Morgunblaðið - 13.07.1974, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. JÚLI 1974
Ævintýri og sögurH. C. Andersen
Það er alveg áreiðanlegt
„Ég ætla nú samt að segja uglunni, grannkonu
minni, frá því, það er svo einstaklega heiðvirð ugla í
allri umgengni.“ Og í sama bili flaug uglumanna til
grönnu sinnar.
„Hú, hú!“ vældu þær báðar, og það svo að heyrðist
niður til dúfnanna í dúfnaskýlinu hjá gagnbúanum.
„Hafið þið heyrt það? Hafið þið heyrt það? Ú-hú!
Það er hæna ein, sem hefur reytt af sér allar fjaðrir
hanans vegna; hún króknar af kulda, ef hún er ekki
króknuð, — ú-hú!“
„Hvar þá? hvar þá?“ kurruðu dúfurnar.
„I húsagarði gagnbúans; það er svo gott sem ég
hefði séð það með eigin augum; það liggur við, að það
sé ósæmilegt til frásagnar, en það er alveg áreiðan-
legt.“
„Við trúum, við trúum hverju einasta orði,“ sögðu
dúfurnar og kurruðu, svo að heyrðist niður í
hænsnagarðinn hjá þeim. „Það er ein hæna, sumir
segja enda tvær, sem hafa reytt af sér allar fjaðrirn-
ar til þess að vera ekki eins í hátt og hinar og til þess
að leiða að sér athygli hanans. Það er hættuspil;
maður getur orðið innkulsa af því og dáið, enda eru
þær báðar dauðar.“
„Vaknið, vaknið!“ galaði haninn og flaug upp á
skíðgarðinn. Hann var með stlrurnar I augunum, en
hann galaði samt. „Þrjár hænur eru dauðar af
lánlausri ást til hana. Þær hafa reytt af sér allar
fjaðrirnar; það er ljóta sagan. Ég vil ekki halda
henni hjá mér, látið hana lengra fara.“
„Látið lengra fara,“ tístu leðurblökurnar, og
hænurnar klökkuðu og hanarnir göluðu. „Látið
lengra fara, látið lengra fara!“ Og barst svo sagan úr
einu hænsnahúsi í annað og að lokum til þess staðar,
sem hún hafði haft sín fyrstu upptök.
„Það eru fimm hænur,“ sagði sagan, „sem reytt
hafa af sér allar fjaðrirnar, svo að sjá mætti, hver
mest hefði megrazt af ástarþrá til hanans, og svo
hjuggu þær hver aðra til blóðs og duttu dauðar
niður, sér og sínum til smánar og svívirðingar, en
eigandanum til stórskaða.“
Og hænan, sem misst hafði litlu lausu fjöðrina,
kannaðist auðvitað ekki aftur við sína eigin sögu, og
með því að hún var heiðvirð hæna þá sagði hún: „Ég
fyrirllt þessi hænsni, en það eru fleiri til af sama tæi.
Slíku og öðru eins á ekki að þegja yfir, og skal ég
gera mitt til, að saga þessi komi I blöðin svo að hún
berist um land allt; það er þeim mátulegt, þessum
hænsnum og ugluhyskinu.“
Það kom líka I blöðin og var prentað, og það er
alveg áreiðanlegt, að ein lítil fjöður getur orðið að
fimm hænum.
ANNA FRÁ STÓRUBORG - saga frá sextándu öld
eftir Jón
Trausta.
Hjalti togaði sængina upp að höku, og það ískraði í hon-
um af hlátri, þó að augun stæðu enn þá full af tárum.
„Og þú, ráðsmaður,“ hélt Anna áfram og horfði á hann
törðum augum. „Folaldið er eign Hjalta, undireins og það er
í heiminn borið. Það skal gnnga undir mömmu sinni, og hún
skal eiga gott, svo að hún fæði það vel. Svo tek ég við þvi
og el það upp handa Iljalta, og geri það eins og mér líkar.
Ln uppeldiskostnaður þess verður dreginn af kaupinu þínu
't livcrju ári. Ertu ánægður með þctta?“
Ráðsmaðurinn þorði ekki annað en játa. En þungur var
tann á svipinn.
Húsmóðirin skerpti röddina:
„Snafið þið nu ut á tun til orfanna ykkar og skammizt þið
ykkar! Svikulir augnaþjonar eruð þið, þýlyndir og ótryggir,
sem reynið að gera húsmóður ykkar skömm og skapraun,
ívenær sem þið haldið, að þið komizt hjá óþægindum fyrár
^að. Nú eigið þið mér að mæta, ef þið rcynið að hefna ykkar
' Hjnlta."
