Vísir - 12.10.1963, Side 8

8
VISIR . Laugardagur 12. október 1963.
VÍSIR
Utgefandi: Blaðaútgáfan VlSIR.
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Þorsteinn ó. Thorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 70 krónur á mánuði.
1 lausasölu 5 kr. eint. — Sími 11660 (5 línur).
Prentsmiðja VIsis. — Edda h.f.
Ljótur leikur
Blöð stjómarandstöðunnar halda áfram söngnum
um dýrtíðina, „óðaverðbólguna“, sem þau nefna svo.
En rétt væri fyrir þá, sem að þessum skrifum standa,
að hafa það í huga, þegar þeir em að deila á ríkis-
stjómina, að hefði hón farið eftir öllum kröfum stjóm-
arandstöðunnar um launahækkanir og þenslu, væri
áreiðanlega komin lítt viðráðanleg óðaverðbólga.
Þess verðui ekki minnzt, að borin hafi verið fram
krafa um hækkun á afurðaverði eða kaupgjaldi, svo
að blöð stjómarandstöðunnar hafi ekki tekið undir
hana og oftast gengið lengra en þau hagsmunasamtök,
sem kröfuna gerðu. Þegar samkomulag hefur svo náðst
milli þeirra aðila, sem um kröfumar fjölluðu, hafa
Tíminn og Þjóðviljinn sagt, að afurðimar hefðu átt
að hækka miklu meira, eða launin ,eftir því hvort um
var að ræða. / '
Ef þetta er ekki að vinna markvisst að vaxandi
dýrtíð og verðbólgu, er vandséð hvað fremur getur
kallazt því nafni. Meðan athuganir og samningar stóðu
yfir um leiðréttingu á launum opinberra starfsmanna,
eftir margra ára misrétti, sem þeir höfðu orðið að
þola, samanborið við aðrar stéttir, létu blöð stjómar-
andstöðunnar í veðri vaka, að þessi lagfæring þyrfti
ekki að hafa áhrif til nýrra hækkana hjá öðmm stétt-
um. — En hvað skeður? Um leið og opinberir starfs-
menn hafa fengið sínar kjarabætur, hefja Tíminn og
Þjóðviljinn upp nýjan söng um að nú þurfi aðrir líka
að fá hækkun! Þannig em heilindin í skrifum þessara
blaða.
Það er einkar furðulegt að sjá Tímann halda uppi
svona áróðri, þar sem vitað er, að Framsókn er allra
flokka íhaldssömust og skilningsminr^t í kaupgjalds-
málum, þegar hún er í ríkisstjóm.
Af þessu öllu er auðsætt, að kjörorð stjórnarand-
stöðunnar er þetta — og aðeins þetta: Við skulum gera
allt, sem í okkar valdi stendur, til þess að grafa undan
viðreisninni, magna dýrtíðina svo sem unnt er, reyna
að koma á upplausn; því það er eina leiðin til þess að
koma ríkisstjórninni frá! Þetta er ljótur leikur, en nú-
verandi stjómarandstaða hefur margsinnis sýnt það,
að hún er albúin til hvers konar pólitískra hermdar-
verka, hvað sem þau kunna að kosta þjóðina.
Framsóknarflokkurinn fær tækifæri til þess á
þinginu, sem nú var að koma saman, að sýna það í
verki, að hann vilji stemma stigu við vaxandi dýrtíð.
Það mun verða prófsteinn á heilindi flokksins, hvem-
ig hann bregzt við þeim ráðstöfunum, sem ríkisstjóm-
in telur að gera þurfi til þess að halda jafnvægi í efna-
hagsmálum og tryggja mátt gjaldmiðilsins. Vilja Fram-
sóknarmenn áframhaldandi uppbyggingu eða hmn?
☆
‘p'kki finnast mér nein tíu ár
síðan Páll lsólfsson varð
sextugur. En ég ræð ekki sól-
arganginum, og verð að sætta
mig við og trúa fullyrðingum
almanaksins. Og það verður Páll
einnig að gera, hvort sem hon-
um er ljúft eða leitt. Hann er
þá sjötugur f dag kallinn. Nú
það verður vfst enginn nema
einu sinni, og sumir reyndar
aldrei. En að tóniistarmaður
nái svo háum aldri, og sé þarað-
auki svo fjörugur til sálar og
líkama, að ekkert er lfklegra en
hann eigi mörg merkisafmæli
framundan, hlýtur að bera vott
um frábæra staðhætti og aldeil-
is framúrskarandi rekstur þjóð-
arbúsins. (Af hverju gat nú for-
sjónin ekki látið Schubert fæð-
ast hér líka?) Og við höldum
upp á þetta afrek þjóðfélagsins,
með söng og samdrykkju, og
erum enn sannfærð um að „ls-
lands bfður ekki nóttin djúp og
dimm", um sinn.
