Pressan - 03.12.1992, Blaðsíða 27
FIMMTUDAGUR PRESSAN 3. DESEMBER 1992
27
ÚTI
Michael Jackson. Hann hefur
svo sem verið úti lengi en hann er
kominn enn utar eftir að hann
setti ilmvatn í eigin nafni á mark-
að. Allir sem það hafa reynt hafa
færst utar. Nema helst Liz Taylor
og Paloma Picasso. Eða hver vill
lykta eins og apahirðirinn Michael
Jackson? Hvað næst? Madonnu-
ilmvatn? Axl Rose-svitalyktareyð-
ir? Yul Brynner-háreyðingar-
krem? Eða Egils Ólafssonar-ilm-
vatn? Baltasars Kormáks-raksápa?
Rúnars Þórs-andlitsbað? Rósu
Ingólfs-freyðibað gæti hins vegar
gengið. Miklu ffekar en Rósu Ing-
ólfsdóttur-bók.
VIÐ
MÆLUM
MEÐ
... smáfuglunum
það er ekki til ódýrari leið til að
finna til góðmennsku sinnar en
henda fáeinum kornum fram af
svölunum.
... kráarölti á vetrarkvöldum
því erfiðara sem það er að koma
sér út af kránum því notalegra að
koma inn á næstu.
... flottum leigubflum
sérstaklega langa bláa og hvíta
kadilakkinum með rauðu leður-
sætunum.
... að íslenskir bændur taki sér
þá frönsku til fyrirmyndar
og sturti grænmeti og kjöti á torg.
Það er ódýr matur í kreppunni.
INNI
Kaffihús. Að minnsta kosti er
orðið nóg af þeim. En það er líka
eitthvað glæsilegt við að hafa svo
góða stjórn á tíma sínum að geta
eytt hluta hans á kaffihúsi. Það er
ýmislegt til í lífinu annað en vinn-
an og ástaleikir. Og um leið og við
gerum það hvorttveggja vel finn-
um við tíma til annars. Meira að
segja fyrir kaffibolla og kruðu á
kaffihúsi. Og þegar við sitjum inn-
an um þá sem hafa hvorki góða
vinnu né góða ástaleiki finnum
við til okkar. Og það er gott. Sér-
staklega þegar við stöndum upp
og hverfum til lífsins utan kaffi-
hússins. Þá eru þeir sem sitja
endalaust á kaffihúsinu tákn um
að h'f okkar sé ekki svo slæmt.
Mælt er með höttum til hvers-
dagsbrúks, við fínni tækifæri, til
sjós og hvaðeina.
Ristauélasysturnar 09
Normann a ströndinni
Hattar eru í tísku, ef marka má desember-
hefti Vogue; stórir hattar, barðamiklir en
jafnframt mjúkir og léttir. Hattatíska sem
hentar íslenskum konum hreint ekki svo illa
á þessu vindblásna og kalda skeri. Mælt er
með höttum til hversdagsbrúks ekki síður en
þeim sem nota má við hátíðleg tækifæri. Allt
má.
Hattar fást víða í verslunum borgarinnar,
en í Borgarkringlunni er ein alveg sérstök
sem leigir þá líka út. Eigendur verslunarinn-
ar Kokkteils vita nefnilega að ekki kjósa allir
endilega að eiga hatt, þótt þá vanti við ein-
stök tilefni. Leigðar eru út allar tegundir, en
eftirspurn hefur aðallega verið eftir fínni
höttum. Svartir hattar eru þeir sem seljast
best og hefur hinn svokallaði Paddington-
hattur reynst vinsælastur. Nýlega flutti versl-
unin í stærra húsnæði, sem ætti að vera
gleðiefni fyrir hattaglaðar konur svo og aðrar
konur.
... nema
þú sért
öllu
búinn.
... áti þess að láta
þér líða vel.
9-Cattar era hrtint
ti<M svo gaínir
... nema þú farír að búa
líkamann undir jólaótið.
.. efþú
sHipMr ðldrei
sHapi.
. . . cít^ þc,i>c>
ctib tcit'
S$eÆ&
„Nú rennur ekki af mannifyrr en á annan í nýári. Þennan
mánuð verðurmaður íjólaglöggi, sérríi í verslunarferðun-
um með vinkonunum um eftirmiðdaginn ogjólahlaðborði
og bjór í hádeginu. Síðan tekur við Þorláksmessufylleríið,
fjölskylduboðin, partíin millijóla og nýárs, gamlárskvöld,
nýársfógnuðimir. Síðan verð égþunn tjanúar."
