Lesbók Morgunblaðsins - 16.01.1955, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
17
Á mörg þúsund kílómetra svæði er þetta eina vatnsbólið, þar sem lögreglu-
menn geta brynnt úlföldum sínum.
nokkra hríð fann hún Buick-bíl-
inn. Hann hafði brotnað í sand-
skafli. Langa leið þaðan fann hún
svo jeppann, og hann var líka
brotinn. En hvergi varð hún vör
við ferðafólkið.
Rúmum hálfum mánuði seinna
kom Du Toit örmagna og uppgef-
inn til trúboðsstöðvar nokkurrar
hjá Kunene-ánni. Hann gat með
veikum burðum stunið því upp, að
ameríska fólkið væri allt í helli um
60 km. neðar með ánni. Frá trú-
boðsstöðinni var svo sent skeyti
undir eins til lögregluliðsins. Það
fór á staðinn og fann fólkið aðeins
ódautt. Du Toit sagði seinna fyrir
rétti, að það hefði aðeins verið
fyrirsláttur með ljónaveiðarnar.
Ætlunin hefði verið sú, að safna
demöntum. Ferðin misheppnaðist,
vegna þess að þeim varð vatnsfátt
og höfðu þá lagt sér til munns
mengað vatn, sem þeim varð illt
af. Og svo bauð hvert óhappið öðru
heim, bílarnir brotnuðu, og þá
var það eina vonin um björgun að
hann gæti komizt gangandi til
mannabyggða. En sautján daga
hafði hann verið að ganga þessa
60 km.
Eftir seinustu demantaför sína
var Du Toit gripinn. Fundust þá
hjá honum demantar, sem sýnilegt
var að nýkomnir voru utan úr eyði-
mörkinni. Ekki fékkst orð úr hon-
um fyrir réttinum, en hann var
dæmdur í 100 sterlingspunda sekt,
eða sex mánaða fangelsi. Skömmu
síðar dó hann.
Annar frægur demantasmyglari
var Joe Kabalin. Hann var einn
af þeim fáu hvítu mönnum, sem
gat fundið vatn í eyðimörkinni.
Hafði hann lært þá list af villu-
mannaþjóðflokki þeim, sem nefnist
Herero, og ráfar um eyðimörkina.
Þessir villumenn geta fundið vatn,
þar sem engum öðrum mundi koma
til hugar að nokkurn dropa sé að
finna. Kabalin hafði einhvern tíma
læknað einn af þessum villumönn-
um, með því að gefa honum inn
kínín, og upp frá því naut hann
vináttu alls þjóðflokksins og lærði
margt af honum, einnig það að lifa
á skorkvikindum eingöngu.
Sagt er að árið 1945 hafi Kabalin
gerzt fylgdarmaður fjögurra
manna, sem voru í demantaleit.
Voru það tveir Englendingar, einn
Ameríkumaður og einn Suður
Afríkumaður. Þeir lofuðu Kabalin
1000 sterlingspundum fyrir ferðina
og að hann skyldi auk þess fá 5%
af ágóðahlut þeirra. Þeir óku í bíl-
um til ósa Orangeárinnar og náðu
í svo mikið af demöntum, að sagt
er að Kabalin hafi fengið 3000
sterlingspund í sinn hlut. Margar
fleiri ferðir fór hann í demantaleit
og varð oft vel ágengt. En honum
helzt ekki á fénu og varð öreigi.
Aldrei hafði honum orðið misdæg-
urt um ævina, þótt hann hfði ekki
eftir ströngustu heilbrigðisreglum.
En þau urðu ævilok hans, að hann
varð úti í skuggahverfi Höfðaborg-
ar fyrir tveim árum. Þá átti hann
ekki þak yfir höfuðið og hafði lagt
sig til svefns á götu, en fékk lungna
bólgu og dó.
★
Margir hafa látið lífið fyrir það
að reyna að ná í demanta. Svo
var um Corrie du Toit, bróður
Gerts du Toit. Hann varð úti í
eyðimörkinni á fyrstu ferð sinni
þangað.
Hefðarkona nokkur var í Höfða-
borg og hét hún Ida Brown. Hún
átti sína eigin flugvél og réði til
sín flugmann úr stríðinu, sem Miles
de Villiers hét. Þau lögðu á stað
í flugvélinni frá Höfðaborg og þótt-
ust ætla að fljúga til Kimberley.
Þau komu við á Beufort West flug-
vellinum, sem er um 480 km. norð-
ur af Höfðaborg og fengu þar ben-
sín. Svo heldu þau áfram ferðinni,