Morgunblaðið - 02.02.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 1974
29
RDSE-
ANNA
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLOO
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
21
er?). Hún skrifaði allt slikt niður
með dagsetningum og upphafs-
stöfum mannanna. Eftir því sem
ég kemst næst hefur Mulvaney
verið sannsögull.
Um aðila tvo hef ég þetta að
sgja: Mary Jane Petersen er mjög
glæsileg stúlka, sem maður tæki
eftir hvar sem er. Klæðir sig
smekklega. Vel vaxin. Hvorugt
þeirra hefur lent i útistöðum við
lögregluna, ef frá er skilinn at-
burður sá, sem kemur fram í yfir-
heyrslunni yfir ungfrú Peter-
son. ..
Martin fór í jakkann og settist
aftur. Hann breiddi úr pappirun-
um fyrir framan sig og sat graf-
kyrr og studdi hönd undir kinn.
14. kafli.
Martin Beck leit upp úr
skjölunum, þegar Melander reif
upp dyrnar á skrifstofu hans. Það
gerðist ekki á hverjum degi, að
hann æddi inn, án þess að berja
að dyrum.
— Karl Áke Eriksson-Stolt,
sagði Melander, — Manstu ekki
eftir honum?
Martin hugsaði sig um.
— Meinarðu þann, sem var
kyndari á ,,Díönu“? Hét hann
ekki þessu nafni?
— Hann kallar sig bara Eriks-
son núna. Fyrir tveimur og hálfu
ári hét hann Eriksson-Stolt. Þá
var hann dæthdur í eins árs fang-
elsi fyrir að hafa haft mök við tólf
ára gamla stúlku. Manstu ekki
eftir honum? Harðsoðinn. síð-
hærður skratti.
— Jú, mig rámar eitthvað í
þetta. Ertu viss um, að þetta sé
sami maðurinn?
— Já, ég hef gengið úr skugga
um það. Það liggur ljóst fyrir.
— Eg man ekki almennilega,
hvernig þetta var. Bjó hann í
Sundbyberg?
— Hann átti heima i Hagalund.
Hjá móður sinni. Þetta gerðist
einn góðan veðurdag, þegar móðir
hans var í vinnu, sjálfur var hann
atvinnulaus um þær mundir.
Hann tók stelpukorn heim með
sér. Hún var ekki nema tólf ára og
var að auki talin vangefin. Hann
ginnti hana til að drekka vín og
þegar hann hafði fyllt hana, þá
tók hann barnið.
— Voru það foreldrar
stúlkunnar, sem kærðu hann
— Já, og ég sótti hann síðan til
yfirheyrslu. I fyrstu reyndi hann
að vera hinn hressasti og stað-
hæfði, að honum hefði verið
ókunnugt Jum, að stúlkan hefði
verið undir lögaldri og að hún
héfði verið mjög tilkippileg. En
stúlkan leit ekki út fyrir að vera
degi eldri en hún var, nema síður
væri. Læknirinn, sem skoðaði
hana, óttaðist, að hún biði varan-
legt tjón vegria þess áfalls, sem
hún hefði orðið fyrir, en ég hef
ekki frétt neitt um það. En alténd
var Eriksson dæmdur i ársfang-
elsi.
Það fór hrollur um Martin, þeg-
ar honum varð hugsað til þess að
maður á borð við Eriksson hefði
verið samskita Roseönnu
McGraw.
— Hvar er hann núna niður-
kominn? spurði hann.
— Hann réð sig á finnskan
flutningadall. Ég ætla að reyna að
hafa upp á því, hvar skipið er
núna.
Þegar Melander var farinn tók
Martin simtólið og hringdi til
Motala.
— Við verðum að hafa hendur í
hári hans, sagði Ahlberg.—
Hringdu til mín, þegar þið hafið
talað við útgerðarfélagið. Ég vil
fá hann hingað, þó svo það kosti,
að ég verði að synda eftir honum.
Hinn kyndarinn hefur lfka ráðið
sig á annan bát, en ég finn hann
fljótlega. Auk þess þarf ég að
hafa tal af vélstjóranum aftur.
Þeir kvöddust. Matrin sat um
stund í þungum þönkum. Loks
ákvað hann að fara og hitta Mel-
ander að máli.
Kolberg var ekki inni við, þegar
hann kom.
— Báturinn, sem heitir
Kalajoki, er á leið frá Holmsund.
