Lesbók Morgunblaðsins - 22.12.1969, Blaðsíða 26

Frá töku togarans. Komlð
með skipstjórann af togaran-
um um borð í Óðin.
Helgi Hallvarðsson
Togarataka
á
aðfangadag
Nína Björk Árnadóttir
Jólastjarnan
Skín á himni
heimi sendir bjarmann sinn
komin enn með bjarmann sinn
jólastjarnan mín og þín.
Segðu okkur enn í dag
um frelsarann sem fæddist
fæddist til að boða frið
og fæddist fyrir mig og þig.
Brennur hún í austri
brennur hún af sorg
jólastjarnan mín og þín.
Enn brenna í austri
ómáttugar þjóðir
brenna af sorg brenna af kvöl
þjóðirnar í austri
brenna af kvöl.
Segðu okkur enn í dag
um frelsarann sem fæddist
segðu að hann komi enn
og breiði friðarfaðminn sinn
móti heimi okkar
og móti mér og þér
að hrópað geti allir
í heilagri gleði
svo sorg hennar slokkni
stjörnunnar okkar
„Yður er í dag frelsari fæddur,
sem er Kristur Jesús í borg Davíðs“.
V arðskipið Óðinn lagði af
stað frá Reykjavík daiginn fyr-
ir Þorláksmessu til Vestf jarða,
þar sem skipið átti að vera á
gæzlu yfir jólahátíðina. Við
sem um borð vorum, í þessari
ferð, vorum ákveðnir í því að
láta jólahátíðina ekki fara fram
hjá okkuir og því var nóg starf
fyrir höndum að þrífa og pússa
skipið. Skipherra í þessari ferð
var Þórarinn heitinn Björns
son.
Á Þorláfcsmessudag kom
beiðni um að við tækjum son
vitavarðarhjónanna á Horni,
sem staddur var á ísafirði, og
flyttum hann til foreldra sinna,
svo hann gæti verið þeim sam-
vista á þessari jólahátíð og um
leið jóla-glaðningur í einangr-
un þeirra á þessum útkjálka ís-
lands.
Við komum til Isafjarðar á
Þorláksmessukvöld. Ákveðið
var að fara þaðan snemma morg
uninn eftir, og vera komnir
fljótlega eftir birtingu að
Horni. En þar sem NA-áttin
hafði ráðið ríkjum að undan-
förn,u var óvíst hvort hægt yrði
að koma piltinum í land við
sjálfan Hornbjargsvita, eða
hvort setja yrði hann í land á
Hornvík, en þaðan yrði hann
að ganga yfir fjallið, um 2ja
tíma göngu, til að komast heim.
IVIorguninn eftir var svo
haJdið af stað á tilsettuim tima,
en ekki leizt okkur alls kosta
vel á útbúnað piltsins, til göngu
yfir fjallið, því utanfata var
hann aðeinis í sumarfrakka og
á lágskóm. Er við höfðum orð á
þessu við hann, virtist sem hon
um fyndist athugasemdir okk-
ar ástæðulausar, því hann taldi
sér ekkert að vanbúnaði að vaða
snjóinn yfir fjallið í þessum
búnaði.
Við héldum út ísafjarðair-
djúp og svo eins og leið lá fyr-
ir Rit, Straumnes og þaðam
áfram norður um. Út af Straum
nesi voru nokkrir togarar að
veiðum. En þar sem þeir voru
vel fyrir utan Mnu veittum við
þeim enga nánari athygli.
Þegar fór að nálgast Hornið,
fór von okkar að glæðast um
að koma piltinuim í land við
Hornbjargsvita, þar sem veður
var orðið stillt og komin smá
NA undir alda. Og von okkar
brást ekki því piltinum kom-
urn við heiliu og höldnu í land.
Fjölskyldunni á Hornbjargs-
vi'ta var óskað gleð'ilegra jóla
og síðan haldið suður um, sömu
leið til baka.
Um hádegið fór skipherrann
að velta því fyrir sér, hvar
hann ætti að láta akkerið falla,
svo við gætum notið rólegrar
jólahátíðar. Hann var enn ekki
búinn að taka ákvörðun um
það þegar við fórum að nálig-
ast Strauminesið og togararnir
fóru að koma í Ijós á ratsjár-
skifuinni. Auðséð var að þeir
höfðu nálgast Uniuna, frá því
að við fórum fram hjá þeim um
morgunmn. Staðarákvarðanir
voru teknar af þeirn grynnstu
og við útsetninigu reyndist einn
þeirra vera um 2 sjóm. fyrir
innan, en hinir á Mnu. Var þá
þegar sett á fulla ferð og stefnt
á togarann. Og það var eins og
veðhlaupahesti væri gefinn
laus taumurinn þegar hinumn
26 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
22. diesiember 1969