Lesbók Morgunblaðsins - 03.11.1946, Blaðsíða 16
444
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ort
•
Á ÍIARÐINDAÁRUNÍJM
1881—1S88 fækkaði búpeningi á landinu siór-
kostlefia. Nautpening fækkaói uin 3984 (efia
19%), sauðfje uin 150393 (eða ‘29%) og hross-
uiil um 1090? eða 28%). Þetta voru ísaár, en
|k'» varo fa'kkun búpenings litlu meiri á
Norðurlandi en Suðurlandi, og sýnir það, að
harðindi af hafísum ná til alls landsins.
ÍSLAND
tapar aldrei gildi sínu hjá manni, sem það
þekkir rjett, þó hann svo færi um allan heim.
Hann kemur ánægðari aftur en hann var
áður eu liann fór, |>ó honum sýnist miklu
fleira þurfa að umbæta en áður. fleira aðfinn-
ingavert, margt^ þurfa þar að innleiðast, sem
liann sá annars staðar. (Tómas Sæmundsson).
VEGNA MÁLSINS
skilja Islendingar betur en nokkur önnur þjóð
í héiminum bæði sína eigin fornöld og forn-
ökl Norðurlanda. eða rjettara sagt, fornnorr-
ænan anda. Það býr einmitt svo mikið í
djúpi málsins sjálfs, sem þeir einir íinna (dr.
Jón Lorkelsson).
SÍLDIN í FAXAFLÓA
Efalaust mætti reka síldveiðar í . miklu
stærri stíl á Faxaflóa en hingað til hefir verið
gert. ef rjettilega væri farið . . . Menn gætu
og hagnýtt sjer þá síld, seni veiðist, miklu
betur en cera koniið er. sem vershmarvöru,
fæðu og beitu. — Oetta sagði Bjarni Sæmunds-
son 189G. eða fyrir 50 árum. Eru þessi orð
ekki í gildi enn í dag?
PÁLL MELSTED |
kendi sögu í Mentaskölanum þangað iil hann
var 81 árs að aldri. Nú þykir enginn hælur
til kertslu eftir 65 ára aldur.
ÁLAGABLETTIR
Víðsvegar urn land eru blettir í túnum
eða í bithaca, sem þau álög liggja á, að
ekki má slú þá. Sje það gera. hendi eitt-
hvert óhapp þann, er það gerði. Síra Jón
Norðmann segir svo frá álagabletti í Grímsey
nyrðra: I Hamrahóli í Grímsey, enum vestari,
er Hólatjamarinegin brekka, sem ei má slá.
Arni heitinn hafði slegið hana og dó sama
veturinn. Jón hreppstjóri sló hana, en um
veturinn brjálaðist kona fians. Jónatan sló
hana hjer um haustið, en hrapaði þá í Gjiigr-
ununi.
DJUNKí,
sem Gröndal kallar svo í Heljarslóðarorustu,
\ ar rússneskur aðalsmaður og hjet rjettu
íiafni Djunkowsky. Haun hafði peninga eins
og sand. en gerðist kaþólskur trúboði. Vrorið
1885 komst Gri'mdal í kynni við liann í
Kaupmannahöfn, og fór með lionum til I‘ýska-
lands. I»ar var liann á \egum Djunka í rúmt
ár, en hvarf þá aftur til Kaupmannahafnar.
Um það orti hann þessa vísu:
l r Djunka greipum genginn
glaður fer lífsins veg;
)>aðan komst áður enginn •
óskemdur nema jeg.
Á HALLÆRISÁRUM
á 17. öld báru Islendingar livað eftir anuað
upp kveinstafi sína fvrir konungi og lýstu
því hvernig fjenaður og fólk hrundi niður af
bjargarskorti. En út af því kom lengi vel
eigi annað en það, að konungur skipaði þeim
að halda iðrunar og bænadaga, því að menn
ætluðu )>á gjarnast eymd þjóðaiyia sprottna
cingöngu nf syndum þeirra og vonsku.