Morgunblaðið - 25.01.1980, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. JANÚAR 1980
MORö'Jfv-
kawnj
4^
GRANI GÖSLARI
Það var kona að hrinfíja til okkar os biðja um að
opna fyrir sig kústaskápinn!
Læknirinn sagði að mér væri
óhætt að byrja aftur að reykja
— svona hægt og hægt!
Við ætlum að fá reikninginn.
þjónn — og það borgar hver
fyrir sig!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Fellur grundvallar-
reglan í skuggann?
SNYRTILEGA fengnir tíu slagir
leiddu ekki til ágóða þegar spilið í
dag kom fyrir í leik tveggja sveita.
A báðum borðum doblaði norður
opnun vesturs á þrem tíglum en
þá skildu leiðir.
Vestur gaf allir utan hættu.
Vestur Norður S. ÁD86 H. KD6 T. D82 L. Á64 Austur
S. K52 S. G3
H. 104 H. G8752
T. KG109754 T. -
L. 5 Suður S. 10974 H. Á 93 T. Á63 L. 1082 700 varð L. KDG973
Mínus niðurstaða á
öðru borðinu þegar austur sagði
fjögur lauf eftir dobl norðurs og
suður doblaði með ásana tvo. Ekki
beint glæsilegt enda ekki gæfulegt
að segja annað en pass á spil
austurs þó norður hafi doblað.
Enda sagði austur pass á hinu
borðinu og þá gat suður bjargað
tapi sveitarinnar með því að segja
einnig pass. En í stað þess stökk
hann í fjóra spaða og varð það
lokasögnin.
Vestur spilaði út laufi. Suður
dæmir það vera einspil, réttilega,
og tók strax á ásinn. Útlitið var
ekki beint glæsilegt en suður
spilaði sig inn á hjartaás, svínaði
trompdrottningu og tók á trompás
og hjartahjón. Vestur trompaði
ekki, lét tígul.
Sagnhafi var þá orðinn viss í
sinni sök. Upphafleg ályktun hans
hafði verið rétt og vestur átti ekki
annað eftir en tíglana og tromp-
kónginn.
Hann spilaði laufi frá blindum.
Austur tók sína tvo slagi en varð
síðan að spila í tvöfalda eyðu og
suður léí þá tígul af hendinni og
trompaði í blindum. En næsta slag
fékk vestur á trompkónginn og
aumingja maðurinn varð að spila
tíglinum og gefa þar með sigur-
slaginn á drottninguna.
Þó svo að vinna hefði mátt
spilið á annan hátt gat suður vel
við unað. Sveit hans tapaði aðeins
7 impum á spilinu í stað 13 hefði
það tapast. En spilið hefði líka
getað fallið með því, að suður
segði pass við þrem tíglum dobluð-
um, svo að allt var þetta ýmist í
ökkla eða eyru.

Hvaö sjálfum mér viðvikur — hef ég aldrei þorað
upp í flugvél!
„Til kvenna á framabraut.
Við erum hér nokkrar konur,
sem langar að spyrja forystukon-
ur samtakanna „Konur á frama-
braut" nokkurra spurninga. Til-
efnið er frétt um, að samtök
þeirra ætli að gera tilraun til að
ná samstöðu allra kvennasamtaka
landsins um framboð konu til
kjörs forseta Islands.
Þær segjast ætla með þessari
tilraun að ýta burtu landlægum
fordómum um að konur séu al-
mennt óhæfar í opinberar eða
æðri stöður. í frétt í Mbl. 23. jan.
sl. koma fram nokkrir æskilegir
kostir, sem samtökin telja, að
slíkur frambjóðandi eigi að hafa
til að bera og þá vakna spurn-
ingarnar:
1. Getur aldur kvenna talist kost-
ur, þ.e. að 50—60 ár sé heppi-
legasti aldur kvenna til þessa
starfs. Stjórnarskráin tilgrein-
ir aðeins lágmarksaldurinn 35
ár. Er þetta ekki mismunun
kynjanna? Getur það verið
líffræðilegur mismunur karla
og kvenna sem samtökin hafa
þarna í huga?
2. Einhver tungumálakunnátta?
Hver?
3. Sé ópólitísk. Er það sama
túlkun og að hafa afskipti af
pólitík eða reikna konurnar í
samtökunum með, að það sé
kostur að konur almennt hafi
ekki áhuga á pólitík og þar með
kjörum og högum lands okkar
og þjóðar? Er þetta ekki vatn á
myllu þeirra, sem segja, að
konur almennt taki ekki af-
stöðu — séu óvirkar í þjóðmála-
baráttunni?
