Morgunblaðið - 06.06.1998, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
LAUGARDAGUR 6. JÚNÍ 1998 43
Athugasemd við
grein Hallgríms
Guðjónssonar
FIMMTUDAGINN
28. maí sl. birtist grein
eftir Hallgrím Guðjóns-
son, fyrrverandi bónda
og hreppstjóra í
Hvammi, undir heitinu
Saga úr sveitinni, á bls.
46 í Morgunblaðinu. Af
tveimur ástæðum tel
ég mér skylt að gera
athugasemd við skrif
| Hallgríms. Annars veg-
ar eys hann fólk, sem
ég hef mætt og kynnst
einungis af góðu í sam-
i starfi innan SKB og
Umhyggju, miklum
óhróðri. Þar finnst mér
rétt að lóð komi á vog-
arskálina hinum megin.
Hins vegar fjallar hann um sjálfs-
eignarstofnunina Fjóluhvamm og
þá hugmynd sem að baki liggur af
vanþekkingu og óréttmætri nei-
kvæðni að mínu mati. Rétt þykir
mér því að upplýsa þá sem sjá og
heyra vilja um aðdraganda og stöðu
sjálfseignarstofnunarinnar Fjólu-
hvamms.
Hjónin Þuríður Guðmundsdóttir
og Gunnar Astvaldsson misstu dótt-
ur sína úr krabbameini fyrir all-
mörgum árum. Þegar þau fóru að
rétta úr kútnum eftir áfallið sem
dótturmissirinn olli vaknaði áhugi
Rétt þykir mér því að
( upplýsa þá sem sjá og
heyra vilja, segir Þor-
------------------------------
steinn Olafsson, um að-
draganda og stöðu
sj álfseignarstofnunar-
innar Fjóluhvamms.
fyrir að greiða götu þeirra sem á
(eftir komu. M.a. tóku þau drjúgan
þátt í starfí Samhjálpar foreldra
krabbameinssjúkra bai-na og eru
virkir þátttakendur í Styrktarfélagi
krabbameinssjúkra barna (SKB)
sem var stofnað á grunni hins fyrr-
nefnda en SKB er og eitt af aðildar-
félögum Umhyggju. Þau voru frum-
kvöðlar að sumarhátíð SKB sem nú
| er orðinn árlegur viðburður og vin-
sæl útihátíð á bökkum Vatnsdalsár
fyrir neðan Hvamm í Vatnsdal. Þar
!eru þarfir barna, sem berjast eða
barist hafa við krabbamein, og
systkina þeirra höfð í hávegum.
Þuríður og Gunnar eru ekki einung-
is brautryðjendur í þessu sambandi
heldur einnig stjórnendur og ferst
þeim það vel úr hendi.
Snemma tóku þau hjón, Þuríður
og Gunnar, að bjóða til sín að
i Hvammi börnum sem áttu undir
högg að sækja í daglegu lífi. Að
Hvammi II myndaðist því smám
Ssaman vísir að athvarfi fyrir lang-
veik börn. í því sambandi má geta
þess að íslensk stjórnvöld hafa ekki
enn séð sóma sinn í að mæta þörf-
um fjölskyldna langveikra barna
svo viðunandi sé og má sem dæmi
nefna að ekkert ráð er gert íýrir at-
hvarfi eins og hér um ræðir. Ekki
er heldur til neinn framkvæmda-
i sjóður sjúkra sem hægt er að sækja
jj fé í til byggingar umrædds athvarfs
né sambærilegra bygginga og það-
( an af síður á vísan að róa hvað
rekstur varðar þegar stjórnvöld eru
annars vegar. Þetta er t.d. í hróp-
legu ósamræmi við að bæði fatlaðir
og aldraðir hafa aðgang að opinber-
um byggingarsjóðum til að mæta
þörfum þeirra, sem ég vil síður en
svo mótmæla svo orð mín verði ekki
misskilin.
ð Þegar Þuríði og Gunnari varð á
starfi sínu ljós hin mikla þörf fjöl-
skyldna langveikra barna á athvarfi
( þar sem hægt væri að bjóða upp á
alhliða líkamlega og andlega endur-
hæfingu fæddist hug-
mynd um að reisa
myndarlegt athvarf að
Hvammi í Vatnsdal.
Þau höfðu þá fallið fyr-
ir kúluhúsi Gísla á Hofi
og létu sig því dreyma
um að athvarfið gæti
orðið kúluhús í líkingu
við það - en stærra.
Hugmynd sína viðruðu
þau m.a. við forsvars-
menn SKB sem tóku
þá ákvörðun að vísa
henni áfram til Um-
hyggju, félags til
stuðnings langveikum
börnum, þar sem ljóst
var að hún myndi ekki
einungis nýtast fjöl-
skyldum barna með krabbamein
heldur fjölskyldum langveikra
barna almennt. Stjórn Umhyggju
tók í kjölfarið ákvörðun um að ger-
ast stofnandi sjálfseignarstofnunar
um hugmyndina ásamt þeim hjón-
um. Varð hún að veruleika 27. des-
ember 1996 og hlaut nafnið Fjólu-
hvammur í höfuð dótturinnar sem
lést en hún fæddist þennan dag árið
1972.
