Lesbók Morgunblaðsins - 22.12.1969, Blaðsíða 31

Smásagan
Framih. aí bflis. 9
urinn agndofa og nýsti kné sín
til blóðs á beittum ísnibburaum,
þegar hann félfl enn ákafar á
kiné, og hann gleymdi, að
hann var hermaður og grét
einsog barn og ga.t ekki stunið
uipp orði.
— Frá gamalli tíð á ég gjöf,
sem ykíkuir var ætliuð, en sem
þið hafið ætíð forsmáð, því
ykkur er sæila að kaupa en að
'þiggija. Eigium við nú að skipt-
ast á gjöflum mannssonur, þú
gefur mér sprenigju.na þína, en
ég enduirgeld þér með hinum
eilífa sannlieifca, sem ég hef fól'g
inn hér í haegri hönd minni.
Utúr myrku ljósinu fcom gömul
knýtt hönd. Hún leit ekki út
fyrir að geta fólgið stóran hlut,
en hermaðurinn trúði að Guð
segði satt.
— Hinai eilífi sanmleikur,
stamaði hann auðimijúkur, já,
en er það ekki alttof mikið?
Það sem ég gef þér er ekki svo
mikiis virði. Og í hreinskilni
sagt, þá var það ekki miín hug-
mynd, heldur en.glanna, svo að
ég á ekka skillið að flá neima gjöf.
— Ég bið þig elskaði sonur
að fotnsmá efcki gjötf mína.
Færðu mönniunum sarunlieikann,
þá rnuím þeir afltur vilja
þekkjia mig, ég hef saknað
þeirra.
Fuirðu lostinn horfði ún.gi
maðurinn á sfcjálfandi höndina
sem var rétt upptil hans, þó að
(hann krypi á hnjám, einsog
væri hinn ófcunni einnig fali-
inn á fcné, þrátt fyrir að hann
væri Giaið sjáikfur.
Fáðir, mælti hermaðuriim,
þafcka þér fyrir rika náð þína,
en vjlljtu ekfci láta sannleikamn
bíða svolitla stund og fcoma mér
fyrst í öru.gga höfn? Við erum
í landi óvinanna og það er
ómöguiegt að segja fyrir hvað
gerist, ef óvinirnir komast yfir
Ihann!
— Þú óforbetranl'egi maður,
Ihljómaði mild rödd Guðls, en þeg
ar hermaðiurinn leit upp bros-
ó i, þa var Guð horfimn.
I snjóbráðinni fyrir framan
hanm iá harðneskjuleg ein-
imian.a sprengja og bif aðist eins-
og stórt bifandi hjarta.
elmyr
listaverka-
falsarinn__________
Framih. af bds. 24
hæðix — allt frá einni og
halfri upp í tíu milljónir króna.
F
ernand hafði þegar fund-
ið sína auðlind á olíusvæðun-
um í Texas. Árið 1964 vair
hann kymntur fyriir vellauðug-
urn olíukónigi og listsafnara, Al-
gur Hurtle Meadows að nafni,
sem gert hafði mikil en vafa-
sóm listaverkakaup í Madrid.
Slikur maður var auðvitað til-
valin bráð fyrir Fertnand og Ré
al. og næstu tvö og hálft ár
hlóðu þeir á hann hvorki meiira
né minna en fjörutíu og fjór-
'um malverikum oíitir ýmsa
meiabatna.
F
nú var tekið að slettast
upp á viiniskapinin, miill| þedinra
Fernands og Réals því báðir
reyndu að maka ferókinn upp á
eigrn spytur og nóvemberkvöld
eitt á gistihúsi í Dallas sakn-
aði Réal skjalatösku sinnar,
fullrar af áríðandi skjölum og
skilrikjum. Fernand hafði verið
með honum allt kvöldið, en sem
frekari sönnun fyrir sakleysi
sínu kallaði hann á lögregluma,
sakaði gistihúsþemuna um
þjófnað og lofaði hundrað þús-
und króna verðlaunum þeim
sem fyndu skjalatöskuna. í
öngum sínum hringdi Réal til
Elmyrs í London. En Elmyr
sagði: „Veirtu ekki svona mik-
ill bjáni. Femand hefur borg-
að einhverjum fyrir að stela
henmi fyrir sig“.
Viku síðar flaug Réal tiJ Eng
lands til að sækja málverk, sem
hann hafði fengið Elmyr til að
gera sérstaklega fyrir sig. Sama
daginn hringdi síminn hjá Elm-
yr og var það Femand sem tal-
aði frá New York án þess að
vita að Réal vair í London,
hvað þá að hann lægi á hleri í
svefnherbergissíma Elmyrs.
Hann lét móðan mása í klukku-
stund um það seon honuim lá n/ú
mest á hjarta. „Þessi svika-
hrappur, þessi þjófur! Hann á
milljónafyrirtæki í Liechten-
stein, listasafn í París og þús-
undir doliara í kanadiskum rík
isskuldabréfum! Mon cher,
þetta eru allt þínir peningar“.