Mediterraneo
Ljúfsár kómedía
Amahl og næturgestirnir er
Ópera eftir Gian-Carlo Menotti
sem Óperusmiðjan ætlar að setja á
svið í Langholtskirkju. Um er að
ræða verk sem allir fjölskyldu-
meðlimir geta notið. Það fjallar
um fatlaðan dreng sem býr hjá fá-
tækri móður sinni og dreymir um
að geta gengið. Þrír vitringar
verða á vegi mæðginanna og
kraftaverk gerist.
Hjörtur Þorbjörnsson og Jó-
hann Ari Lárusson fara til skiptis
með hlutverk drengsins Amahls,
en þeir eru báðir í Drengjakór
Laugarness og þykja syngja með
eindæmum vel. Þeir kunna því vel
að vinna með Óperusmiðjunni,
Jóhann Ari
Lárusson og
Hjörtur
Þorbjörnsson
fara til skiptis með
segja það ekki hafa háð sér við
ástundun í skólanum og eru sam-
mála um að það sé mjög gaman
að syngja í óperu. Jóhann Ari er
ekki alls óvanur sviðinu og muna
margir eftir honum í hlutverki
Emils, sem Þjóðleikhúsið sýndi í
fyrra, þá ellefu ára gömlum. Hann
segir þessa drengi mjög ólíka og
Amahl sé ekki sami hrekkjalómur
og Emil hafi verið. Þetta mun vera
frumraun Hjartar, sem er þrettán
ára, en segir hann það lítið há sér
þótt ef til vill sé hann ögn feiminn.
Það hefur verið annasamt hjá
strákunum undanfarið, því auk
þess að syngja með kórnum spila
þeir báðir á hljóðfæri; Hjörtur á
óbó og Jóhann Ari á píanó. Þeim
hefur þrátt fyrir þetta ekki
orðið skotaskuld úr því að
liittavinisína.
Peter Bishop er Breti sem við íslendingar þekkjum vel. Ekki kannski hann sjálfan held-
ur sköpunarverk hans, hann Jóa í sjónvarpinu sem borgar ekki rafmagnsreikninginn sinn.
Húmor Bishops kemur ffam í verkum hans, en nokkur þeirra hanga nú uppi í setustofu
Nýlistasafnsins. Um er að ræða skissur, nokkurs konar myndskeið; hráar teikningar sem
bera nöfn á borð við: Ristavélasystumar og Normann á ströndinni. Bishop hefur unnið
töluvert fyrir tónlistarsjónvarpið MTV og teikningar hans verið á sýningum um allan
heim.
Mediterraneo, ítalska myndin
sem skaut Börnum náttúrunnar
ref fyrir rass í keppninni um Ósk-
arinn, verður frumsýnd í Regn-
boganum í næstu viku. Myndin
fjallar um átta ítali og asna eins
þeirra sem lenda á afskekktri
grískri eyju í upphafi seinni
heimsstyrjaldar. Þeir eru þangað
sendir til að verja hana fyrir
óvinaöflum en tilviljun, eða frem-
ur óheppni, ræður því að hópur-
inn verður innlyksa á eyjunni. Þar
gengur lífið sinn vanagang og íbú-
ar láta sér fátt um stríðsrekstur
stórþjóðanna finnast. Sambands-
leysi mannanna við umheiminn
veldur því að þeir taka að kynnast
eyjarskeggjum, gleyma heimahög-
unum og neyðast til að endur-
skoða tilveru stna.
Leikstjórinn, Gabriele Salva-
tore, segir að jafnvel þótt í undir-
öldu myndarinnar megi greina
óbeit á stríðsvafstri hafi það ekki
verið honum efst í huga við gerð
hennar. „Myndin fjallar um
drauma — drauma heillar kyn-
slóðar," segir hann. Erlendir
gagnrýnendur hafa haft orð á því
hve myndmálið er frábært í ein-
faldleik sínum og hversu vel leik-
stjóranum tekst að segja söguna.
Þetta er myndin sem hlaut Ósk-
arsverðlaunin sem besta
erlenda
ársins
Ljúfsárkómedía