Iðjuþjálfinn - 01.06.1997, Síða 11

9
fyrir færni í fínhreyfingum. Skoðuð er hand-
beiting, samhæfing sjónar og handa sem og
frammistaða við algeng verkefni eins og að
teikna, klippa, byggja úr kubbum, þræða
perlur, hneppa og hnýa. Auk þessa geri ég
almennar klínískar athuganir þar sem ég
skoða líkamsbeitingu, setstöðu, einbeitingu
og úthald.
Út frá ofangreindum prófunum fæ ég
nokkuð góða mynd af færni barnanna og
frammistöðu þeirra við mismunandi hreyfi-
athafnir. Ég geri svo skýrslur og tillögur að
æfingum sem leikskólinn fær. Er þetta því
fyrst og fremst hugsað sem stuðningur og
ráðgjöf við leikskólana. Síðan er það í hönd-
um viðkomandi leikskólakennara að
upplýsa foreldra um niðurstöður mínar. Eft-
ir áramót hef ég í meira mæli farið að líta á
þau börn sem ekki eru með stuðning í leik-
skólanum, en eiga í erfiðleikum. Einnig er
ég farin að líta á ytri aðstæður, svo sem
vinnustellingar og vinnuaðstöðu starfsfólks
og barna. Nokkrum sinnum hef ég komið
inn á leikskólann og leiðbeint starfsfólki um
hvernig best er að vinna með þau börn sem
eiga í erfiðleikum. Ætla ég svo að koma aft-
ur og sjá hvernig hefur gengið og hvort
breyta eigi áherslum eða halda áfram á
sömu braut.
Þegar ég byrjaði í þessu starfi þá vissi ég
að það voru mörg börn inni á leikskólum
sem ættu í erfiðleikum. Það kom mér samt á
óvart hversu mörg þau voru og hversu erfitt
leikskólakennarar eiga með að fá úthlutað
stuðningstímum fyrir þau börn sem þeir
hafa áhyggjur af. Börn með sérþarfir fá æ
minni stuðning og gerir það alla vinnu með
þau erfiðari í framkvæmd. Þeir leikskóla-
kennarar sem ég hef átt samstarf við eru
mjög ánægðir með að hafa fengið iðjuþjálfa
til liðs við sig og alls staðar hefur verið tekið
afar vel á móti mér.
Starf mitt hefur þróast þannig, að ég
starfa ennþá sem verktaki alla vega fram í
maí n.k. Mér líkar mjög vel að vinna inni á
leikskólunum. Ég sé fyrir mér mikla mögu-
leika og mikilvægi þess að nota tímann sem
best, þannig að börn með sérþarfir séu eins
vel undirbúin fyrir skólagöngu og kostur er.
Þannig er hægt að hugsa sér iðjuþjálfa í
hálfu stöðugildi sem færi á milli leikskóla,
veitti ráðgjöf og setti af stað þjálfunaráætl-
un, eftir að hafa prófað viðkomandi barn.
Leikskólakennari tæki svo við þjálfun undir
handleiðslu iðjuþjálfans. Þjálfunaráætlun
yrði síðan endurskoðuð þegar þörf væri á, í
náinni samvinnu við þann leikskólakennara
sem hefur umsjón með viðkomandi barni.
Vonandi verður það að veruleika innan tíð-
ar.