Lesbók Morgunblaðsins - 10.02.1952, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
49
ur skipaskurður eldri, en það er
ekki látið nægja.
Höfnin í Jacksonville er afar stór,
sem sjá má nokkuð af því að þar
eru ekki færri en 75 hafskipa-
bryggjur, ásamt vöruskemmum og
öðrum tilheyrandi mannvirkjum.
Það getur því varla talizt í frásögur
færandi þótt flutningaskip, jafnvel
þótt snoturt sé, taki þar höfn, en
svo virtist þó vera hvað okkur
snerti, því skömmu eftir að skipið
var. orðið landfast og byrjað var að
losa farminn, fengum við heimsókn
blaðamanna og ljósmyndara þeirra.
Farmurinn (blaðapappír) mun þó
hafa átt sinn þátt í þessari heim-
sókn, en hitt var einriig staðreynd,
að þetta var í fyrsta skipti, sem
íslenzkt skip og íslenzki fáninn sást
í þessari höfn. Einnig vakti það
nokkra athygli að skip norðan frá
íslandi, átti að sigla í hitabeltinu
(tropic) í lengri tíma. Blaðamenn-
irnir þurftu því margs að spyrja
og myndasmiðurinn hafði nóg að
starfa.
Viðstaðan í Jacksonville varð
aðeins einn sólarhringur, því los-
unin gekk, eins og vænta mátti,
með hinum alþekkta, ameríska
hraða og enn var haldið suður á
bóginn, til næsta áfanga ferðarinn-
ar, — Miami.
^.ð sigla niður með Flórídaskag-
anum er líkast ævintýri. Því nær
óslitin röð skrautlegra halla og
sumarhúsa milli hárra, beinvax-
inna pálma og blómabreiða, með
litskrúði, sem aðeins sést í hita-
beltinu. — Hafið óvénju blátt og
ládautt. Ljósgul baðströndin. —
Rennilegar lystisnekkjur með fann-
hvít segl, en silfurglitrandi flug-
íiskarnir svífa kringum skipið,
þöndum en hreyfingarlausum
vængjum, — þessi einkennilega líf-
vera, sem bæði er fugl og fiskur.
— Palm Beach, Miami Beach. —
Þegar myrkrið skellur á, því hér
er ekkert sem heitir rökkur, tekur
ljósadýrðin við. Röð ljósa, með öll-
um litbrigðum regnbogans. Skraut-
legar ljósaauglýsingar, sem bjóða
gull og græna skóga — fyrir aðeins
nokkur cent. Og þessi ævintýra
heimur er ekki aðeins á litlu svæði
strandarinnar, heldur eins langt og
augað eygir.
Miami er stærsta borgin í Flór-
ídafylki, með um 250 þús. íbúa.
Borgin stendur við Biscayneflóa,
sem er mjög grunnur, en til þess
að opna skipum leið er grafin renna
í flóann og skurður í gegnum
Miami Beach. Höfnin er lítil og fátt
um skipakomur, aðallega strand-
ferðaskip og svo eru þaðan fastar
áætlunarferðir farþegaskipa til
Havana á Kúba. Innsiglingin er
nokkuð einkennileg, því skipið
siglir svo að segja í kapp við bíl-
ana, sem flytja baðgestina til og
frá baðströndinni og er stutt á milli
skips og ökutækja. Miami er mikið
sótt af skemmtiferðafólki, en aðal-
lega þó að vetrinum, því á sumrin
er þar of heitt til þess að fólki geti
liðið vel. Út yfir tekur þó, þegar
hitabylgjur eru, eins og reyndin
varð, þegar við vorum á ferðinni.
Hitinn komst upp í 38 stig á celsius
og má geta þess að okkur fannst
það ærið nóg, enda leið flestum
illa í slíku loftslagi, ekki sízt vegna
þess hversu loftið var rakt, sem
sagt, allt þvalt, sem snert var og
ekki gott að gera sér grein fyrir
hvort um venjulegan líkamssvita
var að ræða eða loftraka. Allir þola
sennilega slíkan hita stuttan tíma,
án þess að þjást, en þegar ekkert
lát er á þessu allan sólarhringinn,
þá fer gamanið að grána.
í Miami fengum við aftur heim-
sókn blaðamanna og ljósmyndara,
en það fannst manni eðlilegra
vegna þess hversu sjaldgæft er að
þangað komi skip frá fjarlægum
löndum, enda „slógu“ þeir því upp
með langri grein og myndum á
fremstu síðu. (Meira)
GRETTIS-
ÞANKAR
'h
f ^ '* jf*.
Frá nauðum Grettis eg nepju kenni
til nútímans alla leið.
Það er sem beint inn í brjóstið fenni
hin bitra örlaganeyð,
scm olifissjúku ofurmenni
í útlegð, að fullu reið.
' '4^1 ■ :í- Hi.
Um hetjunnar þrótt og hreysti nierki
stóð helgustur alla tíð. —
Á fræknleika sinum féil hinn stcrki
í fárlegri skapahríð,
sem breytti ótrauðu afreksverki
í ævilangt sektarstríð.
■ *7 • ; '; , . j J"
Ei uppörfun nein hans auðnu gagnar
frá eigin né móður þrám,
og öfundin kappans falli fagnar
af fjandskap og hræðslu rám. —
Og gegn honum ófresk andúð magnar
sitt afkvæmi: drauginn Glám.
Og flestum þótti sinn frami naumur
hjá frægð og afrekum hans,
þvi eltu þcir hann sem illur draumur
um óbyggðir þessa lands. —
í farvegi þeim rann feigðarstraumnr
hins fjölhæfa skálds og manns.
Sú úlfúð sem Gretti afmá vildi
hún átti ekki hægt um vik, ,
þvi lcikni kappans í leik og hildi
var laus við ótta og hik
og geigaði ei f.vrr en glíma skyldi
við galdra og drottinssvik.
Það kom enginn á hann banabragði
ef beitt var spjóti eða hjör;
sinn ofjarl hitti í örmu flagði
hið orku magnaða fjör.
Um hreystina dauðahrollinn lagði t
úr hræfúlli nornarkör.
Sitt hatur i viðarbuðlung brenndi ^
hið banvæna, gamla hró,
og út til Grettis í eyju sendi,
og ef það væri ekki nóg,
í örlagadjúp hans Öngli renndi
hinu illvíga fóstru kló — —.
GÍSLI H. ERLENDSSON.