Hann þrábað Elmyr að láta Ré-
al sigla sinn sjó, en Elmyr neit-
aSL
„Hvemig vissi hann um síma-
númerið hjá mér í London?“
spurði Elmyr eftir að Fernand
hafði lagt á.
Réal var fölur af skelíingu.
„Vegna þess að það var í skjala
töskunni“, æpti hann og geyst
ist úir herberginu. „Ogþann-
ig vissi hann um Liechtenstein
og safnið og allt hitt. En nú
hefur hanin svei mér gengið of
langt. Nú skal ég jafna um
hann“.
Hann lét allan svefn lönd
og leið, tók morgunþotuna til
New York og var kominn til
Dallas síðdegis sama dag. Þar
lagði hann fram kæru hjá lög-
reglunni og um kvöldverðar-
leytið sat Fennand í fangelsL
Um miðnætti játaði hann að
hafa leigt mann til að stela
skjalatöskunni. ’ Þegar henni
var skilað, dró Réal kæmna til
baka.
En eftir þetta atvik með
skjalatöskuna fór að fara um
miUjónamæringinn Meadows og
hann leitaði ráða hjá þekktum
listaverkasala í Dallas, Donald
S. Vogel. Vogel ráðlagði honum
að bjóða heim til sín fimm list-
fræðingum til að líta á mál-
verkasafnið — Klaus og Frank
Peirlis, heæra og flrú Saidiein-
berg og Stephen Hahn. Þetta
samþykkti Meadows.
Daniel Saidenberg segir svo
frá: „Rétt innan við dyrnar á
heimili Meadows-hjónanna var
Picasso myindin þeirra — það
var mynd af Jacqueline í alsírsk
um búningi. Þetta var ekki
slæm mynd, en alröng. Ég var
kunnugur þessu timabili, ég
þeikkti litina, sem Picasso not-
aði og ég þekkti atriðin, sem
tekin höfðu verið úr ýmsum
myndum og sett saman í þessa.
Ég sagði umsvifalaust: „Þetta
ar fölsun". „Stephan Hahn og
Perls bræðunnir kváðu síðan
upp sama miskunnarlausa dóm
yfir 43 öðrum málverkum.
Fernand sneri aftur til Par-
ísar. Dag nokkurn hringdi
hann til lögreglunnar þar og
gaf henni í skyn að það væri
ómaksins vert að gera húsleit
hjá Réal nokkrum Lessard. í
umbúðakassa fann lögreglan
fjórar myndiir .eftir Van Dong-
en, eina eftir Bonnard og aðra
eftir Marquet, ógrynni af lista-
verkavottorðum — og falsaða
tollstimpilseðlia, sem garðir
voiriu eftir pönitun í Tóflrió. Um
krvölddð vair Réan í fanigelsi.
Hainn var ákærður, en látinin
laus afltur gegn trygginigu að
imániulði liðniuim.
Og mánuður var allt, sem
Fernand þurfti. Hann fékk Elm
jrr til að gena fyrir sig nokkrar
Dufy vatnslitamyndir, eitt Vlam
inck-landslag og ef til vill
mynd eftir Derain og Marquet.
Hann hafði komið í kring upp-
boði á 6 listaverkum í uppboðs-
sal einum í borginni Pontoise
i lok febrúar hittust þeir
Femand og Elmyr á flugA'ell-
inum í Lissabon. Allar myndirn
ar vom tilbúnar nema sú eftir
Vlaminck. Femand tók þær, lét
Elmyr hafa 175 þús. króna ávís
un á svissneskan banka og
flaug aftur til Parísar. Elmyr
hélt til Ibiza niðurdreginn og í
leiðu skapi. Ekki batnaði skap-
ið viku síðar þegar bankinn til-
kynnti honum að engin inn-
stæða væri til fyrir ávísuninni.
Nú var mælirinn fullur. Viti
sínu fjær hringdi Elmyr til
Femand í Pards. „Þið kumpán-
amir hafið grætt milljónir, þið
hafið mjólkað mig eins og gamla
kú, en nú er júgrið tómt. Ég er
hundleiður á ykkur báðum og
auk þess peningalaus. Ég hef
ekki annað að segja við þig,
skúmurfcm þinn, en bíddu
þangað til við sjáumst næst“.
Svo skellti hann heyrnartólinu
á.
En nú vantaði Fernand
Vlaminck-myndina og hún var
komin á uppboðsskrána í Pont-
oise. Hanm hóf leit í þeiim vöru
geymslum, þar sem líklegt vair
að myndum Réals hefði verið
komið fyrir. Og mikið rétt, í
einni geymslunni fann hann
kassann og í honum Vlaminck-
myndina, landslagsmálverk,
sem hann gizkaði á að væri um
árggiaimialt. Það virðiisit líka
eldira vegina þess að Réal hafði
gert á það „ellibletti" með
brúnum femis.
