Lesbók Morgunblaðsins - 19.11.1972, Blaðsíða 14

ROD
STEWART
ROD Stewart er löngu orðinn ís-
lenzkum táninsum góðkunnur,
bæði af veru sinni f brezku hljóm-
sveitinni Faces og: af einstaklings-
framtaki sínu, þ.e. sólóplötum sín-
um. Fræguslí af plötum hans er tví-
mælalaust „Every Picture Tells A
Story“, sem út kom í fyrra, en þá
setti Rod heimsmet eins og allir
vita, er hann átti bæði vinsæiustu
EP-plötu og vinsælustu EP-plötu í
Bretlandi og samtímis í Bandaríkj-
nnum.
Snemma i haust sendi Rod svo
enn eina plötuna frá sér og var sú
skírð „Never Dull Moment“ og
skauzt hún með ofsa hraða upp
vinsældalistinn og hafnaði á
toppnum eins og flest sem Rod hef-
ur sent frá sér. Plata þessi er að
mörgu leyti ágætá en er þó of keim-
lík áður útkomnum plötum hans til
að hún geti talizt fersk. Maður fær
fljótlega leið á að hlusta á plötur
Rods vegna þess hve tilbreytinga-
lausar þær eru. Prátt fyrir til-
breytingaleysið á Rod Stewart
milljónir af aðdáendum, sem kaupa
plötur hans eins og heitar vöfflur
með rjóma, á fyrsta maí.
Fessi nýja plata hefst á lagi sem
heitir „True Blue“. Þetta er rokk-
slagari í betra lagi og finnst mér
þetta eitt bezta lag plötunnar.
Næstu tvö lög eru frekar róleg og
ekkert sérlega spennandi. Síðasta
lagið á hlið eitt, „Italian Girls“, er
svo þrælgott rokklag og vel til þess
fallið að koma manni í gott stuð.
Hlið tvö hefst svo með hinu frá-
bæra Hendrix-lagi, „Angel“. Ekki
er ég alveg sáttur við túlkun Rods
á þessu lagi og kemst hann hvergi
eins vel frá laginu eins og sjálfur
Hendrix og þvl hefði hann átt að
sleppa þessu lagi með öllu. Næsta
lag heitir svo „You Wear It Well“
og er lag I nákvæmlega sama stíl
og „Maggie May“, sem var ágætt á
sfnum tíma en þetta stendur því
hvergi jafnfætis. Á eftir þessu kem
ur svo „I’d Rather Go Blind“,
rólegt og fallegt lag, sem maður
fær ekki svo fljótt leið á, þvi það
er ekki oft sem maður heyrir lög
af þessu tagi með Rod Stewart og
mætti hann þvi koma með fleiri
slík, þvf hann er einmitt beztur f
rólegum lögum þar sem hann þarf
ekki að reyna mikið á strigarödd-
ina sfna. Síðasta lagið á plötunni
er svo „Twistin The Night Away“,
og er fjörugt og skemmtilegt rokk-
lag sem minnir mjög á gömlu rokk-
arana.
1 heild finnst mér þessi plata
betri en „Every Picture“, en þó
ekki jafn líkleg til að ná jafn mikl-
um vinsældum og hún, vegna þess
hve nauðalíkar þær eru.
Rod verður að fara að breyta til
ef fólk á að endast til að kaupa
plöturnar hans, hann er alltof góð-
ur til að falla á tilbreytingaleys-
inu.
Rod hafði mikið lið sér til að-
stoðar við gerð plötunnar, allt frá
bolabftstíkinni Molly til svertingj-
ans Pete Sears, sem spilar á pfanó
og bassa. Aðrir eru m.a. Kenny
Jones á trommur. Ronnei Eane
bassaleikari, orgelleikarinn Ian
McClakan, Micky Qvittenton gítar-
leikari ásamt ellefu mönnum öðr-
um. Upptökunni stjórnaði Rod
sjálfur og fórst það sæmilega úr
hendi.
Fyrir jólin er væntanleg plata
með Faces og ég ætla að vona að
„Smettunum“ takist betur upp en
söngvara þeirra með sfna plötu,
annað væri dauðadómur yfir Rod
Stewart.
KÖ.
n
Framptons
Camel
"¥r
PETER Frampton, s& ágœti gítar-
leikari, hefur ekki setið auðum
höndum siðan hann yfirgaf fé-
laga sina í Humble Pie í fyrra.