Hann verður í Söderhamn í nótt.
Utgerðarfélagið hefur staðfest, að
Eriksson sé um borð.
Martin fór aftur til skrifstofu
sinnar og hringdi aftur til Motala.
— Ég fer við annan mann og
sæki hann, sagði Ahlberg. — Ég
læt þig vita, um leið og við kom-
um aftur.
Þeir þögðu andartak. Svo sagði
Ahlberg:
— Heldurðu, að það sé hann?
— Ég veit það ekki. Þetta getur
verið tilviljun ein. Ég hef aðeins
einu sinni séð hann — fyrir
tveimur árum. Rétt áður en hann
fékk dóminn. Viðbjóðsleg mann-
gerð.
Það sem eftir var dagsins hélt
j Varið land:
j Mjög góð
j þátttaka á
! Akureyri
Martin kyrru fyrir á skrifstofu |
sinni. Hann kom litlu í verk, en þó
auðnaðist honum að ljúka af
nokkrum skýrslun, sem höfðu I Við höfðum samband við
safnazt fyrir. En allan tímann var | skrifstofuna Varið land á Akur-
hann með hugann við bátinn, sem • eyri í gær og þar gaf Drífa okkur
var á leið til Söderhamn. Og hann J þær upplýsingar, að á 3. þús.
hugsaði líka um Roseönnu I manns væru þegar búnir að skrifa
McGraw. | á lista, sem hefði verið skilað. Þá
Þegar hann kom heim, ætlaði . sagði hún að um 300 manns væru
hann að dunda við skipsmódelið ■ úti með lista og margir með fleiri
sitt, en hafði ekki eirð í sér. Hann I en einn lista. Kvað hún þátttöku
vissi, að þess væri ekki að vænta, g mjög góða og margir ætluðu að
að Ahlberg hringdi til hans fyrr • taka þátt í undirskriftasöfnun um
en morguninn eftir, og að ■ helgina.
lokum gekk hann til hvilu. Hann | _______^ ,________
svaf óvært og vaknaði fyrir allar |
Hann var að lesa íþróttafrétt- I ArHlbB.IldSÚr
irnar, þegar Ahlberg hringdi. | « j
— Hann er kominn hingað. ■ IcHiriSt
Hann þykist vera heljarmikill — , , . .
kall. Segir ekki eitt einasta orð. I Karlmannsarmbandsur fannst i
Ég get ekki sagt, að mér falli I gærmorgun, fimmtudag, a gang-
hann sérlega vel i geð. Eg hef ! ftettinm vestan Hnngbrautar na-
talað við lögreglustjórann 0g I G^"davegi. Eigandi getur
hann mælir með, að þú komir. Ég | sott °rið að Grandavegi 37.
held, að full þörf sé á því. ■ —------------------
Martin leit á úrið. Hann var ■
farinn að kunna utanbókar alla
brottfarar- og kon.utima lestanna.
— Ég næ lest klukkan hálf átta. •
Sé þig fljótlega.
Hann náði i skjalatöskuna með |
skýrslunum frá Kafka.
Þegar klukkuna vantaði fimm J
mínútur i hálf átta, sat hann í I
lestinni.
Hann hafði fengið helztu upp- ■
lýsingarnar um Eriksson og rýndi J
í þær á leiðinni.
Karl Áke Eriksson-Stolt var |
j Vængir fluttu
Leðurblökunni
söngvara
Eins og kunnugt er syngur
Sigurður Björnsson söngvari eitt
aðalhlutverkið í Leðurblökunni. I
gær var Ijóst, að hann gæti ekki
sungið á leiksýningunni i gær-
fæddur í Katarina og var tuttugu ■ kvöldi vegna veikinda og voru nú
og tveggja ára. Faðir hans dó, J góð ráð dýr, því Garðar Cortes
þegar drengurinn var sex ára, og I söngvari, sem einnig hetur æft
ári siðar fluttist hann með móður | hlutverkið, var norður á Blöndu
sinni til Hagalund. Hann var
einkabarn. Móðirin vann við
saumaskap og hafði séð fyrir hon- |
um, unz hann hætti í skóla. Haft |
hafði verið tal af nokkrum kenn- .
