Morgunblaðið - 07.05.2002, Page 49

Morgunblaðið - 07.05.2002, Page 49
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. MAÍ 2002 49 ✝ Sigurður ÞorkellTómasson fædd- ist 16. júlí 1910 á Miðhóli, Sléttuhlíð, Skagafirði. Hann lést 26. apríl síðast- liðinn. Foreldrar hans voru Ólöf Sig- fríður Þorkelsdóttir, f. 30. júlí 1885 að Ós- brekku í Ólafsfirði, dó í Reykjavík 26. nóvember 1963, og Tómas Jónsson bóndi og kaupfélags- stjóri, fæddur 5. júní 1887 að Miðhóli í Sléttuhlíð, drukknaði á leið til Siglufjarðar frá Hofsósi 7. febrúar 1939. Foreldrar Ólafar voru Sig- ríður Þorláksdóttir, f. 16. ágúst 1862, Einarssonar bónda að Una- stöðum í Kolbeinsdal, og Þorkell Dagsson, f. 13. september 1858 að Karlsstöðum í Ólafsfirði. Foreldr- ar Tómasar voru Jónas Árnason, f. 13. júní 1858 að Þverá í Blönduhlíð og Guðrún Tómasdóttir, f. 20. júní 1862. Börn Ólafar og Tómasar voru tíu talsins og eru nú aðeins hér á meðal okkar systurnar Mar- grét og Þórný, en látin eru Guð- rún, Jónasína, Anton, Björg, Ólöf, Eggert, Hallfríður Anna og nú Sigurður. Sigurður ólst upp á Miðhóli en fluttist til Hofsóss vorið 1923, en faðir hans gerðist kaupfélagsstjóri þar og hafði búið á Hofsósi að á Heilsuhælinu Ási í Hveragerði 28. ágúst árið 2000. Hún var dóttir hjónanna Margrétar Jósefsdóttur, sem var fædd á Sauðárkróki 21. ágúst 1883 og dó í Reykjavík 23. júní 1964, og Flóvents Jóhannsson- ar, sem var fæddur 17. febrúar 1871 í Bragholti, Svarfaðardal og dó í Siglufirði 13. júlí 1951. Maggý og Sigurður eignuðust tvö börn, sonur þeirra Tómas var fæddur 7. desember 1938 og fórst í þyrluslysi 17. janúar 1975, ókvæntur og barnlaus, og dóttir þeirra er Ebba Guðrún Brynhildur, fædd 5. des- ember 1935, gift Ólafi Skúlasyni biskupi og eru börn þeirra þrjú. Elst Guðrún Ebba, f. 1. febrúar 1956, kennari og fyrrverandi for- maður Félags framhaldsskóla- kennara, var gift Stefáni Ellerts- syni stýrimanni og eru dætur þeirra Hrafnhildur, f. 4. júní 1981, læknanemi, og Brynhildur, f. 30. nóvember 1987. Miðbarn Ólafs og Ebbu er Sigríður, f. 9. ágúst 1958, kennari með BA í frönsku og hol- lensku auk uppeldisfræða, gift Höskuldi H. Ólafssyni, fram- kvæmdastjóra hjá Eimskip, og eru börn þeirra Ólafur Hrafn, nemi í viðskiptafræðum við HÍ, f. 1. júlí 1981, Ásgerður, f. 6. október 1987, og yngst er Sigríður, f. 18. sept. 1998. Yngsta barn Ebbu og Ólafs er Skúli Sigurður, f. 20. ágúst 1968, prestur Íslendinga í Svíþjóð, kvæntur Sigríði Björk Guðjóns- dóttur sýslumanni og eru börn þeirra Ebba Margrét, f. 17. sept- ember 1991, og Ólafur Þorsteinn, f. 31. október 1999. Útför Sigurðar fer fram í dag frá Bústaðakirkju og hefst athöfn- in klukkan 13.30. nokkru frá stofnun Kaupfélags Fells- hrepps 1919. Gekk Sigurður til allra starfa svo sem sveita- starfa fyrr en síðan við kaupfélagið og var annálaður fyrir dugn- að og fylgni við verk og áhugasvið. Hann settist í Samvinnu- skólann og lauk þaðan prófi árið 1930. Í framhaldi þess náms, þáði hann styrk til að sigla til Svíþjóðar og kynna sér störf sam- vinnufélaganna í Svíaríki og þótti mikið ævintýr fyrir svo ungan mann. Síðan lá leið Sigurðar til Siglufjarðar, er hann gerðist for- stöðumaður kjötbúðarinnar, en varð síðan kaupfélagsstjóri ár- ið1937 og var búsettur í Siglufirði þar til hann lét af störfum eftir stjórnmálaerjur um yfirráð yfir kaupfélaginu og flutti til Reykja- víkur á miðju ári 1945 og réðst til starfa á skrifstofum Sambands ís- lenskra samvinnufélaga og um tíma vann hann á skrifstofum Shell. Árið 1951 stofnsetti