Morgunblaðið - 22.03.1986, Blaðsíða 62

Terry Venables:
Óvenjulegur
þjálfari
snýr
Frá Bob Hennessy, fróttamanni Morgun-
_ blaösins á Englandi:
ENSKIR fjölmiðlar eru nú upp-
fullir af frásögnum af málefnum
Terry Venables sem hefur tekið
endanlega ákvörðun um að fara
frá ríkasta knattspyrnufélagi
heims, Barcelona, þrátt fyrir
mikla velgengni þar.
Terry Venables er nú án efa
eftirsóttasti þjálfari heimsins, og
keppast öll helstu stórliðin við að
bjóða honum gull og græna skóga.
Ástæðan er sú að á tveimur árum
hefur honum tekist það sem fjöl-
mörgum öðrum frægum og dýrum
þjálfurum hefur mistekist; að vinna
spánska meistaratitilinn og koma
reglu í lið sem um árabil hefur
verið þekkt fyrir innbyrðis deilur
og ósætti.
Fyrsta verk Venables var að
selja þann leikmann sem margir
telja bestan allra, Diego Mara-
dona, og kaupa í hans stað Steve
Archibald, Skotann sem áður var
hjá Tottenham. í kjölfarið fylgdi
gjörbreyting á leikstíl liðsins - hann
lagði alla áherslu á samvinnu og
dugnað leikmanna, sem ekki hafði
fariö mikið fyrir áður. Þetta er
breska aðferðin, og hún bar árang-
ur. Reyndar á liðið hverfandi
möguleika á að halda meistaratitl-
inum í spánsku knattspyrnunni, en
Barcelona er í undanúrslitum í
Evrópukeppninni og á alla mögu-
leika á að komast í úrslit. Sigur í
þeirri keppni yrði nokkuð áreiðan-
lega til þess að Venables yrði
heim
færður í dýrlinga tölu í Kataloniu,
þar sem búa æstustu knatt-
spyrnuáhugamenn veraldar. Með-
alaðsókn að leikjum liðsins er yfir
loo.ooo manns.
Þrátt fyrir allt þetta, og geysileg-
ar tekjur (grunnlaun hans eru 12
milljónir króna á ári, auk allra bón-
usa og aukasposina) ætlar Terry
Venables að hætta. Ástæðan er
persónulegs eðlis. Eiginkona hans,
Cherrie, hefur aldrei viljað flytja til
Spánar frá Sussex þar sem hún
býr með tveimur dætrum þeirra
hjóna á táningsaldri. Það er fjöl-
skyldan sem togar hann til sín, auk
þess sem Venables hefur alltaf
verið mikill Lundúnabúi í sér.
Terry Venables er nú 43 ára.
Hann vakti fyrst athygli sem knatt-
spyrnumaður í gullaldarliði
Chelsea í kringum I970, var þá
bakvörður og lék með kempum á
borð við Osgood, Bonetti, Harris,-
og Alan Hudson. Hann var síðan
seldur til Tottenham, þar sem
honum gekk iila að komast í lið.
Seinna lék hann með QPR, eða
þar til hann tók við þjálfun hjá
Crystal Palace. Það var síðan
þegar hann tók við liði QPR að
hann fór að vekja verulega athygli
sem þjálfari. Þó kom útnefning
hans sem stjóri Barcelona á óvart
á sínumtíma.
Venables er um margt óvenju-
legur knattspyrnuþjálfari. Skömmu
eftir að hann hætti sjálfur að leika
knattspyrnu skrifaði hann skáld-
• Terry Venables stýrir æfingu liðs síns á leikvelli Barcelona, Nou Camp. Þrjátíu og fimm þúsund
aðdáendur komu til að fylgjast með æfingunni.
sögu, sem fékk ágætar viðtökur
gagnrýnenda. Hann hefur einnig
samið handrit að sjónvarpsleikrit-
um, sem breska sjónvarpið hefur
gert, og fengist við tónlistariðkun.
En stóra spurningin í bresku
blöðunum er núna hvert hann fer.
Tottenham er líklegasti kosturinn,
og óopinberar fregnir herma að
Venables hafi verið boðinn vænn
hluti að hlutabréfum í félaginu. En
Arsenal er einnig inni í myndinni.
Víst er talið að Venables vilji setj-
ast að í London að nýju og að
hann muni þjálfa lið þar. Venables
hefur sjálfur látið lítið eftir sér hafa
um þessi mál öll, og í rauninni
aðeins einu sinni lýst yfir áhuga á
þjálfarastöðu; hann viðurkennir að
sig hafi lengi dauðlangað að þjálfa
enska landsliðið. Svo ef til vill bíður
hann með að ákveða sig þar til
eftir HM í vor - ef enskum gengur
þar illa gæti draumastaðan losnað.

