Iðjuþjálfinn - 01.06.1997, Page 7

5
Þýskalandi, Danmörku, Bandaríkjunum,
Noregi og á fyrsta starfsárinu bættist Fil-
ippseyingur í hópinn. Við tókum ákvörðun
um að stofna félag. Fyrsta verkefnið var að
finna starfsheiti, nafn á félagið og semja lög.
Fundir okkar fóru fram á mörgum tungu-
málum í einu, nokkuð fjörugt á að hlusta og
líklega var það þess vegna sem það tók okk-
ur heilt ár að semja lög fyrir félagið. Við
lagasmíðina var stuðst við lög iðjuþjálfafé-
laga á Norðurlöndum, lög WFOT sem er
heimssamband iðjuþjálfa, lög sjúkraþjálfara
og læknafélagsins. Á stofnfundinn voru
mættir tíu iðjuþjálfar. Síðan þá hefur okkur
fjölgað í 84 félagsmenn.
Á upphafsárunum vorum við í Bandalagi
starfsmanna ríkis og bæja (BSRB) en fluttum
okkur í BHM-R árið 1984. Við töldum mikil-
vægt fyrir Iðjuþjálfafélag íslands að vera í
breiðu samstarfi með öðrum háskólamönn-
um. Það vó einnig þungt að hér var ekki
námsbraut í iðjuþjálfun og því þurfti að
undirstrika menntun okkar sérstaklega,
kannski meira en annarra heilbrigðisstétta.
Ég held að þetta hafi einnig skipt miklu máli
fyrir kjarabaráttu okkar gegnum árin, segir
Hope.
Viðurkenning
Fyrstu árin var ráöist í margvísleg verkefni, stór
sem smá. Auk virkrar pátttöku á alpjóðlegum
vettvangi iðjupjálfa, öðlaðist starfsgreinin lög-
gildingu sem heilbrigðisstétt á íslandi. Þörfin
fyrir menntaða iðjupjálfa var mikil.
- Eitt af fyrstu markmiðum félagsins var
að fá aðild að WFOT, heimssambandi iðju-
þjálfa. Hana fengum við á stofnárinu, en þó
ekki fulla aðild og þar af leiðandi hafði fé-
lagið ekki atkvæðisrétt. Annað mikilvægt
verkefni var að fá löggildingu. Við tókum
eftir því að í sumum löndum, þar sem löng
hefð var fyrir iðjuþjálfun var starfsgreinin
Hope, snemma á áttunda áratugnum, stödd í New
York með Atlantshafið í baksýn.
ekki löggild. Slíkt mátti ekki gerast á íslandi
og því sóttum við um löggildingu sem gekk
í gegn í desember 1977. Þetta var mikilvæg-
ur áfangi, þar sem markmiðið var að náms-
braut yrði stofnuð hér á landi innan tíðar.
Kynning á starfsgreininni var eitt af aðal
viðfangsefnunum fyrstu tíu árin. Það var
meira að segja gerð könnun á þörf fyrir iðju-
þjálfa þegar á árunum 1976-7. Fréttabréf var
einnig sett á laggirnar á stofnárinu, sem
seinna varð fagblað IÞÍ og hét á þeim tíma
Blað-ið. Við létum prenta hinn alkunna
fjólubláa bækling og til gamans má geta
þess að sá bæklingur var endurskrifaður
alla vega 12 sinnum. í hvert sinn sem hann
var lesinn yfir á vinnustöðunum þurfti að
breyta einhverju. Segið svo að iðjuþjálfar
séu með fullkomnunaráráttu! Hin síðustu ár
hafa farið í að styrkja innviði IÞÍ. Við vild-
um verða „alvörufélag" og ég tel að þeim
áfanga sé að hluta til náð í dag. Önnur