Morgunblaðið - 13.07.1974, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. JULÍ 1974
25
Skuggamynd i fjarska
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MARIU LANG,
PÝÐANDI: JÓHANNA KRISTJÓ^DÓTTIR.
54
miðaldra konu, þar var komin
frænka Karls Gustafs Segerbergs
og þar var líka faðir Pelles
kominn niður úr Adalnum. Við
Christer og Einar settumst við
borð við gluggann og skömmu síð-
ar slógust Pelle og Görel I hópinn.
— Hafið þið séð, að Karl Gustaf
borðar árbít með Kersti Ryd!
Hvað haldið það þýði? sagði Pelle
stríðnislega.
Staffan Arnold gretti sig
samúðarfullur á svip.
— Veslings maðurinn! Það þýð-
ir það eitt, að dagar hans eru
taldir — dagar frelsisins. En hvað
á hann líka að gera annað, kven-
maðurinn hefur logið og svikið til
að hann færi ekki í fangelsi — og
fyrir ekki neitt. Það er alveg stór-
brotið.
— Gamla frænka verður glöð,
sagði Christer.
Svo bætti hann við:
— Ég sé ekki betur, doktor
Bremmer, að þér snæðið hér með
Görel Fahlgren. Hvað á það að
þýða?
— Það þýðir, sagði Pelle og leit
ástúðlega á hina fögru borðdömu
sfna — að við ætlun að gifta okk-
ur eftir áramótin. Og svo förum
við til útlanda. Ég veit, að Antons-
son prófessor er ekki hlynntur
þvf að ég fái stöðuna og Einar
Bure er á sama máli og ég get vel
skilið það. Og þó svo mér verði
boðin hún mun ég afþakka. Það
er Staffan, sem á hana skilið. Eg
get stundað mín vísindastörf af
kappi og verið víst að sætta mig
við þá vissu að konan mín er svo
rík, að við getum lifað áhyggju-
lausu lffi.
— Fyrst við erum að tala um
peningamál, sagði Einar, langar
mig að spyrja þig af hverju þín
fjármál voru f slfku kaldakoli og
raun bar vitni um sfðasta árið,
sem þú varst í Uppsölum?
Pelle brosti út að eyrum, svo að
skein í allar tennurnar.
— Ástæðan var einfaldlega sú,
að mér sinnaðist við föður minn.
og neitaði að þiggja peninga frá
honum. En nú hefur allt jafnazt
okkar í millum og hann vill allt
fyrir mig gera.
Og þar sem við vorum með hálf-
gerðan spurningatíma notaði ég
tækif ærið og spurði Görel?
— Seg mér þá Pelle, hvað
hefurðu lengi verið hrifinn af
Görel?
Hann brosti aftur og strauk
hendinni gegnum dökkt hárið.
— Frá því fyrsta skiptið ég sá
hana í Uppsölum.
— O, þið skuluð ekki trúa því,
sem hann segir, greip Görel mjúk-
lega fram í. — Hann var svo
kvikindislegur við mig, að það
trúir því ekki nokkur maður.
Hann strfddi mér og kvaldi út af
því hversu efnaðir foreldrar mín-
ir eru, svo að ég var alveg viti
mínu fjær. Og oft svo aðrir
heyrðu. Þú varst nú einu sinni
vitni að því Puck.
— O, jæja, sagði Pelle eilítið
særður — þú verður nú að viður-
kenna, að þú hefur alveg sér-
stakan hæfileika til að fá fólk upp
á móti þér. Ég veit ekki betur en
þið Jan hafið verið í eilítum stæl-
um ....
Það var engu líkara en okkur
hefði öllum verið gefið utan
undir, þegar nafn Jans Hede var
nefnt. Görel náfölnaði og í örfáar
mfnútur sagði enginn neitt.
Svo braut ég fsinn og sagði
rólega:
— Þú varst hrifin af
honum ... var það ekki?
Hún kinkaði kolli, sorgmædd á
svip.
