Lesbók Morgunblaðsins - 16.01.1955, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
' 19
Ungur maður rakar saman
30 milljónum króna
Græddi mest
J|ANN HEITIR Mike Makris or
er aðeins 27 ára Ramall. Faðir
hans er grískur oc; var sendiherra
í Mexikó. Jafnframt sendiherra-
starfinu stundaði hann ýmis við-
skifti og græddist brátt fé. Þepar
Mike var 15 ára £»amall lofaði faðir
hans honum að koma með sér, er
hann var í verslunarferðum til
Suður Ameríku og Bandaríkjanna.
Við það vaknaði áhugi piltsins fyr-
ir verslunarmálum og tók hann þá
þegar að braska í smánm stíl og
meðal annars seldi hann skóla-
bræðrum sínum skíði og hagnaðist
vel á því. Þá náði hann í umboð
fyrir þýzka verksmiðju, sem fram-
leiddi ýmislegt til húsgagnaiðnað-
ar. En faðir hans átti stóra hús-
gagnaverksmiðju, og henni seldi
hann þessar vörur. Græddi hann
talsvert á þessu, eða svo mikið að
föður hans þótti það ískyggilegt og
tók í taumana — náði sjálfur um-
boðinu af piltinum.
Árið 1945 lauk Mike námi við
fiöllistaskólann í Mexikóborg, og
fékk því næst atvinnu hjá fyrir-
tæki, sem nefnist Texas A & M.
Þar fékk hann 200 dollara kaup á
mánuði. En honum þótti það lítið
svo að í hjáverkum sínum tók hann
að selja barnavagna og um hclgar
fcrðaðist hann og seldi ísskápa og
þvottavclar. Mcð þcssu móti hafði
hann 600 dollara laun á mánuði.
Nú gifti hann sig og fckk stöðu
hjá miðlarafirma í Houston. Þar
kynntist hann ýmsum gróðafyrir-
tækjum og alls konar viðskifta-
á brennisteíni
rekstri. Meðál annars komst hann
þá að því, að mikil eftirspurn var
að brennisteini. Fyrirspurnum um
lcaup á beirri vöru rigndi yfir firm-
að, en ekki var hægt að greiða úr
því. Hvernig stóð á þessu? hugs-
aði Mike með sjálfum sér. Hvers
vegna voru ýmsar þjóðir að leita
eftir brennisteini, en gátu ekki
fengið hann? Hvar var hægt að fá
brennistein?
Þá komst hann að því, að brenni-
steinsnámur eru í Mexíkó. Hann
brá við og sótti um einkaleyfi
hjá stjórninni til þess að vinna
brennistein og flvtja úr landi. Það
leyfi kostaði 75.000 dollara. Ýmsir
hefðu nú í hans sporum gugnað á
því að útvega svo mikið fé. En
Mike lét sér það ekki fyrir brjósti
brenna. Hann gerði félag við einn
af samstarfsmönnum sínum hjá
miðlarafyrirtækinu, Tom Kramer
að nafni. Þeim tókst að fá lán til
að trvggja sér námurnar og svo
settu þeir á fót eigin skrifstofu.
Síðan stofnuðu þeir nokkurs konar
viðskiftabanka, er þeir nefndu
Providential. Á svipstundu seldu
þeir hlutabréf í þessum banka fyr-
ir 250.000 dollara, og nú höfðu þeir
nóg rekstrarfé til þess að reka
brcnnistcinsámurnar. Þctta var ár-
ið 1952.
Síðan hefir Mikc grætt á tá og
fingri. Er talið að hann eigi nú um
30 miUjónir dollara og er það talið
furðulegt um jafn ungan mann,
jafnvel þar vestra, þar áem dugn-
aðarmenn raka saman milljónum,
Mika gleymir ekki viðskiftunum, þótt
hann sé á baðstað.
því að enginn hefir komizt svo
langt á hans aldri.
Mike er nú meðeigandi og for-
stjóri í einum 20 fyrirtækjum af
ólíkasta tæi, svo sem niðursuðu-
verksmiðjum, sögunarmylnum, tíg-
ulsteinaverksmiðjum, bönkum, út-
gerð, úraníumvinnslu, gistihúsum,
íþróttavöllum o. fl. Á sumu hefir
hann grætt og græðir. En grund-
völlurinn að auðæfum hans er
ágóðinn af brennisteinsnámunum.
Hefir hann sýnt að á brennisteini
má græða stórfé. Gæti það ekki
verið bending til íslendinga, sem
eiga svo margar brennisteinsnám-
ur? Að vísu er hér hafinn undir-
búningur að starfrækja þær, en
hann hefir staðið lengur en þann
tíma er Mike var að raka saman
milljónum á mexikönskum brenni-
steini.
— Pabbi, hvcrnig stcndur á því að
maður má ekki eiga nema eina konu?
— Sonur minn, þegar þú eldist
muntu komast að raun um að lögin
eru verndarvættur þeirra, sem ekki
kunna að verja sig sjálfir.