Lesbók Morgunblaðsins - 19.02.1956, Blaðsíða 5

” LESBÓK MORGUNBLAÐSINS f~' 105
brygðist, væri algjörlega gagnstætt
mannlegu frelsi og guðlegri hand-
leiðslu. Þeir heldu, aö ef menn
festu trú á þetta lögmál, þá væri
ekkert orðið úr frjálsræði manns-
ins né vernd guðs.
Þekkingin er frelsisgjafi
En hér fór á annan veg. Þekk-
ingin á náttúrulögmálunum heíir
orðið inn mesti frelsisgjafi, er
menn þekkja. í hvert skifti sem
vér uppgötvum eitthvert nýtt lög-
mál, þá opnast óss ný áthafnasvið.
Með þekkingu á efnislögmálunum
hefir oss tekizt að gera þau krafta-
verk, er forfeður vora hafði aldrei
dreymt um. Með þekkingu á lög-
málum lífsins tekst oss að iækna
sjúkdóma, sem forfeður vorir
heídu að væri af völdum illra anda.
Þekkingin opnar nýar vonardyr,
þar sem engin von hafði verið óð-
ur. Kraftaverkin fara ekki í bág
við náttúrulögmálin. In nýu
kraftaverk gerast ekki þannig, að
með þeim sé brotin náttúrulög,
heldur eru lögmál náttúrunnar not-
uð til þess að gera in furðulegustu
kraftaverk, sem fyrir skemmstu
hefði verið talin óhugsandi.
■ í
Fátækur og lítilsvirtur maður
reyndist öflugri en Rómaveldi
Og úr þvi að maðurinn getur nú
þannig haft vald á lögmálum nátt-
úrunnar, hvers vegna ætti guð þá
ekki að hafa vald á þeim? Fyrir
þann sem trúir á guð er það harla
óskiljanlegt að hann sé hábundinn
af þeim lögmálum, er hann hefir
sjálfur sett. Mundi liann ekki hafa
betri tök á þessum alheims lögmál-
mn heldur en maðurinn? Trúin á
kraftaverk, er áður fluttist af sviði
trúarinnar á svið vísindanna, mætti
því gjama flytja heim til sín aft-
ur. —
Vér skulum taka eitt dæmi úr
bibliunni til þess að skýra þetta
betur — söguna um það hvernig
inir þrælkuðu Hebrear komust á
ótrúlegasta hátt frá Egyptalandi og
urðu ein af frægustu þjóðum
heims. Krafta,'erkið, er sagan
greinir frá, er um það er hafið
kiofnaði að boti Mósesar og ísra-
elsmenn gengu þar þurrum fótum
yfir. Þessu eiga nútímamenn bágt
með að trúa — þeir segja að þetta
sé þjóðsaga. En þjóðsagan reymist
sönn. Nyrzti hluti Rauðahafsins
þornar oft upp þegar hvöss austan-
átt er. Fyrir fáum árum kom Tull-
ock hershöfðingi að Menzala-vatn-
inu, sem er skammt frá þeim stað,
þar sem menn ætia að ísraelsmenn
hafi fai’ið. Þá var austanstormur og
hann hafði hrarið vatnið undan
sér sjö mílur, svo að botn þess var
þur á því svæði. Og því segjum vér:
nú, þannig hefir kraftaverkið skeð.
En þótt vér föllumst á að þjóðsag-
an sé sönn að þessu leyti, þá er þó
enn aðal kraftaverkið eftir, að úr
þessari þrælkuðu og hrjáðu þjóð,
sem enginn vænti neins af, gerði
guð eina af fremstu þjóðum ver-
aldar. Slík eru kraftaverk sögunn-
ar, þar sem ið ótrúlega skeður, það
sem ekki er á nokkurs manns valdi.
Guð sendi einnig Krist, mann sem
var krossfestur, en reyndist þó
sterkari en rómverska keisararíluð.
Þannig hefir guð alltaf verið að
gera kraftaverk, sem enginn gat
séð fyrir.
Fyrstu lífsneistarnir urðu
goskröftum jarðar sterkari
Hugsið yður að þér séuð staddir
hér á jörð fyrir svo sem nokkrum
milljónum ára og virðið fyrir yður
tvennt, sem þar gerist þá, Annars
vegar eru eldfjöllin, ógurleg,
þrumandi og sígjósandi eldi úr
iðrum jarðar. Á hinn bóginn er líf-
efnið (protoplasm) og inir örsmáu
ósýnilegu lífneistar, óbjörgulegir
og vanmáttugir. Kvort munduð þér
halda að væri öflugra? Liíeinið
virðist algjörlega einkisvirði við
hiiðina á inum eldspúandi fjöll-
um. En hvað hefir orðið? Upp af
því hefir sprottið líf, andi, fegurð,
listir, vísindi, spámenn, postular,
píslarvottar, dýrlingar. Það ótrú-
legasta hefir skeð. Og það mun ske
í íramtíð alveg eins og í fortíð.
Það eitt er áreiðanlegt, að hér mun
ske það sem ekkert auga hefir séð,
ekkert eyra heyrt og t- einskis
manns hug komið, eins og Páll
postuli sagði.
En þetta á ekki vift-um efnis-
heiminn, heldur lífheiminn. Um
leið og fyrstu lifsneistarnir kvikn-
uðu hér á jörð, þá hófst þáð tíma-
bil að ið ófyrirsjáanlega gat skeð.
Eða eins og einn vísindamaður orð-
aði þetta: „Það er hægt að reikna
út gang halastjarnanna, en ekki
hvað kötturinn kann að taka til
bragðs“ Það sem gerast kann í
efnisheiminum getur að mörgu
leyti verið fyrirsjáanlegt. En þeg-
ar lífið kemur til sögunnar, þá er
ekki hægt að spá neinu um hvað
geti skeð. Lífið kemur manni altaf
á óvart, og þetta er skiljanlegt
þeim, sem trúa því að guð sé tiL
Ileimurinn
er enn dásaxnlegur
Þess vegna eigum vér ekki að
láta bugast þótt iila horíi. Heimur-
inn er enn dásamlegur. Þér munið
máske eftir því, að þegar fyrst varð
vart við dularfullan kraft, er
megnaði að taka myndir í myrkri,
þa sagði Pierre Curie: „Nei, þetta
nær ekki neinni átt!“ Að sjálfsögðu
var það óskiijanlegt, en það reynd-
ist rétt. Þannig er heimurinn, sem
vér liíum í — í honum eru fleirí
viddir en þrívíddar skynsemi vor
getur gizkað á, og ótal mai’gt sem
heimspekingana hefir ekki einu
sinni dreymt um.
Menn halda því fram nú, að ekki
sé hægt aö koma í veg iyrir strið
— strið hafi aiítal venð 1 hernun-
um, það se sauigróið eðii manns-