Lesbók Morgunblaðsins - 19.11.1972, Blaðsíða 13

Lítil
umferð
en hætta
á hverju
strái
Myndina til hægri
hefur Kristmn
Bendiktsson,
ljósinynda.ri
Morgrunblaðsins, tekið
austur eftir
Austurstræti.'Ætlunin
var eimuigls |að taka
mynd af venjulegri
umf erð þarna og
ljósmyndarinn var
ekki sérstaklega d
höttunum eftir
umferðarbrotum. En
þegar myndin ler
athuguð, má sjá, að
fimm umferðarbrot
haf a átt sér stað ibara á
þessu augnaiblild.
Fótgangandi (fólk á
langmestan jþátt í þeim.
Svarta örin efst ivisar á
mann, sem fer fót-
gangandi upp ef tir
miðju Bankastræti.
Neðri svarta örih
vísar á mann, iselm
búinn er að
taka til fótanna og
ætlair augsýnilega iað
skjótast Iþama á milli,
enda þótt aðeins 'einn
bUl sé ef tir í lestinni.
Efsta hvíta örin vísar
á brotlegian bilstjóra.
Hann istöðvar bílinn á
hOs-ski
ThorvaldseiÆ
ESTABUSHED
.Souvenirt. Wooie
ALi PROCEEDS Tn
1 rtlf'il ff3
j FHjlj M 'PÍÍS * ||
11!
II1
Itl lll
I wfi J&óte* fflnBB
1 ^

t
iiriii minnHBn
i ylaB&ð i P'Íl'í
grænu ljósi á
gatnamótum
Austurstrætis og
Pósthússtrætis til þess
að kaupa dagblað af
blaðsöludreng.
Næstneðsta örin (hvít)
vísar á fótgangandi
mann, sem lagður er aí
stað út á götuna á
rauðu Ijósi. I»egar
maðurinn í bíhmm
liandan við hann er
búinn að kaupa blaðið,
gæti hann hægiega
ekið beint á ihann.
Neðsta
örin (hvit) sýnir hvar
maður og kona koma
skálmandi þvert útaí
gangstéttinni og leynir
sér ekki, hver ætlunin
er.
Þessi mynd er
lýsandi fyrir ástandið
í miðju
höfuðborgarinnar og'
er trúlegt að rvíða
þyrfti að ieita til að
finna hliðstæðu í svo
f ullkomhmi vöntun á
umferðarmenningu.
Framhald af bls. 7
Ásgeir Gunnarsson, forstjóri
SÆNSK BORGARUMFERÐ
FLÝTUR ÁFRAM ÁN NOKKURRA
TAFA EÐA STIRÐLEIKA
Ég hefi oft velt iþeirrí spurningu
fyrir mér, hvers vegna umferð á
íslandi, og þá sérstaklega hér í
Reykjavík, gengur miklum mun
stirðlegar og seinna fyrir sig en í
nágrannalöndunumn.
Þar sem ég var við nám í Sví-
þjóð f þrjú ár, og kem þar sökum
atvinnu minnar tvisvar á ári,
finnst mér naertækast að bera
saman umferð á íslandi og um-
ferð i Svíþjóð.
Það er staðreynd, að, sænsk
borgarumferð „flýtur" áfram án
nokkurra tafa eða nokkurs stirð-
'leika. Það er erfitt í fljótu bragði
að brjóta það til mergjar, hver
orsökin fyrir þessu er í raun og
veru. Orsakirnar hljóta að vera
margar, en iþó ber eina þeirra
lang hæst. Hún er þessi „klass-
iski" íslenzki eiginleiki að gefa
aldrei neitt eftir af rétti sínum,
þó að iþað f mörgum tilvikum
gæti liðkað umferðina. Það er
þessi makalausa sjálfstæðis-
kennd sem ríkir f hverjum íslend-
ingi.'— Dæmi: Götuhorn, þarsem
mikil umferðargata og lítif gata
mætast í kross. Bíflinn á litlu göt-
unni má f flestum tilvikum bíða.
þar til eyða verður á stóru göt-
unni, til að komast yfir hana eða
inn á hana. Bíllinn á 'litlu götunni
getur þurft að bíða æði lengi, ef
umferðin á stóru götunni er mik-
il, og safnast iþá gjarna biðröð á
littu götunni. í Svíiþjóð mundi
undantekningalaust fyrsti bíll á
umferðargötunni ih'leypa bílnum á
litlu gö.tunni inn á, og þar með
er sá umferðarhnútur leystur.