1 sumar sendi hann frá sér sína
fyrstu sðlöplötu, „Wind Oí
Change“, en hún fœr þvi miður
ekki nðgu gððar vlðtökur. Nú hef
ur Peter stofnað sína ciain hljðm-
sveit og ber hún það undarlega
nafn Peter’s Camel.
Ekki eru það neitt sérlega
frœgir menn, sem Peter fékk til
Jiðs við sig, en allir þó góðir
hljóðfæraleikarar. Mike Kelly
er sennilega frægastur þeirra, en
hann hefur unnið sér það til ágæt
is að berja trommurnar hjá
Spooky Tooth. Hann hefur líka
unnið lítillega með Joe Cocker,
m.a. er hann með Cocker á „With
A Eittle Heip From My Fríends“.
Mlck Gallagher heitir kappinn,
sem mun sjá um orgel- og gítar-
leikinn, en hann var áður með
Graham Bcll. Bassaieikarinn heit-
ir Rick Wilis og veit ég ekkert
annað um hann en það, að hann
var með Frampton á sðlðplötunni
hans ásamt Kelly.
Að sögn Framptons er hljóm-
sveitin aðeins litlð barn sem ekki
er enn farið að ganga. Hljóm-
sveitin hefur aðeins litillega Iátið
tii sín heyra í Bandarikjunum og
fengið sæmilega döma. Að sjálf-
sögðu er hljómgveitln „púra
rokkband", en er þó ekki með
þunga rokkið, heldur léttmeti,
sem allir geta unað sér við að
iilýða á, en þó stendur til að fara
út í þyngri tónlist i framtiðinni.
Fyrr á þessu ári var Peter bú-
inri að leggja drög að þessari
hljómsveit. Fjiilda manns var
hann búinn að prófa, en fann
enga sem honum líkaði. Það var
ekki fyrr en eftir að hann hafði
lokið við sólóplötuna að hann
ákvað að taka þá Wilis og Keliy,
en þeir þekktu Mick Gallagher og
kynntu hann fyrir Frampton, sem
réð hann á stundinnl. Að sjálf-
sögðu mun Peter sjá um söng-
inn ásamt gitarleiknum, en Itick
og Mick eru einnig söngfuglar
með ágætum og munu þeir sjá
um að radda allt sem með þarf.
Ekki er hljömsveitln með neitt
nytt af nálinni, aðeins efni af
sólópiötu Framptons svo og efni
frá Humble Pie, en auðvitað er
það alit samið af Peter Frampton.
Hljómsveitin fór til Bandarikj-
anna ekki alls fyrir löngu og spil-
aði á sinum fyrstu tónleikum i
The Academy Of Music I New
York.
Að siðustu óskum við Frampton
til hamingju með þessa nýju
hljómsveit sina og vonumst tii að
fá að heyra í henni annaðhvort
á tönleikum í Eaugardalshöllinni
eða bara á plötu.
gö.
14
Fyrrverandl Hipo-maður Palle
Hardrnp var vanur að skjóta.
En hann varð taugaóstyrkur í
bankaránstiiraun og drap tvo
bankastarfsmenn.
.Jens Enevoldsen fyrir utan
'bankaútibúið, þá Iðnaðarbank-
ann, þar sem hann tók þátt í
að ræna peningum fyrir mót-
spyrnuhreyfinguna.
ENDURMINNINGAR
BANKARÆNINGJA
Framh. af bls. 9.
Handfeuerwaffen. Viö ihrósuðum
happi, því þarna höfðum við feng
ið skotfæri.
Þegar við brutum upp einn
kassann, komumst við að raun um
að þetta voru veiðiskot. Eftir að
hafa jafnað okkur á fyrstu von-
brigðunum, datt okkur í hug að
selja skothylkin „á svörtum".
Nógir voru kaupendurnir. Bens-
ín, hjólbarðar, vindiingar og ann-
að var sumt af því sem tekið var
af Þjóðverjum þegar unnt var.
Eftir aðgerðina í Valby Lang-
gade var peningunum skipt niður
á meðal verðugra og skýrsla gef-
in hernaðarlegum deildarformgja,
sem var 'henni samþykkur. Jafn-
vel hann átti í erfiöleikum með
að afla sér fjár.
