Lesbók Morgunblaðsins - 22.04.1951, Blaðsíða 3
LESBOK MOKGUNBLAÐSINS
223
Sárasstadir i Fljótshlið. Myndin rr trkin um uppskcrutímann. Kornbindini á
ökrunum.
CiRASFRÆTEGUNDIK
.TIL TÚNRÆKTAR
— Og hvaða fræ notar þu þá
af túngrösum með byggsáning-
unni?
— Frætegunfdirnar, sem aðallega
cru notaðar í þessa túnrækt eru
30' ó rauðsmári, 10' ó hvítsmári og
60';ó af tegundunum sem hjcr seg-
ir, talið í röð eftir magni:
Vallarfoxgras, hávingull, rýgresi,
sveifgrös og túnvingull, minst
af þessum tveimur síðast töldu teg-
undum, En þær ná sjcr á strik, þeg-
ar rauðsmárinn fer að hverfa i
túmnu.
ARÐSÖM RÆKTUN
— Meðal uppskera af hektara af
bvggi sagðir þú að væri 20 tunn-
ur V
— Ja, þetia iieiui' mjer reyast
vera svo, eí sáðtimi cr ndkkurn
veginn rjcttur. áburður i lagi og
\-alin góð aíbrigði til ræktunar.
— Og hvað verður þetta mikill
kostnaður á hektarann með núver-
andi verðlagi?
— Mín roynsla er, að kostnaður-
inn verði vart meiri en 2500—3000
krónur á hektarann. Vinnslan og
sáningin kosta 800—1000 krónur,
útsæði 600 kr., áburðurinn: 100 kg.
kalí, 350 kg. superfosfat og 200 kg.
kalksallpjetur kostar samtals 500
krónur. Þetta gerir 2100 kr. Svo
kemur uppskeran og heimke-yrslan
kr. 4—500 og þreskingin er 10 kr.
á tunnu. Þetta gerir samtals kr.
2800 á hektarann.
Vcrðið á byggtunnunni má nú
áætla minnsta kosti 200 krónur. Og
svo cr íiálmurinn 30—40 Iiestar á
Jo auxa kg. eða lúóö—1400 krónur.
Samtals gefur þá uppskeran 5400
krónur.
Ef einhver kynni að vilja rengja
mig, að þetta sje rjett útkoma á
kornyrkjunni, þá er jeg reiðubú-
inn að sanna það með reikningum,
sem jeg hef undir hönduni. Jeg
get ekki betur sjeð, en þetta sje
sæmileg fjárhagsleg útkoma, þegar
þess er gætt, aðhjer er ekki um að
ræða. neina ræktun, sem hætt er
við að misheppnist. Qg þó það ein-
hverntíma og einhversstaðar skyldi
yilja til, að kornið þroskaðist ekki,
þ-á er hægt að nota það sem kjam-
fóður í búpeninginn, eitír sem áð-
ur.
„HQLLT ER HEIMA HVAÐ
Það er hægt að gefa það ó-
þreskt, sem íóðurbæti í stað kjarn-
fóðurs og hcys til að spara hvort-
tveggja. Én ef kornræktín að ein-
hverju leyti verður með vanhöld-
um eitthvert árið, hvað þroska á-
hrærir, þá liefijr mín reynsla verið
sú, að á slíkum sumrum hefur líka
verið misfellasamt með töðufram-
leiðsluna.
Er þetta þó ekki sagt af því að
jeg vilji á neinn hátt rýra tún-
ræktína, heldur vil jeg bæta úr
þcirri vöntun, sem tilfinnanlegust
er og verður með fóðrun hámjólk-
andi kúa.
Ef aðfluftur fóðúrbætir er líít fá-
anlegur eða svo dýr að ekki cr
unt að kaupa hánn að nokkru ráðý
þá cr ckki annað en iialda sjcr að
innlendri kornrækt í staðínn. Það
cr nokkuð annað að framleiða siim
eigin fóðurbætir á sinni cigrn jörð
og incð þvj stárfsfólki, seiii cr »
bnínú lívort sem er, cða svara út
fyrir kjarnfóðrið fulhi verði í pen-
inguin. Við sjóum það t. d. hvernig
færi fyrir framiciðslunni cf kaupa
þyrfti licyið, í stað þess að fá það
af cigin jörð. AHir hljóta að skilia
þcnnan rcginmismun á eigiu íram-
leidslu ug aðkeyptri vöiu.