Morgunblaðið - 26.01.1969, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAf>IÐ, SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 1969.
Hinar ýmsu ásjónur Reynolds,
lestarræningjans brezka
um uppvaxtarár hans, ránið, og árin sem á eftir komu og
loks handtöku hans í desember s.l.
BRUCE Reynol'ds, ein-n helzti
forsprakkii lestarránsins
mikla í Bretlandi lék laus-
um hala í rösklega fimm
og hálft ár með þvi að
flytja siig sáfellllt úr stað. Hann
átti í fórum sínuim að minnsta
kotti fjögur vegabréf, og var
stöðuigt á flakki miíllli New
York, Miami, San Antonio,
Los Anigeles, Vancouver og
Mexicöborgar, en þar dvaldi
hann þó einna meet. Reyn-
otds kom aftur til Bre*l'ands
í ágúst 1967, vegna þess að
eiginikona hans og sonur gátu
ekki afborið þetta flökkiulíf
lengur. Hann var handbekinn
í Torquay í desember síðast
liðnum, réttur var samfstund
is settur í máli hans og fyrir
fáeinum döigurn byrjaði hann
að afpllána fangelsisdóminn —■
tutfcugu og fiimm ár.
Reynolds breyfcti úfcliti sínu
oftsinniis og klæddist hinum
ýmsu dulargervum, eins og
myndirnar roeð þessari grein
bera með sér. Lögraglan hef-
ur oft verið á hælunum á
Reynolds þessi ár og oft hef-
ur harnn með naumindum
sloppið úr greipum hennar. I
eifct skiptið var það í Mexico-
borg, þar sem hann flutti inn
á virðulegt og dýrt gistihús
þar í borg, í marz 1967, og
skráði sig í gesfcabókina sem
K. Millller. Hann bar vegabréf
með nafninu Keith Miller og
hann krvaðst vera sölumaður
fcóbaksfyrirtækiljins Dunhil'l,
sem hefur aðalbaekiisfcöðivar í
London.
Reyndllds hafði garoan af
þvi að skipta sem tíðast um
nöfn, ekki aðeins í þeim tdl-
gangi að komast undan lög-
reigfl'unni, heldur atf ævintýra-
mennsku í bl'and. Hann hafði
einnig mjög gaman af þvi að
koma fram sem hinn siðfág-
aði heimsmaður og út á
framkomu hans sem elíiks
varð ekki sett. Hann reykti
ekki annað en göfuga vindla
og talaði fagmannlega og af
þekkingu um tóbaksblöndur
og píputegundir.
En dæmalauis tiiviljun varð
til, að grunur beindist að þess
um kurteisa heimismianni á
gistihúsinu. Dunhill-fyrirtæk-
ið ákvað að senda söliuistjóra
sinn, Kennetlh Milller í sölu-
ferð fcil Mið- og Suður-Amer
íku. Þagar gá Miller kom til
Mexieoborgar fékk hann inni
á sama giisitiihúsi og Reynolds
og skrifaði nafn sitt í gesta-
bókina: K. Milller.
Athugulum Englendingi,
sem vair einnig gesfckomandi
á hótelinu, þófcti það næsta ein
kennilegt að tveir menn bæru
nafnið K. Milier og væru báð
ir söflumenn sama fyrirtælkis.
Hann Skrifaði Scofcland Yard
um þetfca og kom þar með
Tom Buifcler, sem haifði með
höndum rannsólkn lestarráns-
ins, á sporið af einu af fjöl-
mörgurn nöfnum Reynoldis.
Útflutningsstjóri Dunhills
hefur sagt: Sölustjóri okkar,
hr. Milíier, er vegna starfs
síns á stöðuigum ferðalögum.
Við te’ljum ekki fnáleitt að
Reynolds hafi ein'hvern tíma
hitt ha.nn og haifi þá fundizt
tifcvalið að taka sér nafn hans
og stöðu við -hentugieiika.
Milfler söluotjóri mdnnist þess
þó ekki að hafa hitt Reynol'dls
og hann hafði ekki hugmynd
um þess-a tilviljun, fyrr en
Butler kom á vettvang til að
athuiga málið.
Þegar kannaðar eru aðstæð
ur, viðfliorf og uppvaxtarár
þeirra manna sem fram-
kvæmdu lestarránið, er ljóst
að þar voru bófar að verki,
sem gerðust þreyttir á smá-
þjáfnu'ðum og innbrotum og
tóku þá ákvörðun að ráðast í
að fremja stórt rán sem gæfi
duglega í aðra hönd og síðan
ætluðu þeir að setjast í helig-
an sfcein og lifa „heiðarlegu
líifi“ upp frá því. Rjeynollds
hefur neitað, að hann hafi
skipul'agt ránið, en fáir efast
um, að hann hafi þó átt eitnna
mestan þáfct í að llaggja á ráð-
in um það.
Reynolds er fædöur árið
1931 og er sonur metiins verka
lýðsforingja. Hann missti
kornungur móður sína og
móðurmissirinn hafði djúp-
sfcæð áhrif á drenginn. Faðir
hans kvæntiist affcur, en Bruce
samdi ekki við stjúpmóður
sína og ekki batnaði það, þeg
ar hann eignaðist síðar hálf-
bróður.
