Morgunblaðið - 21.05.1967, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. MAÍ 1967.
Samþykkt borgarstjórnar:
BORGARSTJORN VEITIFEGRUHAR-
Grindavík
Sjálfstæðisfélag Grindavíkur boðar til fundar, þriðjudaginn 23,
maí kl. 9 e.h., í samkomuhúsinu. Frummælendur: Matthías Á.
Mathiesen, alþingismaður, Pétur Benediktsson, bankastjóri,
Sverrir Júlíusson, alþingismaður, Axel Jónsson, alþingismaður.
Allt Sjálfstæðisfólk og annað stuðningsfólk D-listans er vel-
komið á fundinn. Sjálfstæðisfélag Grindavíkur.
Félag garðyrkjumanna og Hús-
eigendafélag Reykjavíkur, sem
bæði ásamt fleiri félagasamtök-
um hafa sýnt fegrunarmálum
mikinn áhuga og örvað borgar-
búa til skilnings á þýðingu
þeirra.
En þrátt fyrir góðan árang-
ur, sem náðst hefur í þessum
málum og útlit borgarinnar ber
bezt vitni um, gera sér sjálf-
sagt allir grein fyrir því, að á
þe.ssu sviði, eins og svo mörg-
um öðrum eru verkefnin óþrjót
andi og æskilegt er, að hægt
verði að gera enn stærra átak
í fegrun borgarinnar, sem
stefni að því að gera Reykja-
vík að fyrirmynd annarra
borga í fegurð og snyrtilegri
umgengni.
Verkefnin blasa vissulega
víða við og þau verða ekki
leyst nema sífellt sé unnið að
lausn þeirra í sem nánastri
samvinnu við þá aðila, sem
hlut eiga að máli og af áhuga
vilja veita því lið.
Aðaltilgangurinn með tillögu
þeirri, sem hér liggur fyrir
til umræðu, er sá, að borgar-
yfirvöldin hafi forystu um, að
sameina þau öfl í borginni,
er vilja veita liðsinni sitt til
þess að vinna að aukinni fegr-
un hennar og um leið að glæða
áhuga borgarbúa almennt fyrir
menningar- og félagslegri þýð-
ingu málsins, og að veita þeim
aðilum, sem mest og bezt gera
á þessu sviði viðurkenningu
fyrir framtak sitt og dugnað
og þar með að hvetja aðra til
að feta í fótspor þeiira.
Ég held, að almennur skiln-
ingur borgarbúa á þýðingu og
nauðsyn þessa máls, sé for-
senda fyrir því, að vel til tak-
ist í þessu efni. Þess vegna
vinna félög áhugamanna mikið
gagn á þessu sviði og þetta
starf ber vel að meta og örva
eins og kostur er á. Þá er leið-
beiningarstarf nauðsynlegt.
Garðyrkjustjóri og starfsmenn
hans hafa reynt að rækja það
eftir föngum og veita borgarbú-
um leiðbeiningar í garðyrkju
og ræktun.
Hefur garðyrkjustjóri m. a.
skrifað margar greinar í blöð
um þessi mál og flutt fræðslu-
þætti í útvarpið. Líklegt er að
haía mætti mikið gagn af sjón-
varpi í þessu efni, eins og svo
mörgu öðru og þyrfti að rann-
saka það mál sérstaklega.
Þá hafa Skólagarðar Reykja-
víkur tvímælalaust haft mjög
mikla þýðingu fyrir þetta mál.
Þar hefur börnum og ungling-
um gefizt kostur á að læra und-
irstöðuatriði í ræktun garð-
ávaxta og blóma. Þau hafa unn-
ið sjálf við reitinn sinn. Fund-
ið gleðina við að hlúa að veiku
plöntunum á vorin og séð þaer
vaxa yfir sumarið og verða að
fallegum blómum. Einnig hef-
ur unga fólkinu verið gefinn
kostur á að fara í sýningar-
ferðir um borgina og skoða
Heiðmörk, en allt þetta hefur
tvímælalaust vakið áhuga
þeirra fyrir ræktun og því lífi,
sem alls staðar hrærist í kring-
um okkur í náttúrunni, en slíkt
hefur meiri og betri uppeldis-
áhrif á barnið en flest annað.
Vinnuskólinn hefur einni ghaft
mikla þýðingu á þessu sviði.
Ég minntist á það áðan, að
Fegrunarfélag Reykjavíkur
hefði fyrir nokkrum árum beitt
sér fyrir því, að eigendum feg-
urstu skrúðgarðanna í borginni
var veitt viðurkenning fyrir
garða sina. Þetta hafði mikla
þýðingu að mínu áliti. f fyrsta
lagi örvaði það garðeigendur til
að gera sitt bezta og skapaði
nokkra keppni og metnað milli
þeirra, en það sem meira virði
var, þessir garðar voru ekki
einungis augnayndi þeirra, sem
sáu þá, heldur beinlínis lærðu
margir af því, sem þar var gert
SJÁLFSTÆÐIS-
FÉLAG
REVKJAVÍKUR
VIÐURKENNINGU
Á FUNDI borgarstjérnar Reykjavíkur í fyrradag var
samþykkt með samhljóða atkvæðum svohljóðandi tillaga
Gunnars Helgasonar, borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins.
„Borgarstjórnin leggur áherzlu á, að stöðugt sé stefnt
að aukinni fegrun horgarinnar með sem nánastri samvinnu
einstaklinga, fyrirtækja, félagasamtaka og horgaryfir-
valda.
Þess vegna samþykkir horgarstjórnin að veita einstakl-
ingum og fyrirtækjum, sem skara fram úr á þessu sviði,
viðurkenningu.