4. Alúðlegt viðmót, góð tján-
ingarhæfni, eðlisgreind og siða-
vendni. Allt eru þetta góðir
eiginleikar, sem við vonum, að
sem flestir hafi til að bera. En
við teljum, að það kæmi skrýt-
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslensku
28
Spurðu Janvier hvort hann hafi
tíma til þess. Nei, það er aiveg
satt. hann er örugglega upptek-
inn. En kannski Lucas sé laus.
Þegar hann var kominn á
fætur fann hann að honum ieið
nú ekki eins vel og þegar hann
hafði teygt úr sér í mjúku
rúminu. Hann svimaði og hon-
um fannst hann vera skjálf-
hentur þegar hann var að raka
sig.
— Eg vona þú komir heim í
hádegisverð? Eg vona þér siái
ekki niður.
Auðvitað hefði hann átt að
láta að vilja hennar og vera
heima en hann gat ekki annað
en farið. Hún rétti honum
þykkan ullartrefil og hún
fylgdi honum fram á stigapall-
inn.
— Góðan daginn. Lucas.
Forstjórinn hefur líklega ekki
spurt um mig?
— Ég sagði honum í gær að
þér væruð ekki frískur.
— Ekkert að frétta?
— Lapointe var úti allt
kvöldið. I morgun Jagði hann af
stað í býtið með listann sinn.
Hvert á ég að keyra yður?
— Til Quai de Charenton.
Hann var farinn að kannast
við umhverfið og hann gekk
rakleitt upp og Lucas á hæla
honum, en hann haíði ekki
verið þarna fyrri. Hann barði
að dyrum og Gíraffinn sat á
sínum stað og pikkaði í ákafa á
ritvél.
— Ilér er ég aftur. Og þetta
er minn elzti og reyndasti
samstarfsmaður. Lucas rann-
sóknarlögreglumaður.
— Þér eruð þreytulegur.
— Ég er Iíka þreyttur. IViig
langar að spyrja yður fáeinna
spurninga og sérstaklega er ein
mikilvæg.
Ilann settist i stói Chabuts
við gamia skrifborðið.
— Hver vissi á miðvikudag-
inn að þér og yfirmaður yðar
mynduð fara til Rue Fortuny?
- Af fólkinu hér?
— Bæði hér og annars stað-
ar.
— Hérna vissu það aliar.
Oscar reyndi ekkert að fara
dult með þetta. Þegar hann var
búinn að vcrða sér úti um nýja
ástkonu hafði hann unun af því
að básúna það út um allt.
— Fóruð þér með honum af
skrifstofunni?
— Já. Við stigum samtimis
inn í hílinn hans.'sem er nokk-
uð áberandi tryllita-ki.
— Var það svo hvern mið-
vikudag?
— Svona hér um bil.
— Vissi Louceck það?
— Ég hef ekki hugmynd um
það. Hann kom hér afar sjald-
an. Það var Chabut sem venju-
lega fór að finna hann á skrif-
stofunum á Avenue de l'Opera.
— Getið þér sagt mér hvern-
ig venjulegur dagur var hjá
honum?
— Ég get náttúrlega bara
sagt frá svona í höfuðdráttum.
því að auðvitað voru engir tveir
dagar eins. Venjulega fór hann '
þó að heiman frá sér um
níuleytið — í Jagúarnum
sinum. Hann ók sjáífur, en
hann hafði bílstjóra i þjónustu
sinni og ég held að hann hafi
yfirleitt keyrt frúna í hinum
bílnum þeirra — scm var
Mercedes. Fyrst tyllti hann
niður tá í Quai de Bercy og
skoðaði sig þar um og fylgdist
með pökkuninni.
— Hver stjórnar þeirri
vinnu?
— Opinberlega er hún undir
stjórn hr. Lepretre sem þeytist
á milli kjallaranna og Quai de
Brrcy, en það er vist eins konar
verkstjóri þar.
— Kcmur hann líka hingað?
— Mjög sjaldan.
— Vissi hann um samhand
yðar við yfirmann yðar?
— Það er mjög trúlegt að
einhver hafi sagt honum frá
því.
— Hefur hann aldrei sýnt
yður áhuga?
— Ég held satt að segja hann
hafi ekki einu sinni tekið eftir