Rómantíkin er hættulegust
— náin samvinna skautadansaranna er alls ekki vandalaus
• Enginn efast um að samband fólksins sem dansar saman á
ísnum ár eftir ár, er nánára en gengur og gorist með félaga f
iþróttum.
ÞAU FAÐMAST, snúast með
ástríðufullum hreyfingum um
hvort annað, horfast í augu,
brosa og daðra án nokkurrar
feimni. Það vantar ekkert nema
kampavínið og kertaijósin til að
fullkomna myndina af unga ást-
fangna parinu.
En þegar skautarnir eru komn-
ir ofan í tösku þá eru langflestir
skautadansarar sem keppa í
paradansi aðeins venjulegir
vinnufélagar.
„Það væri eins og að fara út
með bróður sínum," segir Denise
Benning, einn keppenda á
heimsmeistaramótinu í listdansi
á skautum, sem nú stendur yfir
i Genf í Sviss.
Ástarsambönd eru þó ekki
óþekkt í heimi skautadansa-
ranna. Núverandi heimsmeistar-
ar, Elena Valova og Oleg Vasiliev,
eru til dæmis hjón. En það er
undantekningartilfelli. „Ég held
að það hljóti að vera miklu erfið-
ara þegar þessu tvennu er bland-
að saman, en þegar því er haldið
aðskildu," segir Benning. „Hvað
ef upp kemur missætti í hjóna-
bandinu? Það hlýtur að hafa mikil
áhrif á frammistöðuna á ísnum,"
segirhún.
Enginn efast þó um að sam-
band fólksins sem dansar saman
á ísnum ár eftir ár, er nánara en
gengur og gerist með félaga i
íþróttum. Margir þeirra segjast
hafa rekið sig á að hafa hugsað
sömu hugsanir á sömu augna-
blikunum og líkamshreyfingar
beggja virðast samræmast án
fyrirhafnar og án þess að skipst
sé á orðum. Breska parið Sharon
Jones og Paul Askham líkjast
jafnvel hvort öðru í útliti.
„Ég þekki hann betur en nokk-
urn annan," segir Sharon Jones.
„Við erum búin að skauta saman
i sjö og hálft ár ef frá eru talin
nokkur „vinslit" og á síðasta ári
urðum við breskir meistarar."
En hvað er það sem hefur
mest áhrif á árangur listdansa-
ranna? Viðbragðsflýtir? List-
fengi? Eða bara endalausar æf-
ingar?
„Fyrir flesta gildir að hafa eitt-
hvað af öllu. Hjá okkur virðist
þetta bara smella saman á ein-
hvern óútskýranlegan hátt,"
segir Wayne Seybold, bandarísk-
ur listhlaupari en „félagi" hans
er Natalie, systir hans. „Það er
skrýtið, en ég viröist alltaf finna
á mér hvernig hún hreyfir sig,
jafnvel þó ég horfi ekki á hana,"
segirhann.
Johnny Johns, gamalreyndur
ísdansari, segir einnig að mikiö
megi ráða af ýmsum smáatrið-
um. „Þú finnur oftast hvernig
meðdansaranum líður bara af
hvernig hún heldur um hendina
á þér. Er gripið fast og ákveðið
eða hikandi? Á sama hátt læra
stúlkur á karlana af því hvernig
þeirlyfta þeim upp."
I fáum íþróttagreinum eru
meiri sárindi þegar annar aðilinn
ákveður að skipta um félaga. Og
i íþrótt sem byggir svo mikið á
samvinnu er einnig oft rifist heift-
arlega þegar miður gengur. Sjón-
varpsáhorfendur kannast við
þegar stúlka fellur á ísinn eftir
að karlskautarinn hefur kastað
henni hátt i loft upp. Var fallið
henni að kenna? Éða kastaði
karldansarinn henni upp á röngu
augnabliki og gerði henni ókleift
að verjast falli? Og svo er það
alltaf spurningin um hver á að
ráða ferðinni.
Þegar skautadrottningin gam-
alkunna Irina Rodnina skildi við
fyrri félaga sinn sem hún hafði
unnið marga titla með og byrjaði
að skauta með Alexander Za-
itsev, sér miklu óreyndari manni,
þá réði hún algjörlega ferðinni.
En eftir nokkur ár tók hann við
og undir lokin þegar þau höfðu
saman unnið 6 heimsmeistarat-
itla og tvö ólympíugull, stjórnaði
hann öllu.
Ekki er óalgengt að skautapör-
in leiti til sálfræðinga. Ef rifrildi
og ósamkomulag fer að hafa
áhrif á frammistöðuna á ísnum
er leitað til þeirra. „Þeir gegna í
rauninni sama hlutverki og hjóna-
bandsráðgjafar," segir Mark
Rowson einn keppendanna í
Genf að lokum.