Morgunblaðið - 12.10.1962, Blaðsíða 8

8
r
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 12. október 1962
Sverrir Júlíusson
útgerðarmaður 50 ára
S- >rrir J úlíusson. er fæddur
í Keflavík 12. október 1912. Voru
foraldrar hans Sigríður "veins-
dóttir, ættuð ': Grindavík og
Júlíus Bjömsson, sjómaður, ætt-
aðu af No- -^rlandi, en ólst upp
í Hafnarfirði.
Sverrir ólst pp við svipuð
kjör og aðrir unglin_ í L >fla-
vík upp a!.’ ......'tunum. ”ið
folasti brauðstritið eitt saman,
og ekki vc. u tök ' að afla >r
menntunar með langskólagöngu,
þót vilji og hæfilc "--.r væru
fyrir hendi í ríkum mæli, svo
sem hjá Sverri Júlíussyni. Það
er þó kunnugt, að hann neytti
sem unglingur sédhvers tæki-
færis til að auka menntun sina
og 1 roska, og greip því tæki-
færið fegins hendi er hann átt’
þess kost að ganga í kvöldskóla
í Kefl: .tvo v 'ur.
t'.n fermingaraldur gerðist
Sverrii sendill við símstöðina
í Keflavíik, og kom sér svo vel
í því stu " að er ' arandi
símstjóri, Axel Möller, lét -f
storfum, tók S: arrir við þeim að
eins '' a gamall og gegndi
þeim til ársins 1940. A þeim árum
jókst símp' 'ónr-*a í 'r*’-'flaví'c,
s\ - Jem víða:' um land, óð-'uga.
Reyr ' þc r að á ’-æfi
leika og lipurð Sverris Júlíis-
scnar, se’- ' starfi þessu varð
annáluð, eins og hvarvetna þar
sem hann hefur látið að sér
kveða.
Hugur Sveris Júlíussonar
hneigð' -,t .nemma ð umsvifum
í sjávarútvegi. Hófst það fyrst
með útgerð ásc... "jrum í smá-
um stíl, en árið 1940 gerðist
hann einn af stofnendum og
fyrsti framkvæmdastjóri fisk-
vinnslufyrirtækisins Garðs h.f.,
f Sandgerði. Stóð foann fyrir
byggingu hraðfrystihúss fSlags-
ins þar, og kom framkvæmdum
íélagsins í það horf, sem þær í
stlrum dráttum hafa haldist
S síðan
Síðan beitti Sverrk sér fyrir
stofnun og rekstri Hraðírysti-
stöðvarinnar í Keflavík, stóð
fyrir byg_' ’ —'rystihúss
þess fyrirtækis og rtjórnaði því
um margra ára skeið.
Jafnframt þessu hefir hann
átt hlut s setningu og
rekstri ýmissa annarra fyrir-
: nei _a útgerðar-
Og fisl: 'rinclufyrirtækið Röst hf.
í Keflavík, Sn \11 hf. í Kefla-
ví\ og ísver hf. á Suðureyri í
Súgandafirði.
Á æskuárum þótti Sverrir
hinn bezti lið í hvers
konar "’ _ starfsemi. * þar
og starfskrafta hans góðtempl-
arareglian, einkum unglinga-
starfið, svo og Ung "'ig
Keflavíkur, en hann var for-
maður þ: árafoil.
Fljótt eftir að Sverrir Júlíus
son 'í fskipti -' ' l,vegs ■’áluro.
komu starfsbrr " hans auga á
hina ágætu forustuihæfSleika
hans. Aðeins úmlega þrítugur
vaT ’ .m kosir- * ..ður Lands
samibands íslenzkra útvegsmanna
og hefir ælíð verið endurkjörinn
einrórr.a forustu ður þeirra
samt'-’-a, og hefir \Jgnt þessu
þýðingarmiklia trúnaðarstarfi
um n- "" irc -keiS.
Þrátt fy»ir mikil umsvif
Sverris Júlíussonc. í sjávarút-
vegi, má segja að stafsc.ka hans
hafi að verule; \ hluta beinzt
að félagsihálum útvegsmannna.
Hefir har— ræ' * trúnaðarstarf
sitt á beim . ettvangi frábærri
elju og hyggir^ -n og sannar
sífelit einróma endurkjör hans
sem formanns L.Í.Ú., að hann
hefir skipað þ " æti vel.