Þó ég ætti líf mitt að launa,
gæti ég ekki ímyndað mér
hvernig þeim sem iftur framan
í órakaðan morgun áttunda
tugs ævi sinnar, er innan
brjósts. Hins vegar veit ég eitt
og annað um hvemig er að
vera langt í þrítugur, og get því
að nokkru sett mig í spor þess
manns sem fyrir meir en fjöru-
tíu árum hóf að kenna fagnað-
arerindi tónlistarinnar, í söng-
lausustu sókn samanlagðrar
heimskristninnar.
Aðkoman var sannarlega ekki
glæsileg. En furðu brátt bar til
tíðinda, sem varlega áætlað
mætti telja til meiri háttar
kraftaverka, ef ekki undra og
stórmerkja. Fámennur en.traust
Dr. Páil lsólfsson.
Dr. PÁLL ÍSÓLFSSQN
sjötugur
ur hópur fylgismanna og læri-
sveina hlýddi kalli meistarans,
og það var komið upp nothæf-
um orgelum. Það var stofnuð
hljómsveit og sfðan músfkskóli,
og sumir segja að jafnvel Dóm-
kirkjukórinn hafi fengið lagið
um stund. Já, oft virðast engin
takmörk sett fyrir, hverju per-
sónutöfrar Páls Isólfssonar geta
hrundið í framkvæmd. En þetta
voru björtu hliðamar, *g oft
hefur þeim hinum unga spá-
Kennsla í norsku
og sænsku
’
Sendikennarinn í norsku við
i Háskóla Islands Odd Didrlksen
cand. mag., og sendikennarinn í
í , sænsku, Lars Elmér fil. mag. munu
hafa námskeið I háskólanum fyrir
" almenning f vetur. Væntanlegir
!|; nemendur eru beðnir að kóma til
viðtals sem hér segir:
1 norsku: fimmtudaginn 10. okt.
kl. 8.15 e. h. I VI. kennslustofu.
I sænsku: mánudaginn 14. okt.
kl. 8.15 e. h. í II. kennslustofu.
manni blöskrað skilningsleysi
og tregða lýðsins. Þegar kirkju-
gestir ruku á fætur og út að
loknum blessunarorðum klerks,
og sinntu engan veginn speki
Bachfúgunnar, eða hvað það nú
er sem er leiklð á eftir svoleiðis
athöfnum, hefur hann bitið á
jaxlinn. Þegar tilraunum til
flutnings stórverka heimsmeist-
aranna var svarað með skætingi
um sinfóníugarg og kröfum um
meiri harmonikku, hefur hann
bölvað í hljóði. En þolinmæðin
þrautir vinnur allar, segir spak-
mælið, og hópi fylgismanna og
lærisveina óx að lokum svo ás-
megin, að fyrirtækið Páll ísólfs-
son varð með þeim blómlegustu
í gjörvöllu landinu.
Já, Páll er á vissan hátt al-
menningsfyrirtæki eða hluta-
félag, og með þvi að halda upp
á afmæli hans, erum við í aðra
röndina að halda upp á sjálfa
okkur. Hann er lifandi tákn
þeirrar bjartsýni og framfara-
hyggju, sem á sínum tíma
renndi stoðum undir þá hug-
mynd, að í þessu landi sé mönn
um fært að ganga uppréttir. Við
erum stolt af þeirrj hugmynd,
og þó enn hafi hún ekkl fylli-
lega orðið að veruleika, lifir
hún með þjóðinni.
I dag eru sjötíu ár síðan þessi
án efa vinsælasti af sonum Is-
lands var í heiminn borinn. Þær
eru ótal hamingjuóskirnar sem
honum berast, og ég veit að þær
eru allar gerðar af fyllstu ein-
lægni. Sjálfur legg ég hér með
fram mína fátæklegu virðingar-
kveðju, og af hjartans sannfær-
ingu. En aðalatriðið er eftir:
getur dr. Páll ísólfsson gert
slíkt hið sama? Séu verk hans
vegin og metin, leikur þar á
enginn vafi, að þvl er okkur
virðist, Fáir hafa betra og meira
látið af sér leiða á sínu sviði,
og þess vegna getur hann ó-
hræddur tekið undir með okkur,
og skálað fyrir sjálfum sér. En
þó er þetta spurning sem hann
verður einn að svara.
Enginn veit hvað á sér stað
í dýpstu fylgsnum huga annars
manns. En mér er ekki grun-
laust um, að hinum aldna höfð-
ingja finnist starfi sínu fjarri
að fullu lokið.
Leifur Þórarinsson.