Morgunblaðið - 30.08.1997, Blaðsíða 40

‘40 LAUGARDAGUR 30. ÁGÚST 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær móöir okkar, tengdamóöir og amma,
PÁLA JÓNA BJÖRNSDÓTTIR SIGFREÐSSON
frá Akureyri,
Herlev Hovedgade 141,
Herlev,
Kaupmannahöfn,
Danmörku,
andaöist í Kaupmannahöfn að morgni laugardagsins 23. ágúst.
Útförin hefur farið fram.
Björn Gíslason, Sveinn Gíslason,
Sigfreður Gíslason, Pia Kobborg
Inga Þrúður Gísladóttir, Claus Lyng Nielsen,
Jóhann Gíslason, Sannie Sigfreðsson,
Gunnar Gíslason, Lene Vindelev Hansen
og barnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóöir, amma og
langamma,
GUÐRÚN P. GUÐNADÓTTIR,
Ránargötu 8,
Flateyri,
lést á Fjóröungssjúkrahúsinu á (safirði fimmtu-
daginn 28. ágúst.
Eiín O. Kjartansdóttir, Jóhann Guðmundsson,
Sólveig D. Kjartansdóttir, Kristján J. Jóhannesson,
Hlöðver Kjartansson, Sveinbjörg Hermannsdóttir,
Berta G. Kjartansdóttir, Guðmundur Þorieifsson,
Svanfríður Kjartansdóttir, Gunnlaugur Ragnarsson,
Guðvarður Kjartansson, Homhuan Kjartansson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LILJA SVEINBJÖRNSDÓTTIR
SCHOPKA,
Droplaugarstöðum,
lést á Droplaugarstöðum fimmtudaginn
28. þessa mánaðar.
Lilja A.K. Schopka,
Sverrir Schopka, Margrét Schopka,
Ragnhildur M. Cate, William Cate,
Ottó Schopka, Sigríður Hanna Sigurbjörnsdóttir,
Sigfús Schopka, Helga Skúladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
CHARLOTTE EDELSTEIN
(fædd SCHOTTLÁNDER)
lést í Berlín fimmtudaginn 14. ágúst sl.
Athöfnin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Wolfgang Edelstein, Monika Keller,
Stefán Edelstein, Jóhanna Lövdahl,
Kristján Edelstein,
Daníel Edelstein,
Yifa Edelstein,
Benjamín Edelstein,
Anna Lilja Edelstein.
+
Móðir mín, amma okkar og langamma,
KRISTÍN ÞORSTEINSDÓTTIR,
Miðleiti 5,
lést þriðjudaginn 26. þessa mánaðar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Finna Ellý Bottelet,
Kristbjörg Olsen,
Selma Olsen,
Kjartan Halldór Einarsson,
Guðjón Páll Einarsson
og barnabörn.
GUÐJÓN
EINARSSON
+ Guðjón Jósafat
Einarsson
fæddist 28. maí
1919 í Ási í Hegra-
nesi. Hann lést á
heimili sínu, Báru-
stíg 13, Sauðár-
króki, 21. ágrúst síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Valgerður Jósa-
fatsdóttir frá
Syðri-Hofdölum, f.
17.8. 1886, d. 1922,
og Einar Guð-
mundsson, bóndi í
Ási, Hegranesi, f.
3.3. 1894, d. 26.7. 1975.
Guðjón var næstelstur 6
systkina. Elstur var Guðmund-
ur Jóhann, f. 19.8. 1916, d.
21.10. 1993, þá Svavar Einar,
f. 29.7.1920, búsettur á Sauðár-
króki, Valgarð, f. 10.3. 1927,
búsettur á Sauðárkróki, Jó-
hanna Kristbjörg, f. 7.9. 1929,
búsett á Vopnafirði. Aðalgeir
Þórhallur, f. 7.6. 1933, d. 11.3.
1944.
Minningin um hugljúfan frænda
og traustan vin er okkur efst í huga
þegar við kveðjum Guðjón föður-
bróður okkar, sem við ávallt kölluð-
um Guja.
Guðjón var okkur samtíða frá því
við munum eftir okkur, þar sem
hann var fyrst á heimili foreldra
okkar og síðan í næsta nágrenni.
Þar af leiðandi varð hann okkar
nánasti frændi. Hann var þátttak-
andi í öllum fjölskylduhátíðum með
okkur og bar hag okkar systkinanna
og barnanna okkar fyrir brjósti.
Hann var alltaf brosmildur og
þolinmóður við okkur krakkana þeg-
ar við heimsóttum hann fyrir margt
löngu niður á Bárustíg og oftar en
ekki lumaði hann þá á góðgæti af
einhvetju tagi.
I æsku okkar voru jólaboðin hjá
Guja mikið tilhlökkunarefni og
ógleymanleg upplifun. Þá var ekk-
ert til sparað. Kaffiborð hlaðið kræs-
ingum og skálar fylltar af konfekti,
eplum, ís og ávöxtum. Á eftir var
svo tekið í spil.