Undir lok hernámstímabilsins
skutu upp kollinum dularfull póli
tísk fjárfram'lög og mótspyrnu-
hreyfingin varð dyggðug og borg
araleg. Maður mátti ekki lengur
afgreiða sig sjálfur. Stórrbróðir
er með peninga handa þér!
Þeir atburðir sem lýst er hér á
eftir voru afleiðingar af þessari
stefnubreytingu. Það getur stund
um virzt eins og fjarstæða þegar
maður fréttir af því sem átt hefur
sér stað.
En ekkert af þessu er upp-
spuni. Atburðarásin verður meitl-
uð í huga minn þangað til ég ann
að hvort kaika eða hverf inn um
hið gullna hlið.
Með Hansenmilljónunum fylgdi
einnig áminning til mótspyrnu-
hreyfingarinnar. Ek'ki fleiri
„rán“ og þar voru forkólfarnir
sammála. Það voru þeir menn,
sem a'ldrei hafði skort fé.
Ákvörðunin um stöðvun fjár-
málaaðgerðanna var lengi að síast
niður á við og á tímabilinu þar til
hún varð almenningseign, voru
ýmis rán framin. Þegar þetta
varð Ijóst fór að fara um suma.
Þeirra á meðal voru Tiemroth of-
ursti og menn hans. Hafin var
leit að einhverjum blórabelg. Það
var ég sem fék'k það hlutverk.
Ole Stang tilkynnti mér að sam
vinnunni við herinn yrði að vera
lokið. Flestir piltanna í flokknum
voru fluttir yfir um. Ég hélt að-
eins tveimur mönnum eftir.
En ekki nóg með það. Búin var
til saga þar sem ég var látin vera
aðalpersónan. Ég átti að hafa
skotið á mína eigin félaga við til-
tekið tækifæri. Fundur um málið
og skipun um að koma mér fyrir
kattarnef. Hinum gömlu félögum
minum var falið verkefnið en þeir
neituðu.
Nýr fundur og skipunin endur
tekin. Þrír menn lögðu af stað
nauðugir út að heimili mínu til að
Skjóta mig.
Ég mætti þeim á Peter Bangs-
vej. En ég hafði ekki verið að-
gerðalaus. Hafði hugboð um að
eitthvað væri á seyði. Þess konar
hugboð komu sér vel í þá daga.
Ég náði á mitt váld einurn pilt-
anna, sem ekki þoldi vissan þrýst
ing og hann Ijóstraði upp nægi-
legu til að ég vissi hvers kyns
var.
Við hittumst sem sagt á Peter
Bangsvej. Ég var með tvo menn
með mér og var í skotheldu vesti.
Ég hafði verið að eltast við flugu
mann þá um morguninn.
Það hefði getað orðið sitthvað
úr þessu, en við ræddum um hlut-
ina. Ég bundskammaði þá og þeir
viðurkenndu fúslega að þetta
væri allt ein fásinna.
Aðferðin þá var sú, að þegar
upp komu vandamál af þessu tagi
var náð í sökudölginn til yfir-
heyrslu. Svi'karar og aðrir álíka
voru teknir af lífi. Möguleikar
voru á að senda menn yfir ti'l Sví-
þjóðar, til dæmis fyrir agabrot.
Þá væri hægt að gera út um mál-
ið eftir að Þjóðverjarnir væru
farnir.
En engir voru teknir af lifi
nema fyrir lægju óyggjandi sann
anir fyrir samvinnu við Þjóð-
verja. Dauður maður hefur breið-
asta ba'kið. Það er hægt að skella
öllum skuldum á hann. Mönnum
úr svonefndri „Aagesen-sveit"
var einnig falið að ráða niðurlög-
um mínum. Þeir tóku sér stöðu
kringum húsið og voru áminntir
um vaska framgöngu. „Hann skýt
ur úr mjaðmarhæð með báðum
höndum jafnt," var vitnisburður-
inn sem ég fékk. Þeir fóru heim
við svo búið. Vildu ekki frekari
trakteringar. Hefðu BOPA eða
Holger danske verið látnir fjalla
um málið, hefði það sennílega ver
ið afgreitt. En það voru samtök,
sem ekki tóku menn af lífi án
saka.
Þessi hlið á máiinu lagaðist af
sjálfu sér smám saman. Þann 5.
febrúar særðist ég illa í átök-
um og var lagður ólöglega inn á