Morgunblaðið - 12.03.2002, Blaðsíða 2

2 C ÞRIÐJUDAGUR 12. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐHeimiliFasteignir
SIGURÐUR Geirdal, bæj-arstjóri í Kópavogi, og eig-inkona hans, Ólafía Ragn-arsdóttir, hófu sinn búskap
í lítilli íbúð við Digranesveg 64 í
Kópavogi. Þau bjuggu þar í sambýli
við Ármann J. Lárusson glímukappa
og fjölskyldu hans, sem átti húsið.
Sá hluti hússins sem Sigurður og
Ólafía höfðu til afnota kallaði Sig-
urður „fjós og hlöðu,“ og vísaði þar
til útlits hússins, en eiginkona hans
vísar því á bug og segir að um hafi
verið að ræða geymslu og þvottahús.
Sigurður er hrifinn af gömlum ör-
nefnum og kennileitum. Hann segir
að þegar efri hluti Digranesvegar
hafi byggst meira hafi nafni þess
hluta götunnar verið breytt í Digra-
nesheiði. Digranesvegurinn var tek-
inn áfram niður á Dalveg og sá hluti
látinn bera sama nafn, þ.e. Digra-
nesvegur. Sigurður hefði frekar vilja
sjá nafnið „Stútulautavegur“ á þess-
ari götu. Blaðamaður er ekki alveg
klár á hvort Sigurður er að tala í
gamni eða alvöru, en hann útskýrir
þessa nafngift með því að hvilftin
gegnt Digraneskirkju, fyrir neðan
Hólahjalla, hafi stundum verið köll-
uð Stútulautir fyrr á tímum, því þar
hafi ferðalangar á leið milli Vífils-
staða og Reykjavíkur áð á göngu
sinni og „stútað sig“. Laut þessi var
ákjósanlegur hvíldarstaður og þar
var gjarna setið við stóran stein og
drukkið af stút. Stígurinn lá svo
áfram upp brekkuna og segir Sig-
urður að sá stígur hafi verið kallaður
Stútulautastígur. Sigurði finnst
þetta skemmtilegt örnefni, en kann-
ast samt ekki við að hafa stútað sig í
þessari laut, því þetta hafi verið fyrir
hans tíma. Skammt frá þessari laut
er nú gatan Lautasmári, og er því
kastað fram hér að kannski sé ein-
hver skyldleiki með því götuheiti og
gömlu Stútulautinni.
En umræddar lautarferðir áttu
sér stað fyrir búskapartíð Sigurðar
og Ólafíu, sem byrjaði í kjallaranum
hjá Ármanni J. Lárussyni á Digra-
nesvegi, eins og áður segir, í þeim
hluta hússins sem átti að vera
þvottahús og geymsla fyrir fjöl-
skylduna á efri hæðinni. Þvottahúsið
var stúkað af með þili og geymslunni
var búið var að skipta í tvennt þann-
ig að út úr því fengust tvö herbergi.
„Íbúðin var í raun nokkuð opin og
fjölskyldan á efri hæðinni þurfi að
ganga í gegn hjá okkur til að komast
í þvottahúsið,“ segir Ólafía. „Við vor-
um hér um bil inni á fjölskyldunni og
ég hugsa að sambúðin hafi gengið
svo vel sem raun bar vitni vegna
þess að ég er svo róleg og geðgóð,“
segir Ólafía og sama gilti um húsráð-
endur á efri hæðinni.