Því miður hefur fátt markvert
gerst í málefnum Fjóluhvamms eft-
ir myndun sjálfseignarstofnunar-
innar utan hvað reynt hefur verið
að afla upplýsinga m.a. til að gera
kostnaðaráætlun varðandi bygging-
una annars vegar og rekstur at-
hvarfsins hins vegar. Einnig hafa
menn velt staðsetningu þess og
húsagerð fyrir sér í þeim tilgangi að
finna það sem heppilegast myndi
verða. Fyrirhugað er að stofna full-
tiúaráð sem hefur það hlutverk, alla
vega til að byrja með, að afla nánari
gagna og meta endanlega hvort
raunhæft sé að ráðast í fram-
kvæmdir og þá hvers konar fram-
kvæmdir og hvar. Ef framkvæmdir
verða uppi á teningnum er alveg
ljóst að fram verður að fara fjár-
söfnun á landsvísu og að öllum lík-
indum fleiri en ein til að endar nái
saman. Samhliða þeim verður að
herða róðurinn verulega gagnvart
stjórnvöldum því það verður ekki
liðið að þau sitji hjá eina ferðina enn
og láti sem þeim komi málið ekki
við. Til að svara spurningu Hall-
gi'íms varðandi reksturinn skal upp-
lýst að allir aðstandendur málsins
eru sammála um að ekki verði hafist
handa við neinar framkvæmdir fyrr
en reksturinn verði tryggður.
Að endingu vil ég ítreka að ég
þekki sómahjónin Gunnar og Þuríði
að Hvammi II í Vatnsdal einungis
af trygglyndi og heiðarleika. Meðal
þess sem Hallgiámur ásakar þau
um í grein sinni er athyglissýki
vegna, að hans mati, tíðrar umfjöll-
unar um þau og hugðarefni þeirra í
fjölmiðlum. Þeir sem komið hafa ná-
lægt líknar- og góðgerðarstörfum
vita að greiðasta og öflugasta leiðin
til að ná eynim þjóðarinnar er í
gegnum fjölmiðla enda er þeirra
meginhlutverk að upplýsa - ekki
satt? Ég veit fyrir víst að eini til-
gangurinn með framkomu Þuríðar
og Gunnars í fjölmiðlum hefur verið
að láta gott af sér leiða. Það má hins
vegar spyrja hver tilgangui-inn með
skrifum Hallgríms sé. Hann segir
að vísu aftarlega í grein sinni að ein
af ástæðum skrifanna sé að stöðugt
er verið að spyrja hann um hug-
myndina að baki Fjóluhvamms. Eg
vil hér með mælast til að hinir fróð-
leiksfúsu í þessu sambandi leiti upp-
lýsinga þar sem þær er að finna
óbrenglaðar, t.d. hjá Umhyggju.
Þar með er jafnframt grundvallar-
atriði Hallgríms, sem hann rekur í
upphafi greinar sinnar, að menn séu
sannorðir og heiðarlegir bæði við
sjálfa sig og aðra, fullnægt.
Höfundur cr framkvæmdastjóri
SKB.
Þorsteinn
Ólafsson
Hefur heilbrigðisþjón-
ustan ekki þörf fyrir
hjúkrunarfræðinga?
NÚ ER svo komið
að ég hef sagt starfi
mínu lausu frá og með
1. júlí nk. ásamt mikl-
um meirihluta hjúkr-
unarfræðinga á stóru
sjúkrahúsunum í
Reykjavík. Astæða
uppsagnar minnar er
óánægja með launa-
kjör. Langlundargeð
mitt er þrotið þar sem
eftir margra mánaða
viðræður um launa-
kjör hefur hjúkrunar-
fræðingum ekki tekist
að fá annað tilboð en
það, að obbanum af
þeim skuli raðað í A-
launaramma kjarasamninganna, en
í skilgreiningu rammans felst að
störf eru „unnin undir stjórn og á
ábyrgð annarra". Þessu vilja
hjúkrunarfræðingar alls ekki
kyngja enda er þessi lýsing á störf-
um þeirra víðs fjarri raunveruleik-
anum og brýtur lög um sjálfstæði
og ábyrgð hjúkrunarfræðinga. Að
auki hafa hjúkrunarfræðingar
dregist mjög aftur úr öðrum sam-
bærilegum stéttum launalega og
þó fullyrði ég að fáar stéttir búa við
jafnmikið vinnuálag og axla jafn-
mikla ábyrgð og hjúkrunarfræð-
ingar, þar sem sjúklingar eiga
heilsu sína og líf m.a. undir ái’vekni
og umönnun þeirra.