— Jú, ég var það. Fyrirgefðu
Pelle, að ég segi það. En ef hægt
er þá ELSKAÐI ÉG HANN ÖLLU
OFAR .... En svo þegar ég komst
að þessu með hann og Evu ... og
þarna var ég og hafði ekki hug-
mynd um neitt... og svo fór mig
að gruna, að hann hefði myrt
hana ... þá dó . þessi ást mín á
fáeinum andartökum og eftir var
aðeins andstyggð og skelfing. Það
var eins og að vakna af martröð,
þegar ég uppgötvaði, að Pelle var
þarna enn og á einhvern óskiljan-
legan hátt hafði ég alltaf þráð
hann og engan annan. Við töluð-
um svo saman á hátiðinni um dag-
inn og það var dásamlegt að vita,
að þrátt fyrir það, sem gerzt haföi,
treystum við hvort öðru og vild-
um ekkert annað frekar en vera
saman.
Þau horfðu ásthrifin í augu og
nú var komin röðin að Staffan
Arnold að leggja orð í belg.
— Virðulega samkunda, sagði
hann, þegar hann lyfti glasi. Mér
hefur verið valið það verðuga
verkefni....
Hann komst ekki lengra. I þeim
sömu svif um voru dyrnar opnaðar
og Lillemor Olin sveif inn. Augu
hennar glömpuðu þegar hún leit á
Staffan og okkur til takmarka-
lausrar undrunar eldroðnaði
hann....
Og okkur var ljóst, að nú hafði
Lillemor loksins ákveðið fyrir
hvern hún ætlaði að varpa neti
sfnu. Nú var ekkert annað eftir
hjá henni en draga inn netið sem
við Einar litum hvort á annað,
skildum við, að á því myndi ekki
leika neinn vafi, að í þvf yrði
Staffan Arnold.
Einar greip um hönd mér og
sem ég horfði inn f brún augu
hans þá fann ég í þeim loforð um
að önnur augu, blá að lit, myndu
von bráðar blikna og hætta að
valda mér jafn miklum sársauka
og þau gerðu nú á þessari stundu.
Því að lffið verður að ganga
sinn gang.
ENDIR.
Er það læknirinn — Þegar ég kom heim og tók um-
búðirnar af andliti mannsins sá ég að þetta var ekki
hann Magnús minn.
VELA/AKAIMDI
Velvakandi svarar i síma 10-100
kl. 1 0.30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Andatal
Menn hafa verið að hafa af þvf
áhyggjur að undanförnu, að varg-
urinn væri að eyða fuglalffi
Tjarnarinnar, en með „vargur" er
átt við þá af flugum himinsins,
sem lifa ekki á sjófangi, ána-
möðkum eða rifsberjunum, sem
menn eru að rækta með ærinni
fyrirhöfn. Eitt blað að minnsta
kosti hefur „slegið þvf upp“, að
öndunum gangiböslulegaað koma
ungviðinu á legg, og eins og ávallt
fylgir svona fréttum um ógnaröld
á Tjörninni, þá er hrópað:
„Eitthvað verður að gera!“
En hvað þá?
Naumast geta menn ætlazt til
þess, að byssumenn verði hafðir
við Tjörnina og knalli þar niður
varg daga og nætur. Bæði yrði sú
sjón ófrýnileg, og svo má ætla, að
blessuðum öndunum hætti að
standa á sama.
Velvakandi er enginn fugla-
fræðingur, en hins vegar þykir
honum ekki ósennilegt, að móðir
náttúra sjái svo um, að andastofn-
inn verði ekki þurrkaður burt af
Tjörninni. Það er visst jafnvægi í
náttúrunni, sem menn eiga helzt
ekki að raska, en þegar hún er
látin óáreitt þá kvað hún bjarga
sér furðuvel.
Eru ekki áraskipti að því vfðast
hvar hvernig fuglategundirnar
spjara sig? Þjóðhátfðarárið og allt
það húllumhæ kann að vera illt
fyrir endur Tjarnarinnar. En ætli
þær nái sér ekki aftur á strik
þegar öllu því umstangi er Iokið?
0 Annarslags
vargur
Annars erannarvargur hér í
Reykjavfk þótt illt sé að segja,
sem er sízt betri en svartbakur-
inn. Menn fara hér eins og jarðýt-
ur og spilla grænu byltingunni.