Sigurð- ur Efnagerð Laugarness og rak það fyrirtæki af mikilli elju í þrjá áratugi dyggilega studdur af konu sinni. Eiginkona Sigurðar var Maggý Ingibjörg Flóventsdóttir, fædd í Siglufirði 1. september 1910 og dó Afi okkar, Sigurður Þorkell Tóm- asson, lést á 92. aldursári 26. mars sl. Andlát hans kom okkur að óvör- um því hann var afskaplega lífsglað- ur maður. Þegar við skoðum það sem hann hefur verið að sýsla við undanfarnar vikur sannfærumst við í þeirri trú að andlátið hafi komið honum mest á óvart sjálfum. Á skrif- borðinu hans í Sóltúninu voru mynd- ir sem hann var að mála, úrklippur með auglýsingum um sólarlanda- ferðir og nýjustu tölvurnar. Afi var nýbúinn að mublera upp herbergið sitt og m.a.s. kaupa stórt sjónvarp. Hann var eins og ungmenni nýflutt- ur í nýja íbúð. Ólíkt ömmu okkar, Maggýju Ingibjörgu Flóventzdótt- ur, sem dó skömmu fyrir 90 ára af- mælið sitt á haustmánuðum 2000, talaði afi aldrei um að hann ætti eftir að deyja. Allt frá því við munum eftir okkur sagði amma um það sem framundan var: „Ef ég lifi.“ Okkur finnst hins vegar að afi hafi hugsað: „Ef ég dey.“ Eitt okkar systkininna, Sigríður, varð þeirrar gæfu aðnjót- andi að vera síðust í fjölskyldunni til að hitta afa og ömmu lifandi. Afa hitti hún í hrókasamræðum við aðra heimilisvini í Sóltúni á sumardaginn fyrsta, hinn ánægðasti með að hafa fengið svið í hádegismat. Við systurnar munum fyrst eftir afa og ömmu á Rauðalæknum þar sem við bjuggum um hríð með for- eldrum okkar sem voru nýflutt frá Ameríku. Sigríður systir var veik í eyrunum og afi gekk með hana um gólf og sagði róandi röddu: „Svona, svona stellan mín.“ Okkur fannst allt svo fínt hjá afa og ömmu. Þau fóru til Parísar og komu með dýrindis dúkk- ur í fínum kjólum. Þar voru haldin þorrablót og oft var glatt á hjalla þegar Jón og Þórný voru í heimsókn, aðrar systur afa, frændfólk ömmu, vinir og vandamenn. Aðfangadags- kvöld vorum við hjá afa og ömmu á Rauðalæknum og Laugarásveginum allt fram á fullorðinsár. Afi rak Efnagerð Laugarness í sama húsi og Rúgbrauðsgerðin og fengum við stundum að hjálpa til, þótt sjálfsagt megi setja þá hjálp innan gæsalappa. Þar var Halla frænka og amma og gaman að borða saman í hádeginu síld og kartöflur sem jafnan var á borðum hjá afa og ömmu enda hún Siglfirðingur og hann frá Hofsósi. Afi kenndi Skúla skáklistina og sátu þeir löngum stundum yfir skákmönnunum auk þess sem gruflað var í skákskýring- um og rifjaðar upp ýmsar sögulegar viðureignir. Þeir áttu sér þarna sam- eiginlegt áhugamál þótt hár aldur skildi á milli. Kom þar vel fram hversu ungur afi var í andanum og ekki síst hversu skýr hann var í allri hugsun. Afi sagði gjarnan frá Svíþjóðar- dvöl sinni þar sem hann lærði kaup- mennsku. Síðar þegar sú elsta af okkur systkininum, Guðrún Ebba, var tvö sumur í Stokkhólmi kom afi í heimsók til hennar og rifjaði upp ánægjuleg kynni af Svíum og þeirra fallega landi, Svíþjóð. Ari, systur- sonur ömmu, býr auk þess í Svíþjóð en því miður átti afi þess ekki kost að heimsækja yngsta systkinið okk- ar, Skúla bróður, og fjölskyldu hans meðan þau bjuggu öll í Gautaborg en sagði honum þó hvert hann ætti að fara næst þegar hann heimsótti Stokkhólm. Hann fór í eftirminni- lega heimsókn til Sigríðar systur okkar meðan hún bjó í Rotterdam og dvaldi m.a.s. með henni og fjölskyld- unni nokkra daga í London í sömu reisu. Afi var sérstakur maður og um það geta vitnað vinir okkar og kunn- ingjar því oft höfum við sagt af hon- um sögur. Hann hafði áhuga á heilsufæði löngu