Þau ár, :m S nr Jú1f-'son
hefir verið formaður samtak-
anna, hefir orðið " -ga ör
þróun í íslenzkum sjávarútvegi.
Jafnframt því hefur þessi at-
vinnuvegur átt í vök að verjast
vegna verðbólgu innanlands, sem
hefir farið langt fram úr verð-
hækkunum á sjávarafurðum er-
le- Hafa hvað efti. annað og
oft árlega verið gerðar ýmiskonar
ráðstafanir til þess að korna í
veg fyrir, að sjávarútvegurinn
yrði knésc'. ';ur.
Hér verða ekki rakin þau úr-
ræði, sem beitt hefir verið, þau
hafa verið margvísleg og mis-
góð og harðsótt í hendur þjóð-
félagsins og ríkisvaldsins. Óll
þessi barátta hefir imætt meira
á Sverri Júlíussyni en nokkrum
öðrum manni V \. útvegr"-enn
í því efni notið frábærrar elju
Sverris, einstakrar lip. var í öll
um samn: jum og mikillar skarp
skyggni. Jafnframt hefir oft mætt
mjög á honum að fylgjast með
og fylgja eftir framkvæmd
þeirra ráf ’.afana, og um langt
árabil l.-fði hann framkvæmd-
ina sjálfur -neð höndum, er hann
var fra — '-væmd stjóri Sölu-
nefndar innfIiutning? 4' *tinda
bú’ ' ' vcy :ins. Komu þar fram
enn á :tir ei_;r:Ic:’ Sverris,
sem ekl-i 1- " erið áður getið.
en gærr f öllum störfum hans.
linurð í allri fv-ir iðslu ásnm í
flýti og óvenjulegri reglusemi.
Z 1 Verðlagsi -ð pjávai.'..-
vegsin var ' laggíinar í lok
sl. ár., h.fir Sverrir Júlíusson
verið framfcvæmdastjóri bess, og
er óhætt að fullyrða, að ekki var
völ a hæ" i til 1->ss að
gegna því þýðingarmikla starfi.
Sveirir Jú asson ’-cfi- ætíð not
ið trausts manna, hvar í flokki
sem þeir hc \. stc.ðið. Þó+t útvegs
menn séu ekki all’ sömu stjórn
málaskoðunair, hefir bað ekki
skyggt neitt á traust peirra á
Sverri, þótt hann hafi ætíð ver
ið eindreg: og ”' J virkur
sjálfstæðismaður, m.a. venð
frambjóðandi Sjálfstæðisflokks-
ins í kjördæmi, sem um
langan aldur hefir að
meirihluta sýnt öðrum flokki
ÞAÐ er glatt á hjalla á heimili
Karls Strand læknis í Victoria
Grove 22, að kvöldi 22. sept.,
þar sem nokkrir íslendingar eru
saman komnir. Við aðra hlið
mína situr ung, glæsileg stúlka,
sem ég minnist ekki að hafa séð
áður. Forvitnin ólgar í mér, svo
ég sný mér að henni og bið
hana að vera svo vinsamlega að
svara nokkrum spurningum,
sem mig langi til að leggja fyrir
hana. Það er auðfengið. Nafn
hennar er Ástríður Skagan.
— Hvar fædd?
— Á Bergþórshvoli í Land-
eyjum. Fluttist 11 ára með for-
eldrum mínum til Reykjavíkur,
en þau eru Sigríður Jenný
Gunnarsdóttir og séra Jón Skag-
an. Síðan hafa þau átt heima í
borginni.
— Hvað varstu svo gömul
þegar þú fórst til London?
— Rétt 20 ára, fyrst til lækn-
inga og fékk skjótan og góðan
bata. Ég undi mér prýðilega í
London, og vildi því ekki fara
heim að svo stöddu, en fór í
meiri trúnað heldur en Sjálfstæð
isfkkknum. Þar hefir hann ecki
aðeins haldið í horfinu, heldur
sótt á, og treyst mjög fylgi f'.okks
VALDASTÖÐUM 10. okt. —
Sumarið, sem nú er þegar að
kveðja byrjaði heldur kalt. og
segja má að það hafi verið svo
fram á þennan dag. Enda kom
gróður heldur í seinna lagi, sem
olli því að sláttur hófst ekki eins
snemma og sum undanfarin ár.