Þeir eru að vísu ekki margir en
þeir eru þeim mun athafna-
samari. Til dæmis mun það kosta
borgina tugi þúsunda í ár að bæta
grasgeirana, sem deila hér okkar
prúðustu götum. Menn á aflmikl-
um bílum hafa rótað þeim upp,
ósjaldan f þeim tilgangi einum að
bezt verður séð að sanna, að hinir
aflmiklu bílar þeirra geti rótað
upp grassverði. Þá eru trjábrjótar
á ferðinni og útsmognir
ánamaðkakaupmenn og jafnvel
úrhrök, sem leggjast á leiði í
kirkjugörðum.
Það er líka hægt að vinna
náttúruspjöll í borg, eins og
Kringlumýrarbrautin sannar til
dæmis þar sem enn má sjá spor
eftir þennan varg. En ötulastir
eru þessir kappar samt þar sem
enginn er nærri.
0 Hjólbarða-
hetjur
Það erhreintótrúlegthvað þeir
komast. Jafnvel upp um háeggjar
Bláfjalla má rekja slóð þeirra.
Þangað hafa þeir dröslað
ökutækjum sfnum til þess að iðka
þá undarlegu „list“ að troða
lambagrasið undir hjólbörðum
blikkbeljunnar, spóla sig upp
moldarböró eins og ölóðir fávitar
og sýna yfirburði sfna yfir þeim
Svo er hér Ifka sóma fölk.
meinlausu grasbölum þar sem
stilltara fólk tyllir sér bara að fá
sér smók.
Ljóta forsmánin!
Vargurinn hefur það þó sér til
afsökunar, að hann er að halda í
sér lfftórunni. Skemmdarvargur-
inn er einungis að þjóna óeðli
sinu.
I framhaldi af þessu reiðikasti
er samt skemmtilegra að minna
lfka á björtu hliðina. Hér er líka
urmull af fólki, smáu og stóru,
sem leggur kapp á það að fegra
umhverfi sitt. Meðfylgjandi mynd
á að nægja. Sv. Þorm. tók hana
neðst á Miklubrautinni einn sól-
skinsdaginn. Stúlkan heitir Sig-
rún og hún var að taka til höndun-
um heima hjá sér.
Munur á svona fólki!
• Fingralangir
Hnupl I verzlunum, einkan-
lega f kjörbúðum þó, veldur
kaupmönnum vaxandi áhyggjum.
Undarlegasta fólk er staðið að því
að stinga á sig undarlegustu hlut-
um, og oft fer þvf fjarri, að þessir
„tækifærisþjófar" séu borgunar-
menn þýfisins.
Nú hefur Velvakanda verið
tjáð, að þessi ófögnuður leggist
jafnvel á gróðrarstöðvar! I ýms-
um stöðvum hér í Reykjavík hef-
ur fólk oftar en einu sinni verið
staðið að því að reyna að lauma
plöntum í skjóður sfnar — og
einn prúðbúinn kvenmaður var
meira að segja tekinn með all-
margar trjáplöntur! Það er skrítið
eðli að ekki sé meira sagt að ætla
að rækta kringum húsið sitt þjóf-
stolinn skóg.
Þessi aumingja kona var
höfðiqglega búin og ók rándýrum
bíl. Og rak nefið upp f loft og var
hin versta þegar hún var látin
skila ránsfengnum.
^ Lognmolla
Nú er svo mikið logn f pólitfk-
inni að tekur næstum í eyrun.
Stjórnmálamennirnir eru
aðgætnir í orðum, hógværir f at-
höfnum.
Yfirlýsingar þeirra eru þraut-
hugsaðar og tvíræðar. Taflið er
flókið og það getur kostað dýrt að
tefla af sér.
Jafnvel orðhákar f blaðamanna-
stétt hafa hljótt um sig. Það er
eins og húsbændur þeirra, stjórn-
málamennirnir, hafi keflað þá.
Rétt eins og ein gusa, einhvers-
staðar úti í horni, svo að þeir
springi ekki.