áður en slíkt komst í tísku. Hann settist ekki í helgan stein þótt hann hætti að vinna. Hann lærði listmálun og keramik og bera heimili okkar þess fagurlega vitni. Hann stundaði líka bókband og leð- urvinnslu. Hann safnaði saman úr- klippum úr dagblöðum um ýmisleg þjóðmál, um skák, viðtöl við háa sem lága, allt um jarðskjálftana sumarið 2000, um nóbelsskáldið okkar og hvaðeina sem honum þótti merkilegt á hverjum tíma fyrir sig. Við eigum kannski ekki auðvelt með að sjá hvað það var sem olli því hverju hann safnaði saman en vitum að það hafði einhvern tilgang fyrir hann sjálfan. Hann skrifaði líka dagbók- arbrot ekki bara um sjálfan sig held- ur einnig um ferðir foreldra okkar, það sem við systkinin vorum að gera og síðast en ekki síst þjóðmálin. Oft- ast þó um mömmu sem honum þótti svo vænt um og dáði mikið. Afi og amma syrgðu ævinlega Tómas son þeirra sem lést í þyrluslysi í byrjun árs 1975. Við söknum afa og ömmu óend- anlega mikið en erum þakklát fyrir að hafa fengið að njóta þeirra svona lengi. Við heyrum í anda ömmu taka á móti afa: „Gjörðu svo vel, Sigurð- ur.“ Amma lagði alltaf fallega á borð fyrir þau þegar þau borðuðu, með tausérvíettur og servíettuhringi hvort sem það var morgunmatur, hádegismatur, kaffi, kvöldmatur eða kvöldkaffi. Þau gáfu sér ævinlega góðan tíma enda um samverustund fjölskyldunnar að ræða. Afi klæddi sig alltaf í jakkföt með bindi hvort sem hann fór út úr húsi eða ekki. Afi kenndi okkur mikið. Hann hafði ákveðna lífsspeki sem hann fylgdi af mikilli einurð: Hann leit á lífið sem dýrmæta gjöf sem hann þyrfti að fara vel með og hann reyndi að nýta þær aðstæður sem lífið bauð upp á til hins ýtrasta. Minningarnar um afa eru og verða okkur dýrmætt veganesti á lífs- göngu okkar. Megi góður Guð blessa afa okkar. Guðrún Ebba, Sigríður og Skúli Sigurður Ólafsbörn. Látinn er í Reykjavík vinur minn og frændi, Sigurður Þorkell Tómas- son, og lífið breytir um svip. Minningarnar streyma fram, bæði um manninn og þær miklu breyt- ingar sem orðið hafa á hans löngu lífsleið. Á því rúma níutíu og einu ári sem liðið er frá fæðingu Sigurðar hafa orðið margar byltingar, a.m.k. tvær heimsstyrjaldir og nokkrar tækni- byltingar svo eitthvað sé nefnt. Myndir minninganna koma fram um Sigurð og frú Maggý, Ebbu, Tómas heitinn, heimsóknirnar, skákirnar, leikfimisæfingarnar og svo auðvitað ilminn úr efnagerðinni, en Sigurður rak um margra ára skeið Efnagerð Laugarness. Heimsóknir þar sem tekið var á móti manni með uppdúkað borð þó svo erindið væri ekki annað en að tefla eða fá aðstoð Tómasar við stærðfræðina. Einnig spilakvöld þeirra Maggýjar með foreldrum og frændfólki, ferðalög og nú í seinni tíð umræður um löngu liðna tíma á Mið- hóli, Hofsósi og Siglufirði og um námsdvöl í Stokkhólmi. Sem drengur og unglingur vann hann við að síga í Drangey eftir fugl- um og eggjum, en eyjan var þá nokkurs konar matarbúr Skagfirð- inga. Eitt sinn gekk hann til dæmis frá Siglufirði fyrir jólin inn í Hofsós og tók ferðin tvo daga með gistingu hjá frændfólki sínu á Höfða á Höfða- strönd. Í þessari ferð renndi hann sér meðal annars niður Siglufjarðar- skarð á nýjum frakka, Fljótamegin, og gekk svo yfir Miklavatn sem hafði lagt. Eftir nám við Samvinnuskólann fékk Sigurður námsstyrk frá Sam- bandi ísl. samvinnufélaga til fram- haldsnáms í Stokkhólmi, en þann tíma mat hann mikils. Eftir heimkomu veitti Sigurður Kjötbúð Siglufjarðar forstöðu áður en hann var settur kaupfélagsstjóri Kaupfélags Siglufjarðar. Eftir að þau Maggý fluttu ásamt