Morgunblaðið - 24.02.1957, Blaðsíða 12

MORGVNBLAÐIÐ
Saftnudagtir 24. f«br. TMf
12
GULA
lllll herbergið
eftir MARY ROBERTS RINEHART
Framhaldssagan 60
Kveikt í einhvern tíma eftir að
stúlkan dó. Ef svo, þá ótrúlegt, að
Greg eða Elinor hafi kveikt í. Sbr.
framburð Lucy Norton, sem hafði
ekki orðið elds eða reykjar vör, þá
um nóttina.
(4) Hárnálin, sem Carol fann.
Einhver, sem ekki var nógu sterk
ur til að bera líkið upp, hafði flutt
það upp í lyftunni. Hárið sýnilega
litað, sem benti til þess, að það
væri af dauðu stúlkunni.
(5) Hinn einkennilegi fundur í
verkfæraskúrnum. Ekki aðeins
skóflan, heldur líka tebollarnir og
svo framvegis.
(6) íkveikjan í brekkunni.
Kannan, sem tekin var á háaloft
inu í Crestview. Næstum vafa-
laust, að Elinor hafði gert þetta
til þess að afmá verksummerki.
(7) Dularfullur dauði Lucy
Norton.
Hann sat góða stund og braut
heilann um þetta. Einhver hafði
klifrað upp brunastigann og fund
ið Lucy í herbergi hennar. Hún
hafði orðið nægilega hrædd til þess
að þjóta fram úr rúminu og detta
síðan niður dauð af hjartaslagi.
Eða gat hún hafa verið myrt
öðru vísi? Hafði dynkurinn, þegar
hún datt, nægt til þess að hrekja
komumanninn burt? En hvers
vegna? Hann var nú orðinn sann-
færður um, að Lucy hefði heyrt
hjá aðkomustúlkunni, að hún væri
kona Gregs, en það hafði hún ekki
borið fyrir réttinum. Eftir nokkra
IJTVARPIÐ
Sunnudagur 24. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Dómkirkjunni —
(Prestur: Séra Óskar J. Þorláks-
son. Organleikari: Páll ísólfsson).
13,15 „List á vinnustað“: Um sýn
inguna og starfsemina (Vilhjálm-
ur Þ. Gíslason útvarpsstjóri og
Kaare Kolstad). 15,00 Miðdegis-
tónleikar: Sinfóníuhljómsveit Is-
lands leikur; Paul Pampichler
stjórnar (Hljóðritað á tónl. í Þjóð
leikhúsinu 5. þ.m.). 17,30 Bama-
tími (Skeggi Ásbjarnarson kenn-
ari): a) Spurningaleikur. b)
Lúðrasveit drengja leikur undir
stjóm Karls O. Runólfssonar. c)
Upplestur. 18,25 Veðurfregnir. —
18.30 Tónleikar: Lúðrasveit Ak-
ureyrar leikur; Jakob Tryggvason
stjórnar. 20,20 Um helgina. —
Umsjónarmenn: Bjöm Th. Björns
son og Gestur Þorgrímsson. 21,20
Þjóðleg tónlist frá Kína. — Ólaf-
ur Ólafsson kristniboði flytur inn
gangserindi. 22,05 Danslög: Ólaf-
ur Stephensen kynnir plöturnar.
23.30 Dagskrárlok.
umhugsun, bætti hann X. fyrir
aftan þennan lið og hélt áfram.
(8) Elinor Hilliard skotin og
dregin úr götunni og upp í brekk-
una. Hvers vegna hafði hún klætt
sig og farið út í rigninguna um
miðja nótt? Til þess að hitta ein-
hvern. En hvern? Annað X hér.
(9) Hvers vegna hafði Ward
gamli laumazt til að hirða skot-
hylkið upp úr forinni í brautinni?
Hvernig voru Ward-hjónin við
þessa atburði riðin? Var það
Terry, sonar-sonur þeirra?
