Morgunblaðið - 22.12.1990, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. DBSEMBBR 1990
_
© 1990 Universal Press Syndicate
„þú myndirekki endast tiL aé uera.
Smin.. þar sem áttl he/ma."
MEIRA UM BAKÞANKA
Sannarlega tökum við meðlimir
SAKS undir orð Sigurjóns Valdimars-
sonar, ritstjóra Sjómannablaðsins
Víkings, er hann skrifar í Moggann
fimmtudaginn 8. nóvember sl. og
svarar bakþönkum Helgu Thorberg.
Reyndar tilheyrir enginn félags-
manna okkar sjómannastéttinni en
þrátt fyrir það leyfum við okkur að
fullyrða að sjómenn geti haft jafn
gaman af dónabröndurum og aðrir
karlmenn. Og öllum tilvísunum Helgu
til ákveðinna þjóðfélagshópa vísum
við algerlega á bug.
Maður skyldi ætla áð Helga Thor-
berg, sem mikið hefur rætt og ritað
um reynsluheim kvenna og hve frá-
brugðinn hann sé reynsluheimi karla,
áttaði sig á því að klámbrandarar eru
hluti af reynsluheimi karla. Sennilega
er þó að hún neiti því að karlar eigi
yfirleitt reynsluheim sem hægt er að
skilgreina, það eru víst forréttindi
kvenna.
Hvað þá með reynsluheim fatlaðra?
Reynsluheim indíána, eskimóa?
Reynsluheim loðdýraþænda?
Reynsluheim frambjóðenda í próf-
kjöri Sjálfstæðisflokksins í Reykja-
neskjördæmi? Allt eru þetta sérstakir
reynsluheimar. Samt er þetta allt
fólk. Fólk sem skilur hvert annað og
getur hlegið að sömu hlutum, grátið
yfir því sama. Þetta fólk getur líka
gert grín að sjálfu sér og öðrum án
þess að líta þurfi á það sem lágkúru-
lega og niðrandi árás í nokkrum skiln-
ingi. Eða hvers vegna gáfu annars
Hafnfirðingar út bók með spreng-
hlægilegum bröndurum um sjálfa sig?
Allir þeir sem hafa einhverja kímn-
igáfu, hafa gaman af að heyra brand-
ara öðru hvoru, sama hvort er um
að ræða Hafnfirðingabrandara eða
brandara „neðan beltis“ (og gildir það
jafnt um karla sem konur). Brandar-
ar hljóta líka að taka fyrir alla þætti
mannlífsins, líka viðkvæm mál eins
og kynlíf og trúarbrögð. Sumt fólk
hefur hins vegar svo lítið skopskyn
að það tekur allt slíkt tal um feimnis-
mál sem árás á hlutaðeigandi.
Það væri reyndar fróðlegt að heyra
álit kynfræðingsins Jónu Ingibjargar
á því hvers vegna sumum konum
þykja kynlífsbrandarar verri en aðrir
brandarar, nú þegar umræða um
kynferðismál er orðin opinskárri og
sjálfsagðari en áður.
Siguijón hittir naglann á höfuðið
er hann kallar þessar konur „sjálf-
skipaðar gæslukonur jafnréttis og
siðgæðis". Það hefur nefnilega eng-
inn skipað þær til að gegna þessu
starfí nema þær sjálfar. Svipuð dæmi
þekkjum við frá Bandaríkjunum. Þar
hefur hópur áhrifamikilla kvenna
gengið fram fyrir skjöldu og óum-
beðnar tekið að sér hlutverk siðgæð-
islögreglu. Ýmsir listamenn og jafn-
vel þekkt gallerí hafa orðið fyrir barð-
inu á þessari siðgæðislögreglu fyrir
þá sök að list þeirra þótti „ekki gott
fordæmi fyrir börn og/eða viðkvæmt
fólk“. Þessi röksemdafærsla er afar
hentug fyrir slíka siðferðislögreglu;
að látast vera að gæta réttar hóps
sem hefurt engan málsvara, ekkert
andlit.
Örfá orð í lokin um reynsluheim
jeppaeigandans Helgu Thorberg. Á
félagsfundi SAKS núna nýverið var
til skemmtunar lesið upp úr bakþönk-
um (eins og oft áður). Var höfundur
þar að lýsa reynslu sinni sem jeppa-
eiganda og hve voðalegar hindranir
karlarnir höfðu sett á (jeppa)veg
hennar, jafnvel þó þeir yrðu þá að
yfirstíga þær sjálfír. Þótti okkur flest-
um hún hafa keypt jeppa á röngum
forsendum, þ.e. til að gerast .jafningi
strákanna". Yfirleitt kaupir fólk, kon-
ur sem- karlar, jeppa af áhuga eða
þörf en ekki til að verða ,jafningi“
einhvers. Flest getum við verið sam-
mála Siguijóni Valdimarssyni í því
að ,jafnrétti kynjanna náist ekki með
því að klæða konur í karlmannsbrók
né karl í konubrók“. Það er altént
undarleg árátta hjá konu að apa eft-
ir körlum þá „leiki“ sem hún í öðru
orði þykist fyrirlíta.
