Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1917, Page 25
&5
hvoru megin; annars vegar: heidur (og?)t hins vegar!
lueku | hlu íslenst; líklega frá 17. öld. Fanst í þúfu
í túninu í Hvammi
6902-12. ,0/7 Fornmenjavörður (afh); Auðhrekkufundur, leifar af 11
manna beinagrindum, sem komu upp við-fjárhúsbygg-
ingu rjett fyrir norðaustan bæinn í Auðbrekku i Hörg-
árdal í júní s. á. Beinin eru í einum kassa, ruglað
saman og verða ekki aðgreind með fullri vissu að svo
stöddu. Eru sum mjög eydd af rotnun. Þau eru úr
kristinna manna grafreit frá miðöldunum, kirkjugarði
þeirrar kirkju, er í katólskum sið var í Auðbrekku, að
minsta kosti á 13.—15. öld Sbr. ennfr. skýrslu sjera
Jónasar Jónassonar, sem fenginn var til að fara og at-
huga fundinn. Hún hjóðar svo:
»Skamt eitt — 10—15 faðma — norðaustur frá
bænum í Auðbrekku stóð fjárhús eitt á hól einum, og
dálítil hevtótt innaf. I júnimánuði 1915 átti að byggja
annað fjárhús sunnan við þetta og lengja tóttina að
sama skapi. Var húsið talsvert grafið niður, og svo
tóttin. Olli þvi landslagið. En þegar komið var hjer
urn bil 2 ál. niður, þó tæplega, fóru mannabein að
koma upp í greftinum. Fóru menn þá þegar að grafa
gætilega og i'undu þar í jörðinni, hjer um bil á l8/., ál.
dýpi bein af 8 mönnum. Öll voru þau fúin mjög,
hryggír og rif, en útlimir og hausar voru mörg heil-
leg. Þarna virtust vera bein af öllum aldri: þykkar
og sterklegar karlmannakúpur raeð máðum jöxlum, en
þó öllum heilum, og svo yngra fólki og börnum, bæði
unglingsstúlku helst að sjá, og ein af ungbarni, sem
var lögð við hlið á annari grind, rjett við brjóstsviðið,
að þeir á Auðbrekku sögðu mjer. Alt var þetta rótað,
en allar lágu grindurnar hjer um bil jafndjúpt, og allar
rjett austur og vestur. Einni grindinni hafði ekkert
verið rótað, áður en eg kom; skoðaði eg það því vand-
lega. Beinin virtust vera af ungri stúlku, að því er
ráða mátti af höfuðlaginu, tennur allar óslitnar og enda-
jaxlar ókomnir upp. Hún lá beint frá austri til
vesturs og hendur krosslagðar á brjósti. Svo voru bein
bessi fúin, að þau ultu sundur er þau voru tekin upp.
Utan um alla grindina var skraufþurt mosk — en annars
var rauðleit leirmold í hólnum — líkast því sem vel