Morgunblaðið - 31.08.1980, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. AGUST 1980
61
Sveinbjörn Svein-
björnsson - Minning
Fæddur 23. febrúar 1971.
Dáinn 24. ájfúst 1980.
Því verður ekki með orðum lýst
hvernig okkur varð við, er okkur,
sl. sunnudag, barst sú harmafregn
að ungur bróðursonur okkar hefði
látizt af slysförum þá fyrr um
daginn. Ekki er gott að skilja
hvers vegna ungur drengur er
kallaður svo skyndilega burtu frá
öllum, sem elska hann svo heitt.
Við setjum allt traust okkar á Guð
og vitum að hann hefur séð í
honum trúan þjón sinn og viljað
búa honum þann bezta verustað
sem til er.
Sveini, eins og hann oft var
kallaður, fæddist í Reykjavík 23.
febrúar 1971, sonur hjónanna
Sveinbjarnar Bjarnasonar og
Friðriku Eðvaldsdóttur. Var hon-
um gefið nafn móðurömmu sinn-
ar, Sveinbjargar, sem við vitum,
að hefur nú tekið á móti honum
opnum örmum í Ríki Guðs.
Sveini var mjög vel skýr og
fróðleiksfús. Hann hafði mikinn
áhuga á Guðstrú og naut góðrar
leiðsagnar foreldra sinna sem
fræddu hann eftir beztu getu.
Framkoma hans var alltaf prúð-
mannleg og barngóður var hann
Kveója:
Þorsteinn Björnsson
frá Hrólfsstöðum
Ég átti nokkrum sinnum leið
um neðri brúna á Héraðsvötnum á
hjólinu mínu. Þungur straumur-
inn undir brúnni leiddi hugann að
voveiflegum sögnum frá liðnum
tímum. En við brúarsporðinn létt-
ist lundin við hýrlegt bros gamalla
hjóna, sem áttu heimili sitt yzt á
bakka móðunnar hálft árið um
aldarfjórðungsskeið. Þar vöknuðu
þau og sofnuðu við seiðandi nið
hennar.
Þorstein og Margrét hlustuðu
alla daga eftir hófadyni vélfák-
anna um brúna. Það komu hrika-
legir bílar með þungum dyn,
hlaðnir vörum, með^ þreytta
langferðabílstjóra við stýrið. Að-
rir nálguðust, léttir í spori, gljá-
fægðir, með ferðagleði innan-
borðs. En oft var það bara þarfa-
þing sveitanna, jeppinn, og ein-
hver nágranninn, sem þurfti að fá
opnað hliðið, og skipti orðum við
brúarvörðinn um leið. Það gerðu
raunar líka margir þeirra, sem
langt voru að komnir og tóku með
sér minningu um þennan fríða,
glaðværa öldung. En alla bílana,
stóra og smáa, taldi Þorsteinn og
skráði. Dagbók hélt hann hvern
dag, sem án efa hefur margan
skemmtilegan fróðleik að geyma.
Handrit Þorsteins munu verða
geymd hjá sýslubókasafni Skag-
firðinga. En hann ritaði margt á
efri árum, og minningar hans hafa
sumar birzt hér og þar í tímarit-
um og útvarpi. Á síðustu árum var
sjóndepra Þorsteins honum mikið
til trafala við skriftir. Þannig fór
líka um föðursystur hans, Guð-
björgu í Broddanesi, sem var blind
síðustu æviár sin.
Þorsteinn var hagmæltur, en
fór ótrúlega dult með. Og Margrét
hefur heldur ekki flíkað mikið
þeim vísum hans, sem hún hélt til
haga. Eina þeirra lofaði hún mér
að heyra í sambandi við sumar-
gestina þeirra: Þorsteinn hafði
mikið yndi af fuglalífinu við Vötn-
in. Hann gaf smáfuglunum og
hændi þá að sér, svo að þeir
líktust mest alifuglum. Einkum
var það maríuerla nokkur, sem
átti hreiður í grenndinni. Hún
kom vappandi með unga sína heim
að dyrum. Og einu sinni gerði hún
sig heimakomna, flaug inn í skúr-
inn og settist á rúmstuðulinn, hin
rólegasta.