Kjörbúðarsálfræði
Sigurður lærði kjörbúðarfræði í
Þýskalandi og Danmörku. „Þeg-
ar ég kom heim árið 1962 úr
því námi var ég beðinn að
taka við kjörbúð á Álfhólsveg-
inum. Ólafía fór að vinna í
þessari sömu kjörbúð árinu
seinna. Hún hafði sig ekki mikið
í frammi fyrstu eitt, tvö árin, en
fór svo heim með verslunarstjór-
anum og hefur verið þar síð-
an,“ segir Sigurður og hlær
grallaralega og aftur er
blaðamaður ekki viss um
hvort bæjarstjórinn er að
tala í gamni eða alvöru. „Ég
er ekki mikið fyrir teygja
lopann svo ég giftist henni
fljótlega eftir að við kynnt-
umst. Við þurftum reyndar
að fá sérstakt leyfi til að
gifta okkur því Ólafía var
svo ung.“ Þegar þau eru
spurð hví þeim hafi legið
svona á að gifta sig segir
Ólafía: „Af því hann er
bara svona. Hann getur
ekki beðið og ef hann
ákveður eitthvað verður
það að gerast strax.“ En
Ólafía tekur undir það að
hvorugt þeirra hafi haft
áhuga á langri trúlofun og þau giftu
sig um áramót. „Ég átti nefnilega frí
í kjörbúðinni eftir hádegi á gaml-
ársdag,“ sagði Sigurður. Gifting-
arathöfnin var látlaus og ekkert til-
stand í kringum hana. Ólafía og
Sigurður áttu hvort sitt barnið fyrir
hjónaband og Ólafía segir að tíð-
arandinn þá hafi ekki gert ráð fyrir
því að kona sem átti barn fyrir
hjónaband færi upp að altari í hvít-
um brúðarkjól og með slör eins og
nú tíðkast. „En við fórum í brúð-
kaupsferð til Mallorca,“ segir hún,
„það var fátítt á þeim tíma og þessi
ferð var með fyrstu ferðunum af því
tagi. Enda dauðöfunduðu vinkonur
mínar mig, sem áður höfðu furðað
sig á því að ég væri að taka saman
við „kall“, því Sigurður er sjö árum
eldri en ég. En Sigurður var ólíkur
jafnöldrum okkar að ýmsu leyti,
hann átti t.d. glænýjan bíl, Ford
Taunus, og svo var hann alltaf að
bjóða mér út að borða. Það tíðkaðist
ekki á þeim tíma, a.m.k. ekki hjá
jafnöldrum okkar.“ „Nei, það þýddi
ekkert að vera á kvennafari á þeim
tíma nema eiga almennilegan bíl,“
skýtur Sigurður inn í. „Ég tók þá
ákvörðun að taka ekki bílpróf fyrr
en ég gæti keypt mér almennilegan
bíl, því annars hefði ég keypt mér
bölvaða druslu. Ég sá hvernig þetta
fór með hina, þeir keyptu sér drusl-
ur og svo fór allur tíminn og pening-
arnir í það að halda þessu gang-
andi.“
Allt í eldhúsið
Sigurður var búinn að búa í litlu
íbúðinni í tvö áður áður en Ólafía
fluttist inn til hans. „Það var mjög
fínt hjá honum þegar ég fluttist til
hans,“ segir Ólafía. „Íbúðin var lítil
en öllu var smekklega fyrir komið.
Hann var m.a. búinn að koma upp
gardínum og átti blóm, en það sem
kom mér mest á óvart var að hann
átti allt í eldhúsið. Ég átti ekkert, því
ég kom beint úr foreldrahúsum.“
„Ég er Grímseyingur en Ólafía er að
austan, úr Skaftafellssýslu,“ segir
Sigurður og bætir við að Gríms-
eyingar séu miklir heimsborgarar.
„Ég var alveg steinhissa á því hvað
fólkið uppi á landi voru miklir sveita-
menn miðað við Grímseyinga. En
ástæðan fyrir því að ég var búinn að
koma mér upp græjum í eldhúsið
var sú að ég var þá á fullu í kjörbúð-
arbransanum. Kjörbúðarmenningin
var alveg ný af nálinni þegar ég kom
úr námi. Það sem þá var talið ráða
velgengni slíkra verslana var kjötið.
Ég gekkst því mjög upp í því að vera
góður kjötmaður og var með eina
kjötborðið hér í Kópavogi sem eitt-
hvað var sótt. Því fylgdu nokkuð
miklar vangaveltur um mat og því
þurfti ég að eiga góðar græjur í eld-
húsið.“ Sigurður jánkar því að hann
sé ennþá mjög duglegur við eldhús-
verk og eldamennsku, en þegar eig-
inkona lítur á hann spurnaraugum,
dró hann í land með þá yfirlýsingu.
En það komi þó fyrir að hann taki til
hendinni þegar eitthvað mikið
stendur til.
Náin tengsl kaupmanns
og kúnna
„Ég hætti í KRON 1969, en ég bý
enn að þeim kynnum og tengslum
sem ég ræktaði á þeim tíma. Þá var
sambandið milli kaupmannsins og
kúnnans miklu nánara en nú er. Ég
lærði mína iðn í Þýskalandi og
Danmörku og þar var það
lögmál að einn maður í
versluninni væri „á
gólfinu“ og ræktaði
tengsl við viðskipta-
vininn. Ég tók upp
þennan sama sið hér
og það skilaði sér
þannig, að mörgum ár-
um eftir að ég hætti í
búðinni hringdu vinkonur
mínar úr búðinni heim til
mín til að biðja um aðstoð
við kjötvinnslu af ein-
hverju tagi. Árið 1990 fer
ég í framboð hér í
Kópavogi, og þá
komu þessar vin-
konur mínar á
skrifstofuna til
mín og lýstu yf-
ir stuðningi við
mig, af því ég
hafði verið svo
almennilegur við
þær í búðinni.“
Ólafía og Sig-
urður bjuggu í litlu
íbúðinni á Digranesvegi í fimm ár.