urum hans og sá eini, sem mundi ■
eftir honúm, hafði talið hann hafa |
meðalgreind, en sagði hann hafa |
verið uppreistargjarnan og erfið-
an nemanda. Eftir að hann hætti í |
skóla, hafði hann unnið við hitt og |
þetta, verið sendill og unnið i J
vörugeymslu. Þegar hann var I
átján ára, fór hann til sjós. Yfir- |
menn hans höfðu ekkert sérstakt ■
út á hann að setja. Ari síðar flutt- J
ist hann aftur heim til móður I
sinnar og lét hana sjá fyrir sér, |
ósi. Til þess að Þjóðleikhúsið
I þyrfti ekki að aflýsa sýningunni
og væntanlegir leikhúsgestir að
sitja með sárt ennið, hljóp Flug-
félagið Vængir undirbagga og lét
eina af vélum sínum, sem var í
áætlunarflugi til Gjögurs, taka á
sig krók og lenda á Blönduósi til
þess að sækja söngvarann. Var
hann því mættur á tilsettum tíma
á fjalir Þjóðleikhússins f gær-
kvöldi og söng þar af hjartans list.
Leiðrétting

Velvakandi svarar i sima 10-100
kl 10.30 — 1 1.30. frá mánudegi
til föstudags.
0 Snjórinn á
gangstéttunum
,,Hvernig stendur á því að
húsráðendum er ekki gert að
skyldu að ryðja snjó af gang-
stéttum sínum, að minnsta kosti
verslunareigendum, sem ættu þó
með þeim hætti að vilja greiða
götu viðskiptavina sinna. Það
stappar nærri ókurteisi,
hvernig fólk þarf að klofa
skaflana til þess að kom-
tst að sumum verslununum, og
;kki er það falleg auglýsing fyrir
caupmennina. Að vísu er einn og
;inn svo myndarlegur að „gera
íreint fyrir sínum dyrum“, en
ieir eru langtum of fáir.
Víða erlendis þykir það sjálf-
:agður hlutur, að verslanaeig-
rndur haldi gangstéttum sínum
lokkalegum fyrir vegfarendur,
mda mundi vist fáir þar leggja
eið sína inn i verslun þar sem líkt
æri umhorfs utandyra og hér er
ilgengast. Þá er það líka alltitt, að
ólk i ibúðarhverfum sýni ein-
ívern lit á snjómokstri.
Það er fásinna að ætlast til þess
ð borgin annist þetta ein. Á hörð-
im vetri yrði það henni ofviða. Og
rum við ekki alltaf að heimta
parnað af því opinbera.
— Snjókafari“
% Hverhjásér
„Þetta eru orð í tima töluð,“
sagði roskinn maður, sem átti
erindi við Velvakanda og sá
bréfið. „En það eru ekki bara
kaupmennirnir, sem ættu að taka
til hendi, þetta ættu allir húseig-
endur eða ibúar húsa að gera. í
húsaröðinni, þar sem ég á heima,
erum við aðeins tveir, sem höfum
mokað gangstéttina fyrir framan
hjá okkur. Það er nú kannski ekki
að marka, þótt ég dundi við þetta,
þar sem ér er hættur allri
almennri vinnu, er víst orðinn of
gamall til þess og hef nægan
tima.“
„En samt held ég nú, að það sé
ekki tímaskorturinn, sem aftrar
mönnum frá því að moka stéttina
fyrir framan hjá sér. Ég held, að
það sé þetta almenna sinnuleysi,
sem gerir svo víða vart við sig, eða
einfaldlega framkvæmdaleysi."
# Starf fyrir
krakka og
unglinga
„Ertu að skrifa þetta niður,
sem ég segi?“ hélt gamli maður
áfram. „Jæja, já, þú mátt það
svosem. En þá skaltu segja fólk-
inu, að þetta sé reyndar mjög lítið
og fljótunnið verk, sé rétt að
farið. Bezt er að moka strax og
hættir að snjóa áður en snjórinn
treðst mikið niður og svell mynd-
ast. Þessi eini nágranni minn,
sem sér um sina stétt, mokar
ailtáf á kvölidiri, þegar þess ér
þörf, og það tekur hann ekki
langan tíma.
Mér var annars að detta það í
hug, hvort þetta væri ekki kjörið
starf fyrir krakka eða unglinga.