Ebbu og Tómasi til Reykjavíkur starfaði Sigurður hjá Sambandinu áður en hann sneri sér að eigin at- vinnurekstri eins og áður er getið. Mikil raun var lögð á þau öll þegar Tómas lést í þyrluslysi á Kjalarnesi. Þau báru þann harm í hljóði og með ótrúlega miklum styrk. Óhætt er að segja að Sigurður hafi lifað í takt við tímann. Fylgdist vel með öllum tækninýjungum og fór til dæmis með lestinni undir Erm- arsundið svona rétt til að koma við hjá klæðskerunum í London, því fatnaðurinn átti ávallt að vera af bestu gerð, eins og reyndar allt ann- að sem hann kom nærri. Ég vil fyrir hönd fjölskyldunnar þakka öll árin og ánægjustundir sem við áttum saman. Hvíl í friði, kæri frændi. Kjartan Jónsson. Fallinn er frá góður félagi, Sig- urður Þ. Tómasson. Það var árið 1973 að okkar kynni hófust er ég gekk í Kiwanisklúbbinn Kötlu. Í fyrstu kom í ljós að maður gekk ekki beint í faðm Sigurðar, fyrst var mað- ur veginn og metinn, en síðan hófst kunningsskapur sem ekki hefur fall- ið skuggi á. Sigurður var grannur maður beinn í baki, kvikur í hreyfingum en gat verið fastur fyrir ef því var að skipta. Hann lét mann vita að hann væri Skagfirðingur og margar sög- urnar sagði hann frá dvöl sinn á heimaslóðum og störfum sínum á Hofsósi og á Siglufirði. Eftir að hann flutti suður með fjölskyldu sína stofnaði hann Efnagerð Laugarness sem sá um að útvega landsmönnum hin ýmsu krydd til baksturs og mat- argerðar. Auk þess gerðist hann um- boðsmaður ýmissa góðra vínteg- unda, enda smekkmaður mikill. Árið 1969 gekk hann í raðir Kötlu sem hafði þá starfað í þrjú ár og var það gæfuspor fyrir Kiwanshreyfinguna, m.a var hann forseti Kötlu 1977-1978 auk fleirri starfa fyrir klúbbinn svo sem endurskoðandi klúbbsins og hreyfingarinnar í áratugi. Í þessu öllu var kona hans, Maggý Flóvents- dóttir, sem klettur við hlið hans. Lagði hún oft ýmislegt gott til mál- anna er við sátum saman yfir kaffi- bolla eða glasi af góðu víni, og er framtíð kiwanis var rædd hljóp kapp í Sigurð og setti hann þá upp axl- irnar og sagði: „Við drífum í þessu, Hilmar þú sérð um framkvæmdina og ég styð þig.“ Að stuðla að upp- byggingu íslensks samfélags og stuðningur við þá sem minna mega sín var alltaf ofarlega í huga Sig- urðar. Sigurður var heimsmaður og hafði gaman af að ferðast meðan heilsan leyfði og þegar hann svo kom heim hringdi hann og sagði ferðasöguna. Fyrir nokkrum árum hringdi hann eftir utanlandsferð og hló dátt og sagði að ég gæti aldrei getið upp á hvert hann hefði farið og hvað gert, en í þessari ferð til Englands hafði hann brugðið sér með Ermarsunds- lestinni til Frakklands. Svo sem áð- ur er getið var Sigurður umboðs- maður ýmissa víntegunda og nutu kiwanisfélagar þess, er þeir voru staddir á Evrópuþingum. Þá stóðu oft stæður af hressingu á hótelum félaganna frá þeim hjónum. Margs er að minnast, kæri vinur, en eitt er víst að við félagarnir og Kiwanishreyfingin höfum misst góð- an félaga sem við munum ávallt minnast með hlýhug. Að lokum vilj- um við færa ættingjum Sigurðar okkar innilegustu samúð. Hvíldu í friði, kæri vinur. Hilmar og Aldís. SIGURÐUR ÞOR- KELL TÓMASSON <   % $  =   9# = #.   9  $   0*K7-  7 3  5   !2A N :"+ $ ". 8     %      %    #  .   #     =  #  .   !    ! 3$#       #! - ! )#/6 ) . 7      %       =  9.  .    9   /  /    7 *6   * " )   !5!. / )"0# !! % -2%4$ )!! . <   %  $  =   9. #.   9       *  -78(7   7  "A!$%?O :"+ $ ". $ 3.- !!   *+   $ ( %, $ !)# 3! /+6% $ !)# -A    $ !)# *%4#% ! .

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.