Felur horgarstjóm garðyrkjustjóra að hafa forgöngu um
þetta mál og leita eftir samvinnu við þau félagasamtök,
sem hlut eiga að máli, eða sýnt hfa áhuga fyrir fegrun
horgarinnar, svo sem Fegrunarfélag Reykjavíkur, Garð-
yrkjufélag íslands, Félag garðyrkjumanna, Húseigendafé-
lag Reykjavíkur og Skógræktarfélag Reykjavíkur. Garð-
yrkjustjóri leggi tillögu sína fyrir borgarráð eigi síðar en
1. júlí 1967.“
Hér fara á eftir kaflar úr framsöguræðu Gunnars fyrir
tillögunni:
Flestir munu vera sammála
um, að Reykjavik sé orðin fög-
ur borg, og þeir, sem til þekkja
og fylgzt hafa með þróun mála
á síðari árum varðandi fegrun
borgarinnar sjá, að stórátak
hefur verið gert á þessu sviði
bæði af hálfu borgaryfirvalda
og jafnframt og ekki siður af
hálfu fjölmargra einstaklinga
og fyrirstækja.
Einnig hafa ýmis félagasam
tök látið sig fegrun borgarinn-
ar miklu skipta og örvað til
átaka á þessu sviði. Má í því
sambandi nefna: Fegrunarfélag
Reykjavíkur, sem um tíma
vann merkilegt starf til að
auka áhuga fólks á fegrun og
snyrtimennsku i borginni, og
beitti sér í nokkur ár fyrir því,
að eigendur fegurstu skrúð-
garðanna fengu sérstaka viður-
kenningu fyrir ræktunarstarf
sitt.
Garðyrkjufélag íslands hef-
ur í áratugi unnið merkilegt
brautryðj endastarf í garðyrkju-
og ræktunarmálum og starfar
nú að ýmsum þýðingarmiklum
verkefnum. Skógræktarfélag
Reykjavíkur hefur einnig unn-
ið mikið og merkilegt starf á
sínu sviði og eins má nefna:
REYKJANESKJÖRDÆMI
Gunnar Helgason
og fengu líka ýmsar upplýs-
ingar um þessa garða í blöðun-
um, en þau sögðu yfirleitt frá
þessum görðum og hvað þar
hefði verið unnið.
Margir kaupstaðir tóku upp
þessa hugmynd og hafa veitt
slíka viðurkenningu og ég tel
að taka beri þráðinn hér upp
að nýju og verðlauna fegurstu
skrúðgarðana í borginni eins
og áður var gert, en um það
mál verði haft samráð við fé-
lög áhugamanna, eins og fram
kemur í tillögunni.
En það þarf að huga að fleiru
en skrúðgörðunum í sambandi
við fegrun borgarinnar. Húsin
og viðhald þeirra hefur ekki
síður mikið að segja varðandi
heildarútlit hennar. Með bætt-
um efnahag ættu menn að hafa
meiri möguleika á því, að halda
húsum sínum betur við en áð-
ur var, en því miður er nokkur
misbrestur á að svo sé. Illa
máluð hús með ryðguðu járni
sjást alltof víða í borginni og
setja leiðinlegan svip á um-
verkin bæði við götu og milli
húsa, sem ekki hefur verið
hugað að sem skyldi.
Of mikið er af Ijótum grind-
verkum í borginni, sem ekki er
haldið við eiras og vera ber.
Einnig hefði það mikið að segja,
ef hægt væri að hafa sem mest
samræmi í gerð grindverka við
sömu götu. Spurningin er, hvort
ekki þyrfti að setja um þetta
ákveðnar reglur líkt og með
byggingu húsa.
Þá vil ég minnast lítillega á
fyrirtækin. Hús hinna ýmsu
fyrirtækja, setja mikinn svip á
borgina og er því nauðsynlegt
að þeim sé vel viðhaldið og
vel gengið um athafnasvæðin.
Mörg fyrirtæki hafa gengið
mjög snyrtilega frá lóðum sín-
um og húsum, sem prýði er að
Önnur hafa ekki sinnt þessu
eins og vera ber.
Ég tel rétt, að þau fyrirtæki,
sem skara fram úr í smekk-
vísi við frágang mannvirkja
sinna, hljóti einnig viðurkenn-
ingu, því að þáttur þeirra við
fegrun borgarinnar er ekki
minna virði en þáttur einstakl-
inganna.
En þó ég hafi minnzt á nokk-
ur sérstök atriði, sem ég tel að
veita beri viðurkenningu fyrir,
vil ég láta þá skoðun mína
koma skýrt fram, að ég tel að
verðlauraa beri það sem bezt er
gert í þessum málum, hvort
heldur það eru skrúðgarðar eða
útivistarsvæði, hús einstaklinga
og fyrirtækja eða annað það,
sem að færustu manna áliti er
þess virði og er borginni til
prýði,
Því verður ekki neitað, að
umgengishættir okkar íslend-
inga eru ekki alltaf nógu góð-
ir. Þetta sýnir sig alltof oft
bæði í þéttbýli og eins til
sveita, ekki sízt þar sem ferða-
fólk hefur lagt leið sína um.
Skilningur fólks á þýðingu
menningarlegrar umgengni hef-
ur vissulega farið vaxandi og
flestir ganga vel og snyrtilega
um þá staði, sem þeir skoða og
oft til mikils sóma.
Aftur á móti er það athug-
andi, hvort skólar landsins ættu
ekki að taka upp sérstaka
fræðslu í þessum efnum. Kenna
meira en gert er, hvernig sið-
menntuðum manni ber að haga
sér í þessum efnum, hvemig
hlúa beri að náttúru landsins