þessa vísu orti Þorsteinn eftir
brottför sumargestanna sinna:
Vist cr þöKnuð vorsins raust.
Vinir burtu halda.
Er nú komið aftur haust?
Andar norðrið kalda.
Ekki þótti mér það opinbera búa
nógu vel að brúarvörðum sínum,
hvað húsakost snerti. Hugsast
getur, að einhverjir starfsmenn
ríkisins hafi gert strangari kröfur.
En þarna stóðu þau vörðinn,
Þorsteinn og Margrét, frá því að
farið var að sleppa fé og fram í
snjóa. Allt eftir tíðarfarinu.
Einu sinni gisti ég hjá þeim.
Var kunnug Birnu dóttur þeirra
að fornu og nýju, frá því ég var
farkennari í Breiðdal. Og eitt
sumar var ég í kaupavinnu í
Réttarholti hjá skyldfólki Magrét-
ar.
Margrét gerði skýlið við brúna
að notalegri baðstofu. Þar hafði
hún saumavélina sína og rokkinn.
Og ekki var kaffið hennar síðra
þar en heima á Hrólfsstöðum.
Þarna var líka gestkvæmt á
sumrin. Skyldfólk kom langt að í
sumarleyfi og tjaldaði. Það gerðu
þau líka, Birna og Sigurður. Komu
í bílnum sínum, með börnin, og
bjuggu þarna á bakkanum í
sumarleyfinu. Þá hugsaði ég
stundum þangað. Hugsaði, að
gaman væri að vera komin í
hópinn svolitla stund. Það leið
öllum vel í návist þeirra Birnu og
Sigurðar, þegar þau hlógu saman.
Og Sigurðar saknaði margur ná-
granninn, þegar hann lézt árið,
sem leið.
Margrét og Þorsteinn „brugðu
búi“ við brúna árið 1969. Þá var sú
fötlun Þorsteins, sem upphaflega
kom honum til að gerast brúar-
vörður, orðin of erfið.
Þau undu sér vel á Hrafnistu,
þótti vel búið að fólki þar og sættu
ATIIYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minningar-
greinar verða að berast blaðinu með góðum fyrirvara.
Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði,
að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á mánudag og
hliðstætt með greinar aðra daga. Greinar mega ekki
vera í sendibréfsformi. Þess skal einnig getið, að
marggefnu tilefni, að frumort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasíðum Morgunblaðsins. hand-
rit þurfa að vera vélrituð og með góðu línubili.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
með eindæmum. Hann var óeigin-
gjarnasta barn sem við þekktum
og það var alltaf sérstök tilhlökk-
sig við að sjá ekki skagfirzku
fjöllin út um gljggann. Og eins
það, að geta ekki flutt með sér
margar minjar að heiman.
Margrét er nú orðin ein og er
rúmlega níræð. En hún mun halda
jafnaðargeði sínu á leiðarenda. Og
hver veit nema hún heyri stundum
nið Héraðsvatna gegnum svefninn
í góðum draumi.
Oddný Guðmundsdóttir.
Legsteinn er
varanlegt
minnlsmerki
Framleiðum ótal
tegundir iegsteina.
Aliskonar stærðir og
gerðir. Veitum fúslega
upplýsingar og ráðgjöf
um gerð og val
legsteina.
S.HELGASON HF
STEINSMHUA
SKEMMUV83148 SÖvB 76677
un hjá frændsystkinum hans að
koma í Dvergabakka 28 og leika
sér við Sveina. Hans verður sárt
saknað af þeim öllum. Við og
fjölskyldur okkar kveðjum elsku-
legan frænda og einlægan vin með
sárum söknuði, en fullri vissu um
að við hittumst aftur.