Það væri þeirra starf á heimilinu
að sjá um snjómoksturinn. Ég er i
engum vafa um, að þeir hefðu
ánægju af þvi, og ef þeim væri
falið það, efast ég ekki um, að
þeir gerðu það vel. Hvernig væri
að pabbinn færi nú og keypti
skóflu, sementsskófla er ágæt, og
fæli syni sínum eða dóttur að sjá
um hreina stétt. I sambýlishúsum
ætti að ákveða fyrirfram, hver
ætti að sjá um moksturinn á
hverjum tíma. — Jæja, þetta er
nú orðin meiri fyrirlesturinn
um ekkert — og þó.“
Þetta voru orð gamla mannsins,
sem þó er ekkert gamall í augum
þeirra, sem þekkt hafa hann
lengi. Nú er það undir ykkur
komið, hverjar undirtektir þau fá.
# Skattarnir
Þá hafa skattgreiðendur
fyllt út seðlana sina og skilað
þeim til skattstjórans hver á sín-
um stað, það er að segja þeir, sem
ekki hafa undanþágur frá því að
skila fyrir mánaðamótin. Hér er
bréf frá skattgreiðanda, sem horf-
ir með kviða frarn á sumarið,
þegar álagningarseðillinn birtist:
„Kæri Velvakandi! Ég var að
skila skattaframtalinu mínu og
það sækir að mér kviði. Laun mín
hsékkuðu nokkuð, þó ekki nein
stórfélld hækkun, á síðastliðnu
ári. Ég hafði þó satt að segja ekki
gert mér grein fyrir þvi, fyrr en
í frétt í blaðinu í gær um nýja
stjórn i starf sstúlknafélaginu
Sókn féll niður nafn Ástu Árna-
dóttur meðstjórnanda.
Plötuþjófur
ég sá töluna á pappírnum, því að l gripinn
mér hefur alls ekki gengið betur |
að lifa af laununum en árið áður. ■ Síðdegis á miðvikudag var 15
En það, sem veldur mér ugg, eru * ára piltur staðinn að verki i
skattarnir, sem ég reikna með að | hljómplötuverzlun við Laugaveg-
þurfa að borga. Það sér hvert 1 inn, er hann var að stela plötum.
mannsbarn, að skattpiningar- . Var hann með stóra tösku og
kerfið, sem við lifum við, er for- I búinn að setja i hana 8 stórar
kastanlegt, en samt er ekkert | plötur, er hann var gripinn.
gert. Menn með miðlungstekjur
eru skattlagðir svo hátt, að það er
hreint átak að borga álögurnar.
Ef menn freistast svo til að bæta
við tekjur sinar með aukinni
eftirvinnu, þýðir það aðeins enn
I
[ — Argentína
I
Gramur
Framhald af bls. 17
.... Mynduð þér geta hugsað
hærri skatta næsta ár, og víta- | yður að fara frá Argentínu?
hringurinn er hafinn. | _ Móðir mín er haldinn
I sektarkennd, — henni finnst
I það skylda mín að yfirgefa
„„ I Þetta dauðadæmda land, en ég
Ogpiuyilui . get ekki farið frá henni. Ilún er
Eg er gramur og þreyttur I 97 ára gömul, þér skiljið, og býr
vegna þessa, ekki sízt þar sem ég | hjá mér Það er raun og veru
hafði gert mér vonir um, að nú- ■ vegna hennar, sem ég er í
verandi stjórn myndi gangast J Buenos Aires. Ef til vill væri
fyrir nauðsynlegn breytingu á | betra ef maður færi eitthvað
skattalögunum, en fram til þessa I annag
hefur allt hjal um slikt verið .
marklaust glamur. Vonbrigði mín I
eru enn meiri, þar sem ég trúði |
þessu. Þeir, sem geta svikið 1
undari skatti, glotta þó við tönn, J
því nú borgar sú iðja sig enn I
betur en nokkru sinni fyrr. Ég |
held, að stjórnin ætti hreinlega að ■
viðurkenna, að hún hafi gefist J
upp á breytingum til bóta á I
skattalögunum. Það væri þó |
heiðarlegt. •
Skattgreiðandi.“ ■
Ilvað finnst yður um sið-
ustu veitingu Nóbelsverðlaun-
anna?
— Ég hef ekkert lesið eftir
Patrick White, en það virðist
viðeigandi að veita þau Ástalíu-
manni. Hvers vegna ekki? Þeir
eru orðnir þreyttir á að ,veita
þau B andarikjamönnum eða
Suður-Amerikumönnum. Eg
geri ráð fyrir þvi, að næst veiti
þei r þau Afríkumartni, Araba
eða Malaja.