Lesbók Morgunblaðsins - 02.09.1962, Blaðsíða 10

-------- S2MAVIÐTALIÐ _________
Nú vantar okkur hjónagarð
— 16482.
— Kol og Salt!
— Ha?
— Kol og Salt!
— Þó það hefði verið salt og
pipar, þá væri það líka vit-
laust númer. Ég ætlaði að
hringja út á Stúdentagarð. Af-
sakið þetta var vitlaust núm-
er.
— Núhh.
★
— 16482.
— Matardeild, góðan dag-
inn.
— Já, er það í Matardeild-
inni?
— Já.
Hver er
uppáhaldsmaiur
eiginmannsins
SPURNINCrUNNI svarar í
dag f-rú Jórunn Thorlacius,
eiginkona Sigtryggs Guð-
mundssonar, sem er lands-
kunnur langferðabílstjóri
Norðurleiðar. Hún segir:
— Það er afar einfalt að
svara því hvað sé eftirlætis-
matur bónda míns. Honum
þykir nefnilega langbeztur
alls kyns ramm íslenzkur
þorramatur, — og að auki
finnst honum villifuglaegg
mjög gómsæt. Hann á til
með að sjóða sér allt að 4
andaregg er hann kemur
úr langferðum og etur þau
með beztu lyst.
En hans aðaleftirlæti er
einn sérstakur réttur, en
ekki er ég viss um að hann
falli öðrum eins vel í geð, en
það er saltað hrossakjöt, og
það endilega og helzt af
gömlu, — þá er það bragð-
meira, segir hann. — Með
hrossinu vill hann hafa ann-
að hvort „stúfaðar" kartöfl-
ur eða hvítkálsjafning. Þá
finnst honum einnig mjög
ljúffengur humar með kokk-
teilsósu, sítrónum og tómöt-
um. En að sjálfsögðu fær
hann það ek-ki á hverjum
degi.
— Er ekki allt gott að frétta?
— Hva .... ha?
— Ég spurði hvort þið ættuð
ekki plysur?
— Pylsur? Jú, jú!
— Takk fyrir.
— Já.
★
— 16482.
— Halló.
— Er þetta kannski á Landa
koti?
— Nei, þér hafið fengið vit-
laust númer, þetta er á Garði!
— Halló, halló, nei, nei —
þetta er rétt númer. Ég ætlaði
nefnilega að hringja á Garð!
— En hvað?
— Ekkert.
— Jæja.
— Hvaða símanúmer hafið
þið annars á Garði?
— Ha? Voruð þér ekki að
hringja hingað?
— Jú, mig vantar bara að
vita númerið.
— I hvaða númer hringduð
þér?
— Ég hringdi í 16482 og fékk
Kol og Salt. Svo hringdi ég
aftur í sama númer og fékk
Matardeild. Ég reyndi í þriðja
sinn og bjóst við að fá Landa-
kot eða Slippinn. Hvaða núm-
er er þetta?
— Þetta er 16482.
—• Sei, sei.
—• Him ....
— Já, ég var næstum búinn
að gleyma því. Ég ætlaði að
panta herbergi fyrir kunningja
minn sem kemur að norðan í
dag og hann vill ....
— Já, en þér ....
— Já, hann kemur í kvöld,
með kvöldvélinni, og ....
— Þér eruð ....
— Já, ég er með pöntun, eitt
herbergi, eina nótt. Hvað kost-
ar það?
— 130 krónur.
— Nei, verra gæti það ver-
ið. Hefur þetta annars gengið
sæmilega í sumar?
— Jú, alltaf fullt.
— Þetta er á Morgunblað-
inu. Hvaða herramann tala ég
við?
— Hörð Sigurgestsson.
— Nú, sjálfan hótelstjórann?
—■ Passar.
— Það er Stúdentaráð sem
rekur Garðana?
— Já, Stúdentaráð Ieig-ir
Garðana af Garðsstjórn, hefur
gert það í þrjú ár.
—• Og gengið vel?
— Já, gengið vel.
— Og hvað gerið þið við
gróðann?
— Notaður til “endurbóta á
Görðunum.
—■ Húsgögn?
— Já — og íleira.
— Hvað helzt?
— Við erum til dæmis ný-
búnir að endurbæta salernin,
fjölga þeim.
— Biðraðir eru þá úr sög-
unni hjá ykkur?
— Já, já.
— Ferðafólkið getur þá ver-
ið ánægt?
— Já, ég held, að flestir séu
þaö.
— Yfir hverju kvarta menn
helzt?