Það sama var að segja um j'óla-
pakkana til okkar, það var alltaf
eins og hann vissi hvað okkur kæmi
best og hvað okkur langaði mest í,
hvort sem um var að ræða föt, bíla
eða dúkkur.
Það verður seint sagt að lífið
hafí leikið við Guja frænda. Skerfur
hans af mótlæti og erfiðleikum var
meiri en margra annarra. Þriggja
ára gamall missti hann móður sína.
Fljótlega eftir að hann hóf búskap
með Steinunni Siguijónsdóttur gerði
alvarlegur heilsubrestur hennar vart
við sig. Þá kom sér vel hversu dug-
legur hann var til allra heimilis-
starfa, hvort sem um var að ræða
matargerð, bakstur eða annað.
Og erfiðleikarnir héldu áfram því
einkabarn þeirra Steinunnar, Sigur-
jón, átti við vanheilsu að stríða alla
ævi. Hann var sólargeislinn í lífi
þeirra, en Steinunnar naut þó ekki
lengi við og kom það því í hlut
Guja að sinna foreldrahlutverkinu
einn við mjög erfiðar aðstæður en
af mikilli og aðdáunarverðri alúð.
Áttu þeir feðgar margar ánægju-
stundir saman og var eftir því tekið
hversu vel hann hugsaði um son
sinn.
Eftir fráfall Siguijóns 1985 fór
smátt og smátt að gæta heilsuleysis
hjá Guja. Það breytti miklu í lífi
hans þegar sjón hans hrakaði svo
mjög að hann gat ekki lengur sinnt
ýmsum áhugamálum sínum. Það
hafði t.a.m. veitt honum margar
ánægjustundir að fara í bíltúra og
skoða náttúruna eða skreppa í hest-
húsin, því hestamennska var eitt af
helstu áhugamálum hans. Daprari
sjónin kom einnig í veg fyrir að
hann gæti sinnt bóklestri, sem hann
hafði mikla ánægju af.
Guðjón var hamhleypa til allra
verka og með afbrigðum viljugur
Hinn 13.12. 1958
kvæntist Guðjón
Steinunni Örnu
Sigurjónsdóttur, f.
5.1. 1929 á Rúts-
stöðum í Austur-
Húnavatnssýslu, d.
12.12. 1973. For.
Siguijón Oddsson
og Guðrún Jóhann-
esdóttir. Guðjón og
Steinunn eignuðust
einn son, Sigpnjón,
f. 4.12. 1959, d.
25.7. 1985.
Þau byggðu sér
hús á Bárustíg 13,
Sauðárkróki, sem var heimili
Guðjóns alla tíð. Guðjón starf-
aði lengst af við byggingar og
múrverk hjá Byggingarfélag-
inu Hlyn hf. og síðustu starfsár-
in hjá Loðskinni hf. á Sauðár-
króki.
Útför Guðjóns fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11 ár-
degis. Jarðsett verður að Ríp í
Hegranesi.
og ósérhlífinn. Mörgum mun hann
hafa rétt hjálparhönd við húsbygg-
ingar og annað, að Ioknum ströng-
um vinnudegi, og munu vinnulaunin
oft hafa verið létt í vasa. Hjálpsemi
við ættingja og vini var honum svo
í blóð borin að hann hafði sjaldnast
orð á því.
Þrátt fyrir alla þá erfiðleika sem
Guji varð að takast á við um ævina
var hann ævinlega glaður og já-
kvæður og þakklátur fyrir allt sem
fyrir hann var gert.
Blessuð sé minning þín, elsku
Guji frændi okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Helena, Marta, Magnús,
Sigríður og fjölskyldur.
Þrautastríði Guðjóns Einarssonar
hér á jörð er lokið. Lengstu stríðin
háði hann í veikindum konu sinnar
og bams. Hún Steinunn móðursyst-
ir mín átti einstaklega nærgætinn
mann. Hann lét ekki bugast í erfið-
leikunum og minnti á klett sem stað-
fastur stendur í brimi og brotsjó. Á
efri árum, þegar Guðjón var orðinn
einn, dapraðist sjón hans og heilsu
fór hnignandi. Tilhugsunin um að
verða alfarið upp á aðra kominn
féll honum afar illa. Þegar ég hugsa
til Guðjóns í stríði hans, í þetta skipti
við eigin heilsu, koma mér í hug
orð Hallgríms Péturssonar úr fjórða
Passíusálmi:
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
Þá langar mig, á þessari kveðju-
stund, að minnast vinar míns með
því að lýsa fáeinum myndum úr
safni minninganna.
Ég sé hann fyrir mér: Að aflok-
inni heimsókn á Syðri-Grund var
komið að kveðjustund. Guðjón geng-
ur að fötluðum drengnum og segir:
„Jæja, vinur, nú skulum við fara
heim,“ lyftir honum varlega upp og
ber hann út í bílinn. Drengurinn
brosir og hreinlega vefur háls föður
síns örmum. Fjölskyldan ekur á
brott. Ég stend á stéttinni heima
og fylgi þeim úr hlaði með augun-
um. Og fyllist lotningu. Hvílík alúð.
