Vísir - 23.12.1945, Blaðsíða 24

24
JÓLABLAÐ VÍSIS
ekki verið þær. Hann Irúði
ekki fyrr en við öll þrjú,
maðurinn niinn, eg og Ög-
nmndur, fullvissuðum. liann
um, að á þessum tíma hefðu
stúlkurnar livílt í fasta
svefni.
Mér var kunnugt um, að
þær áttu enga hláa kjóla.
Þær báru lieldur aldrei hvít-
ar skýlur á höfði og' áttu eng-
ar slíkar. Sumargeslir voru
iivorki hjá mér, né á hæjun-
um í grennd. Ekki voru þetta
heldur stúlkur frá næstu
bæjum. Bæði er töluvert
langt til hæja, og svo var
allstaðar fátt fólk. Það var
alla daga önnum kafið við
störf, érfið störf, eins og þeir
A-ita bezt, sem verið hafa i
sveit. Það var þreytt að
Þvöldi og fegið að halla sér
á koddann eftir erfiði dags-
ins.
Við spurðumst fyrir á
jiæstu hæjum. En enginn
kannaðist við, að neinn
hefði veiáð á ferð lijá okk-
iir á þessu timabili, né þenn-
an dag. Enginn Iiafði farið
4ið heiman, nema hændurnii’,
sém fóru á fundinn.
Hverjar stúlkurnar voru,
er enn óráðin gáta.
Eg tel sennilegt, að til séu
-eldri sagnir um Álfstein, frá
1 íð sira Stefáns Slejjhensen
<ig frá tíð síra Jóns Jónsson-
-ar fyrirrennara Jians. En um
-]jær er mér ekki kunnugt.
Þelta er eiginlega alll frá nú-
tíðinni. Er alll það fólk lif-
andi, sem liér um getur,
nema síra Gisli.
Samt er enn eftir einn at-
burður, sem gerðist fyrir fá-
um árum qg sumir setja i
samband við Álfstein og íbú-
ana þai\
Þá voru þau hjónín Ingv-
ar og Kristrún, sem fyrr er
getið, liætt búskap á Minna-
jVIosfelli, en voru nú vinnu-
hjú hjá preslinum á Stóra-
Mosfelli, síra Guðmundi
Einarssyni. Þá er það fyrir
ellefu eða tólf árum, að sleg-
ið er upp í Álfslein i óg'áti.
En af þyí að grassvörður
steinsins rennur saman við
grassvörð tunsins, er erfitt að
greina mörkin nákvæmlega.
Um haustið bar það til, að
einn morgun, er nýbúið er
að hlevpa kúnum út, verður
Kristrúnu geng'ið, út úr hús-
inu. Heyrir hún þá hljóð
mikil og líkust því, er mann-
ýgur tarfur bölvar. Sér hún
þá, hvar ein heljan stend-
ur niður við geymslukofa,
sem er fvrir neðan túnið.
Geugur hún ofan eftir og sér
þá sjón, sem hún kveðst
seint gleyma.
Kýrin stendur á öndinni
og lítur út eins og' skepna,
sem er að dauða komin.
Kviðurinn er allur útblásinn
og eru náraMnir á lienni
komnir í hryg'gjarhæð.
Krisfrún biður ekki boð-
anna, en hleypur heim og
símar til síra Guðmundar,
sem ekki var heima þennan
dag, ög spyr hvað gera skuli.
Síra Guðmundur telur rétt
að leita til læknisjns i Laug-
arási og fá lánaða pipu og
setja kúnni. Skipti þelta eng-
um togum, en er maðurinn
er að setja bílinn í gang,
springur kýrin. Þegar inn i
hana var farið, var Jófastórl
gat á vömbinni.
Ekkert sá á kúnni, er henni
var hlevpt út. Telur Ivrist-
rún, að ekki hafi liðið meira
en hálftími frá því að henni
var hlevpt út og þar til hún
var dauð.
Þetta eru þá sagnirnar um
Álfstein. Eg efa ekki, að lil
ern margar fleiri. Verða þær
ef til vill skráðar síðar.
Eg segi ekki, að allir þess-
ir athurðir standi í sambandi
við álfana, sem talið er að
búi i Álfsteini. Eg geri hvorki
að neita eða fullvrða. En
* é
víst er um það, að margir
álagableftir eru til á þessu
litla landi. Er gott, að svo
er. Meðan sagnir um þessa
slaði lifa og berast frá kvn-
slóð til kynsló'öar, mun þjóð-
trúin okkar aldrei deyja út.
FAinborg Lárusdóttir.
rimáóon:
oooccoooooasÆocsttccosacocooaoocaooopassaoooooooo
« if
ó
g
5
o
o
ó
Js
55
o
o
Cr
o
o
o
i
o
o
o
í?
^JJtefián —JJörhir (y/’ó
Mvít /ó#.
Frá turnspírum allra kirkna berst klukknanna
er kallar himneskan fnð [hringing,o
yfir krjúpandi þjóðir, sem krossinum bænir flytja
að kristinna helgisið.
Nú stígur úr fyrnskunnar bláma vor fagra arfsögn ft
fram á hugarins syið. «
A þök vor, í jólasnjó kafin, stjarnbliki stilltu
stafar hátíðarnótt.
Barnanna smáu hendur klappa kærkonmurn gjöfum,9
við kertaljósið rótt. * "
Nú fyllast hrjóst vor af blessun og guðlegri elslui
og borðin veizlugnótt.
Vér njótum krása og ljóss. — En í frostinu frýsar,
með freðið hófaskegg,
langsoltinn húðarklár, leitandi að öskutunnu
og lepur snæ og hregg.
Og systir vor, portkonan, niður í Neðstastræti
nötrar við kráarvegg.
;;
;;
;;
;;
;;
;;
;;
kr
|
;;
;;
ð
;;
;;
/v
og myrkur slíks glæps, þá heimssálin hugljúft hirlir,f?
um hverein gleðileg jól, fí
bjarmandi von eftir kyndli komandi dýrðar «
R
o
;;
En þi’átt fyrir allt, sem hírðist í húss vors skugga,
hungraði, grét og kól,
og kærleiksríkri-sól.

;;oo;mooooocooooooooocoi
JÖU-
J»n Sí»riisson Sl C«.
. ,01'JV' áiiÍ
Verzluiiin Björn Ki'istjánsson

4 Reasons Why
MENNEN
IS BETTER
1. Sótthreinsandi.
Ilið sotthreinsandi borpuður frá Mcnnen vernd-
ar viðkyærnt hörund fyrir. afrifum og hitabólum
— ræður niðurlögum sýkla. 'Notið uúðrið, sem
per vitið, að er öruggt!
2. Bórblandið.
Ilið sótthreinsandi bórpúður Mennens
er óyenjulega svalandi i heitu, roku'
veðri. Veitir hörundinu silkimjúkan blæ
og vellíðan umfram annað púður.
3. Ilamrað.
Hið sótthreinsandi bórpúður Mennens
er gert eins fíngert og unnt er á vísinda-
legan hátt. Mýkt pess er fullkomin, pað
i er létt sem loft, og lengra ver'ður ekki
komizt í að framleiða púður, sem veitir
bægindi og vellíðan.
4. Ilmandi.
Af liinu sótthreinsandi bórpúðri Menn-
ens er ómengaðasti og bezti ilmur í
heimi. Mennen gerir hörundið dásam-
lega og unaðslega ilmandi.
jfniiseptic
BPtBY POU/NR

Ad No. 501E
M't i.OÍd < III
v tj y) fj* j .»j»i i | • kU