Lesbók Morgunblaðsins - 15.10.1961, Blaðsíða 1
29. tbl.
Sunnudagur 15. október 1961
XXXVI. árg.
Snœbjörn Jónsson;
Starf og verkefni Rímnaféiagsins
RÍMNAFÉLAGIÐ er merkilegur félagsskapur og eitt hiö merk-
asta bókmenntafélag, sem stofnaö hefir veriö hér á landi.
Um þaö hefir veriö hljótt, enda þótt þaö hafi unniö hvert
afreksverkiö ööru meira, en í þessari grein segir höf. frá
starfsemi þess.
ENDA þótt ég skrifaði all-langa rit-
gerð um þetta efni fyrir tólf árum,
aðeins tveim árum eftir stofnun
Rímnafélagsins, fór því vitaskuld
órafjarri að þar með væri efnið
tæmt; það er í raun réttri ótæmandi.
Ég hefi skrifað um það fleiri blaða-
greinar, en finnst þó sem nú muni
hvorttveggja tímabært: að árétta
sumt af því sem ég hefi áður sagt,
og að auka nýju við, eftir því sem
framvinda málanna gefur tilefni til.
Hvort sem það nú var af öfugri
þjóðrækni — hún getur sannarlega
orðið mjög öfug og rangsnúin' engu
síður en útsynningurinn — eða þá
að þar réðu aðrar hvatir, vitum við
það ofurvel, að til voru þeir menn
sem í öndverðu óskuðu Rímnafélag-
inu ekki langra lífdaga, og voru þess
enda fullvissir að dagar þess mundu
ekki verða margir. Mönnum hættir
lengi til að trúa þv'i sem þeir vilja
trúa. Dagar þess eru nú þegar orðn-
ir fjórtán ár, sem að vísu er ekki
langur tími, en meira er um hitt
vert, að enn sjást á því alls engin
feigðarmerki. Hitt er sjálfsagt að
viðurkenna, enda var það öllum
kunnugum mönnum ljóst, að stund-
um virtist dálítið vafasamt hvort fé-
lagið mundi aðeins hjara, og þá
koma litlu í framkvæmd, eða hreint
og beint lifa og hrinda málum sínum
fram á við. Svo fór nú samt að það
lifði, en fortakslaust er það um
fram allt tveim mönnum að þakka
að svo gæfulega tókst tiL Það er
allri þjóð kunnugt að Sir William
Craigie er upphafsmaður félagsins,
og því í raun og veru hinn eiginlegi
stofnandi þess, eftir að hafa klifað
á því um tuttugu ára skeið að nauð-
syn bæri til þess að stofna rímnafé-
lag sem hliðstætt væri Sögufélaginu,
er þeir Hannes Þorsteinsson og Jón
Þorkelsson stofnuðu árið 1902; en
ekki gat hann, maður í fjarlægu
Snæbjörn Jónsson
landi og jafnvel í íjarlægri heims-
álfu, hrundið hugmynd sinni í fram-
kvæmd nema hann hefði til þess
staðgöngumann hér. Sá sem til þeirr-
ar forustu valdist var Finnur lands-
bókavörður Sigmundsson. Þetta er