Lesbók Morgunblaðsins - 06.02.1955, Blaðsíða 9

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
69
Hugfangnir áhorfendur
svo mikið eftir, að stökkmaður
komi á fullri ferð til jarðar.
A endunum á þessum reipum er
útbúnaður til þess að hlífa öklun-
um. Eru það margir vafningar af
vafningsviði, sem haldið hefir ver-
ið þvölum og seigum með því að
geyma hann um hríð vafinn inn-
an í bananablöð.
Nú kváðu við köll og hróp og
trumbusláttur. Eyarskeggjar voru
að koma til þess að horfa á og taka
þátt í dansi, sem fer fram jafnhliða
stökkinu. Karlmennirnir voru í
skyrtum og brókum, í staðinn fyrir
þau strápils, er þeir nota venjulega,
og pálmalauf höfðu þeir bundin á
bak sér til skrauts. Konur voru í
stuttpilsum undir graspjlsum sín-
um, en berar niður að mitti.
Dansandi, syngjandi og hróp-
andi kom allur skarinn og skifti sér
í sex raðir neðan við turninn,
karlmennirnir fremstir, en konur
að baki þeim. Forsöngvarann köll-
uðu þeir Becoman og auk þess að
stjórna söngnum lék hann allskon-
ar listir, líkt og trúður.
Þegar söngnum var lokið, áttu
stökkin að hefjast.
Fyrsta stökkið var lægst, aðeins
25 fet, en það vai þó nógu hátt,
því að sá sem átti að stökkva var
átta ára drengur. Þegar hann kleif
upp á stökkpallinn hefir víst hver
af hinum hvítu mönnum hugsað
sem svo, að ekki langaði hann til
að sjá bróður sinn eða son leika
þessa list.
Ættingi drengsins fór með hon-
um upp á pallinn, athugaði hvort
fótreipin væri hæfilega löng og
batt svo endunum um ökla drengs-
ins. Hann gekk síðan fremst á
stökkpallinn og hrissti fæturnar á
víxl til þess að reipin væri laus
og hefði hvergi flækzt. Hann reyndi
að brosa, stakk höndum á mjaðm-
ir og sló svo saman lófunum fyrir
ofan höfuðið.Svo tók hann nokkur
græn laufblöð úr belti sér, veifaði
þeim og fleygði þeim svo og stakk
sér á höfuðið á eftir þeim.
Rétt áður en hann nam við jörð
á fleygiferð, tóku böndin í. Það
stríkkaði á þeim, en af hinu fjað-
urmagnaða þanþoli, herptust þau
aftur svo að þau kipptu drengnum
hærra. Síðan slaknaði á þeim að
nýu og drengurinn kom niður í
moldarbinginn. Ættingjar og vinir
þustu þá að, gripu drenginn og
dustuðu af honum moldina. Hann
hafði ekki sakað.
Nú kom annar drengur, en þegar
hann kom fram á stökkpallinn,
gugnaði hann og hörfaði aftur á
bak. Ættingi hans, sem með honum
var, hratt honum þá fram af, og
hann kom ómeiddur til jarðar. Var
hann þá heldur kampakátur og
hreykinn af þessu afreksverki
sínu.
Eftir því sem stökkin urðu hærri,
eftir því óx áhugi og æsing áhorf-
enda, og eins tók undirbúningur
inn þá lengri tíma. Fyrir þetta
gafst okkur tækifæri til þess að
ná mörgum myndum af þessum
stökkum. Sumir okkar klifu upp í
turninn, sem allur riðaði og skalf,
til þess að ná myndum af mönn-
unum um leið og þeir fleygðu sér
fram af. Sögðu þeir, að um leið
og fótreipin tóku fallið af mönn-
unum, hefði turninn riðað eins og
hann væri að gliðna í sundur.
Becoman og söngflokkur hans
æpti og dansaði öðru hvoru, en hélt
kyrru fyrir þess á milli. En þegar
menn stukku, æpti kvenfólkið í há-
um skrækum tónum og breiddi út
Heljarstökkið