— Ja, veðrinu, til dæmis. —
Annars gera flestir útlending-
ar sér grein fyrir því áður en
þeir leggja upp í ferðalagið, að
þeir eru ekki á leið til Florida.
— Nú, þeir gera það, já? —
Hvaðan koma þeir, flestir?
— Þetta eru mest Skandinav
ar, Bretar og Þjóðverjar — og
straumurinn hefur aldrei verið
meiri en í sumar.
— Og heldurðu að hann
aukist?
— Ég held varla að hann
geti aukizt miklu meira nema
að við fáum aukið hótelrými.
Þörfin er nú mest úti á landi,
fleiri hótel vantar til dæmis á
Snæfellsnesi. Við Mývatn er
líka allt upp pantað löngu fyr-
irfram. I Vestmannaeyjum
vantar hótel. Þannig mætti
lengi telja áfram.
— f viðtölum við blöðin
segja allir útlendingar allt það
bezta um land og þjóð. En
hvað segja þeir á hótelinu.
— Nú, eins og ég sagði, þeir
kvarta yfir veðrinu, þó nokkr-
ir. Oft veldur það erfiðleikum,
að fáir leigubílstjórar tala er-
lent tungumál. Einn Dani sagð
ist vera búinn að fara í 14
leigubíla, en aldrei h-itt á bíl-
stjóra sem skildi dönsku eða
ensku. Mér finnst, að þeir bíl-
stjórar, sem tala erlend mál,
ættu að merkja bíla sína á við-
eigandi hátt og þeir ættu að fá
aukaþóknun fyrir málakunn-
áttuna.
— Hvernig gengur annars
samvinna milli þeirra aðila,
sem standa að ferðamálum hér?
— Hún mætti vera meiri og
betri. Ég held að okkur vanti
heildarsamvinnu. Án þess að
ég vilji móðga Ferðaskrifstofu
ríkisins né vanmeta það, sem
hún hefur gert, þá held ég að
hún sé einmitt aðilinn, sem
innleiða á þessa samvinnu og
stjórna henni. Skipuleggja sam
eiginleg átök í auglýsingum og
öðru slíku undir stjórn ferða-
málaráðs. Ferðaskrifstofan hef
ur hins vegar einkarétt á mót-
töku erlendra ferðamanna,
einkarétt, sem aðeins þekkist í
Austur-Evrópu, á íslandi og
e.t.v. Kúbu, og skrifstofan er
önnum kafin í þeim verkum.
Vitanlega á að gefa ferða-
mannamóttöku frjálsa, en samt
stig af stigi. Við þurfum að-
lögunartímabil. Og það er ferða
skrifstofan, sem síðan á að
veita aðhald og sjá um að
ferðafólk hljóti þá þjónustu,
sem auglýst hefur verið.
— Já, einmitt það. Verður
það ekki í lagi með herbergið,
sem ég var að panta?
— Andaðu rólega. Aðeins
eitt atriði til viðbótar. Við
höfum fundið lausn á hótel-
vandanum hér. f fyrsta lagi
vantar okkur nýjan stúdenta-
garð, okkur vantar hjónagarð,
sem uppfyllir nútímakröfur. í
öðru lagi vantar hér stórt og
gott hótel — og kemur til með
að vanta enn fleiri í framtíð-
inni. En reynslan af Görðun-
um hefur sýnt og sannað, að
þeir eru heppilegir til hótel-
reksturs að sumrinu. Hjóna-
garður yrði því fyrirtaks hótel
að sumrinu — og þar með
slegnar tvær flugur í einu
höggi. Hvað segirðu um það?
— Ég er að byggja. Ert þú
giftur?
— Nei.
— Nú, þá skil ég. Auðvitað
byggja hjónagarð.
— Við höfum góðar fyrir-
myndir í Osló og Kaupmanna-
höfn, þar eru myndarlegir
hjónagarðar ......
— Jæja, þá er þetta í lagi
með herbergið?
— Nei, pantanir eru teknar
niður í öðrum síma.
— Ha?
— Það eru aðrir, sem taka
við pöntunum, í síma 15Ð18.
— Fari það í........
★
— 15918.
— Kol og Salt.
— Já, vilduð þér ekki senda
þrjá kolapoka út á Gamla
stúdentagarðinn. Það er fyrir
Hörð Sigurgestsson, hótel-
stjóra. Hann tekur við þeim í
skrifstofunni.
— Sjálfsagt, strax í dag. —
Takk fyrir
— Ekkert að þakka.
— Ég fann gamla múffu á
sorphaugnum!
21. tölublað 1963
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS