Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1980, Blaðsíða 8

„Viðskiptaheimurinn
er karlmannaheimur
og í þeim heimi veröa konur aö hafa bein í nefinu“
Gísli Sipurðsson heimsækir
SIGRÍÐIPÉTURSDÓTTUR
á Olafsvöllum, sem hefur mörg
járn í eldinum: flytur út
handprjónaðar og vélprjónaðar
flíkur, hreinrœktar hunda og er
byrjuð í innflutningi.
Sigríður á Ólafsvöllum með
handprjónaða lopapeysu í
hæsta gæðaflokki. Þetta er
eftirsóttasta útflutningsvara
hennar, en upphaf þeirrar
starfsemi má rekja til þess
að þýzkir hestamenn sótt-
ust mjög eftir peysum af
þessu tagi.

Sigríður sinnir hunda-
ræktinni áfram; hún
hreinræktar íslenzka
hundinn og er hér með
tvo efnilega hvolpa. Á
hinni myndinni er Sigríð-
ur við hundabúrið, sem
stendur framan við bæ-
inn. Hundarnir fagna Sig-
ríði ákafiega, þegar hún
kemur til þeirra.
Þeim konum hefur fjölgað
mjög í seinni tíð, sem vinna
utan heimilis hálfan eða jafnvel
allan daginn, en verða samt aö
bera hitann og þungann af
heimilisstörfunum — og þykir
það of mikið. Ugglaust er það í
mörgum tilvikum of mikið álag,
en bæði þær og aörir, sem
finnst of lítið um frjáisar stund-
ir, ættu aö hugsa til Sigríöar
Pétursdóttur, húsfreyju og út-
flytjanda á Ólafsvöllum á Skeið-
um. Hún er sumsé bóndakona
og hún og maöur hennar, Kjart-
an Georgsson, hafa 32 kýr í
fjósi, 200 ær, heiit stóð af
hrossum og Sigríður hrein-
ræktar auk þess og selur ís-
lenzka hunda. Þar aö auki rekur
hún útflutningsfyrirtæki; selur
úr landi handunninn jafnt sem
vélunninn prjónavarning, sem
framleiddur er á mörgum
©
stöðum, — hún ekur um 80 km
leiö suöur til Reykjavíkur á
hverjum virkum degi og er á
skrifstofu fyrirtækisins hluta úr
deginum og ekur heim að
kvöldi. Hún er byrjuð á innflutn-
ingi — og kvartar alls ekki yfir
því að álagiö sé of mikið.
Sigríður er fædd og uppalin í
Reykjavík og Kjartan bóndi
hennar er það einnig. Hann
haföi löngum haft áhuga á
búskap; varð búfræðikandidat
frá Hvanneyri og var alltaf
harður á því að verða bóndi.
Þau Sigríður og Kjartan giftu
sig 1959 og sama ár losnuðu
Ólafsvellir á Skeiðum úr ábúð.
Hér bar vel í veiði, Ólafsvellir
eru ríkisjörö og svo fór, aö hún
var byggö Kjartani. Hann fór þá
þegar austur aö koma búskap á
laggirnar, en Sigríöur dvaldi
áfram syöra um eins árs skeið
og heimsótti bara eiginmann-
inn á meðan hún var að ganga
úr skugga um að þetta væri
ekki einber loftbóla. Sigríöur
þekkti þó vel til í sveit; hún er af
Fellskotsættinni úr Tungum, —
móðir hennar Margrét, var syst-
ir Þórarins bónda í Fellskoti og
þangaö haföi hún oft komiö til
dvalar.
Sem sagt: Þaö var ekkert lát
á Kjartani á Ólafsvöllum eftir
fyrsta árið og Sigríður flutti þá
austur. Síðan hafa þau átt þar
heima; búskapurinn nær nú
orðið yffír 21 ár og þeim hefur
orðið þriggja barna auðiö: Pétur
er tvítugur, Margrét er 19 ára og
Georg 10 ára. Bræöurnir eru
heima, en Margrét stundar nám
í menntaskóla og vinnur í
sumar á skrifstofunni hjá móö-
ur sinni í Reykjavík.
Búskapurinn hjá þeim Sigríöi
og Kjartani var í fyrstu með
hefðbundnu sniöi; þau bjuggu
einvörðungu með kýr, en Sig-
ríöur var fyrir fé og átti þátt í að
þau settu upp fjárbú einnig.
Þegar þau bjuggu stærst, voru
orönir 70 hausar í fjósi, en
Kjartan fækkaöi kúnum þegar
hann fór jafnframt að vinna við
fyrirtækiö.
Frá upphafi áttu þau hjón
sameiginlegt áhugamál, sem
voru og eru hestar. Þeir hafa
verið hluti búskaparins á Ólafs-
völlum frá upphafi; reiðhesta
áttu þau alltaf og stunduðu
hestamennsku og ræktun reið-
hesta í seinni tíö. En svo mikil
vinna er við tamningar, aö það
telst ekki ábatasamur atvinnu-
vegur. Þrátt fyrir annríkið,
bregður Sigríður sér á bak og
helzt er það á kvöldin, að tóm
gefst til þess. „Ég á yndislega