Lögreglan hafði þegar sam-
band við kunningja Fernands,
sem hann hafði tilgreint sem
eiganda myndanna. Kunning-
inn hringdi til Fernands. Eann
flýtti sér að láta niður í fimmt-
án ferðatöskur og þeir lögðu af
stað til Ibiza. f febrúar 1968
var Réal tekinn fastur 1 Sviss
fyrir að gefa út falslkair ávísan-
ir. Femand hraðaði 3ér til
Geraf honum til aðstoðar, en
var fangelsaðuir þann 28. marz
fyrir að leynast undir dulnefni.
Sjö miániuiðum síðar flainnisit Fenn
and meðvitimdarlaus í klefa
sínum af ofneyzlu svefnlyfja.
J. lok júní 1968 hófust í
Madrid venjubundnarr eftir-
grennislanfc um miaran þanin, sem
þá þekktist undir nafninu Elm-
yr Dory-Boutin en komið bafði
til Spáinar sem J'09eplh Bouitin
og leiddi það til eins kaldhæðn
islegasta atviksins í langri og
viðburðaríku-i ævi Elmyrs. Svo
virðist sem kanadiska stjómin
hafi brugðizrt; skjótt og af
ákefð við fyrirspurnum ctóm-
stólanna í Madrid. Jú, þeir
könnuðust vissulega við Jos-
eph Boutin. Hann var eftirlýst-
ur af kanadisku lögreglunni.
Til að snúa sig út úr þessum
kröggum, varð lögfræðingur
Elmyrs að viðurkenna að hann
væri ekki Joseph Boutin held-
ur Elmyr de Hory og hefði kom
ið til Spánar áirið 1961 ur.dfc
fölsku flaggi. Elmyr var hinn
rólegasti. Hann var sannfærður
um a0 eiiruhveirn veginin myrudi
allt lagast. Hann var landflótta
og hafði alþjóðleg réttindi sér
til venn/diair. Þeiir gætu ekiki vis-
að honum úr landL Hvert ætti
hann svo sem að fara?
En fyrstu viku ágústmánaðar
var kæran borin fram. Hún var
í mörgum liðum, sem fjölluðu
um allt mögulegt frá notkxm
falsaðra skjala til kynviilu og
umgengni við þekkta afbrota-
menn. Hann fékk tveggja mán-
aða til tveggja ára skilorðs-
bundinn fangelsisdóm og um
kvöldið sem dómurinn var
kveðinn upp kom lögraglan til
La Falaise til að fylgja Elmyr
í fangelsið í Ibiza.
F angelsið var ekki rekið 1
samræmi við boðorð lúxuthólM
ela. Eknyr útbjó strax lista yf-
ir matvæli, rúmið sitt frá La
Falaise, hvíldarstól, bækux,
myndir, snyrtiáhöld, svefntöfl-
ur, róandi töflur, fatnað og
peninga. Þetta fékk hann allt
sent. Rúminu var komið fyriir í
klefa hans; hvíldarstólnum fyr-
ir utan í fangeillsisgiairðinuim. Áð
Ur en vika var liðin, hafði Elm
yr ráðið annan fanga sem þjón
sinn. Þjónninn ræsti klefa Elm-
yrs, þvoði mataráhöld hans og
kom hvíldarstólnum fyrir í sól-
inni eða forsælunni eftir því
sem við átti. Þvi heyrðist jafn-
vel fleygt að Elmyr gevmdi
vínflöskur sínar í næsta húsi, í
kæliskáp borgarstjórans.
Að tveimur mánuðum liðnum,
í oktober 1968, var Elmyr lát-
inn laus. „Ég þarf að fá mér
frí,“ sagði hann og íór frá
Ibiza tíi Suður-Spáiniair.
Þess má geta í lokin, að það
var tvennt, sem Elmyr bað vini
sína ekki að senda sér í fang-
elsið í Ibiza: listaverkabækur
og málaravörur. Elmyr var loks
ins hættur.
Ja, það er að segja .... ,
Kí
enyvood
sfrauvélin
losar yður við allt erfiðið
Engar erfiðar stöður við
strauborðið. Þér setjist
við Kenwood strauvélina
slappið af og látið hana
vinna allt erfiðið. — Ken-
-wood strauvélin er auð-
veid I notkun og ódýr í
rekstri. Kenwood strau-
vélin er með 61 cm valsf,
fótstýrð og þér getið
pressað buxur, stffaS
skyrtur og gengið frá
ölium þvotti eins og full-
kominn fagmaður.
Kénwood
Yður eru frjálsar hendur við val og vinnu.
Verð kr. 9.811.—
HEKLA hf.
Laugavegi 170—172 — Sími 21240.
22.' asierraber 1969
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 31