Þá var Ragnheiður dóttir þeirra
fædd og farið að þrengjast um fjöl-
skylduna. Því réðust þau í að kaupa
sér stærri íbúð. „Fyrir valinu varð
nokkuð stór 5 herbergja íbúð í
Lundarbrekku, enda stóð alltaf til að
eiga mörg börn,“ segir Sigurður.
„Við fluttum inn áður en íbúðin var
fullkláruð, en þó voru komnar eld-
hús- og baðinnréttingar. Í mörg ár
höfðum við engar hurðir og ekkert á
gólfunum. Það þýddi víst ekki að
bjóða upp á þetta í dag. Við bjuggum
þar til ársins 1984, þegar við fluttum
hingað í Daltúnið.“ Sigurður lét ekki
sitt eftir liggja við bygginguna og
segist þekkja hverja spýtu og hvern
nagla í Daltúninu. „Við fluttum hing-
að inn á meðan sandaugarnir voru
enn á stofugólfinu.“
Með klippur á lofti
Sigurður er maður sístarfandi.
Þegar hann er ekki í vinnunni er
hann að sinna garðinum sínum eða
öðrum áhugamálum. Ólafía stríðir
honum með því að nágrannar þeirra
miði vorkomuna í Kópavogi við það
þegar bæjarstjórinn er kominn út í
garð á stuttbuxum vopnaður klipp-
um. „Ég hef mikinn áhuga á birki-
kvistunum mínum, þeir eru svo fal-
lega rauðir á haustin,“ segir
Sigurður. „Það má klippa þá til á all-
an mögulegan máta. Ég klippi mína
t.d. í nákvæmar kúlur og er að
dunda með klippurnar allt sumarið.
Það er nauðsynlegt að vera í stutt-
buxum í garðinum. Ég þarf að fá
súrefni í kroppinn og húðin þarf að
anda líka.“
Ólafía og Sigurður eiga sex börn,
þar af fjögur saman. Það var því oft
líf og fjör í Daltúninu. Nú eru Sig-
urður og Ólafía hins vegar orðin tvö í
húsinu. Fjölskyldan stækkar þó óð-
um því barnabörnin eru orðin tólf og
þau segja að þeim veiti ekkert af
þessu plássi. Þau eru ekkert á leið-
inni í burtu og finnst gott að hafa
rúmt um sig.
Sigurður við nýja Taunusinn.
Ragnheiður og Sigurður
á góðri stundu. gudlaug@mbl.is
Ragnheiður sá snjóinn í fyrsta sinn með mömmu.
Fyrstaheimilið
Í kjallara skammt
frá Stútulautastíg
Digranesvegur 64
Kópavogi
Byggt 1963, steypt hús.
Digranesvegur
64, Kópavogi. Í
baksýn sést Ár-
mann J. Lár-
usson dútla í
garðinum.
Efnisyfirlit
Ás ........................................... 16–17
Ásbyrgi ......................................... 8
Berg .............................................. 23
Bifröst ............................................ 4
BrynjólfurJónsson ................... 45
Borgir ................................... 32–33
Eign.is ........................................... 10
Eignaborg .................................... 28
Eignakaup ..................................... 13
Eignamiðlun ........................ 28–29
Eignaval ........................................ 21
Fasteign.is ..................................... 6
Fasteignamarkaðurinn ............. 15
Fasteignamiðlunin ..................... 13
Fasteignamiðstöðin .................. 43
Fasteignasala Mosfellsbæjar . 33
Fasteignasala Íslands .............. 42
Fasteignastofan ........................ 34
Fasteignaþing ............................... 11
Fold .................................................. 9
Foss ................................................. 7
Garðatorg ..................................... 14
Garður .......................................... 28
Gimli ............................................. 35
Híbýli ............................................. 31
Holt ................................................ 12
Hóll ................................................ 20
Hraunhamar ....................... 24–25
Húsakaup ....................................... 3
Húsið ............................................ 22
Húsin í bænum .............................. 5
Höfði ............................................. 37
Höfði Hafnarfirði ........................ 18
Kjöreign ....................................... 39
Laufás .......................................... 40
Lundur ................................. 44–45
Lyngvík .......................................... 19
133**CMMD**Miðborg .......... 36
Óðal-Framtíðin ........................... 17
Skeifan ......................................... 48
Stakfell ........................................ 45
Valhöll .................................... 30–31