Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1935, Blaðsíða 22

LESBÓK MORGUNBLAÐSTNS
4] 4
Krossgáfa 1.
Lárjett: 1. Gamalt nafn á Reykja-
vík. 8. Spámaður. 9. Hengingartæki.
10. Á fæti. 11. Tvíhljóði. 12. í tafli.
14. Alt talið með. 16. Spil. 17. Kend.
19. Ysta annes. 20. Fjarsti. 21. Naut.
24. Laus við. 25. Vitlaust. 27. Á. 28.
í sól 30. Nálægir. 33. Friður. 34.
Tími. 37. Höfuðborg.
LóSrjett: 1. Viðstaddur. 2. Á svipu.
3. Farfað. 5. Konunafn. 6. Á fæti.
7. Bátauppsátur. 11. Hvarvetna. 13.
Kend. 15. Til að loka. 18. Vatn. 21.
Vita. 22. Kvíða. 23. Málmur. 26.
Komast yfir. 29. Blóm. 31. S'yngja.
32. í ljósi. 35. Tímamælir. 36. Fugls-
kvak. (Nota má a fyrir á o. s. frv.).
þeim ekki heim að hósi. í húsi fengi
þær áreiðanlega og lömbin þeirra skjól
— miklu betra en hjerna í hvamm-
inum, þar sem norðaustan slagviðris-
hríð stóð yfir þauöll.hlóð þungri kápu
á falleg ullarreifi mæðranna, bræddi
krapann inn á milli hrokkinna smá-
lagðanna á lömbunum, — litlu veik-
bygðu fæturnir, með hrjúfum og gang-
særum klaufum urðu alvotir og stirð-
ir upp að knjám--------------
Lítill-Trítill hugsaði ekki um sig.
Hann var holdvotur. Honum var kalt.
Hvað gerði það til? Hann var hjer
sem fulltrúi hins vitra mannkyns, sem
á að hafa vit fyrir skepnunum. Hon-
um blöskraði hvað þær og börnin
þeirra voru illa útbúin að mæta svona
hreti. Hann hugsaði ekki um sig,
drengurinn litli, sem var enn ver út
búinn að mæta náttúrunnar öflum,
en átti þó að bera vit fyrir ánum,
sem hjúfruðu lömbin sín að sjer. —
Hann, hinn mikli ráðunautur hinnar
skynlausu skepnu, varð að taka til
sinna ráða. Hann varð að koma ánum
heim og lömbum þeirra.
*
Nú segir ekkert af því, um hríð, en
þegar ærnar voru rúnar um vorið, og
lömbin mörkuð, komu undarlegar vipr-
ur umhverfis augu drengsins.
Hann saknaði nokkurra lamba,
frjálsra, háfættra og sprettfærra
lamba. Bein þeirra lágu nú upp með
árgilinu — hann hafði komist heim
og mæðurnar, þótt hríðin væri dimm.
Ærnar voru fyrir löngu hættar að
kalla á lömbin sín— þær höfðu víst
gleymt þeim í vorhretinu, þegar þau
urðu úti, vegna þess að lítill drengur
rak í fyrstu hratt á eftir þeim. Og
þegar lömbin upp gáfust og dóu, voru
það ærnar, sem forystuna tóku og
komu litla drengnum heilu og höldnu
til bæja.
Er ekki von að honum þyki vænt
um sauðfjeð — og að hann gleymi
aldrei trygð sinni við það?
Bridge.
Ilvcrnig á að spila?
S: 10, 9,7,3.
H. 6,5.
T: K, 6.
L: D, G, 10, 5, 2.
S: G, 5, 2.
H: D, 3, 2.
T: 7, 4,3,2.
L: Ás, K, 6.
S: K, 8, 4.
H: G. 10,9,8.
T: D, 10, 9,8.
L: 8, 3.
C hefir sögnina 3 grönd og
B slær út LD, sem D. drepur,
en A lætur áttuna í.
C sjer nú að þeir hafa sjö
slagi vissa og í spaða ætti þeir
að geta fengið einn slag að
auki, ef laglega er á haldið.
Níunda slaginn, til þess að
standast sögn, verða þeir annað
hvort að fá með því að þeir nái
fjórða slag í hjarta, en það er
hægt, ef mótstöðumennirnir
hafa sín 3 hjörtun hvor. Ef til
vill geta þeir fengið slag í tígli.
En seinasta úrræðið er að reyna
að ná slag seinast á þann hátt
að annar hvor mótherjanna
verði að kasta af sjer í óhag.
En þetta sjest ekki fyr en
fram kemur í spilið og það fer
nokkurn veginn að koma í ljós,
hvað hinir hafa á hendinni.
Fyrsta slaginn fær C á spil
D og slær svo út spaða, sem
hann tekur með drotningunni.
Síðan tekur hann þrjá slagi á
S: Ás, D, 6. B
H: Ás, K, 7, 4 p
T: Ás, G, 5 C
L: 9,7,3. 0
hæstu hjörtun, þann seinasta á
drotninguna. En vegna þess að
nú er sýnt að A á hjarta eftir,
er vonlaust fyrir C að fá fjórða
slaginn í hjarta. Hann slær því
út tígli og drepur sjálfur með
gosanum í von um að A hafi
kong og drotningu, en B drep-
ur með konginum, og slær út
L 10.
Eina vonin fyrir C að vinna
er nú að annar hvor mótherj-
anna verði að fleygja sjer í
óhag. En hann getur ekki pínt
þá til þess, vegna þess að hann
hefir ekki þau spil á hendi. En
B hefir langan lit, þar sem
laufið er, og ef hann spilar því,
verður A að fleygja af sjer. D
tekur því laufatíu og kemur C
inn á tígulás, og hann slær út
L 9 til þess að koma B inn.
B drepur með gosa, og þá eru
spilin þannig:
S: Ás, 6.
H: 7.
T: 5.
S: '0,9
L: 5, 2
S: G.5.
T: 7, 4.
S: K, 8.
H: G.
T: D.
B
C D
R
Ef B slær nú út laufum sín-
um, sem eru frí, verður A að
fleygja af sjer, annað hvort
tveimur vissum slögum í hjarta
og tígli, eða þá að gera SK.
„blankan“. Ef B hefir fylgst
vel með, stenst hann freisting-
una að spila út í laufi, og slær
út spaða, og þar með hefir C
tapað spilinu.
Krid^eþrauf:
S: enginn.
H: Ás, G, 8, 3.
T: Ás
L: Ás, 9, 3.
B S: enginn.
H: D, 7,6
C 0 T: K, 5.
R L: 10, 7,6.
S: 7.
H: K, 2.
T: 10, 7
L: K, G, 4.
Spaði er tromp. A slær út. A
og B eiga að fá alla slagina.
S: enginn.
H: 10,9,5.
T: D, 3.
L? D, 8, 5.