Eimreiðin - 01.05.1905, Qupperneq 62

142
steypast niður í vatnsrennurnar með ákaflegu slokhljóði, eins og
steinhúsin sjálf væru að snökta í svefnrofunum.
Dálítil syfjuð morgunbjalla hringdi yfir á Hólminum; hingað
og þangað lukust upp dyr, og út kom hundur til að gelta. Glugga-
tjöld voru dregin upp og gluggar opnaðir. Stofustúlkan var að
taka til þar inni við blaktandi kertaljós; í hallarglugganum lá borða-
lagður hirðþjónn og var að bora upp í nefið á sér í morgun-
svalanum.
Pykk þoka grúfði yfir höfninni og hékk aftur í reiðum stór-
skipanna eins og í skógi; regn og krapahnoðrar gerðu hana enn
þykkri; en austanvindurinn þjappaði henni inn á milli húsanna og
fylti alt Amalíuborgar-svæðið, svo að Friðrik 5. sat eins og hann
væri uppi í skýjunum og sneri tígulega nefinu áhyggjulaus á móti
kirkjunni sinni hálfgerðu.
Nú tóku fleiri syfjaðar bjöllur að láta til sín heyra; eimblístra
ein rak upp djöfulshátt gaul. I drykkjukránum, sem »lokið er upp
fyrir hringingu«, var þegar farið að taka til morguntíða með heitu
kaffi og brennivíni; stúlkur með flaksandi hár eftir næturslarkið
komu út úr farmannahælunum við Nýhöfn og fóru að fægja glugga
hálfsofandi.
Pað var hræmulega hráslagalegt, og þeir, sem áttu leið yfir
Kóngsins Nýjatorg, flýttu sér fram hjá 0hlenschlæger, sem settur
hafði verið fyrir utan leikhúsið tneð flibbana fulla af snjó, sem
bráðnaði og rann niður í höfuðsmáttina á skyrtunni hans.
Vinnan, sem alstaðar lá og beið, tók nú að gleypa þá mörgu,
smávöxnu, dökku svipi, sem birtust snöggvast syfjaðir og nötr-
andi og hurfu svo hingað og þangað um bæinn. Og það varð
næstum krökt á götunum af kyrlátum moranda; sumir hlupu, aðrir
drögnuðust áfram — bæði þeir, sem áttu að fara niður í kola-
skipin, og þeir, sem áttu að klifrast upp til að gylla hreðkur keisar-
ans á Rússlandi, og þúsundir annarra, sem gleyptir voru af alls-
konar vinnu.
Og vagnarnir tóku að skrölta, kallarar að hrópa og vélarnar
yptu olíusmurðum öxlum og sveifluðu hjólum sínum suðandi og
marrandi. Og smámsaman fór að þjóta í hinu þunga og þykka
lofti af gnauðandi gný frá vinnu allra þeirra þúsunda, sem teknar
voru til starfa; dagurinn var byrjaður; hinir glöðu Hafnarbúar
voru vaknaðir.
Lögregluþjónninn Fróði Hansen nötraði af kulda alveg inn að