Vísir - 29.03.1966, Blaðsíða 15

V1SIR . Þriðjudagur 29. marz 1966.
15
HARVEI FERGUSSON:
*
Don Pedro
— Saga úr Rio-Grande-dalnum —
— Ég sendi eina af þemum mín-
um til yðar í kvöld með nokkrar
melónur, og hún sveiflaði annarri
hendinni eins og hún væri að draga
upp mynd af melónu. — Melón-
umar okkar eru fyrirtak. Verðið
þér heima?
— Vitanlega, sagði Leo og áður
en hann fengi sagt meira var hún
rokin á eftir gestahópnum, og
hann fór í humáttina á eftir, meyr
í skapi og eins og hann vissi ekki
hvað hann ætti að hugsa, en jafn-
framt undraðist hann ákafa hennar,
lagni og snerpu í öllum gerðum.
III.
... Þetta kvöld sat hann í gæru-
skinnsfóðraða stólnum sínum og
haföi brennivínsflösku nærtæka og
glas. Hann dreypti á brennivini
annað veifið, þótt allt of heitt væri
í veðri til þess að drekka brenni-
vin. En hann þurfti á einhverju
aö halda til þess að stilla taugam-
ar. Hvað eftir annað þótíist hann
heyra fótatak fyrir dyrum úti eða
að barið væri á hurðina, en það
reyndist misheyrn. Og hann sat
þama áfram og hlustaði haldinn
hugarkvöl. Eitt sinn reis hann á fæt
ur og gekk til dyra og opnaði þær,1
en það var enginn kominn.
Klukkan var oröin tíu og oröið
svalt og Don Pedro var sofandi
bær, því að sá tími var kominn
er almenningur tók á sig náöir.
Dýpt þagnarinnar sem ríkti var
engu áhrifaminni en kolsvart myrkr
ið úti og nú heyröi hann alveg
greinilega fótatak og að klóraö
var veikt í hurðina — en slíkt hurð
arklór var oft í mexikönskum þorp
um tákn þess að einhver kom með
leynd. Samt var hann viss um þaö,
er hann opnaöi dymar, að það væri
ekki hún, sem komin var, þvi aö
hann sá fyrir dymm úti konu, sem
vafið haföi svörtu sjali um höfuð
sér, svo að ekki sást í andlitið, og
hún bar körfu á höfði sér. En þaö
var Lupe, og hún lét hann horfa
á sig andartak. Svo gekk hún inn,
lagði frá sér körfuna og tók af
sér sjalið og hló. Og Leo hugsaði
sem svo, að það væri henni líkt að
vera með þessa sjónarspilsfram-
komu.
— Það kom upp í mér beygur and
artak, sagði hann. Ég hélt, að þér
heföuð sent þemu. Mér þykir vænt
um að þér komuð sjálfur. Gerið
svo vel að setjast
35.
Honúm var vel ljóst hve form-
lega þetta hlyti að láta í eyrum
hennar. Ef til vill hefði hann átt
að faðma hana að sér undir eins
og hún hafði lagt frá sér körfuna
og tekið af sér sjalið, en hann hafði
ekki til að bera þá dirfsku, er til
þess þurfti. Sannleikurinn var sá,
að nú þegar hann var sannfærður
um, að hans mikla stund var upp
runnin var hann óstyrkur og
sneyddur öryggi, kannski meðfram
vegna þess hve lítið hann þekkti
hana í raun og vem. Og honum
fannst allt f einu, aö þau væm
'tvær ókunnugar manneskjur, ger-
sneyddar skilningi hvor á annari.
Hann hafði aldrei fyrr verið einn
með henni við þær aöstæður, sem
hér vom. Það höfðu alltaf veriö
einhverjir aðrir nálægir og allt
sem máli skipti er milli þeirra hafði
farið og það sem í hugum þeirra
bjó hafði farið milli þeirra á máli
augnanna.
— Una copita, sagöi hann og
átti viö það hvort hún vildi staup
af brennivíni.
Hún tók við því, er hann rétti
henni það, en lagöi það frá sér án
þess að dreypa á því.
Og þama sat hún, þögul, með
veikt bros á vörum. Honum fannst
brosið dularfullt, spyrjandi frekar
en vinsamlegt, og honum fannst
vottur fyrirlitningar í því. Vissu-
lega ætlaöi hún sér ekki að létta
undir með honum.
Sú eina framkoma, sem honum
var eiginleg og hann var vanur,
var sú, að leita vináttu, meö vin-
samlegu tali, skapa þannig öryggi
og samúð, en hún fór víst ekki
þannig að, að minnsta kosti ekki
gagnvart karlmönnum. I hennar
augum var karlmaðurinn víst alltaf
andstæðingur, af manntegund ó-
líkri henni sjálfri, andstæðingur,
sem hún vildi berjast við, blekkja,
sigra. Skilningur hans og kynni á
Mexikönum hafði þau áhrif á hann
að hann ályktaði svo. Meðal alþýðu
manna, sem varð að strita til þess
að hafa til hnífs og skeiðar, var
þó meira sameiginlegt, meira sam-
starf og samúð, en í augum hinna
efnuðu sem valdiö höfðu var allt
ástalífiö varðandi leikur, leikur á-
hættu og leyndardóma. Og með því
að iðka þennan leik voru syndir
drýgðar og það átti sinn þátt í að
menn hrifust í þátttöku hans, kom-
ust í hugaræsingu, urðu gripnir eft-
irvæntingu og hrifni. Og þaö mátti
vel vera, aö hún vildi láta hann
yfirbuga sig til þess að geta lát-
izt vera ófús og full mótþróa. En
hann var ekki af þeim málmi
steyptur, — hann haföi ekki skap f
sér til þess að koma fram af ofsa
í yfirbugunarskyni. Og hann var
sér þess meðvitandi, að hann skorti
áræði og reynslu, sem hér þurfti
til, og næstum angurvær yfir að
svona var þessu varið tók hann
til máls, og hélt þó enn í veika
von, að breyting yrði.