Heyskapartíð var töluvert erfið
vegna sífelldra fjallaskúra. Þó
var þetta töluvert misjafnt og
það jafnframt í sömu sveit. Hey-
skapur mun því vart í meðal-
Iagi. Þetta er þó allmisjafnt.
Slátrun er nú um það bil að
ljúka, og mun vænleiki fjárins
ekki lakari en sl. ár.
Kartöfluuppskeran hefur verið
allmisjöfn, sumsstaðar góð, en á
öðrum stöðum lakari, enda var
bæði kalt og seint sett niður.
Nokkuð hefir verið unnið að
vegabótum í sumar. Ýtt var upp
fyrir vegi í svokölluðum Kjósar-
skarðsvegi og borið ofan í á veg-
um vegagerðarinnar, einnig norð-
an og vestan við Meðalfellið og
svo inni í Brynjudal, sem Kjós-
arhreppur sér um.
strangan en góðan skóla (Chiro-
pody) til þess að læra fótaað-
gerðir.
— Hvað tók það þig langan
tíma að verða fullnema?
— Þrjú ár, en tíminn leið
fljótt, og þótt það væri strangur
skóli, sé ég alltaf betur og bet-
ur að ekkert af því sem kennt
var, hefur mátt missa sig. Það
var í sannleika sagt ýtarleg
kennsla.
— Hefur þú svo unnið sjálf-
stætt síðan?
__Ég byrjaði í einkastofu sem
aðstoðarstúlka og var þar í
nokkra mánuði, en þótti starfs-
hættir þar nokkuð gamaldags
og vildi ráða mér sjálf, en hafði
ekki efni á því að opna sjálf-
stætt. Sá ég þá auglýsta stöðu
hjá fyrirtæki, sótti og fékk hana.
Skólastjórinn vildi þá heldur að
ég inni í sjúkrahúsi og spáði
mér reglulegum hrakförum, en
allt hefur gengið snurðulaust,
sem betur fer.
— Hefur þú þá umsjón með
stofum?
síns, og nýtur þar \-- trausts
og vinsælda.
Óhætt er að segja, að Sverrir
Júlíusson hefði no'.lð sín vel,
1 /a. í sveit sem hann ’ : ""i skip
að sér. Það var íslenzkum sjávar
útvegi mikil gæfa, að hann skyldi
skipa sér undir merki hans þ°gar
á unga aldri og helga honum
starfskrafta sína. Er það von
manna, að hann eigi enn um
langt skeið eftir að legg'a sín
þungu lóð á vogarskálarnar á
þeim vettvangi, og er víst, að
útvegsmenn og fjöldi annarra
mun á þessum tímamótum senda
honum með þakklátum huga alúð
aríyllstu ámaðaróskir.
Kvæntur er Sverrir Ingibiörgu
Þorvaldsdóttur, og eru þau bú>
sett í Reykjavík. Hann verður
fjarverandi frá heimili sí.iu :
dag. Útvegsmaður
meira móti á þessu ári í sveit-
inni. Nú fyrir stuttu voru þrjár
vélar að verki, tvær stórar og
ein minni.
Líklega má það teljast til tíð-
ina. að á sl. vori flutti ein fjöl-
skylda úr sveitinni til Reykja-
víkur með allt sitt, og er ekki
líkur til að þar verði neitt fólk
í vetur. Er þetta býli við þjóð-
veginn, næst utasti bærinn í
Kjós. Þarna var fyrsta símstöðin
í sveitinni og um alllangt árabil,
en var síðan færð nokkuð innar.
þegar sími kom á flesta bæi í
sveitinni Á þessu býli er búið að
rækta töluvert og talsvert af
landi er þar einnig tilbúið til
ræktunar. Aðkallandi mun vera
að endurbyggja eitthvað af hús-
um á jörðinni. Væri ekki tilvalið
tækifæri fyrir þá, sem mjög eru
óánægðir með hið háa verð á
landbúnaðarafurðum, sem bænd-
ur fá nú að slá sér á þessa jörð
og reyna sig á því að framleiða
landbúnaðarafurðir fyrir minna
verð en þær eru nú seldar fyrir
á almennum markaði. — St.G.
tindra yfir stórborginni.
— Já, stjórnin er algjörlega í
mínum höndum.
— Hefur ekki komið ýmislegt
skringilegt fyrir í starfinu?