Annað dæmi: Sé ekið á akreina-
götu aka um það bil álíka margjr
bflar á hægri akrein og vinstri ak-
rein. Þessi akstursmáti skapar
hálfgert umferðaröngþveiti, því
bílarnir eru sífellt að skipta um
akreinar og keyra hver i veg fyrir
annan. Slíkt háttalag væri öhugs-
andi f Svíþjóð, enda fengi slík-
ur ökumaður fljótlega áminningar
hjá sænsku lögreglunni.
Svíar virðast meta og vega
aðstæður hverju sinni, þannig að
umferðin imegi ganga sem greið-
ast, og Svíar virðast kunna um-
ferðarreglur mi'klu betur en ísilend-
ingar, virða þær og fara eftir
þeim, en geta samt sem áður
hliðrað til, ef slíkt færir umferð-
ina á betri veg í það skiptið. Kurt-
eisin er aðalatriðið, svo að um
ferðin gangi sem greiðast.
Lokaniðurstöður þessa mismun
ar á íslenzkri og sænskri umferð
hljóta að beinast að þamkagangi
íslendinga miðað við Svía og iþess
um dæmigerða fsilenzka þráa,
sem auðkennir okkur í 'hvívetna.
Guðjón B.
Ólafsson_________________
Framh. af bls. 7
eru alltof oft f hættulegum hræri-
graut. Staösetning skóla er Víð-
ast án tillits til umferðar. Börn
þurfa að fara í stórihópum yfir
fjölfarnar umferðargötur við mis-
jöfn skiiyrði. Víða mætti hafa um-
ferðarverði til að bæta úr þessu,
en slíkt ererfitt, m.a. vegna óreglu
legs skólatíma. Gatnamerkingar,
gatnamót og staðsetning „eyja"
er víða þannig að mikif 'hætta staf
ar af.
íslenzkir ökumenn þurfa margt
að læra. Eins og áður segir, held
ég að hraður akstur sé ekki mesti
Ijóður á þeirra ráöi. Mér virðist,
að hætturnar skapist, þegar ek-
ið er inn á akbraut fullkomlega
skeytingarlaust, rétt fyrir framan
aðvífandi ökutæki. Einnig þegar
menn halda sig í vinstri akstrin-
um eins og ekkert 'hafi í skorizt
og aka fram úr án aögæzlu.
Margt fleira mætti tii nefna.
Mér dettur í hug að lokum, að
nýlega sat ég í bíl hjá leigubíi-
stjóra og við ræddum vandamál
umferðarinnar. Leigubílstjórinn
var talsvert harðorður og sagði:
„Verstir eru þeir þessir öku-
menn, sem engum reglum fylgja."
í þeim töluðum orðum tók hann
alranga beygju inn í næstu götu.
Sverrir
Þóroddsson
Framh. af bls. 6
Ij'ósi, þá er nokkuð öruggt, að
manni er hleypt inn í röðina. í
Bretlandi er mjög sjaldgæft að
rétti sé stolið og afar sjaldgæft,
að menn séu að svína sér inn á
aðalbrautir. Miðað við Bretana
var ég ókurteis ökumaður. Eitt
sinn var ég að reyna að troða
mér Inn í röð af bílum og þá
sagði einn: Don’t use your
weight, it does not pay in Eng-
land."
ísland: Umferðarmenningin. Ef
Islendingar vita að þeir eiga
réttinn, þá halda þeir hon-
um, hvað sem á dynur. Umferðin
gengur mjög hægt hérna, vegna
þess að einstaka menn eru að
reyna að fara eftir þessum fárán-
legu reglum um hámarkshraða.
Auk þess eru kannski 60% af bíl-
unum öfugu megin, þ.e. vinstra
megin. Það vantar allan rythma
og menn hafa ekki hugann
við það sem þeir eru að gera,
enda hefur það verið rannsakað
erlendis, að þar sem umferð geng-
ur mjög hægt, þar veröur mikið
af umferðaróhöppum. Umferð-
in hér er mjög varasöm og menn
virðast eiga mjög erfitt með að
meta það, hvað aðvífandi bíll er
langt í burtu. Umferðarmenning
verður að skapast. En það tekur
langan tínia. Því miður finnst mér
að lögregla og umferðaryfirvöld
sýni ekki nægilegan skilning.
Tökum tii dæmis eitt atriði. Á
aðalumferðarvegi eins og Hafn-
arfjarðarveginum kemur oft fyr-
ir að einstaka maður tekur uppá
því að aka iöturhægt, segjum á
25—30 km hraða og smám saman
myndast löng lest ójjolinmóðra
ökumanna þétt á eftir, en eng-
inn treystir sér til að fara framúr
sökum umferðarinnar á móti.
Stundum sér maður, að lögreglan
er við veginn og fylgist með, en
ég hef aldrei séð að hún færi á
kreik og tæki í lurginn á viðkom-
andi.
13