Ég starfa sem hjúkrunardeildar-
stjóri á 27 rúma skurðlækninga-
deild og ber því ábyrgð á hjúkrun-
arþjónustunni þar 24 klst. á sólar-
hring 365 daga ársins. Undirmenn
mínir eni um 40 talsins og er
rekstarkostnaður deildarinnar yfir
100 milljónir króna á ári. Ljóst má
vera að ábyrgð og umfang starfs
míns er geysimikið. Þar sem ég ber
ábyrgð á að á deildinni sé mönnun
miðuð við hjúkrunará-
lag og þarfir sjúkling-
anna hverju sinni segir
sig sjálft, að ég get í
raun aldrei verið viss
um að eiga frí þótt svo
sé ætlunin. Staðreynd-
in er sú að geti ég ekki
útvegað mannskap
verð ég einfaldlega að
vinna sjálf. Ég er þó
nú orðið tiltölulega vel
sett, því mönnun er
viðunandi á deildinni
og með mér vinnur af-
ar fært og duglegt
starfsfólk. Ég þekki þó
aðra tíma, þá gat ég
aldrei verið viss um að
eiga frí eina einustu helgi og fékk
margoft hringingar heim því álagið
var alltof mikið á deildinni og ekki
fleiri hjúknmarfræðinga að fá. Þá
mátti ekkert út af bera og hafði ég
iðulega áhyggjur af sjúklingum og
starfsfólki deildarinnar þegar ég
átti að heita í fríi. Ég veit um
marga deildarstjóra sem eru nú í
þeim sporum sem ég er að lýsa,
vinna óheyrilega yfiiTÍnnu og svo
sannarlega ekki vegna þess að þeir
óski eftir því sjálfir.
Ég hef fjögurra ára háskólanám
að baki auk talsverðrar endur-
menntunai- og hef starfað við
hjúkrun í 15 ár. Grunnlaun mín í
dag eru kr. 131.294 á mánuði. Ég
veit að í þjóðfélaginu er nánast
einsdæmi að fólk sem ber jafn-
mikla ábyrgð og við hjúkrunar-
deildarstjórar fái svona skammar-
lega lág laun. Mér finnst sorglegt
til þess að vita að heilbrigðiskerfið
er orðið láglaunasvæði og það sé
nú þegar orðinn atgervisflótti það-
an, því það eru hagsmunir allra
landsmanna að þar starfi okkar
best menntaða og hæfasta fólk. Ég
Ég hef áhyggjur af því
hvernig málum verði
háttað eftir 1. júli, segir
Herdfs Herbertsdóttir,
hafí ekki tekist að
semja við hjúkrunar-
fræðinga.
veit að sjúkrahúsin hafa ekki bol-
magn til þess að leiðrétta launakjör
hjúkrunarfræðinga af sínu naumt
skammtaða rekstrarfé, því lengra
verður vart komist í sparnaði og
hagræðingu, a.m.k. ekki á hjúkrun-
arsviði. Þetta þekki ég og er full-
kunnugt um þann drjúga þátt sem
við hjúkrunarfræðingar eigum í
þeim árangri. Viðbótarfjármagn
frá ríkisvaldinu verður að koma til.
Ég hef miklar áhyggjur af því
hvernig málum verður háttað í
heilbrigðisþjónustunni eftir 1. júlí
hafi ekki tekist að semja við hjúkr-
unarfræðinga um hærri laun
þannig að þeir dragi uppsagnir sín-
ar til baka. Það liggur ljóst fyrir að
mín deild verður nánast óstarfhæf
og er svo með flestar deildir
sjúkrahússins. Abyrgðin er stjórn-
valda og vonast ég til að þau beri
gæfu til að leiðrétta launakjör
hjúkninarfræðinga og afstýra
þannig neyðarástandi.
Höfundur er lijókrunardeildarstjóri
B-6, Sjúkraliúsi Reykjavíkur.
www.mbl.is
Herdís
Herbertsdóttir
Itilkynning um útboð og skráningu hlutabréfaI
SIF HE
1 HLUTABRÉFAÚTBOÐ
Heildarnafnverö nýs hlutafjár: Kr. 150.000.000.-
Sölugengi í forkaupsrétti: Fast gengl 4,55
Forkaupsréttartímabil: 10. - 23. júní 1998
Sölugengi í almennri sölu: Fast gengi 4,70
Almennt söiutímabil: 24. - 26. júní 1998
Greiösluskilmálar: Kaupendur hlutabréfa skv. forkaupsréttf fá sendan greiösluseðil eftir að úrvinnslu áskriftargagna lýkur. Greiðsla skal fara fram eigi siðar en 7. júlí 1998. Bréf sem seljast á almennu sölutímabili skulu staðgreidd.
Umsjón meö útboði: Landsbanki íslands hf. - Viðskiptastofa
Skráning: Þegar útgefin hlutabréf í félaginu eru skráð á Veröbréfaþingi íslands. Verðbréfaþing íslands hefur samþykkt að taka hin nýju hlutabréf á skrá og er þess vænst þegar útboði lýkur. Niöurstööur útboðs verða tilkynntar í viðskiptakerfi VÞÍ ásamt endanlegum skráningardegi.
Skráningarlýsing og önnur gögn vegna ofangreindra hlutabréfa 1
liggja frammi hjá Landsbanka íslands hf., Laugavegi 77, Reykjavík
og á skrifstofu SÍF hf., Fjarðargötu 13 -15, Hafnarfirði.
9JF viðs ki ptasto fa
Laugavegi 77,155 ReyKJavík, sími 560 3100, bréfsími 560 3199, www.iais.is