— Jú, en margt af því er al-
gjört leyndarmál milli mín og
sjúklingsins. Fyrir skömmu
kom til mín 85 ára gamall mað-
ur, sem bað mig að athuga á sér
fæturna, af því að hann væri á
förum til Sviss í fjallgöngu.
Ennfremur sagði hann mér að
hann væri vanur skíðaferðum,
en væri nú farinn að vantreysta
fótum sínum, og fólk gæti líka
haldið, að hann væri bara að
sýnast, en það væri nú eitthvað
annað. Það væri nauðsynlegt
fyrir sig að geta sannað að hann
væri fær í flestan sjó, með vott-
orði frá fótasérfræðingi. Auð-
vitað útskrifaði ég karlinn, en
bað hann þó að fara varlega.
__ Mig langar að lokum að
biðja þig að segja mér frá ein-
hverju skemmtilegu atviki frá
námstímanum.
— Já, ég gæti sagt margt úr
skólanum, en ég ætla aðeins að
segja þér frá einu atviki úr tíma
í verklega náminu. Við höfðum
verið áminnt um að vinna hrein-
lega, en af því að ég var svo nið-
ursokkin í starfið gætti ég þess
Heyfengur undir
meðallagi I Kjós
Jarðabætur munu vera með
Fór utan til lækninga
— léttir ntí kvaiir annarra
Hugrún segir frá islenzkri stúlku
i Lundúnum

fyJHlHlhQhQHlHlHÍHlhQrOl
SPILIÐ, sem hér fer á eftir, er
frá leik milli Frakklands og
Englands, sem fram fór nýlega.
Er spilið gott dæmi um, að
frægir spilarar geta líka spilað
illa.
Sagnir gengu þannig:
Suður Vestur Norður Austur
IV 1 Á 1 gr dobl
pass pass redobl pass
pass pass
* 10 8 4
V 10 9 7 6 4
* D 10 8
* 9 4
♦ K 9 7 5
3 2
V 5
♦ Á 7 4 2
♦ Á G
A Á D
V G 8
♦ K G 3
* K 10 8 7
3 2
▲ G 6
V Á K D 3 2
V 9 6 5
* D 6 5
Ef til vill er hægt að fyrirgefa
norður fyrir að segja 1 grand,
því hann getur alltaf sagt 2
hjörtu. Aftur á móti er redobl
hans óskiljanlegt. Getur verið
að hann hafi ætlað suður að
segja við því, en suður var ekki
á sama máli og sagði pass!! —.
Austur tók spaðaás og drottn-
ingu og lét síðan út laufa 7, sem
gefið var í borði og vestur drap
með ás. Vestur tók nú spaða-
slaginn og auk þess fengu aust-
ur og vestur 3 slagi á tigul og
einn á lauf. Sagnhafi fékk þann-
ig aðeins 2 slagi og tapaði 1800
á spilinu. — Eins og sést á spil-
unum geta austur og vestur
fengið alla slagina, ef vestur
þorir að drepa me<j laufagosa í
stað þess að drepa með ásnum.
Ekki er þó hægt að áfellast hann
fyrir það, því með því að drepa
á ásinn og taka spaðaslagina og
tigulásinn þá er spilið þegar 2
niður. Ber einnig að minnast
þess, að spil petta var spilað í
landsleik!
ekki sem skyldi, og fleygði ýmsu
tilheyrandi rusli á gólfið í kring
um mig. Veit ég þá ekki fyrr en
einn kennarinn lýtur niður að
mér og segir í nöprum tón: „Nú
sé ég að þér veitir ekki af 12
mílna landhelgi, ungfrú Skagan.
Þetta var einmitt á þeim tíma,
þegar landhelgisdeilan var í al-
gleymingi.
___ Hefur þú ekki hugsað þér
að setjast að heima?
__ Ég hef ekkert ákveðið um
það ennpá.
— Þú ert ef til vill að hugsa
um að staðfesta ráð þitt hér?
— Nei, nei, segir Ástríður og
brosir glettnislega. — Það er
nógur tíminn.
Ég þakka ungfrúnni kærlega
fyrir greinargóð svör og við
snúum okkur að rjúkandi kaffi-
bollum og kleinum með íslenzku
bragði, sem frú Margrét Strand
er svo elskuleg að bera fram
handa okkur. Eftir ánægjulegt
kvöld á hinu vistlega heimili
læknishjónanna, heldur hver
til síns heima, og stjörnurnar
tindra yfir stórborginni.