Morgunblaðið - 22.05.1965, Blaðsíða 3

ILauffardamir 22. ma’ 1ð<?5
MORCUNBLAÐIÐ
3
1»AÐ voru glaðlegir krakkar
sem við hittum fyrir á hin-
um nýja barnagæzluvelli við
Bólstaðarhlið, en eins og
skýrt hefur verið frá í blað-
inu var hann opnaður s.l.
þriðjudag. Börnin undu glöð
í solinni, og það mátti vart
í milli sjá, hvort hafði meira
aðdráttarafl, rólurnar eða
vegasöltin. í annan stað voru
þau, sem kusu að dvelja í
ró og næði í sandkassanum
og byggja þar hallir og kast-
ala eins og í ævintýrunum
eða þá bara að moka sandi
í tómar fötur og hella svo
aftur úr fötunni.
Þegar á fyrsta degi var það
Rennibrautin haloi mikiú að dratlarafl eins og sja má. (Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
„pratt tyrir allt er betra að
vera vel klædd . . . eða það
finnst mömmu að minnsta
kosti“.
Alvarlega þenkjandi ungfrúr í sandkassanum.
koma með þau á smábarna-
gæzluvöll í fyrsta sinn, fá stúlk
ur, sem annast gæzlu þeim
í hendur sérstakar reglur um
starfrækslu viðkomandi vall
ar. Segir þar m.a.: „Foreldr-
um er skylt að láta fylgja
bömunum milli leikvallar otg
heimilis og sækja þau á rétt-
um tíma. Sem fyrr segir er
hinn nýi barnagæzluvöllur
við Bólstaðarhlíð búinn góð-
um leiktækjum og kennir þar
margra grasa. Má segja með
nokkrum sanni, að hér sé
ævintýraheimur barnanna.
Það fór ekki á milli mála,
að hann Ólafur, ljósmyndar-
leik í sumarsól. Mjmdirnar
hér á síðunni bera þess glöggt
vitni.
Tvær stúlkur líta eftir börn
unum frá kl. 9—12 árdegis,
og 2—5 síðdegis. Gert er ráð
fyrir, að börnin séu á aldr-
inum tveggja til fimm ára.
Þegar aðstandendur barna
Við heimsækjum nýjan barna-
gæzluvöll við BólsfaðarhSíð
ljóst að opnun þessa leikvall
ar í þessum borgarhluta var
tímabær, því mikill fjöldi
barna dreif að. Með ört vax-
andi umferð í borginni verð-
ur þörfiri fyrir barnagæzlu-
velli æ brýnni. I>að er foreldr
um mikið öryggi að vita af
börnum sínum á slíkum stöð
um, fjarri umferðaskarkala.
inn okkar, var vinsælasti mað
ur dagsins. Óvíst er lika hvort
unnt sé að fá skemmtilegra
myndaefni en glaðleg börn að
Börn ai leika í sumarsól
SUKSIÍIMIi
Þjóðnýting
vinnuaflsins
Þjóðnýtingaráform eiga ekkl
upp á pallborðið hjá þeim þjóð-
um, sem niú búa við mesta vel-
megun. Iner vita, sem er, að þar
er um úreltar kenningar að ræða,
sem mistekizt hafa í framkvæmd
að mestu eða öllu leyti, þar sem
reynt hefur verið að byggja á
þeim.
Hugmyndin um þegnskyldu-
vinnu hefur stumdum skotið upp
kollinum hér á landi og á ólík-
legustu stöðum. Þegnskylduvinna
er raunverulega ekki annað en
þjóðnýting vinnuafls, enda hefur
hún verið stunduð í ríkjum, sem
búa við þjóðskipulag komnvun-
isma og fasisma. „Arbeit macht
frei“ var vígorð nazista, þegar
þeir smöluðu fólki saraan í vinnn
búðir til þess að vinna „að þjóð-
nýtum verkefnum“ og ræktuðu
með því „þjóðlegar dyggðir".
Sami söngurinn er kyrjaður í
löndum kommúnista, þegar ,„sjálf
boðaliðssveitir“ ungs fólks eru
sendar til óræktaðra landsvæða.
Áður en menn gerast talsmenn
þegnskylduvinnu, ættu þeir að
hugleiða, að hér er ekkert annað
en þjóðnýting vinnuafls á ferð-
inni, þar sem ríkisvaldið getur
skipað mönnum til vinn.u eftir
geðþótta á bezta tima ævi þeirra.
Tvær hliðar eru þó á hverju máli,
og sjálfsagt mætti finua rök, sem
mælt gætu með einhvers konar
þegnskylduvinnu.
Njósnir Rússa 'í
Bandaríkjunum
Yfirmaður bamdarísku alrikis-
lögreglunnar (FBI), J. Edgar
Hoover, gaf út yfirlýsingu fyrir
fyrir nokkru, sem mikla athygli
hefur vakið. Segir hann, sem
gerst ætti að vita um þessa hluti,
að njósnarar séu í nánast hverri
sendinefnd frá Sovétríkjunum,
sem heimsæki Bandaríkin. Séu
þeir bæði meðal diplómata, frétta
manna, stúdenta, visimdamanna;
í verzlunarsendinefndum og
menningarsendinefndum. Ekkert
lát hefur verið á njósnaárásum
á land okkar af hálfu kommún-
istaríkjanna“, segir Hoover.
Þessi yfirlýsing hefur vakið at-
hygrli vegna þess, að menn höifðu
talið, að dregið hefði úr njósnum
Sovétríkjanna í Bandaríkjunum
með síbatnandi sambúð ríkjanna.
Svo hefur þó ekki orðið, enda
er talið, að leynilögregla Sovét-
ríkjanma sé svo sterkt afl í heima
landi sínu, að stjómarvöld eigi
örðugt með að draga úr starf-
semi hennar. Er jafnvel álitið,
að leynilögreglan reyni stundum
vísvitandi að spiILa sambúð
Sovétríkjanna við Vesturveldin,
eins og sinnépsgasárásin á vestur
þýzka diplómatinm sýndi ekki alla
fyrir löngu.
Njósnir Rússa
á Islandi
Rússar hafa orðið uppvísir að
njósnastarfsemi hér á landi, eins
og kunnugt er. Þó að ekki ætti
að vera margt til að njósna um
hérlendis, hefur Rússum samt
þótt taka því að reyna að stunda
njósnir á tslandi.
Njósnir Rússa hér munu hafa
hafizt löngu fyrir seimustu heims-
styrjöld, og á árunum 1928—1933
var þeim stjórnað frá West-
Europa-Búro Komintems í Wil-
helmstrasse í Berlín (undir
nafninu Fuhrer-Verlag). Síðar
fluttist stjórnán til „arkitekta-
og verkfræðingafyrirtækisins“ A.
Salvo & Co. úti á Vesterport í
Kaupnmnnahöfn. Skyldi enginn
ísledingur hafa komið þangað í
heimsókn til Ottos Kuusinens,
Richards Jensens, Michaels Avat-
ins og Erasts Wollwebers?