Fyrir hönd SAKS,
• Ililmar Björgvinsson,
Jón E. Haraldsson.
Á heimilum leynast víða hættur sem fjölskyldan verður að vera sér
meðvitandi um.
Gæta verður þess að höldur og sköft ílátanna á eldavélinni snúi til
veggjar, þannig að stuttir handleggir geti ekki teygt sig í þau og
. steypt yfir sig sjóðandi og brennheitu innihaldinu.
Alloft hefur það hent að börn hafa stungið sig og hlotið djúp sár á
eggjárnum sem skilin hafa verið eftir í hirðuleysi að aflokinni notk-
un. Aldrei er það nógsamlega brýnt fyrir foreldrum að hafa öruggan
umbúnað á opnanlegum gluggum og svalahurðum eða áréttað þau
vamarorð að láta ekki lyf eða önnur hættuleg efni liggja á glámbekk.
Njótum undirbúnings jólanna með slysalausum dögum.
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkveiji skrifar
Víkveiji brá sér til Napolí á ít-
alíu á dögunum og varð þeirr-
ar ánægju aðnjótandi að vera við-
staddur frumsýningu á óperunni
Cavalleria Rusticana eftir Pietro
Mascagni í San Carlo-leikhúsinu.
Aðalhlutverkin sungu þau Sherley
Verrett og Kristján Jóhannsson.
Það er ólýsanleg tilfinning að upp-
lifa það, þegar þessi' landi okkar
átti hug og hjörtu leikhússgesta.
Hróp og köll, dynjandi lófaklapp
og það leyndi sér ekki, hver var
hetja kvöldsins.
Það er löngu orðið tímabært að
við íslendingar gerum okkur grein
fyrir mikilVægi þess, að það lista-
fólk okkar, sem er að reyna fyrir
sér á erlendri grund í hörðum heimi
atvinnumennskunnar, fái okkar
fyllsta stuðning og hvatningu í stað
efasemda og öfundar.
XXX
Víkveija þótti skrítið að bera
saman verðlag á Ítalíu annars
vegar og íslandi hins vegar. Þar
virtist vera mikill munur á. Trefill,
sem kostar 2.500 krónur á íslandi,
kostar 500 krónur á Ítalíu! Sama
merki, sama mynstur, nákvæmlega
sama flíkin. Þegar um fatnað var
að ræða var munurinn gegnum-
sneitt sá að varan var 4 til 5 sinnum
dýrari hér
xxx
Víkveiji keypti sér jólatré fyrir
nokkrum dögum. Hann brá
sér til Skógræktarfélags Reykjavík-
ur til þess að kaupa sér norðmanns-
þin, svo sem hann hefur gert í fjölda
undanfarinna ára. En þá brá svo
við að Skógræktin selur ekki þessa
tegund jólatijáa að þessu sinni —
aðeins voru til sölu stafafura og
rauðgreni — allt íslenzk tré.
Þar sem Víkveiji vildi ekkert
nema norðmannsþin, varð hann að
kaupa tréð annars staðar og varð
þá Landgræðslusjóður fyrir valinu.
Þar virtust fást allar tegundir jóla-
tijáa. Væntanlega hafa skógar
Skógræktarinnar ekki verið aflögu-
færir um þessa tegund tijáa. Von-
andi verður ráðin bót á þessu fyrir
næstu jól, því að Víkveiji er ein-
dregið þeirrar skoðunar, að þegar
keypt eru jólatré, eigi að styrkja
íslenzka skógrækt.
xxx
Nú er byijað að rífa skúradótið,
sem lokað hefur Vallarstræt-
inu milli Austurvallar og Hótel Is-
lands-plans. Þegar skúrarnir hurfu
kom í ljós suðurgaflinn á húsinu,
sem stendur á homi Veltusunds og
Vallarstrætis. Og viti menn, nú sjá
menn loksins hvernig húsið var
upprunalega í laginu og hvað það
er ljómandi fallegt! Það hefur upp-
haflega mjög líkt svipmót og hús
Thorvaldsensbazars, sem stendur
við hliðina á því, en hefur verið
skemmt með „nútímalegri" panel-
klæðningu og forljótum kvisti á
vesturhliðinni. Það yrði nú til prýði
að eigendur umrædds húss tækju
sig til og létu færa það í uppruna-
legt horf. Eins og húsið lítur út
núna stingur það mjög í stúf við
nýuppgerð gömul hús meðfram öllu
Veltusundinu, sem fá að njóta sín
með sínu gamla yfirbragði.