Elsku Sveinbjörn og Rikka,
Bjarni, Eðvald og litli Helgi Þór.
Harmur ykkar er mikill, svo og
ömmu og afa í Arahólum. Við
biðjum góðan Guð að styðja ykkur
og styrkja og vonum að ykkar
mikla trú verði ykkur til hjálpar
nú og um alla framtíð.
Drottinn styður alla þá er ætla
að hníga og reisir upp alla niður-
beygða. (Davíðs sálm.)
Marta. Helga og Rannveig.
Ég vil minnast vinar, Svein-
björns Sveinbjörnssonar. Hann lét
lífið af slysförum 24. ágúst.
Sveinbjörn var fæddur 23. febr-
úar 1971, sonur hjónanna Svein-
björns Bjarnasonar og Friðriku
Eðvaldsdóttur, Dvergabakka 28 í
Reykjavík. Hann var þriðji í
röðinni af fjórum bræðrum. Fjöl-
skyldan hefir orðið fyrir sárum
missi. Það var hlutverk mitt að
þjóna Breiðholtsprestakalli í
Reykjavík um rúmlega eins árs
skeið. Guðsþjónustur fara þar
fram í samkomusal Breiðholts-
skóla. Hvern sunnudag þurfti því
að breyta salnum í helgidóm, bera
inn altari, ljós og helgar bækur,
taka til sálmabækur og annað það,
sem til helgihaldsins þurfti. í
langflest skiptin var Sveinbjörn
litli þarna staddur með föður
sínum og lagði hönd að verki,
Hann vissi vel hvar hver hlutur
átti að vera og hvers vegna. Á
eftir sat hann fremstur kirkju-
gesta og tók þátt í guðsþjónust-
unni. Það var gott og traust að
vita af honum þar.
Ævi hans varð ekki löng. En það
er ekki skynsamlegt að mæla líf
manna einvörðungu í dögum og
árum, réttara er að taka með í
reikninginn inntak lífsins og það
sem það er öðrum mönnum. Þegar
þannig er skoðað, verður líf Svein-
björns ekki lítið. Hann var hug-
ljúfi foreldra sinna, bræðra og
þeirra annarra sem þekktu hann.
Hann naut ástúðar og umhyggju
góðra foreldra, hann bar lotningu
fyrir því sem er heilagt og fagurt
og treysti og trúði á Guð sem er
góður. Þann Guð bið ég að blessa
og hugga foreldra hans og bræður.
Jón Bjarman
+
Þökkum innilega samúö og vinsemd viö andlát og útför,
GUÐBJARGAR EINARSDÓTTUR,
Hrafnistu Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks St. Jósepsspítala Hafnarfiröi og
Hrafnistu Hafnarfirði.
Helgi Þórarinsson,
Erla Guömundsdóttir, Stefón Þorsteinsson,
Helga Bjarnadóttir, Hjalti Jóhannsson,
Hugheilar þakkir til þeirra mörgu sem sýnt hafa okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför ástkærs eiginmanns míns, fööur
okkar, tengdafööur og afa,
ELÍASAR KRISTJÁNSSONAR,
fyrrverandi birgöastjóra Pósts og Síma,
Bergstaóastrætí 11, Reykjavík.
Randí Þórarinsdóttir,
Betzy Elíasdóttir,
Þorgeir Örn Eliasson,
Sigurbjörg Júlíusdóttir,
og barnabörn.
+
Þökkum innilega öllum er sýndu okkur samúö og vináttu við andlát
og útför mannsins míns, fööur, tengdafööur og afa okkar,
ÞORLEIFS ÞÓRDARSONAR,
Laugarósvegi 29.
Kristjana Kristjánsdóttir,
Örn Þorleifsson, Elsa Arnadóttir,
Rosemarie Þorleifsdóttir. Sigfús Guömundsson,
Einar Kristján Þorleifsson,
María Þorleifsdóttir,
Björg Þorleifsdóttir,
Olga Bergljót Þorleifsdóttir,
og barnabörn.