Vinnumennimir vörpuðu öndinni jtungt og löbbuðu burt
með þessa kvcðju. Bleytan úr sporunum þeirra rann um allt
gólfið.
Þegar þcir voru farnir, laut Anna ofan að Hjalta og horfði
lengi framan í hann. Það var sem móðurleg viðkvæmni og
lengi bæld ástarþrá rynnu saman í svipnum. Svo laut hún
alveg ofan að honum og kyssti hann lengi og innilega.
„Liggðu nú kyrr og sofnaðu, en ég fer á fætur. Þú hefir
aldrei komið í gott rúm fyrri. Klæddu þig ekki fyrr en ég
kem með ný föt handa þér. — Þú skalt ekki smala á Stóru-
borg framar."
ANN AR ÞÁTTUR
1. At.DARFAR
Það er umbrota- og óróaöld hér á landi, þegar þessi saga
gerist. Það er um siðaskiptin.
Gamla kirkjuvaldið er i fjörbrotunum. Það nýja er i reif-
unum.
Púkarnir, þessi óteljandi smápeð djöfulsins, sem pápisku
prestarnir og munkarair vöfðu um fingur sér og nörruðu á
allar lundir, cru nú gengnir þeim úr greipum og hlaupnir
í hjörðina eins og hundar. Og þó að þeir séu smáir, megna
þeir að tvístra henni í allar áttir. — Seinna runnu þeir sam-
an í einn höfuðdjöful, en — það kemur ekki þessu máli við.
Man Q
Rhinos, Winos, Lunatics
□
LP, Stereo □
Fálkinn
Margir muna eftir bresku
hljómsveitinni Man, sem kom
hér fyrir tveim árum sfðan og
var þá sögð í þann veginn að
leggja heiminn að fótum sér.
Þessi heimshræring stóð þó
eitthvað á sér, en Man starfa
þó enn og þetta er þeirra
sfðasta og besta plata. Hún er
ffngerðari en fyrri plötur,
hljóðfæraleikurinn nákvæm-
ari og útsetningar vandaðri.
Hlið B er ein samhangandi
heild með forspiii og öllu til-
heyrandi. Einn kafli þessa tón-
verks ber heitið Scotich Corn-
er og er trúlega hápunktur
þess, sem Man hafa gert. Þetta
er þvf með eigulegri plötum
þótt heimurinn leggist varia að
fótum þeim nú frekar en fyrri
daginn.
Hljómplðtur
eftir HAUK
INGIBERGSSON
Bad Company □
LP, Stereo □
Fálkinn
Þetta er öldungis óþekkt
hljómsveit en ekki nærri eins
slæm og nafnið bendir til enda
mætti nú fyrr vera. Þetta er
fjögurra manna band og það er
ekki langt í áhrifin frá
Nasareth og jafnvel Black
Sabbath en þessir eru þó öllu
fínlegri. Flutningurinn er í
heild frekar þvingaður og líf-
laus og er platan fekar einföld
að gerð, enda trúlega gerð af
vanefnum eins og titt er um
nýjar hljómsveitir.
West, Bruce & Laing □
Live’n’kickin’□
LP, Stereo
Þótt West, Bruce & Laing
séu allir frægir fyrir leik sinn f
hljómsveitum um og fyrir 1970
er öldin önnur f dag og þessi
plata er tæplega áhugaverð
fyrir aðra en þá sem „pæla“ í
löngum sólóum og alls konar
trixum, sem framkvæma má á
rafmagnshljóðfæri. Stundum
virðist sem Cream séu að
ganga aftur, nema hvað þessir
eru mun leiðinlegri og lit-
lausari f flutningi sfnum auk
þess sem þetta er allt sama
gamla rullan.
Urian Heep □ Wonder-
world □ LP,
Stereo □ Fálkinn.
Þetta er ekki bezta platan,
sem frá Uriah Heep hefur
komið, en þó framleiða þeir
viðkunnarlega tónlist, og það
er eins og hljómsveitin hafi
slípazt upp á síðkastið, tónlist-
in er nettari og fíngerðari en
áður. Þeir nota lítið af auka-
hljóðfærum og sem fyrr ber
mest á orgelleikaranum.
Stundum minna Uriah Heep á
Deep Purple — nema hvað
Purple eru betri hljóðfæra-
leikarar. Athyglisverðustu lög
á plötunni eru Wonderworld,
Something or nothing, We got
we og Dreams.