Heiimiliishundurinn var hans
eini vinur þessi ár. Einn góð
an veðurdag, þegar hann kom
heim úr sikólanum, sagði
stjúpa hans honum, að orðið
hefði að farga hundinum
vegna óþrifa, og fylfllti þefcta
drenginn bæði ógurlegri heilf-t
og miklum sársauka. Hann
var mjög óstýriSláitur á heirn-
ilinu og í skól'a hætti hann
fjórfcán ára. Hann félkksit við
ýmis sfcörf næstu árin og sext
án ára gaima'lll komst hann í
fyrsta sinn í kast við lögin og
var sektaður um eitt sfcerflilngs
pund fyrir að sýna lögregflu-
þjóni ruddaskap. Átján ára
gamall vair hann sendur í
unigiingafangel'si vegna imn-
brota og þjófnaða og síðan
fcók við tveggja ára herþjón-
usta, þar þótt hann -starada sig
með eindæmum illa og varð
frægur að endemum. Árið
1958 var hann dæmdur til
þriggjá og háMs árs fanigels-
is fyrir að ráðast á löigregflu-
þjón.
Þegar Reynolös var sleppt
úr fangeilsinu árið 1960 hafði
hann teki'ð nýja sfcefinu í líf-
inu. Harun fór að lœra
frönsku, hann kynnti sér flest
um forn'gripi og sökkt sér nið-
ur í málarailist og haain vand-
aði mjöig til klæðaburðar síns
og framkomu. Allt þefcta var
till þess gert að auðvelda hon-
um að sllá rýki í auigun á lag-
anna vörðum og þeim sem
hann umgengst og þurfti að
hafa gott af. Hann var ein-
dregið þeirrar skoðunar, að
bófar þyrffcu að vera heima í
flestum hlutum og því sitund
aði hann golif, iðkaði útreiðar
og fleiri sport sem vimsiæll e,ru,
eklki sízt meðal heltíra fóllks í
Brefclandi. Hann laigtði sig
fram um að stofna tiil kynna
við áhrffamenn, sem gæfcu
lagt honum lið og gefið hon-
um upplýsinigar, sem hann
gæti fært sér í nyt. Hann sófcti
alla helzitu næturkilúibba, þar
sem hann gat búizt viið að
hirtta slíkt fólik. Hann kornst í
kynni við menn, sem höfðu
góðan aðgang að svissneskum
bönkum og kunnu lagið á
því að koma peningum sínum1
þanigað án aifsikipta gjaldeyris
eftMitsins. Yfirfleiit má segja,
að Reynol'ds hatfi kappteostað
að nota nýjustu aðferðir og
tækni, þar sem hann var
þeirrar sikoðunar, að „igflæpir
yrðu að verða í takt við tím-
ann“.
Reynolds hafði komið sér
upp all „trauistum“ bófaflokik,
sem framikvæmdi fjoMamörg
innbrot og þjófnaði nær því
á hverri nóttu. Innbrotin
voru gerð bæði í verzianir og
Miller veitingaþjónn, Miller sölumaður og Reynolds, pem George Firtih.
Reynolds sem Terence Over-
ton.
á einkaheimiili, þar sem vitað
var að húsráðendur geymdu
reiðutfé, sem skattayfirvöflidum
var ekki kunnugt um. Slík
innbrot voru sjaldnast kærð
af skiljanlegum ásfcæðium.
Skipufliaigning fllestra þessara
innbrota var nákivæm og þeg
ar bezt lét var afraksturinn
22 þúsund sterlinigspund á
ári — sikafctfrjáils.
Lestarránið framfevæmdi
svo valinn hópur bófaflokks-
ins undir forystu þeirra Reyn
olds og Buster Edwards. Þeir
höfðu áætlað að bera úr být-
um sex mifllljónir sterlings-
pund-a, en með lestinni voru
þennan dag eklki fluitt nema
2.690.000 pund. Eftir ránið
bjó Reynolds í fyrsfcu í Croy-
don, en síðan héflfc hann til
Mexicoborgar. Lögreiglan
hafði lengi eft.ir ránið mjög
nákvætmar gætur á eiginkonu
Reynoflds og syni hans, Nicho-
las. Þau voru á síf'e'lfldu flakki,
dvöldu ,um skeið í Fraklk-
landi, því niæst í írlandi, en
komu síðan til London og
voru þar um kyrrt. Það er
einn af mestu leyndardómum
málsins, að eiginkonur þeirra
þrememiinigainn.a, Reynolds,
Wi'lsons og Edwards tóksfc að
komast frá Bretlandi og hitta
aftux eiginmenn sína erlendis,
án þess lögreglan viasi nokk-
uð. Þeim tókist að verða sér út
um tillskyldaT bólusetningar,
l'eyfi og vegabréf og Scotland
Yard virðist efldci hatfa haft
hugmynd um þefcta, fyrr en
fuglamir voru flognir. Um
hríð bjó Buster Bdwards með
konu sinni og dóbfcux í næsta
nágrenni við Reynoldsfjöl-
sikyMuna í Mexicobong og
börn þeirra gengu á sama
skóla.
Þegar Busfcer Edwardis gaf
fram við lögregluna í sepfcem-
ber 1966 var Ijjósit, að þess
yrði eklki langt að bíða að
nún hefði upp á þeim Wifllsoni
og Reynollds. Það er ásamt
fHei.ru einnig óupplýsfcur ieynd
ardiómur, hvers vegna Ed-
wards kaus að getfa sig fram
við logregluna. Þófct ótrúilegt
megi virðasit fé'kk hann að-
Framhald i bls. 25
Trésmiðjan Víðir hf. auglýsir — Nú er tœkifœrið
Seljum nœstu daga nokkurt magn af svefnherbergis-
húsgögnum úr tekki með miklum afslœtti —
VERÐ FRÁ KRÓNUM 9800,oo
Víðir hf. Laugavegi 116
SÍMI 22229 - 22222