Vísir - 29.03.1966, Blaðsíða 9

VÍSIR . Þriðjudagur 29. marz 1966.
9

A v-'XvXí S s.' V
Heimsókn til hjúkrunark venna á
fræíshmámskeiB / ISnskólamim
Eins og sagt hefur verið frá
1 fréttum stendur um þessar
mundir yfir fræðslunámskeið
á vegum Hjúkrunarfélags ís-
lands. Námskeið þetta er mikið
sótt af hjúkrunarkonum, sem
orðið hafa að hverfa frá starfi
um stundarsakir, vegna heim-
ilisanna eða af öðrum ástæðum.
Reyndin hefur orðið sú, að þær
koma margar til starfa aftur,
þegar um hægist heimafyrir.
Námskeiðið er þó opið fyrir alla
félaga Hjúkrunarfélags íslands
og hefur aðsókn að því verið
mjög góð. Sækja það margar
starfandi hjúkrunarkonur auk
þeirra, sem hyggjast taka til
Hjúkrunarkonur hlýða á fyrirlestur á námskeiðinu í Iðnskólahúsinu
starfa á nýjan leik og jafnvel
hjúkrunamemar. Virðist mikill
áhugi rikja innan stéttarinnar
á nýjungiun og framförum {
þeim efniun, er að henni lúta.
Námskeiðið hefur fengið inni
í fimdarsalnum á neðstu hæð
Iðnskólans, en hann rúmar
varla þann fjölda, sem sækir
námskeiðið, tala þátttakenda
Bjamey Samúelsdóttir. — Hún
vann að hjúkrun í full 45 ár.
— Lengst af við berklavamir.
fer yfir tvö hundruð sum
kvöldin, er þá salurinn þétt set-
inn og verða sumar að sitja á
ganginu mframan við.
Námskeið þetta byrjaði föstu-
daginn 18. marz, þá flutti Sig-
urður Ingimundarson, alþingis-
maður erindi mn verkstjóm í
nútíma þjóðfélagi og Þorkell Jó
hanness.læknirerindium fíknilif
Mánudaginn 21. talaði Árni
Bjömsson, deildarlæknir, um
brunasár og meðferð þeirra, og
Bjami Jónsson, yfirlæknir, um
höfuðslys. — Miðvikudaginn
23. flutti Snorri P. Snorrason
deildarlæknir og Sigurður Þ.
Guðmundsson, læknir, erindi
um algenga lyfjameðferð á lyf
læknisdeild og helztu rannsókn-
ir og undirbúning á lyflæknis-
deildum. — Föstudaginn 25. töl-
uðu þau Þórður Möller yfir-
læknir og María Finnsdóttir for
stöðukona um geðlækningar og
geðhjúkrun. — Á mánudaginn
verða svo erindi um böm og
bamahjúkrun, sem þau Krist-
bjöm Tryggvason, yfirlæknir,
og Alda Halldórsdóttir, deildar-
hjúkrunarkona, flytja. — Nám-
skeiðinu lýkur svo næstkomandi
miðvikudag með erindum
þeirra Ásmundar Brekkan yfir-
læknis um samstarf sjúkradeilda
og röntgendeildar, og Sigurðar
Samúelssonar, prófessors, um
kransæðasjúkdóma og meðferð
hjartabilunar.
Slík námskeið hafa ekki verið
haldin síðan 1952 og þykir þessi
nýbreytni takast framar öllum
vonum. Hérlendis eru mjög tak-
markaðir möguleikar til fram-
haldsmenntunar fyrir hjúkmn-
arkonur. Eina framhaldsmennt-
unin, sem þær geta aflað sér
heima er sérhæfing fyrir rönt-
genhjúkrunakonur, sérþjálfun
fyrir skurðstofuhjúkmnarkonur
og nú nýlega hefur bætzt við
sérþjálfun fyrir svæfingar.
Það er stjóm Hjúkmnarfé-
lagsins, sem á heiðurinn að
framkvæmd þessa ágæta fyrir-
tækis. Formaður félagsins er
frú María Pétursdóttir og sneri
blaðið sér til hennar til þess að
fá þessar upplýsingar.
í Hjúkmnarfélagi íslands em
nú 766 félagar, þar af þrír karl-
menn. Sagði María okkur að þær
vildu gjafna fá fleiri unga karl-
menn inn í félagið, þar eða þeir
væm miklu staðfastari vinnu-
kraftur en kvenfólkið. En sann-
leikurinn er sá, að þær eru
flestar bundnar heimilunum
lengri eða skemmri tíma, þó að
margar komi að vísu til starfa
aftur, þegar þær sjá sér færi á.
Þegar fréttamaður blaðsins
brá sér niður I Iðnskóla síð-
astliðinn miðvikudag sátu þar
hátt f. annað hundrað hjúkrun-
arkonur á öllum aldri og meðal
þeirra þrír brautryðjendur í
stétt hjúkrunarkvenna.
Við náðum fyrst tali af Odd-
nýju Guðmundsdóttur, fyrstu
heilsuverndarhjúkmnarkon-
unni á landinu. Oddný var gift
Helga Jónssyni lækni og alþing-
ismanni. — Hjúkmnarfélag
Reykjavíkur hétu samtök stofn-
uð af áhugamönnum árið 1902.
