Lesbók Morgunblaðsins - 16.01.1955, Blaðsíða 6

18
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
• <?>
'eióta
nnn me
J jjijrniL
nunoi'onima
SÍÐASTA kvæði eftir danska prestinn og píslarvottinn,
skáldið Kaj Munk, ort örfáum dögum áður en hann
var myrtur, — engu líkara en hann hefði þá þegar feng-
ið hugboð um hvað í vændum væri. — Þýtt úr blaðinu
Frit Danmark.
Mcistari, með þyrnikrónu þunga,
þinn er ekki létt að feta veg
því ég á börn, tvo drengi, ennþá unga,
mitt eigið hús — og konan dásamleg.
Meistari, með þyrnikrónu þunga!
— Þú ef værir aðeins GESTUR vor
til að lækna, frelsa og fræða unga —
fetað gæti PRESTUR í þín spor.
F.n nú, ég meina, þyrnikrónu þunga
og þessi dimmu blóðspor, er ég leit
að þinni gröf og kvölum — talar tunga —
og telur upp þær KRÖFUR, er ég veit.
Meistari, með þyrnikrónu þunga!
Þín orð: FYLG MÉR! eru hróp og bæn.
En sjá, frá þínum hástói, æsku unga
þíns EIGIN FÖÐUR JÖRÐ — hve hún er væn!
Meistari, með þunga þyrnikrónu,
— það er hverjum ráð að bjarga sér —
HJÁLPA MÉR ÞÁ — (ég á unga sonu,
cigið hús og konu) — AÐ FYLGJA ÞÉR!
J. M. EGGERTSSON þýddi.
é-
-<?>
en ekkert spurðist til þeirra fram-
ar.
Þegar þau komu ekki til áíanga-
staðar, var hafin leit í lofti, en
hvergi sást til flugvélarinnar. Eft-
ir hálfan mánuð var leitinni hætt.
Svo liðu mánuðir og menn höfðu
gleymt þessu at\nki. En þá rákust
lögreglumenn á flugvél skammt
frá sjó og var hún þar falin milli
tveggja sandskafla. Skammt frá
flugvélinni lá beinagreind og af
fatadruslum, sem enn voru utan
um hana, mátti sjá að þetta hafði
verið kona. Höndin var út rétt og
hún hélt enn á handtösku. í henni
voru nokkrir demantar og þetta
bréf:
— Miles er farinn að sækja hjálp
og ég verð að bíða hér, en ég er
að deya úr þorsta. Guð hjálpi mér.
Ida Brown.
Það var kaldhæðni örlaganna, að
vatnslind var tæpa 200 metra frá
þessum slysastað. Ekkert hefir
spurzt til Miles. Flugvélin var
sködduð, annað hjólið hafði farið
undan henni í lendingu. En svo var
mikill lausasandur þarna, að flug-
vélin hefði aldrei getað hafið sig til
flugs aftur, enda þótt óskemmd
hefði verið. Hyggja menn að Miles
hafi búizt við því er hann lenti, að
þarna mundi vera harðvelli og
hefði sýnst svo úr lofti.
★
Skammt er nú síðdn að tveir
menn fengu leyfi hjá stjórn Suður
Afríku til þess að ferðast um eyði-
mörkina. Þóttist annar vera blaða-
maður og ætla að safna efni í bók,
en hinn þóttist vera kvikmynda-
maður og ætla að taka myndir af
dýralífi í eyðimörkinni.
Þegar þeir voru svo aftur á heim-
leið frá eyðimörkinni, komu þeir
við í þorpi, sem heitir Bellville og
er skammt fyrir norðan Höfðaborg.
Lögreglan þar tók sig þá til og leit-
aði á þeim og í bíl þeirra. Þar fann
hún demanta, sem voru 2500 ster-
lingspunda virði, eða meira en þeir
gátu vænst að fá fyrir ferðasögu og
kvikmynd.
Og seinasta sagan þarna að sunn-
an er þessi:
Tveir menn, sem þóttust vera
trúboðar, settust að hjá Orange-
ánni og tóku að telja trú fyrir heið-
ingjum þar. Höfðust þeir þarviðum
hríð. En svo var það einhvern tíma
að þeir tóku sér far með járnbraut-
arlest og ætluðu til Prieska. Lög-
reglumenn voru með lestinni og
þeim þótti vissara að athuga þessa
trúboða nánar. Fundust þá á þeim
demantar, sem voru um 2000 ster-
lingspunda virði. Þessum demönt-
um höfðu þeir safnað á ferðalögum
niður að ströndinni. En þau trú-
boðslaunin lentu hjá stjórn Suður-
Afríku.
Það er aðeins eitt öruggt ráð við sjó-
veiki — að vera í landi.