Lesbók Morgunblaðsins - 19.02.1956, Blaðsíða 6

10«
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ins og þar verði engin bót á ráð-
in. Þetta er nákvæmlega sama sem
menn sðgðu áður um þrælahald —
að það hefði alltaf verið, að það
væri kynfylgja mannsins, og þar
á yrði engin bót ráðin. Það eru
ekki nema 200 ár síðan að þessi
ólæknandi mannkvnssjúkdómur
var hér í borg, og menn álitu að
ekki mundi læknast með neinu
nema kraftaverkj. Jæja, krafta-
verkið hefir skeð. Kraftaverk eru
alltaf að ske.
Kjörorð Hitlers var að fram-
kvæma ið óframkvæmanlega. Hon-
um hafði nær tekizt bað. Forfeður
vorir trúðu eigi aðeins á guðs
kraftaverk, heldur einnig á djöfuls-
ins kraftaverk — ótrúlega hluti
sem hægt væri að framkvæma
með aðstoð illra valda. Gagnvart
þeim mðnnum, sem halda að hægt
sé að framkvæma ið óframkvæm-
anlega með aðstoð illra afla. er
eina vörnin hjá hinum, sem treysta
því. að guð muni láta ið ótrúlega
góða verða að raunveruleika og
ið ófvrirsiáanlega ske. Þegar menn
eins og.Hitler halda að ið ófram-
kvæmanlega sé framkvæmanlegt,
þá væri það sorglegt ef vér, sem
trúum á lifenda guð. trevstum ekki
jafn vel að minnsta kosti á það,
að hægt sé að koma á alheims
friði.
Kraftaverk
eru alltaf að gerast
í einu guðspjallanna lesum vér,
að Jesús gat ekki gert nein krafta-
verk vegna vantrúar þeirra, er þar
voru. Þar kom skýringin — menn
höfðu tapað trúnni á að þeir gæti
byrjað nýtt líf. Þeir höfðu kiknað
undan þunga lífsins og höfðu enga
von um breytingu innan frá. Þeir
höfðu gleymt þeim mikla sann-
leika, að um leið og inn innri mað-
ur breytist, þá breytist allt Allt
verður léitb arara og það sem var
óhugMnd: ■"•rður framkvaeman-
Kolinn er kyndug skepna
GÖMUL þjóðsögn hermir, að einu
sinni hafi María mey verið á gangi
meðfram sjó. Þar var koli á sundi
og hann skrumskældi sig framan
í hana og ranghvolfdi í sér augun-
um til þess að stríða henni. En þá
varð Maríu mey að orði: „Vertu
þá svona alla ævi“. Og upp frá því
eru kolinn og lúðan með bæði aug-
un öðrum megin í höfðinu.
Þannig gerðu menn sér einu
sinni grein fyrir þessu náttúru fyr-
irbrigði en nú vita menn betur.
Kolinn er miklu undarlegri skepna
heldur en þjóðsagan segir. Og það
m.un mönnum skiljast ef menn
kyhna sér hvernig hann breytist
fyrstu sex eða átta vikuraar af lífi
sínu.
Líkt og aðrir fiskar hrygnir kola-
móðirin í sjó og skiftir sér svo
ekkert meira af afkvæmum sín-
um. En þau eru nokkuð mörg, því
talið er að kolar hrygni allt að
250.000 eggjum í einu. Þessi örlitlu
egg, eða hrogn, fljóta upp að yfir-
borði sjávar, og þar berast þau
legt. Erfiðleikarnir verða auðveld-
ir viðureignar, vegna þess að hug-
arfarið er breytt. Um leið og hug-
arfarið breytist, er eins og komið
sé inn í nýan heim. Hugarfars-
breytingin er kraftaverk, sem allt-
af getur skeð. Þetta er ið sama
eins og þegar vísindin geta breytt
eyðimörkum í aldingarða. Þannig
getur og trúin breytt mönnum, in
lifandi trú. Hún hefir gert það áð-
ur, og hún mun gera það enn. Allt
getur breyzt til batnaðar með hug-
arfarsbreytingu. Slík kraftaverk
eru alltaf að gerast.
(H. E. Fosdick er einhver merk-
asti kennimaður Bandaríkjanna).
Kolaseiði
fram og aftur fyrir straumum og
öldum, varnarlaus gegn öllum þeim
fiskum, er þykir þau ið mesta sæl-
gæti. Það verða því ærin vanhöld
á þeim.
Eftir tvo eða þrjá daga breyt-
ast hrognin í seiði, og eru þau svo
lík seiðum þorsks og síldar, að það
er aðeins á færi sérfræðinga að
greina þar á milli.
Viku seinna byrja þessi litlu
kvikindi á því að nærast á öðrum
minni lífverum, sem eru í svifinu
við yfirborð sjávar. Stækka þau
nú óðum og þegar þau eru mánaðar
gömul, eru þau orðin um hálfan
þumlung á lengd. Enn líkjast þau
mjög seiðum annarra fiska, með
stór útistandandi augu, sitt hvor-
um megin í hausnum. En upp frá
þessu fer vaxtarlagið að breytast.
Búkurinn þykknar ekki og lengist
lítt, en fer að þenjast út á þver-
veginn og þynnast. En samt heldur
Vöxturinn breytist