Félag þetta hafði eina hjúkrun-
arkonu starfandi á sínum vegum
og var sú fyrsta dönsk kona,
sem starfaði hér nokkur ár, en
síðan tók Oddný Guðmunds-
dóttir við. Hún hafði þá verið
við nám í Danmörku. Starf
hennar hjá félaginu var aðallega
daghjúkrun. Við spurðum hana
um inflúenzuna 1918. Jú, hún
kvaðst hafa bvrjað að hjúkra
sjúklingum sem lágu í veikinni
um haustið. Og ég var nógu
lengi á fótum, sagði hún, til þess
að sjá bæinn tæmast af fólki,
svo að naumast sást það á
ferli, nema þá að matarílát væm
borin milli húsa, eða menn
skruppu í apótek eftir lyfjum.
— En svo lagðist ég einnig og lá
allan veturinn. Árið eftir
spönsku veikina byrjaði Oddný
svo að starfa hjá Lfkn. En það
félag var stofnað fyrir tilstilli
frú Christophine Bjarnhéðins-
son. Það var einnig samtök á-
hugafólks, en fékk fljótlega
styrk frá bænum. Fór Oddný þá
utan til Kaupmannahafnar, Óð-
insvéa og Stokkhólms til þess
að kynna sér heilsuvemdar-
hjúkmn. Tók hún síðan til
starfa við berklavamastöð hér
heima á vegum Líknar. Hafði
hún aðsetur í Sambandshúsinu
gamla við Sölvhó), en fór síðan
í vitjanir um bæinn. Fólk vár
ekkert vant því í þá daga að
hjúkrunarlið gerði innrás á
heimilin. Oddný kvað sér þó
aldrei hafa verið illa tekið og
fólk hefði tekið feginsamlega
þeim leiðbeiningum, sem hún
gat gefið um meðferð þessa
magnaða smitsjúkdóms. Hún
kvaðst hafa haft mikla ánægju
af þessu starfi, þó að erfiðleik-
amir væm miklir og aðstæð-
umar fmmstæðar miðað við það
sem nú er. — Oddný hætti
hjúkmn 1923, og hefur ekki
unnið opinberlega að þessum
störfum síðan, en hún fylgist
enn þá með og telur það ekki
eftir sér að arka niður f Iðn-
skóla f vetrargaddinum til þess
að vera með í fræðslunámskeið-
inu, þét; komin ífgjöfc
ÞÆR FÓRO
A REIÐHJÓLUM
UM BÆINN OG
VITJUÐU SJÚKRA.
Tveir brautryðjendur, t. v. Sigríður Efrfksdóttfr, formaður Lfknar
i 26 ár, og Félags ísY. hjúkrunarkvenna f áratugi, t.h. Oddný Guð-
mundsdóttir, fyrsta fsl. heilsuvemdarhjúkrunarkonan.
fél. Islands, María Pétursdóttir.
'41 ""A * námskeiðinu í Iðnskólan-
um hittum við einnig að máli
tvo af mætustu fulltrúum ís-
lenzkra hjúkrunarkvenna, sem
unnu mikið og merkilegt braut-
ryðjendastarf þau ár, sem
berklar og aðrir skæðir sjúk-
dómar herjuðu hvað mest á
varnarlitlu fólki, tímabilið, sem
fóstraði fyrsta vfsinn að þeim
veruleika, sem nú blasir við
augum okkar, sjúkrahús og
stofnanir, sem öllum þykja sjálf
sagðar nú. Færri gera sér grein
fyrir því að til er fólk, sem man
þá tfma að fáir eða engir spít-
alar vom til hér í Revkjavík
og samtök áhugafólks hafði á
sínum vegum starfsfólk, sem
vann merkilegt starf við erfið-
ustu skilyrði, í þröngu húsnæði.
— Tvær þeirra kvenna, sem
hvað mest og bezt hafa unnið
að hjúkrunarstörfum hérlendis
undanfama áratugi, em þær Sig
ríður Eirfksdóttir og Bjamey
Samúelsdóttir. Sigríður Eirfks-
dóttir var formaður Lfknar í 26
ár, frá 1930 til ’56. Félag þetta
var eins og fyrr segir, stofnað
191g og varð snemma mjög öfl-
ugt f starfsemi sinni. Á vegum
þess starfaði m.a. berklavama-
stöð, ungbamavemd, svo og eft
irlit með sængurkonum og
mæðrahjálp. Heilsuverndarstöð
Reykjavfkur tók við starfsemi
þessa félags, þegar hún tók til
starfa árið 1956. Sigríður var
einnig formaður Hjúkmnarfé-
lags Islands fá 1924 til 1960. Fé-
lag þetta er stéttarfélag hjúkr
unarkvenna og manna og hét f
upphafi Félag íslenzkra hjúkrun
arkvenna. Bjamey Samúelsdótt
ir vann einnig mikið starf á
vegum þessara samtaka. Hún
var m.a. gjaldkeri Hjúkmnarfé-
lags Islands í 23 ár. Hún starf-
aði við ungbamavemd á veg-
Framhald á bls. 6.