(10) Tilraunin til að finna og
líklega taka burt föt myrtu stúlk
unnar, nóttin;sem skotið var á
Elinor. Var það Elinor sjálf? Eða
X? —
(11) Leitað í gula herberginu
sömu nótt, meðan öll Spencer-fjöl
skyldan var í sjúkrahúsinu. X aft-
ur?
(12) Auða húsið, Grenihlíð.
Hver hafði hafzt þar við? Skilið
eftir teppin, eftir að öll önnur
verkumsmerki höfðu verið afmáð.
Líklega skotizt yfir þau í myrkr-
inu og gleymt þeim. X?
Eftir nokkra hvíld bætti hann
við einni grein enn og datt í hug,
með gremju, að hún var sú þrett-
ánda.
13) Terry Ward var væntanleg
ur heim í leyfi sínu, en kom ekki,
að því er virtist.
Hann lagði frá sér blaðið og tók
að athuga ferðir myrtu stúlkunn-
ar. Hún hafði komið til New York
miðvikudag fjórtánda júní, og
setzt að í gistihúsi. Fimmtudag
skömmu eftir að Carol Spencer
var farin af stað, hafði hún spurt
um hana heima hjá henni. Þá
hafði hún nægan tíma til að fara
til Boston og taka þaðan nætur-
lestina til Maine og komast síð-
asta spölinn með áætlunarbíl, og
á leiðarenda næsta morgun.
Hann horfði stundarkorn á
þessa síðustu grein. Hér hafði eitt
hvað fallið úr. Boston var ekki
nema fimm klukkustundir frá
New York, og segjum nú, að hún
hefði ekki farið til Boston. Segj-
um, að hún hefði farið til New-
port og hitt Elinor Hilliard þar?
Við nánari umhugsun þóttist
hann alveg viss um, að það hefði
stúlkan einmitt gert. Ef hún ætl-
aði að hafa fé út úr fjölskyldunni,
hefði hún einmitt farið til Elinor.
Hann hallaði sér aftur og lokaði
augunum. Hann sá alveg í anda,
hvað skeð hafði. Stúlkuna, snotra
en þó sýnilega af lakara taginu, í
loðjakkanum og með hvíta hatt-
inn. Játaði — ef hún þá ekki þafði
þegar sagt það ótilkvödd — að hún
væri frú Spencer. Og Elinor, sem
kom flaksandi inn í stofuna.
— Hvaða frú Spencer?
— Ég er konan hans Gregs.
Og Elinor starir á hana, stein-
hissa og tortryggin.
— Ég trúi yður ekki. Og þér
gerið svo vel að hafa yður burt
héðan á stundinni!
— Þér getið náttúrlega rekið
mig út. En þér getið ekki breytt
því, að ég sé kona Gregs. Ég hef
öll mín vottorð í lagi.
— É myndi ekki trúa þeim, þó
að ég sæi þau.
— Og þér fáið heldur ekki að
sjá þau. Það skal ég sjá um. Gott
og vel, frú Hilliard; þó að þér
takið mér svona, er ekki sagt, að
móðir yðar og systir taki mér eins.
Ég veit hvar þær er að finna. —
Norður í Maine, er ekki svo?
Síðan fer hún og Elinor þýtur
£ símann og segir Greg, hvernig
komið sé. Greg er ekki maður til
að taka þessu og tekur því venju-
lega ráðið, sem sé að drekka sig
fullan. Byrjar strax á leiðinni til
New York, en þaðan ætlar hann
að komast til Newport.
Eitthvað þessu lík hlaut sagan
að vera, ef Gi-eg hafði sagt satt
og ef Elinor hafði komið til
Crestview morðnóttina. En til
hvers hafði hún komið? Til þess
að kaupa stúlkuna af þeim? Eða
fá hana til að skilja við Greg og
bjóða henni álitlega fjárupphæð
að launum? Eða til þess að myrða
hana? Elinor var vís til hvers sem
var, ef staða hennar £ þjóðfélag-
inu var £ húfi eða til þess að forð
ast hneyksli. Þvi að jafnvel Hilli-
ard gat verið til með að risa upp
á afturfótunum f sambandi við
þessar óvæntu mágsemdir. En ef
hún hafði myrt mágkonu sína,
hafði hún að minnsta kosti ekki
gert það hjálparlaust.