— Það var vinsamlegt af yöur
að koma. Mig hefur alltaf langað
til að tala viö yöur í einrúmi, en
aldrei haft tækifæri til þess.
Hún reis á fætur, ákveðin á svip
og hnakkakert, og það kom eitt-
hvert hljóö af vörum hennar, sem
gaf greinilega til kynna fyrirlitn-
ingu á honum fyrir að líta á þessa
heimsókn sem tækifæri til rabbs.
— Ég kom aðeins til þess að
færa yöur gjöf, sagði hún. Þama
em melónumar yðar. Ég vona, að
yður bragðist þær.
Hann óttaðist hana og hún vissi
það. Hann las það úr svip hennar.
Hann lagði hönd sína á handlegg
hennar eins og tilraunaskyni til
að reyna að stöðva hana.
— Verið svo vinsamlegar að fara
ekki, sagði hann.
Hún hristi af sér hendi hans og
sagði af ákefð:
— Ég fer.
Það var ekki hægt að efast um
það hve ákveðin hún var. Hún
stóð fyrir framan hann hnakkakert
með hnyklaöar augabrúnir, hörku
leg og einbeitt á svip. Þótt hann
væri hærri en hún fannst honum
hún standa þar sem hún gnæfði yf-
ir hann og liti niður á hann. Tillit
hennar var þannig, að honum
fannst hún hafa hmndið sér aftur
á vettvang hins auðmjúka farand-
sala, sem um langt skeið hafði litið
upp til hinna ríku, þar sem þeir
sátu í vögnum sínum, eða riöu
frfðum fákum, — þegar honum
fannst, aö hann mundi aldrei kom-
ast inn yfir mörk vettvangs þeirra
og í þeirra’tölu.
Drykklanga stund var andrúms-
loftið þrungið óvissu og þau stóðu
þögul andspænis hvort ööru. Svo
brosti hún, dálítiö hörkulega, ef
til vill til frekari ögmnar, áreiðan-
lega af nokkurri fyrirlitningu og
eins og henni væri skemmt.
Hann hafði ávallt verið ger-
sneyddur viljaorku til nokkurrar
valdbeitingar, en nú sá hann allt
í einu, að runnin var upp örlaga-
rik stund, er hann annaðhvort lypp
aðist niður og biöi viö það óbæt-
anlegan siðferðilegan hnekk, eða
yrði að gera eitthvað og gera það
tafarlaust, áður en hún hreyfði sig
úr sporum. Honum fannst að ef
hann léti þessa konu fara nú væri
hann að bregðast henni, ef hann not
aði ekki tækifærið til fullnæingar
hvatar mannlegs lífs, og það tæki
færi hafði hann í greip sér ef
hann heföi kjark til, og ef hann
gripi það ekki glataði hann sjálfs-
viröingu sinni og svipti sig virðingu
annarra þar með. Hann stappaði í
sig stálinu til djarflegrar sóknar,
hló stuttlega, og lyfti henni í fang
sér, karlmannlega að hann vonaði
og bar hana inn í herbergið innar
of oghenti henni í rúmið og tók
til við að svipta hana klæðum.
Hún velti sér á þessa hliðina eða
hina og reyndi að aftra honum
með neitunarorðum frambomum
af ákefð, en það var henni um
megn að stööva hann og hann af-
klæddi Hana, fötunum og allri sýnd
armennsku og þótta, án nokkurrar
hugsunar um afleiöingarnar. Hún
hætti allri mótspymu, er hann fór
höndum um nakinn líkama hennar
og þau sameinuðust, í fyrstu án
viðkvæmni og mýktar, haldin á-
kefð, sem var hefndaræði lík,
vegna þess að þau kenndu hvort
öðra um þjáningarfulla, langa biö
og óvissu, en þessi ofsi stóð stutt,
hann hjaðnaði og brátt kyssti hún
hann af viðkvæmni og veitti hún
alla blíðu sína af þeirri mýkt, inni-
Ég held, að það fyrsta sem við ættum að Hæ, dragðu úr hraðanum fífliö þitt.
gera Tarzan sé að fara og hitta Brand dóm-
ara. Gættu þín Peter. Þarna kemur bíll á
fleygiferð niður eftir götunni.
leik og Ieikni, að hann hafði aldrei
fyrr slíkt reynt.
Fermingcirgjöfiii
Gefið menntandi og þrosk-
andi íermingargjöf:
NYSTROM
Upphleyptu landakortin
og hnettirnir
leysa vandann við Landa-
fræðinámið. Kortin inn-
römmuð með festingum.
Fæst : næstu bókabúð.
Heildsölubirgðir:
Árni Ólafsson & Co.
Suðurlandsbraut 12. Sími 37960.

háriö
fitnar
síöur
meö
wbcti'
Elanz-
larlBSlln
ilifl* nachhol
j«d« friiur
IMANTI H
glans
hárlagningar-
vökva
HIILDSðtUIUAKK
fSLENZK ERLENDAVERZLUNARFÉL46IOHF
FRAMMIOSLUMTTINDI amanti.hp