Ég sé hann fyrir mér: Eljumann
á leið til vinnu sinnar. Hvort sem
hann er í vinnu hjá öðrum eða sjálf-
um sér er hann ósérhlífinn og vinnu-
samur. Ef til vill var hann of ósér-
hlífinn þegar erfiðisvinna var annars
vegar. A.m.k. fór líkaminn að segja
til sín og axlirnar að gefa sig. En
Guðjón var ekki mikið fyrir að
kvarta. Hann lét helst hveijum degi
nægja sína þjáningu. Og verkin tala.
Ég sé hann fyrir mér: í þetta
skipti er hann kominn upp á sjúkra-
hús Skagfirðinga - rétt eina ferð-
ina. Þegar kona hans eða barn
dvöldu þar dugðu Guðjóni ekki
minna en tvær ferðir á dag. Árin
sem geyma fótatak Guðjóns á
göngum sjúkrastofnana eru orðin
mörg. Umhyggjusemi Guðjóns var
við brugðið. Nefna má orð mætrar
konu á Sauðárkróki sem hreifst af
umhyggju Guðjóns við konu og
barn: „Ef einhver á skilið að fá orðu
þá er það hann Guðjón."
Guðjón Einarsson var hetja. Hetja
góðvildar, hlýju, hugprýði, skyldu-
rækni og umhyggjusemi er nú
kvödd, að sinni. Eg og fjölskylda
mín þökkum góð fordæmi og góð
kynni.
Sveinn Helgi Guðmundsson,
Höfn, Hornafirði.
Mig langar að minnast frænda
míns, Guðjóns Einarssonar frá Ási.
Er ég rifja upp uppvaxtarár mín í
Ási, en þar bjuggu foreldrar mínir,
skipar Guðjón þar stóran sess.
Ékki man ég heyskap öðruvísi
en Guji væri mættur allar þær
stundir sem hann gat. Ég minnist
þess er við mokuðum í blásarann
og kepptumst svo við að jafna til í
hlöðunni áður en næsti heyvagn
kæmi, allt var drifið áfram með
krafti og dugnaði. Já, ræturnar
voru sterkar til síns gamla heimilis.
Það var sama hvað stóð fyrir dyrum
í Ási, ávallt mátti treysta á hjálp-
semi Guðjóns.
Guðjón fór þó ekki varhluta af
erfiðleikum lífsins, fljótlega eftir að
hann kynntist eiginkonu sinni,
Steinunni Siguijónsdóttur, kom í
ljós langvarandi sjúkdómur sem
vissulega setti strik í framtíðará-
form þeirra.
Þau eignuðust soninn Siguijón
4.12. 1959. Á hans fyrstu æviárum
varð ljóst að hann átti við verulega
fötlun að stríða.
Ég man hve þessi einlægi frændi
okkar reyndi eftir sinni bestu getu
að fylgja okkur systkinunum í leik
og starfi er hann kom í heimsókn
að Ási og lét engan ósnortinn er
hann læddi smellnum athugasemd-
um inn í hina hversdagslegu um-
ræðu. Guðjón studdi og annaðist
þessa ástvini sína af öllum sínum
mætti.
Ég minnist helganna er þeir feðg-
ar komu við í Ási á sunnudagsrúnt-
inum en Siguijón hafði sérstaklega
gaman af að keyra um og fylgjast
með því sem var í gangi hér og
þar. Guðjón var mikið náttúrubarn
og sannaðist það best í þeim
óslökkvandi áhuga sem hann hafði
á hestum. Þó að heiisa hans síðustu
árin leyfði ekki að hann færi á hest-
bak, þurfti hann að fylgjast með.
Þegar hestamót var, sem hann
treysti sér ekki að sækja, dugði það
honum að fá í hendurnar mótskrá
þar sem einkunnir og stig höfðu
verið færð inn og ekki skemmdi ef
hann fékk lýsingu á þeim hestum
sem í úrslit komust.
Er Guðjón og Steinunn voru að
flytja til Sauðárkróks festu þau
kaup á upphlaðinni hæð með
steyptri plötu á Bárustíg 13.
Byggðu þau síðan rishæð ofan á
sem bróðir Guðjóns, Guðmundur,
keypti. Innréttuðu þeir bræður íbúð
sína, hvor á sinni hæðinni, og
bjuggu þar saman í sátt og sam-
lyndi um 30 ára skeið. Eftir að
Guðmundur dó fyrir rétt fjórum
árum, keypti bróðir þeirra, Valgarð-
ur, áður bóndi í Ási, íbúð Guðmund-
ar. Eftir það lá leið mín oftar á
Bárustíginn og hitti ég þá Guðjón
oftar. Svo vel fylgdist hann með
frændfólki sínu í gegnum föður
minn að þegar ég hugðist segja
fréttir af fjölskyldunni vissi hann
allt um það.
Kæri frændi,
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Erla Valgarðsdóttir.