Dane fann, að hann var að kom-
ast i sjálfheldu í málinu og seinni
pai’tinn sama dag bauð hann Carol
út að aka með sér.
— Ég þarf einhverja hreyf-
ingu, sagði hann. — Hvers vegna
ekki skilja bílinn eftir og kliíra
dálítið?
— Ég hefði ekki nema gaman
af því. En hvað um fótinn á yður?
— Ég er alveg búinn að gleyma
að hann sé til.
Þau skemmtu sér prýðilega í
ferðinni. Ofan af lágu felli einu,
gátu þau séð út á hafið, þar sem
smáeyjar og hólmar skinu eins og
smaragðar í blárri umgerð.
Þau settust þar á stein og hann
sagði henni sitthvað af sínum hög
um, um þátttöku sína í ófriðnum,
þar sem hann hafði verið settur
í sérstakt verk, sem hann nú
þráði mest að geta tekið upp aftur.
— Það hefur talsverð ferðalög
í för með sér, sagði hann, hálf
kæruleysislega. — En það versta
er, að maður í slíku starfi má ekki
i2M>*>*>*>*>*>*>*'>*>*»**>*>*>***,^*>*>*>*>*>*>*>*>*>*>*>*>*>*>’>*>*>*>*>,,*®*>*>*>*>*>®*'**>,>*>A*>*>*>
Menning
húsbændn
kemur frana í útbúnaöi
heknilisins.
Bióm fegra öll heimili.
*
Vér höfum sérfræðing
í plöntuskreytingum
á heimilutn
og vinnustöðum.
★
Lítið í gluggana
um lielgina.
Blémaverzlunin
3L
orct
Kuldaskór
og homsur
barna og unglinga.
Austurstræti 12.
Rösk og ábyggileg
stúlka
óskast til afgreiðslustarfa í kjötverzlun.
Tilboð sendist afgr. Morgunbl. merkt:
„Austurbær —2096“.
Ullarkápur
mjög ódýrar, í miklu úrvali.
Hafnarstræti 4 — sími 3350.
❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖>❖❖❖❖
❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ «5* '♦ ❖❖ «3*
MARKÚS Eftir Ed Dodd
THAT'S WHAT 1
=Æt>
SAID, PRENCHY..,
IF YOU REÆ.LY WANT TO BET
ON THE ooe RACE, I'LL BET
YOU /VNY TEAM
ASAINST
VOURS..
Mánudugur 25. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Búnaðarþáttur: Sitt af
hverju (Gísli Kristjánsson ritstj.).
18,30 Skákþáttur (Baldur Möller).
19,10 Þingfréttir. — Lög úr kvik-
myndum. 20,30 Útvarpshljómsveit
in; Þórarinn Guðmundsson stj..
20,45 Um daginn og veginn (Ragn
hildur Helgadóttir alþingism.). —
21,05 Einsöngur: Stina Britta
Melander óperusöngkona frá
Stokkhólmi syngur fimm óperu-
aríur eftir Mozart; Fritz Weiss-
happel leikur undir á píanó. 21,25
Útvarpssagan: „Gerpla" eftir
Halldór Kiljan Laxness; XXVIII.
— sögulok (Höfundur les). 22,10
Passíusálmur (7). 22,20 Iþróttir
(Sigurður Sigurðsson). 22,35
Kammertónleikar. 23,10 Dagskrár
lok. —
1) Ef þú ert ekki ræfiil, Jonni,
þá myndirðu veðja við mig um
úrslitin. Ég skal veðja mínu hunda
æki móti þínu.
2) — En þú verður þá líka að
þora að leggja Anda undir.
— Það get ég ekki, því að ég á
hann ekki.
3) — Ég sé að þú þorir ekki að
veðja. Þú ert enginn maður.
— Er ég ekki? Ég skal sýna
þér að Malotte er enginn ræfill.
4) — Já, ég er ekki hræddur
við þig. Ég skal sigra þig í keppn-
inni og ég veðja öllu hundaækinu
um það, líka Anda.