Þjóðviljamaðurinn, sem var
með Geir Hallgrímssyni á forsíð-
unni sfðastliðinn miðvikudag, var
næstum andaktugur. Hann var
með hattinn í höndunum og hjart-
að í buxunum.
En þeir, sem muna nýsköpunar-
stjórnina, muna það lfka enn að
þá hét forsætisráðherra herra
Ólafur Thors á sfðum Þjóðviljans.
Athugasemd
I dálki Velvakanda í Morgun-
blaðinu í dag er miður góðviljuð-
um getum að þvf leitt, hvers
vegna ég hafi ekki verið viðstadd-
ur þegar nemendur útskrifuðust f
fyrsta skipti úr Fiskvinnslu-
skólanum.
Astæðan er sú, að þegar mér
barst vitneskja um braut-
skráningarathöfnina í Fisk-
vinnsluskólanum hafði ég þegar
heitið að heimsækja Raunvfsinda-
stofnun Háskólans á sömu stundu
ásamt öðrum sem af ráðuneyta
hálfu fjalla mest um mál þeirrar
stofnunar. Hér var sfður en svo
um að ræða að ég vildi gera upp á
milli þessara menntastofnana,
heldur að standa við gefið fyrir-
heit.
Þessarar vitneskju hefði Vel-
vakandi getað aflað sér hefði
hann kært sig um og þar með
sparað sér allar getsakir. Hug
minn til Fiskvinnsluskólans tjáði
ég í ávarpi við setningu hans f
fyrsta skipti, þegar nýútskrifaðir
fiskiðnaðarmenn hófu nám.
Reykjavfk 12. júlf 1974
Magnús T. Ólafsson
menntamálaráðherra.
Ingvar Asmundsson
formaður félags
menntaskólakennara
DAGANA 22. og 23. júní s.l. var
aðalfundur og landsþing Félags'
menntaskólakennara haldið á Isa-
firði. Eru slíkir fundir haldnir
annað hvert ár, venjulega að vor-
lagi. Meðal þess, sem tekið var til
umræðu að þessu sinni, var fram-
tið menntaskólanna með sérstöku
tilliti til þess, að frumvarp til laga
um grunnskóla er orðið að lögum.
Þótti mönnum einsýnt, að gera
þyrfti verulegar breytingar á
framhaldsskólakerfinu og staða
og hlutverk menntaskólanna
kynni e.t.v. að breytast við þá
endurskoðun. Þá voru nýgerðir
kjarasamningar skýrðir og kenn-
arar i sömu námsgreinum báru
saman bækur sinar um kennsluna
og námskeið í greinum sínum.
Formaður til næstu tveggja ára
var endurkjörinn Ingvar
Asmundsson, en aðrir í stjórn
þeir Heimir Þorleifsson, Baldur
Sveinsson, Ómar Árnason og
Sigurður Ragnarsson. Fundar-
stjóri var Hjálmar Ólafsson kon-
rektor.
Góðir gestir
til Húsavíkur
Húsavík 10. júlí.
Á MÁNUDAGINN kom hingað
danskur leikflokkur í heimsókn
til Leikfélags Húsavfkur. Hann er
frá Gladsaxe, sem er ein útborga
Kaupmannahafnar, og kynnti
hann starfsemi sína og sýndi tvo
einþáttunga. Miðvikudaginn 4.
júlí kom hingað kammermúsík-
klúbbur og hélt tónleika í Húsa-
vfkurkirkju. Tónlistina flutti
barokkkvintett Helgu Ingólfsdótt-
ur. Var gerður góður rómur af
báðum þessum listamannahópum.
Meira hefur verið um góða gesti
á Húsavík, því á á miðvikudaginn
f síðustu viku var hér embættis-
mannanefnd norrænna sam-
göngumála. Nefndina skipa ráðu-
neytisstjórar samgönguráðu-
neyta allra Norðurlandanna, og
er formaður Daninn J.L. Alach.
Efni fundarins var margþætt.
Ráðstefnugestir bjuggu á Hótel
Húsavík, og þótti þeim aðstaða
þar til ráðstefnuhalds öll hin
ákjósanlegasta.
— Fréttaritari.