ölíu Penang, segja
iþau. Þ»að siegja alilir! Oig Alda
staðtOestir, að hún hiafi
verið einistaklega heppin mieð
að fá þasisa góðu stú'lfcu til að
ivinna í húisiinu ag vera með
börmunum. Hún viii heldiur
iger'a öll vierkim, siem er óveimju
lagt þar í l'andi, þje. þvo, þrífa
oig búa til m'ait, en að fá aðra
stúlku, enda fœr hún þe;m
muin hærra kaup. En venjiam er
að sérstök stúlca sjái um þvott
imw, sem er imikill og um svefm-
iherberigiin.
Birgir átti von á að
vera í iiandii 'ailiam nóv'ember-
imámiuð, mieðan trúiannaiánuður-
dnn ramadian 'gomgi yfir. En
þiagiar hamm kæmiist á sjó aft-
'ur, ætlaði hanm að hal'da
lenigira í leit að auðiuigri fiski-
imdiðiuimi, þvlí við Matesíu eru
þau hálígerð eyðimörk, saigði
ihiamm. Nú hyigigisit hammi fara tiil-
raumiafierðir norðUr eftlir Bsnjg-
ailflóa ag fiska út aí Burma,
þ'ar sem hann reiknar með betri
fi'skimiðum.
'En hvie len,gi verða hiamm ag
ifjöll's'kylda hamis í Benamig?
ÁaötTað er að fiskweiði'vei'ikefni
PAO í Malasíu standi til 1974
óg gert ráð fyrir að þvti varði
fraim haidið tifl 1977. Starfs-
miemm eru á árss'amm'inigi hjá
PAO og niæsiia suimiar kvaðst
’Birtgiir aifbur þumfa að taika
ákívörðun um hvomt hamm haldi
'álfram þessu sitiarfi hjá stofnum
inmá. — Meðam ai'lt lleilkiur í
'lyndi, villjum við gjiarman vera
í þessu noklk'ur ár í VicSbót, seg
ir hamm. Em litlia íibúðim’ oklkar
hieimá biður, þegar þar að keim
ur, þó hún sé að víisu orðin
iflul'l llítif iyriir f jöi'skyldiuna.
— E.Pá.
Útfefandl; H,f, Arvakur, Reykjavík
Framlcv.ttj.: Haraldur Sveituuon
Ritstjórar: Matthías Johanncssen
Eyjólfur Konr&S Jónsson
Styrmlr Gunnarsson
Rltstj.fltr,: Gfili Sífurðsson
Auglýsingar: Árnl GarSar KrUtlnsson
Rltstjórn: AOalstrœtí 0. Sími 10100