Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1935, Blaðsíða 10

402
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS

Einkennilegur jaki á Hvítárvatni. Takið eftir myndinni, sem kemur fram í honum — hafgúu
á sundi og með langa hárfljettu.
komumikið að sjá og heyra slík-
ar hamfarir. —
Er við komum á móts við
vestari skriðjökulinn, heyrðum
við vábrest mikinn svo undir
tók í fjöllum, og sáum stórt
jökulstykki brotna framan af
jökulveggnum og detta niður í
vatnið, og samstundis gaus upp
há vatnssúla á að giska 20—30
metra við jökulvegginn, þung
alda breiddist út yfir vafenið, og
brátt heyrðist brimhljóð við
sandströndina Hvítárnesmegin,
en íshrönglið við jökulröndina
byltist til og urgaði og sauð
lengi á eftir og myndaðist við
það mjög einkennilegt hljóð.
Að sunnanverðu var vatnið
íslaust, en þegar innar dró voru
stóreflis borgarísjakar synd-
andi á vatninu innan um ís-
hröngl og stóðu sumir þeirra
sennilega botn. Jakarnir eru í
ótal myndum: Þarna var ensk-
ur „Dreadnought“; í norðaustri
japanskt flugvjelaherskip, inn-
undir Karlsdrætti þýskt beiti-
skip, og sunnar franskur tund-
urspillir og loks nálægt nesinu
flugvjel sem sest hafði á vatn-
ið, en hallaðist talsvert fram,
svo að mest líktist því, að hún
hefði steypst á nefið í lendingu.
Stórjakarnir voru ekki ósvip-
aðir herskipum og sumir líktust
flugvjelum, enda skírðum við
þá óspart þessum nöfnum.
Er við höfðum sveimað tals-
vert um vatnið án þess að hægt
væri að taka myndir sem Ólafi
líkaði, því að birtuna vantaði,
og áliðið var dags, leituðum við
lands. Komum við fyrst að
landi undan miðju Hvítárnesi,
hinni víðáttumiklu grassljettu,
sem umlykur vatnið að sunnan
og austan, en þar reyndist ófær
leið, vegna fenja, sem víða eru
í nesinu, næst vatninu. Leituð-
um við því lands sunnar með
ströndinni, sunnan við eyri sem
Tjarná hefir myndað út í vatn-
ið. Lentum við þar í vík á milli
eyrarinnar og hvannarhólma,
sem er þar í vatninu skamt und-
an landi. Er þar skógur af
hvönn mjög hávaxinn, og til að
sjá er eins og hólminn sje skógi
vaxinn. Víkina sem við lentum í
kölluðum við Ólafsvík, í höf-
uðið á fararstjóranum, Ólafi,
en Sand og Stykkishólm höfð-
um við sitt til hvorrar handar.
í ríki fuglanna.
Þegar á land er komið iðar
alt af lífi í nesinu. Auk sauð-
fjár og hrossa, sem eru þar á
beit í hinu ágæta haglendi, er
þar ógrynni af allskonar fugli.
Mest ber á álftum, sem eru þar
í makindum á beit innan um
sauðfjeð og hrossin með unga
sína, sem nú voru flestir orðnir
fleygir. Skifta svanirnir hundr-
uðum eða jafnvel þúsundum.
Einnig er þar mikið af grágæs-
um og helsingjum, heiðlóu og
öndum. Hvítárnes er sannkallað
ríki fuglanna á sumrin.
Hinn ljúfi svanasöngur sem
altaf hljómar þar, ljet vel í eyr-
um okkar ferðalanganna.
Frá ,,Ólafsvík“ til sæluhúss-
ins er % stundar hægur gang-
ur. Þar er fullkomnasta sælu-
hús landsins, reist af Ferða-
fjelagi íslands 1930. Að koma
í sæluhúsið er eins og maður
sje kominn heim til sín. Húsið
er rúmgott og vistlegt, þiljað og
olíuborið í hólf og gólf. 1 því
eru 4 herbergi niðri og rúmgott
loft yfir, einn salur. Niðri er
rúmgóð forstofa til þess að
hengja föt sín í, eldhús með
stórum skápum, með allskonar
áhöldum, svo sem hitunartækj-
um, pottum, fötum o. fl. Tvær
svefnstofur mjög hlýlegar með
dýnum og teppum, en þau eru
nú farin að tína tölunni, hvað